Ik ga proberen mijn vraag zo kort mogelijk neer te zetten (hele opgave :mrgreen:)
Olijf huilt vaak en vaak dan ook langdurig. Mijn belangrijkste vragen zijn:
hoe kun je daar het beste mee omgaan? Is osteopathie iets of miss orthopedagoog?
Wat uitgebreidere info. Als beeb was ze redelijk makkelijk. Niet extreem
huilen, sliep goed (met af en toe een mindere periode).
Vanaf dat de bijvoeding is gestart, ging het mis. Veel huilen, rare ontlasting en
afgevallen. Toen glutenvrij dieet (tot ze 14 mnd was ofzo).
Ook daarna bleef ze nog veel huilen, er is een coeliakietest gedaan, die was
negatief.
We hebben het idee dat het huilen vooral getriggerd werd door ‘dingen’
van buitenaf. In het weekend op bezoek geweest, stond gelijk aan 2-3 dgn
achter elkaar huilen/krijsen. Meerdere uren achter elkaar.
Het huilen was extreem tot ze ongeveer 2 jaar was. Toen ging ze lopen en
wat beter praten.
Hierna reageerde ze nog steeds sterk op zaken van buiten, drukte, veranderingen. Nu nog steeds
kan ze veel huilen (bijna 4 jaar). Ze huilt ook veel uit frustratie; als iets
niet lukt of ze denkt dat het niet gaat lukken.
Wat ze veel deed dan en nu nog wel eens, is bonken (echt keihard) met
haar hoofd ergens tegen aan (muur, bed, bank). Of vaak slaat ze zich nu
zelf tegen haar hoofd.
Wat wij zelf hebben gedaan?
-rust, regelmaat, reinheid. (uitjes minimaliseren, of kort mogelijk).
-veel duidelijkheid invoeren: goed voorbereiden op alles wat we gingen
en gaan doen.
Sinds ze 3 is, gaat ze pas naar een GO. Deze go heeft laten doorschemeren
dat ze haar niet makkelijk vindt.
Het huilen gaat mij soms door merg en been. Tussen haar 1e en 2e jaar
vond ik het echt vreselijk zwaar, ik zat er soms zelf doorheen. Daarna
kwam er meer lucht.
Ik heb mijzelf aangeleerd geduldig te reageren op haar gehuil, maar dat
kost soms veel moeite. Zeker omdat ik niet de geduldigste ben 
Ik laat haar huilen, probeer haar te troosten door vast te houden. Dit wil
ze niet altijd.
Het laatste jaar ben ik steeds meer aan het sturen naar niet huilen.
“Olief, zeg maar wat er is, je hoeft niet te huilen”. Maar ben bang dat ze
vaak zelf niet weet waarom ze huilt.
Soms schiet ik uit mn slof, maar daar gaat ze alleen maar meer van huilen. 
Of ik word gewoon kriegel, omdat ik echt even niet
meer tegen t gehuil kan. Dan wil ik mij het liefst afzonderen.
En ik voel mij dan schuldig.
Ik vraag mij regelmatig af of ik ‘het wel goed doe als moeder’ en of haar
gedrag niet komt door iets wat ik (niet) doe, en of ik niet iets moet gaan doen (zoals osteopaat of orthopedagoog).
Verder is ze overigens heel gehoorzaam, eenkennig (is het liefst bij ons),
en kan ook super uitgelaten doen (oftewel geen vlakke emoties, tis pieken
of dalen). Ze is ook sociaal en maakt goed contact (na de nodige kat uit
de boom kijken). Ze kijkt uit naar school, maar ik ben bang hoe ze daar
op zal reageren… :shifty:
Vaak laat zich wel overrulen door andere kinderen, ook als zij jonger zijn.
(leuk voorbeeld: jonger vriendinnetje die ze vaak ziet is wat wild in haar
ogen en dan gaat ze snel huilen. Ik leer haar dan te zeggen: nee niet doen.
Laatst was er weer zoiets (slaan) en olief gaat huilen. Ik zeg: nee olief, wat zeg
je dan? Kijkt ze het meiske aan en zegt sorry…en gaat huilen. )
Goed. Heel lang verhaal. Ben niet zo goed in kort :oops:
Maar ben erg op zoek naar herkenning en tips…
(ik heb wel een idee welke richting maar ik laat jullie eerst maar eens reageren)
Misschien eens langs een homeopaat? Die kunnen haar doorlichten op overgevoeligheid voor bepaalde voedingsstoffen…
toevallig dacht ik net ook nog aan een voedselovergevoeligheid. (net
toen ik dus boodschappen heb gedaan met een huilend kind al lopende
in de sneeuw op de heen en terugweg)
Heb jij daar ervaring mee?
Een homeopaat, ik weet niet of dat wat voor ons is. Mss meer een natuurdiëtist dan…
Ze heeft wel altijd honger en eet veel :think: Ze heeft al 3 boterhammen
op, koekje en net rozijnen en ze zegt dat ze nog steeds honger heeft.
Wat zegt je huisarts ervan?
Het is natuurlijk vreemd dat haar problemen ontstaan zijn na het starten met de bijvoeding en dat haar ontlasting raar was.
Hoe is dat inmiddels dan?
Het feit dat ze zo snel emotioneel is (overprikkeld?) zou misschien wel bij een orthopedagoog thuishoren of misschien bij een kinderpsycholoog?
ontlasting is wisselend, soms echt keutel, maar regelmatig slijmerig en erg
stinkend.
Ze klaagt regelmatig over ‘pijn in billen’ (maar is niks te zien, ze doelt
op daar binnen).
We hebben 2 jaar geleden de ka bezocht voor onderzoeken coeliakie,
de bloedtest was toen negatief. Ze is wel IgA-deficient.
Ze is humeurig/huilerig gebleven helaas.
Ze heeft geen eczeem, maar ziet wel altijd bleek met zwarte kringen onder
de ogen. Ze eet als een bouwvakker (dat dan weer wel, behalve avondeten),
maar weegt op de -1 lijn. Voor de bijvoeding zat ze op de middenlijn.
Bij de huisarts zijn we sindsdien niet meer geweest, maar ik wil nog wel
een keer heen.
Kan een huisarts zelf testen op voedselintolerantie?
Misschien eerst dit uitsluiten…?
Vriendin gaf als tip even een eetdagboek bij te houden, dat ga ik sowieso doen.
Een orthopedagoog is voor gedrag ook altijd handig… ik ga sowieso even
kijken of er één in onze buurt is.
Pff, klinkt lastig joh.
ten eerste, hoe moeilijk ook maar probeer je niet schuldig te voelen.
je probeert haar te helpen, hebt al veel gedaan maar je bent ook een mens en kunt niet alles dragen. het klinkt vrij pittig.
:-*
ik zou in eerste instantie ook denken aan een pedagoog :think:
misschien met video-opnamen in de thuissituatie en/of bij de GO om te kunnen zien wat er nu precies gebeurd en misschien handvatten geven om ermee om te gaan.
het CB of de huisarts zouden dit voor je moeten kunnen regelen.
welke tips kan ik je geven? ik vind het lastig hoor.
via een osteopaath kun je misschien wat meer te weten komen over de achtergrond van het huilen. Is het iets lichamelijks of is het een patroon wat ze heeft opgebouwd? Ik heb zelf heel goede ervaringen met een osteopaath bij onze jongste. Die was als baby heel snel geprikkeld en bleek meerdere voedselallergieen te hebben.
zoals je haar ontlasting beschijft, lijkt het me niet heel normaal. Er is al onderzoek gedaan. Kan dit nog eens? Misschien dat het bij jonge kinderen lastiger te onderzoeken is?
wat haar gedrag bij andere kinderen betreft, zoals je het omschrijft lijkt het alsof ze het lastig vind om sociale situaties in te schatten? en dan uit onmacht of als uitvlucht gaat huilen? ik weet het niet hoor, ik probeer het me een beetje voor te stellen… gaat ze ook naar een peuterspeelzaal? en wat precies vind de GO niet makkelijk aan haar? Misschien kun je van die kant uit (pedagogisch onderbouwde mensen) wat meer feedback en info krijgen over wat zij van haar gedrag vinden?
Kan een osteopaat ook voedselallergieën ontdekken dan?
Ze ging eerst wel naar een psz, maar nu met 2 dagen GO (en andere kinderen), ik werken etc, dat vond ik wel even genoeg drukte.
De GO vindt haar volgens mij ook nogal snel humeurig/huilerig.
Ze zal idd het met andere kindjes soms gewoon moeilijk vinden, hoeft
er niet per se iets mee te maken hebben.
Over haar ontlasting: ik heb niet echt veel vergelijk. Echt heel erg bizar
vind ik het er niet uit zien. Wel regelmatig vettig/slijmerig.
Ik kan altijd denk ik opnieuw een bloedtest aanvragen op verschillende
intoleranties :think:
–
vandaag heeft ze echt extreme honger. Elk kwartier wil ze wel eten :roll:
(8 boterhammen, banaan, koekje, rozijnen 2x)
ontdekken niet meteen, ‘onze’ osteopaat gaf aan dat het darmgebied van Stijn uit balans was en voor klachten zorgde. Klachten die hij op dat moment niet niet naar zijn tevredenheid kon behandelen. Op zijn advies hebben we toen een koemelktest laten doen.
nu, anderhalf jaar later, blijkt dat Stijn levensgevaarlijke allergieen heeft (pinda en noten) die de osteopaat achteraf al heeft ‘gevoeld’ maar er niks mee kon.
klinkt wel een beetje vaag als ik het zo opschrijf :eh: :oops: :mrgreen:
nee, niet vaag, ik snap het. Dank!
Naar ons idee huilt ze gewoon te veel onverklaarbaar. We zijn verder vrij
duidelijk en consequent, geven bijv niet toe aan haar wensen als ze huilt.
Het kan dus niet zo zijn dat ze huilt om haar zin te krijgen, want dat doen
we dus bewust al niet…
Een pinda-allergie is wel heftig!
zoals je het omschrijft, lijkt het me meer huilen vanuit onmacht richting sociale situaties, zoals dat wat je omschrijft met andere (jongere) kinderen
en die honger :shifty: dat is wel vreemd. zijn haar darmen overactief? misschien daarom ook die vettige/slijmerige ontlasting. Dat zou je kunnen laten onderzoeken?
dat zou ook voor prikkels kunnen zorgen die maken dat ze snel huilt (omdat al het andere erbij dan teveel is bovenop haar darmgedoe)
ik zou in ieder geval verder gaan kijken w.b. haar verteringsstelsel en ook een psycholoog raadplegen
en heel veel succes trouwens :oops: 
@mama van Teun wrote:
zoals je het omschrijft, lijkt het me meer huilen vanuit onmacht richting sociale situaties, zoals dat wat je omschrijft met andere (jongere) kinderen
en die honger :shifty: dat is wel vreemd. zijn haar darmen overactief? misschien daarom ook die vettige/slijmerige ontlasting. Dat zou je kunnen laten onderzoeken?
dat zou ook voor prikkels kunnen zorgen die maken dat ze snel huilt (omdat al het andere erbij dan teveel is bovenop haar darmgedoe)
ik zou in ieder geval verder gaan kijken w.b. haar verteringsstelsel en ook een psycholoog raadplegen
Het huilen doet ze ook “uit t niks”, humeurig is een goed woord :? Gewoon
vaak sjaggo, snel aangebrand, soms echt om niks. :oops: Regelmatig
wordt ze al huilend wakker.
Vandaag is ze wel extreem hongerig (ze is net ziek geweest en mss schade
aan t inhalen), normaal eet ze zo’n 5 boterhammen op een dag en dan
nog fruit en koek ed. Ook nog veel vind ik…
Ik ga denk haar darmen maar laten nakijken, miss via een osteopaat.
En /of een orthopedagoog voor tips hoe om te gaan met huilen/humeurig
kind.
===
Dit hele verhaal kwam weer bij mij boven omdat ik oude berichtjes van hier
aan t kopieren ben. Tot de 8 mnd een superzoete baby lees ik, na de
bijvoeding hommeles qua gedrag (en ze is afgevallen).
en dank :-*
Ik zit al mijn oude berichtjes te lezen… en daarin kom ik weer de definitie van
IgA deficiëntie tegen…
IgA-deficiëntieÂ
Korte beschrijvingÂ
IgA deficiëntie is een aangeboren aandoening waarbij de afweerstof IgA ontbreekt. Afweerstoffen zijn eiwitten die circuleren in het bloed. Zij kunnen onder andere het lichaam beschermen tegen infecties. Bij het ontbreken van IgA kan sprake zijn van een verhoogde gevoeligheid voor infecties van bijvoorbeeld de luchtwegen en de darmen.Â
Deze aandoening komt soms voor in combinatie met andere aandoeningen, zoals glutenovergevoeligheid, de ziekte van Crohn, taaislijmziekte en reumatoide artritis. Soms komen bij deze aandoening afweerstoffen gericht tegen IgA in het bloed voor. Wanneer er in zo'n geval een bloedtransfusie wordt toegediend, bijvoorbeeld na een operatie, kunnen er ernstige afweerverschijnselen optreden.Â
DiagnoseÂ
De diagnose wordt gesteld aan de hand van bloedonderzoek waarbij de concentratie van afweerstoffen in het bloed wordt onderzocht.Â
BehandelingÂ
Een aangeboren aandoening is nog niet te genezen. Behandeling berust voornamelijk op het bestrijden van infecties aan de luchtwegen en maagdarmkanaal. Daarnaast moet men voorzichtig zijn met het geven van een bloedtransfusie.Â
Voorkomen (frequentie)Â
IgA-deficiëntie komt bij ongeveer 1 op 800 tot 1200 bij mensen van het blanke ras voor.Â
Het maagdarmkanaal is iets wat in ieder geval vaak gevoelig is...
@Ellen69 wrote:
Misschien eens langs een homeopaat? Die kunnen haar doorlichten op overgevoeligheid voor bepaalde voedingsstoffen…
De reden dat dit als eerste bij mij op kwam, is omdat ik net een stuk heb gelezen over suiker intolerantie en het effect dat dat heeft op je lichaam (helemaal bij kinderen). Een homeopaat of misschien ook anderen die met “alternatieve geneeswijzen” werken, kunnen dan soms uitkomst bieden. Zij kijken net even anders naar je kind dan de dokter (westerse geneeskunde) doet. Door diverse, pijnloze tests wordt gemeten waar de gevoeligheden liggen.
Het stuk dat ik las over het niet tegen suiker kunnen, sprak vooral over onrust en soms zelfs agressie en algehele overgevoeligheid (in jullie geval dus het snel huilen).
Persoonlijk heb ik geen ervaring met een homeopaat maar ik geloof er wel in dat onze westerse geneeskunde lang niet altijd uitkomst biedt en dat dan acupunctuur, electropunctuur (heeft nix met naalden of electrische schikken te maken hoor
), bachbloesem therapie, chinese kruiden etc. wel uitkomst kunnen bieden.Je zou je allicht eens kunnen inlezen. Er is genoeg over te vinden op het internet.
Nu ik bach bloesem noem bedenk ik me ineens dat dat ook wel eens zou kunnen helpen trouwens. Wellicht is er lichamelijk niets mis maar is ze gewoon erg gevoelig. Bach bloesem zou wellicht ondersteuning kunnen bieden. (Hier heb ik wel ervaring mee namelijk en heeft bij mij en diverse anderen die ik ken erg geholpen).
In ieder geval een dikke knuf voor de kleine dame!
Dank Ellen!
Het zou goed een overgevoeligheid kunnen zijn, vooral omdat dit geheel is
gaan spelen vanaf de bijvoeding én ze IgA-deficiënt is.
Heb je voor mij dat linkje?
Een homeopaat staat mij op één of andere manier tegen, terwijl ik wel allerlei
zalfjes in huis heb van vsm enzo. En die nog vindt helpen ook
Misschien toch eens wat meer onderzoek naar doen…
Bach bloesem zou ook kunnen, meer voor gevoeligheid in het algemeen.
Zelf heb ik het ook wel eens gebruikt en het werkte heel goed.
:-*
Ben gaan zoeken naar dat stuk wat ik op i-net had gelezen over electropressuur en overgevoeligheid enzo maar kan het nergens meer vinden! 
Blijf voor je zoeken!
(Wel een aantal stukken gevonden over de invloed van voeding op het gedrag van kinderen, maar dat slaat niet echt op wat jij ervaart met jou dame. Vooral links naar hyperactief gedrag en niet zozeer naar het huilen. Zoek maar eens op “invloed van voeding op gedrag”. Dan komt er en hele rits informatie)
Vandaag zijn mijn ouders hier even en ik heb het even met hen besproken.
Mijn moeder is altijd redelijk nuchter om alles even in perspectief
te zetten.
Ze zei dat ons kind sowieso best een pittig karakter heeft :mrgreen: ,
alhoewel ze tegelijkertijd ook heel gehoorzaam is. Verder is ze gevoelig
en kan dus ook overreageren op dingen van buiten.
Het is (blijft) dus de vraag waarom ze zo reageert hoe ze reageert (huilen).
Is ze ongeduldig, pittig, driftig/boos door voedsel of moeten wij daar anders
mee omgaan. Misschien een combi?
Ik heb besloten eerst twee dingen te proberen:
-negatief gedrag meer negeren. Ik ben geneigd haar snel te troosten als zij
huilt (dus aandacht). (iets wat erin is geslopen na haar 2e jaar).
Duidelijker zijn welk gedrag we niet willen, het gedrag/huilen niet
te lang door laten gaan. Het gaat dan wel om huilen omdat ze haar zin niet
krijgt, als iets niet lukt, boos gedrag etc.
-bach bloesem geven. Ik heb al een idee nadat ik vandaag uitgebreid heb
gegoogled. Dat is dan gericht op gevoeligheid voor invloeden van buiten.
-contact zoeken met orthopedagoog voor tips en handreikingen.
Mocht het daarmee niet verbeteren kan ik laten testen op voedselintolerantie.
Zo. Ik heb alles even op een rijtje voor mijzelf. Dank allen :-*
Nog wel de vraag: wat is de goede manier om met negatief gedrag om
te gaan zonder of liever hoe het te voorkomen?
@Ellen69 wrote:
Ben gaan zoeken naar dat stuk wat ik op i-net had gelezen over electropressuur en overgevoeligheid enzo maar kan het nergens meer vinden!
Blijf voor je zoeken!
(Wel een aantal stukken gevonden over de invloed van voeding op het gedrag van kinderen, maar dat slaat niet echt op wat jij ervaart met jou dame. Vooral links naar hyperactief gedrag en niet zozeer naar het huilen. Zoek maar eens op “invloed van voeding op gedrag”. Dan komt er en hele rits informatie)
Heb ik ook zo vaak, iets niet meer kunnen terugvinden!
Ik heb vandaag ook heel wat gelezen en ik ga zo langzamerhand ook wat
voedingsaanpassingen doen. Een tripje naar de reformwinkel deze week
ha kroes
wat verschirkkelijk, zoveel huilen! idd… dat moet wel door merg en been gaan! Ik ken het alleen maar het eerste jaar, gelukkig ging het toen over!
Je vroeg hoe je dat gaat doen, dat negatieve probren te negeren. Ik weet niet of je een fijn contact hebt met je wijkverpleegkundige, maar die kunnen je ook goede tips geven.
Ik kan je verder geen tips geven, maar misschien haar complimenteren als ze goed aangeeft wat het probleem is? en haar belonen voor het niet huilen? stickersysteem?
veel sterkte verder!