Jullie mening gevraagd.
Mijn dochter speelt al 5 jaar met haar buurmeisje. Tussen beide ouders klikte het wat minder goed, zonder ruzie hoor, maar gewoon geen contact.
Ze hingen bij elkaar over de schutting, samen buiten spelen, in de winter binnen, gewoon buurmeisjes van dezelfde leeftijd.
Nu is het meisje verhuisd.
Anna Sofie vroeg een paar weken terug nog: zegt ze me straks wel gedag?
En ik als goedgelovige moeder zei: vast wel.
Niet dus :evil: Het huis is ineens leeg en ze zijn gewoon helemaal weg. Echt weg.
Gistermorgen kwam anna sofie bij me in bed, in tranen en vroeg: mama, ga jij nooit weg? Want ik vind je veel te lief?
Ze was helemaal overstuur, had een nachtmerrie gehad dat ik nog een baby kreeg, dat er geen plaats in huis meer was en dat ik samen met lev en de nieuwe baby weg was gegaan. Papa had gezegd dat ik nooit meer terug kwam.
Ik begreep er eerst niets van maar later bedacht ik me dat het de combi nieuw broertje en het verhuizen van het buurmeisje de oorzaak van die droom was.
Zij denkt nu blijkbaar dat je gewoon ineens weg kunt gaan of weg kunt zijn zonder afscheid te nemen :wall:
Ik wil haar dat nog wel even uitleggen dat dat eigenlijk niet normaal is, maar zo ga je toch niet met mensen om?? Of ben ik nou gek?
Ben er echt wel een beetje boos over eigenlijk.
Nou ja, zeg. Wat raar. Al wil je dan als ouder misschien zelf geen afscheid nemen omdat je niets met je buren ‘hebt’, dan laat je toch minimaal je kind wel afscheid nemen van haar vriendinnetje/buurmeisje.
Vind het ook vreemd. En echt sneu voor Anna Sofie dat ze er last van heeft :hug:
Ach gossie wat zielig. En wat zelfzuchtig van die ouders. Ik ga met mijn ene buuf ook niet om, maar haar kinderen doe ik wel gewoon tegen en als ze willen spelen met elkaar prima. Ik vind gedag zeggen toch wel het minste wat je even kan doen dan. Raar hoor als mensen zomaar vertrekken.
Wat een rot voor Anna Sofie zeg… wordt er zelf verdrietig van 
(hormonen? 
)
Maar goed, ik vind het dus niet normaal dat je zomaar vertrekt als de kinderen altijd zo met elkaar hebben gespeeld. Je kunt ze toch wel netjes afscheid van elkaar laten nemen? Vind het erg vreemd en zou ook boos zijn hierover. Ben het dus volkomen met je eens!
Groetjes,
Heleen
leek me dus ook, ik had ook al gezegd dat ze vast wel dag zou komen zeggen…
En dan gewoon niet he.
Wat leer je je kind hiermee dan? Niks.
En wat begrijpt een kleuter hiervan? Al helemaal niks. En ondertussen is Anna Sofie al 2 dagen wat van slag, gisteravond ging papa weg en vergat haar dag te zeggen, kind helemaal in paniek. Als dat eerder een keer gebeurde haalde ze haar schouders op.
ohhh slik ja arm ding krijgt er verlatingsangst van… tjee wat een lompe actie… en doordat het haar toch niet lekker zit verwerkt ze dat natuurlijk door er ook nog eng over te dromen… tja… ik zou er met haar over praten en het haar uitleggen… zie je die buurvrouw ook niet meer… raar misschien maar anders zou je er alsnog even langs kunnen gaan voor Anna Sofie… of zo… of ben je daar te pissed voor? Ik dacht zeg maar als afsluiting voor je dochter… Vind het echt zielig… het is niet van een paar dagen van slag en klaar… ze zit er echt mee… :hug:
moet ik wel weten waar ze wonen he
geen idee van.
@lydia wrote:
moet ik wel weten waar ze wonen he
geen idee van.
Weten de nieuwe bewoners niks… of een andere buurvrouw, vriendin waar ze wel contact mee heeft… ex-vriend…
Of denk je dat het beter is en het maar te laten :think:
Nou ja zeg. Wat naar voor je dochter. En niet netjes van je ex buren. Raar hoor.
Zo hebben mijn ouders zn buren het ook gedaan. Die hadden geen kinderen ofzo. Maar ik vind het altijd even netjes dat je afscheid neemd. Ook zonder kids. Die buren gingen ook weg zonder wat te zeggen. Terwijl mn moeder altijd daar de planten verzorgde.
Heel vreemd, en dat is zacht uitgedrukt! :evil: :evil:
Die waren dus gewoon veel te druk met zichzelf… blijkbaar een trent tegenwoordig :roll:
Wat sneu voor Anna Sofie :hug:
Mijn ouders hebben dat trouwens ook eens gehad met hun buren. Die waren ineens vertrokken, ook zonder te vertellen dat ze gingen verhuizen.
2 weken later begon de ellende. De halve straat kreeg bezoekjes van deurwaarders voor de oude buren. Dat heeft maanden geduurd.
Hopelijk blijf je van dat soort praktijken gevrijwaard.
Ah gut… Kun je haar wel uitleggen dat het eigenlijk niet zo hoort, wat de buren hebben gedaan? En dat mensen die van je houden echt niet zoiets zouden doen?
Wat zielig 
arme meid :hug:
Ach jee, je arme meissie…kan me voorstellen dat ze er ondersteboven van is…is geen stijl. :naughty:
ach gos, wat zielig. en wat stom van die buren :evil:
daar denk je toch aan? ook voor hun dochtertje, die heeft dus ook geen afscheid kunnen nemen van haar vriendinnetje :?
ik weet niet goed wat je zou kunnen doen, behalve Anna Sofie uitleggen dat het zo niet hoort en dat de mensen die van haar houden (en zeker jullie als ouders) dat nooit zouden doen :hug:
hoi,
als je dochter er last van blijft houden, zou je samen een afscheidskaartje (of een mooie tekening) kunnen sturen. (symbolisch uiteraard, als je geen nieuw adres hebt.) bijv. door de deur gooien op het oude adres, misschien hebben de nieuwe buren het nieuwe adres?
groetjes Louwina
Ja dacht ik ook aan.
Samen met jouw dochter een kaart maken en in de bus gooien.
Post zal vast nog af en toe opgehaald worden. En samen met haar de hoop uitspreken dat ze misschien nog een keertje langskomen.
Helaas leert ze nu te vroeg wat mensen niet altijd te vertrouwen zijn, bah.
Sneu zeg.
Tja, moeilijk en heel sneu voor je dochter, echt. Ik heb met haar te doen.
Die ouders moeten toch ook wel gemerkt hebben dat jouw dochter en hun dochter wel leuk met elkaar om gingen…waarom dan geen afscheid nemen?! Misschien heeft dat andere meisje er nu ook wel last van dat ze geen afscheid van jouw dochter heeft kunnen nemen.
Heel raar van die ouders… :think:
je zou gaan denken dat die mensen ook niets met hun dochter inzitten. Zij zal ook wel graag afscheid genomen hebben van je dochter.
Ik snap niet dat mensen zo met hun eigen bezig zijn.