Eind maart gaan we verhuizen naar een ander deel van het land.
De verhuiswagen wordt op een donderdag volgeladen, op vrijdagochtend vroeg staat ie voor de deur van het nieuwe huis.
Vraag: wat doe ik met de kinderen?
Ik denk dat ze op woensdag al ergens anders moeten slapen, bij kennissen ofzo?
En dat ik ze op vrijdagavond door kennissen naar ons nieuwe huis laat rijden?
Het is 2 uur rijden dus even snel heen en weer wordt niets.
Als ze dan naar het nieuwe huis rijden, rijden ze ook fysiek hun vertrouwde woonplaats uit. Ergens voelt het niet prettig als ik daar zelf niet bij ben…
Hebben we op 1 dag voldoende tijd om 3 kinderkamers uit te pakken en in te richten?
En het liefst ook de woonkamer?
Ik wil graag dat als ze in het nieuwe huis komen het huis in elk geval een beetje herkenbaar als thuis is.
Koppijndossier zoiets
:mrgreen:
wij zijn 3 jaar geleden op 31 december verhuist op afstand van een ruim uur rijden
de wagen werd om 7:00 ingeladen en om 13:00 waren ze in het nieuwe huis aan het uitpakken, ging razendsnel volgens mijn man (ik was zelf werken en de kids waren op de chreche.
de nacht van oud en nieuw hebben we bij vrienden doorgebracht, maar manlief had onze slaapkamer en een kinderkamer op 31 dec al gereed.
op 1 januari zijn we richting ons nieuwe huis gereden waar mijn ouder in de buurt wonen, de kids bleven daar slapen wij kwamen pas in de avond thuis, en hebben niet heel veel meer kunnen doen.
2 januari gingen de kids wennen op de nieuwe chreche en hebben we de rest van het huis aan kant gekregen incl een walgelijke hoeveelheid boeken. Alleen de zolder niet, maar dat was toen ook nog voornamelijk opslag.
diezelfde avond, konden we er al echt wonen… tuurlijk zijn er een tijd lang nog wat dozen hier en daar blijven staan, maar toen we op 18 januari de kinderverjaardagen vierden, was alles aan kant.
qua tijdsplanning zou het alleemaal prima te doen moeten zijn. eigenlijk hebben wij ook maar een dag samen gehad en hebben daar het hele huis in uit kunnen pakken, en mijn man heeft op de verhuisdag zelf 2 uurtjes gebruikt in zijn eentje
Helaas geen ouders die wat kunnen doen qua opvang maar misschien moet ik beginnen met hun kamers, en dan ergens in de middag zelf weer naar het oude huis reizen zodat ik zelf met de kinderen naar ons nieuwe huis kan gaan. Dan kan manlief nog wat doorwerken.
Maar dan moet ik wel na 2 vermoeiende dagen een lang stuk alleen rijden met 3 kinderen in de auto.
Ik zie het ineens helemaal niet zitten :shifty:
in jouw geval zou ik de kids dan zaterdagochtend ophalen als dat mogelijk is.
of toch gewoon laten bregen… ik denk dat het wegrijden uit hun oude woonplaats voor jou wellicht belangrijker is dan voor de kids… bedenk wat de stress je waard is
@Fietje wrote:
in jouw geval zou ik de kids dan zaterdagochtend ophalen als dat mogelijk is.
of toch gewoon laten bregen… ik denk dat het wegrijden uit hun oude woonplaats voor jou wellicht belangrijker is dan voor de kids…
Zaterdag, dat is inderdaad wel een goed idee.
Voor mij is dat wegrijden ook belangrijk, klopt wel, we hebben hier 10 jaar gewoond.
Maar we hebben wel een bijna-puber in huis en over haar maak ik me qua verhuizen wel het meeste zorgen. Misschien moet ik dat even met haar zelf bespreken, wat zij graag zou willen die dag.
Is het niet goed om de oudste juist te laten helpen in het nieuwe huis? Ik verhuisde toen ik 15 was, mijn broertje en zusje waren 11 en 8 ofzo, en wij vonden het juist heel fijn dat we meteen met de verhuiswagen meereden naar ons lege nieuwe huis, en dat we zelf lekker uit konden pakken. Mijn ouders zorgden ervoor dat ze eerst onze kasten en bedden in elkaar zetten in het nieuwe huis, zodat wij daarna zelf onze dozen uit konden pakken en alles een plek konden geven. Zo werd het meer onze eigen plek, dan wanneer mijn ouders dat hadden gedaan. En bij je zoon kan dat misschien ook niet wel. Tenminste, hier vindt mijn zoon van 3 het al belangrijk om zelf zijn knuffels neer te zetten waar hij wil.
En dan idd de jongsten of de jongste ergens laten slapen en zaterdag ophalen.
Ik ben ook verhuisd toen ik 10 was, bijna elf… in de zomer van 87.
Ik kan me herinneren dat ik al mocht meehelpen met de voorbereidingen, dus we sliepen met z’n allen al op matrasjes in het nieuwe huis.
Hier ook de verhuiswagen in de ochtend om 7 uur al vol gaan laden door verhuisbedrijf en s’middags om 3 uur kwamen ze aan. (we verhuisden van Lelystad naar Alphen aan den Rijn)
Dat we zelf verhuisd zijn van Zwolle naar Utrecht en weer terug, hebben we idd steeds zelf de kinderen verhuisd… dat zou ik niet graag aan anderen overlaten.
Ben de overbruggingsnacht met de kinderen bij vrienden gaan slapen en daar mochten de kinderen blijven terwijl ik Ruud ging helpen met het huis…
Met de verhuizing naar Utrecht toe, waar we niemand kenden, hebben de kinderen bij oma geslapen tot wij zover waren en toen hebben we ze opgehaald, zijn nog 1 keer langs het huis gereden en toen naar het nieuwe huis.
Ze hebben in totaal wel 4 dagen bij die vrienden gelogeerd…
Dus dan zou ik zoiets proberen te regelen… :think:
ik moest verhuizen binnen 2 dagen
en heb jasper van 11 jaar zelfs mee laten helpen.
eigen spulletjes inpaken,
zelf mee het bed in en uit pakken…
ging super… het besef van verhuizen was er echt,
en het ging super…
tim was weg, en die snapte er niks van…
drama nachten gehad…
maar elk kind is anders, volg je mama gevoel :hug:
zelf was ik 11 (en mijn broer 14 en mijn broertje 8) toen we verhuisden en ik vond het zelf best wel moeilijk om vriendinnetjes ed achter te laten.
Ik vond het dus erg fijn dat we echt met z’n allen voor het laatst zijn weggereden bij het oude huis.
Wij zijn wel ook betrokken geweest bij het inrichten van onze eigen kamers.
In de voorbereiding al betrokken bij kiezen van de verf kleuren ed (echt hoe kwam ik er bij die roze balken :mrgreen: ) en toen we bij het nieuwe huis kwamen op de dag van de verhuizing stonden de dozen in mijn kamer en mijn bed in stukjes langs de muur :lol: .
Heb de eerste nacht dan ook op een matras geslapen en de volgende ochtend samen met mijn vader mijn bed in elkaar gezet en opgemaakt en daarna met mijn moeder al die losse frummeltjes uitgepakt en plekje gezocht waar het allemaal zo moeten/ kunnen staan.
Na het weekend had ik toen een gezellig plekje wat echt mijn kamer was, juist omdat ik het grotendeels zelf had gedaan.
Mijn broertje van 8 had dat wat minder, maar mijn puberbroer juist nog veel meer. Die had wel hulp nodig bij het bed, maar verder was het echt zijn ding.
Mijn broertje wilde juist graag de buurt wat meer verkennen en gewoon voetballen op het veld achter het huis. Daar is ook gewoon tijd voor gemaakt, met elkaar op de fiets rondje door de wijk gedaan, even langs het winkelcentrum, de school waar we de week erna zouden starten (waren we al geweest, maar toen was het nog ver weg voor ons gevoel, nu was het echt).
We verhuisden toen precies tussen sinterklaas en kerst en wat het voor ons echt huizelijk maakte was de kerstboom die de week erna het huis in werd gesleept en gewoon onze vertrouwde dozen met spullen en ballen tevoorschijn kwamen.
Maar om nou tegen Pasen en kerstboom in je kamer te knallen :mrgreen: .
Zouden je kids het bij mij trekken? Ik heb sowieso 2 bedden over en een campingbedje voor Sal is zo geregeld.
Kan wel gaan Blijdorpen met ze of zo?
Durf je dat aan? Zouden de kids dat leuk vinden? Ze kennen mij natuurlijk niet goed, dat zou een obstakel kunnen zijn maar ik woon dan maar 30 minuutjes van je af of zo :shifty:
Ik zou je oudste mee laten helpen die dagen en de twee jongsten elders onderbrengen. Ik denk dat je oudste dat ook wel fijn zal vinden. Wegrijden met de hele familie kan ook op het moment dat je de twee jongsten naar hun logeeradres brengt.
Ik denk dat het idd meer jouw gevoel is, als dat de kinderen er last van zullen hebben. Hoe minder ‘gewicht’ jij eraan (probeert) te hangen, hoe makkelijker het voor hen zal zijn.
De tijd die je nodig hebt om 3 kinderkamers in te richten hangt denk ik wel af van hoeveel er van te voren al gedaan is (behangen, lampen opgehangen etc) en hoeveel hulp je hebt. Meubels in elkaar zetten of op de plaats zetten gaat in principe wel vlot, dat kun je in 1 dag wel redden. Maar of al het kleine spul direct op z’n plek kan, is een tweede. Efficient inpakken is wel een must.
Succes ermee.
Sterkte en succes met verhuizing.
An anders “gooi” je de matrassen in een deel van de nieuwe woonkamer en laat je de kinderen daar samen slapen.
Het is toch niet mogelijk alles in 1 keer te doen, maak het jezelf niet moeilijker dan het is. En zelf zal ik ervoor kiezen om dan maar wat later die kant op te gaan met de kinderen.
(Ik ben meer dan 25 keer verhuisd in mijn leven en 1 ding heb ik hiervan wel geleerd…go with the flow, plan niet teveel en neem de tijd en o ja, gebruik je humor.) Liever een week in de “bende” dan 3 dagen über stress omdat de boel niet gaat volgens planning of zo.
Ik zou ze er juist zoveel mogelijk bij betrekken.
Ze zelf naar de woonplaats laten rijden en ze zelf hun eigen dozen laten uitpakken.
Lev en AS kunnen dat wel denk ik. S. Natuurlijk minder, maar dat kan je toch op haar niveau een beetje doen.
Overigens zou ik een boedelbak huren en de bedden er zelf al naar toe verhuizen en dat woensdag of donderdag al doen. Als dat er staat maakt de rest niet uit. 8)
Ik vraag me af of de kinderen het fysiek wegrijden uit hun woonplaats net zo ervaren als volwassenen dat doen. Wij hebben overal veel meer gevoelens bij (ojee, hier werden ze geboren, hier hebben ze hun eerste stapjes gezet, hier zijn we getrouwd etc. etc. etc.). Ik zou ze laten logeren en door de vrienden laten brengen.
Ik zou wel samen met de kinderen afscheid nemen van het huis, op de dag dat ze gaan logeren bij de vrienden. Daar zou ik een mooi moment van maken. Samen nog even rondlopen, wat foto’s maken etc. Een briefje schrijven en verstoppen op zolder. Gewoon dat soort dingen. En dan samen de deur dicht doen en vertrekken.
Vervolgens hebben jullie de handen vrij om jullie ding te doen.
Ik denk dat het ‘thuisvoelen’ maar vorm krijgt als de kinderen ( in elk geval AS) zelf mogen (mag) meehelpen met spulletjes uitpakken en stationeren. Ik zou er denk ik voor kiezen om donderdag de kinderen te laten logeren. Dan zorg je er donderdag voor dat de banken en de eettafel en zo staan, dat er geslapen kan worden en dat de keuken en badkamer een beetje zijn ingericht. Dan zou ik vrijdag na school iedereen ophalen. Nog even langs het oude huis rijden, afscheid nemen en wegrijden. Dan ben je rond 18 uur in het nieuwe huis en hebben jullie nog een uurtje of 2 om samen het huis te verkennen en gezellig te eten. Dan de kids op bed (matrasje, eventueel even allemaal samen op een kamer) en dan zaterdag met zn allen uitpakken en inrichten.
@meisje1974 wrote:
Ik vraag me af of de kinderen het fysiek wegrijden uit hun woonplaats net zo ervaren als volwassenen dat doen. Wij hebben overal veel meer gevoelens bij (ojee, hier werden ze geboren, hier hebben ze hun eerste stapjes gezet, hier zijn we getrouwd etc. etc. etc.). Ik zou ze laten logeren en door de vrienden laten brengen.
Ik zou wel samen met de kinderen afscheid nemen van het huis, op de dag dat ze gaan logeren bij de vrienden. Daar zou ik een mooi moment van maken. Samen nog even rondlopen, wat foto’s maken etc. Een briefje schrijven en verstoppen op zolder. Gewoon dat soort dingen. En dan samen de deur dicht doen en vertrekken.
Vervolgens hebben jullie de handen vrij om jullie ding te doen.
quess again…
Onze dochter is verhuisd van toen ze 2 was en opnieuw toen ze 4 was… en ze kan zich ook van de eertste verhuizing nog vlagen herinneren. Ze kan dat niet benoemen gekoppeld aan… maar dan heeft ze het ineens over een moment waar ze vaak over droomt en dat is dat iets van die eerste verhuizing.
Voor kinderen is het een veilig geborgen gevoel als ze samen met papa en mama aankomen in hun nieuwe woonplaats. Je kan onderweg alvast praten over de nieuwe woonplaats enz.
Door vrienden gewoon laten brengen… ik weet niet hoor, dat klinkt als iets met meer emotionele afstand. Mijn dochter had dat niet tof gevonden, ze voelen echt wel aan dat er iets gebeurt wat hun leven toch echt veranderd. Toen ze al 4 was, heeft ze ook echt wel even veiligheids/geborenheids issues gehad. Ze heeft een half jaar onrustig geslapen en vroeg steeds weer of dit echt haar kamer was en ze wilde er niks aan veranderd hebben. Zocht echt houvast.
Dus ik zou een verhuizing ook weer niet bepaald onderschatten. Het ene kind doet het fluitend, het andere vind verhuizen heel moeilijk.
@Cell wrote:
@meisje1974 wrote:Ik vraag me af of de kinderen het fysiek wegrijden uit hun woonplaats net zo ervaren als volwassenen dat doen. Wij hebben overal veel meer gevoelens bij (ojee, hier werden ze geboren, hier hebben ze hun eerste stapjes gezet, hier zijn we getrouwd etc. etc. etc.). Ik zou ze laten logeren en door de vrienden laten brengen.
Ik zou wel samen met de kinderen afscheid nemen van het huis, op de dag dat ze gaan logeren bij de vrienden. Daar zou ik een mooi moment van maken. Samen nog even rondlopen, wat foto’s maken etc. Een briefje schrijven en verstoppen op zolder. Gewoon dat soort dingen. En dan samen de deur dicht doen en vertrekken.
Vervolgens hebben jullie de handen vrij om jullie ding te doen.
quess again…
Onze dochter is verhuisd van toen ze 2 was en opnieuw toen ze 4 was… en ze kan zich ook van de eertste verhuizing nog vlagen herinneren. Ze kan dat niet benoemen gekoppeld aan… maar dan heeft ze het ineens over een moment waar ze vaak over droomt en dat is dat iets van die eerste verhuizing.
Voor kinderen is het een veilig geborgen gevoel als ze samen met papa en mama aankomen in hun nieuwe woonplaats. Je kan onderweg alvast praten over de nieuwe woonplaats enz.
Door vrienden gewoon laten brengen… ik weet niet hoor, dat klinkt als iets met meer emotionele afstand. Mijn dochter had dat niet tof gevonden, ze voelen echt wel aan dat er iets gebeurt wat hun leven toch echt veranderd. Toen ze al 4 was, heeft ze ook echt wel even veiligheids/geborenheids issues gehad. Ze heeft een half jaar onrustig geslapen en vroeg steeds weer of dit echt haar kamer was en ze wilde er niks aan veranderd hebben. Zocht echt houvast.
Dus ik zou een verhuizing ook weer niet bepaald onderschatten. Het ene kind doet het fluitend, het andere vind verhuizen heel moeilijk.
Goh, bijzonder dat zo’n kleintje dat al zo heeft ervaren.
Ik zou ze er zoveel mogelijk bij betrekken
zeker de oudste
de jongste zullen misschien wel iets herinneren later maar denk niet zoals de oudste.
@meisje… Heb je wel eens de kinderfluisteraar gezien? Sta ik ook soms te kijken. Maar hij heeft al vaker kinderen van 2 en 3 jaar oud gehad die boos waren op hun ouders en desgevolgs onhandelbaar en dan bleek dit aan de verhuizing te liggen en ouders die niet hadden verteld waarom er verhuisd werd en wat dit betekende.
Nou hebben wij wel altijd uitgelegd, betrokken en verteld, zo klein ze waren, maar ze hebben ook bij de eerste verhuizing 10 dagen bij oma gelogeerd voor we ze op gingen halen omdat er nog zoveel geklust moest worden en ze 1 en 2 waren toen.
Peet lijkt verhuizingen fluitend te doen, maar hij uit dat meer in slaapwandelen en onrust in zijn lijf. Dan is hij lange tijd gewoon heel stuiterig en onrustig.
Niek dus niet, die droomt erover, raakt onzeker, wil ineens steeds overal bevestiging van… Het is ook gewoon niet niks… Je nest valt uit de boom en je oude vertrouwde eik word ineens een kastanje.
Het boekje Kaatje verhuisd hebben wij veel voorgelezen, ook een doos met foto van de kinderen gevuld met dierbare dingen en die persee NIET in de verhuiswagen laten doen, maar zelf meegenomen.
Zo kun je ze een heel eind opweg helpen…
ik kan me onze verhuizing ook nog heel goed herrinneren, ik was een jaar of 9!
Ik vond het heel erg.
en dan bleven we nog in de dezelfde plaats…paar straten verderop.
ik zou het niet onderschatten, kijk ik ken jou kids niet en je kunt dat zelf het beste bekijken.
maar ik zou dus als het hier zou zijn wel samen met de kids dit willen doen.
maar dan kijk ik alleen naar mijn eigen ervaring