Mijn oudste is 6 jaar. EEn wil heel graag buiten spelen en naar de speeltuin. Maar mama kan niet altijd mee. Vanaf welke leeftijd mochten jullie kids alleen naar buiten ?
Hier vanaf 5-6 en dan hier achter op het pleintje… Ik zat er in het begin bij en daarna ging ik om de zoveel tijd kijken…
Nu willen ze steeds op het schoolplein spelen. Dat is aan de overkant, er zit een sloot en fietspad tussen.
Ik laat ze…Jaren is het pleintje achter voldoende geweest en nu laat ik ze hun gang gaan en ze een groter gebied rond ons huis ontdekken. Vind het af en toe wel ‘moeilijk’ te merken hoe snel het allemaal gaat.
vanaf 5 ben ik hem daarin wat meer gaan loslaten.
Hij is een tijdje veel naar het schoolpleintje geweest aan de overkant van de straat, maar eigenlijk speelt ie het laatste half jaar of zo alleen nog in onze tuin. Die is ook gewoon te leuk. En de kinderen op het schoolplein zijn niet leuk, zegt ie. dus.
Dat is denk ik erg afhankelijk hoe je woont.
Bij ons mocht Victor voor het huis spelen toen hij 2 en half was. Vaak ging ik even naar buiten of de voortuin doen 
Maar ze waren met een grote groep en overdag komt hier eigenlijk geen auto langs. Daarnaast is er eerst een half voetbalveld voor er überhaupt een weg komt. Waarop dus alleen de papa’s om mama’s rijden die tussen 17 en 18 uur thuis komen.
Als wij ergens anders hadden gewoont was het nooit zo gebeurd maar daar kan ik me geen voorstelling van maken omdat die situatie hier niet is.
Inderdaad, afhankelijk van hoe je woont EN hoe je kind is. Geen vaste prik dus.
Jo is bijna 7 en wij gaan nog steeds mee. Om meerdere redenen.
Als het er op aankomt, kan hij zich niet redden, heeft niets met leeftijd of zelfstandigheid te maken.
Op het pleintje naast huis rennen ze wel eens,maar daar buiten om is de rest te ver. Bij vriendjes vind ik het wat lastiger. Om huis als het kan prima,maar verder niet. Zeker niet met de fiets door de wijk zwalken.
Gaat jouw oudste dan alleen naar buiten of met een vriendje?
Kan hij in de buurt buiten spelen en is die speeltuin dichtbij?
Woon je in een kindvriendelijk buurt of aan een drukke straat?
Ik denk dat het een beetje afhankelijk is van verschillende factoren…
Wij wonen in een woonerf en vanaf onze woning begint er een doodlopende straat. Aan de overkant van ons huis is een basketbalveld en grasveld, daar heb ik vanaf de keukenraam zicht op. In een straat achter ons huis (wat ook een doodlopende straat is) is er een speeltuin, maar daar heb ik geen zicht op.
Als Luc en Stan ongeveer 4,5 jaar zijn en Pete dan 6 jaar dan zouden ze van mij wel alleen naar basketbalveld/grasveld mogen, omdat ik ze dan vanuit huis in de gaten kan houden.
6 en vind het af en toe doodeng :shifty:
wij. Wonen hier ook niet heel kindvriendelijk we wonen in een hoekhuis waar een weg langsloopt (ok mogen ze niet hard rijden maar doen ze wel…)
voor de deur is na een halve meter stoep direct een fietspad daarnaast ligt een klein stukje gras en loopt er een trambaan en daarna heb je weer een weg lopen
verder is het een waterrijke buurt overal ligt er wel een sloot :roll:
maarja ze wilt graag buiten spelen logisch natuurlijk en op een gegeven moment moet je ze helaas wel loslaten maar ze moet wel melden waar ze is (wat ze af en toe vergeet waardoor. Wij weer de halve wijk mogen afzoeken waar ze nu weer uithangt :roll: )
Victor en Max zijn meestal op de fiets in de wijk. En die fiets moeten ze voor het huis waar ze zijn zetten. Dan is het voor mij makkelijker om te zien waar ze zijn.
Het is hier vanaf het naar school gaan heel geleidelijk gegaan. Eerst mee, daarna alleen in de buurt op het grasveld en nu mag hij ook oversteken. Als hij bij vriendjes in de tuin of binnengaat moet hij het eerst komen vertellen of de moeders nemen even contact op.
Dus hier vanaf een jaar of 5/6 en moeilijk is het zeker :shifty:
Mischa heb ik in de tuin gehouden tot we hier gingen wonen (toen was hij bijna 6). In onze andere buurt was ook gewoon niks.
Ze lopen hier zo over de stoep naar de speeltuin, 10 huizen verderop. In principe mag hij ook niet oversteken.
Maar…hij is nu bijna 7, en inmiddels mag hij soms wel gaan oversteken van mij. Zijn klasgenootjes en vriendjes wonen aan de overkant, in dezelfde straat. Het is een rustige straat en Mischa kijkt erg goed uit. Dat durf ik wel aan met hem.
Justin wordt over een maand 5 en mag nu ook zo langzamerhand van mij buiten de tuin spelen. Hij mag van mij niet verder dan tot het speeltuintje, terwijl Mischa dus met zijn vriendjes wel het hele blok rond mag en op het grasveld aan de zijkant mag.
Justin keek een half jaar geleden echt nog niet goed uit en sjeesde zo de straat op, al had ik nog zo hard gezegd niet oversteken. Toen mocht hij echt nog niet naar de speeltuin toe zonder mij. Nu heb ik het juist afgelopen week een paar keer toegestaan, en het gaat erg goed. Hij kijkt tegenwoordig ook heel goed uit als we samen ergens moeten oversteken, en hij luistert nu ook goed door gewoon op de stoep te blijven.
Hier in de wijk/straat spelen zeker ook al wel jongere kinderen buiten de tuin, zonder toezicht. Het ligt echt enorm aan je kind ja en zeker de plek waar je woont.
Vorig jaar mocht Lasse (toen 5,5) steeds meer alleen op het speelplein aan de overkant. Maar keek ik om de haverklap naar buiten en hadden we vaak het raam open om te horen of er wat speelde. Of hij fietste om het blok van ons huis heen. Ook zaten we er nog vaak bij op het speelplein (wat we nu weer meer met Nena doen die nu vier is)
Nu nog steeds het speelplein en naar vriendje aan overkant van de straat (niet zo’n hele drukke straat) en beetje om het speelplein heeft verstoppertje spelen met de grotere kinderen. Ik kijk nog steeds regelmatig of alles nog leuk en gezellig is maar kijk al minder.
Nog lang niet als het aan mij ligt
We wonen in een zogenaamd vogelaarswijk, en het is hier niet echt overzichtelijk.
We hebben een mega grote tuin met allerlei leuke dingen erin, dus voorlopig mogen ze nog niet door de straten struinen hier.
Ze mogen wel naar de buren gaan en daar spelen.
Niek is 7, Peet 6 en die 2 spelen al 2 jaar samen buiten voor… ze mogen pas sinds een klein jaartje verder dan een stukje straat waar ik ze in zicht heb. Gaan nu ook naar het schoolplein (210 meter verderop) en naar de skatebaan (350 meter van huis) Mies moet 4 worden en mag in de straat, met als begrenzing het huis van vrienden enerzijds en het huis van buren verderop… hij mag echt nog niet een straat verder en mee naar t plein mag alleen als alle buurkinderen hem op sleeptouw nemen…
Hier was het dus rond de 4,5 a 5…
Maar wij wonen in een 30 km straat voor bestemmingsverkeer. Geen drukke doorgaande route, speeltuin achter het blok huizen tegenover ons en veel kinderen die met elkaar spelen.
Ik denk dat dit afhankelijk is van het kind. Als het als moeder goed voelt, dat is het denk ik tijd om alleen te gaan spelen.
Onze oudste dochter mocht erg vroeg alleen op het speelveldje vlakbij spelen. Ik geloof dat ze een jaar of 3,5 / 4 was…
Ik kan haar goed vertrouwen, ze is altijd erg rigide wat afspraken maken betreft geweest. Afspraak is afspraak…en daar valt niet aan te tornen. Als andere kinderen iets doen wat niet mag…doet zij het vaak als enige niet (en staat ze als een ouwe troela te roepen dat ze iets doen wat niet mag :roll: )
Onze jongste dochter daarentegen mag voorlopig nog niet alleen, die kan nog lang niet met die vrijheid omgaan. Mijn dochtertje biedt regelmatig aan om haar mee te nemen, dan zou zij op haar letten. Maar dat vind ik een verantwoording die totaal niet past bij een kind van 6.
Hier vanaf 4,5. Maar we wonen heel kindvriendelijk. Verder als het pleintje mag nog niet omdat een wijk is waar automobilisten weinig zicht hebben. Hoge heggen, smalle weggetjes en geen aparte stoep. Beetje centerparcs achtig.
Bij vriendjes mag ze in de straat spelen. Net als de eigen kinderen daar.
Hier vanaf 4,5. Maar we wonen heel kindvriendelijk. Verder als het pleintje mag nog niet omdat een wijk is waar automobilisten weinig zicht hebben. Hoge heggen, smalle weggetjes en geen aparte stoep. Beetje centerparcs achtig.
Bij vriendjes mag ze in de straat spelen. Net als de eigen kinderen daar.
Wij woonde 4 hoog in een portiekwoning en hadden een kind dat heeeeeel graaaag naar buiten wou.
Toen hij drie jaar was, bijna 4 begonnen we voorzichtig met “achter” spelen. Tussen de portiekflats in lag een lange groene strook met speeltoestellen waar hij kon spelen, dan konden we hem vanaf het balkon in de gaten houden en hij mocht dan ook alleen op het gras en hadden goed gewaarschuwd dat als hij dat niet kon, dat hij dan niet meer naar buiten mocht alleen.
Daar heeft hij zich heel goed aan gehouden, zodat toen hij 4,5 was naar het andere grasperk mocht, daar speelde namelijk de kinderen uit de buurt en ook de kids van zijn leeftijd uit die 2 flats daarom heen. Dat was wel 1 x oversteken over een rustige weg en dan kon je hem niet zien op dat grasveld, maar omdat hij al een half jaar braaf op dat grasveld was gebleven, kreeg hij dezelfde dringende instructie dat hij dan alleen ook daarheen mocht en als hij dat niet kon, dat dat meteen afgelopen was.
Maar ja heel de kinderbuurt speelde daar, vaak gingen we er ook heen hoor, maar ja dat kon vaak ook niet. Ik werkte en mijn man moest ook huishouden doen en eten koken enzo en werkte ook parttime.
We vroegen dan een buurvrouw om ff een oogje in het zeil te houden. Het is altijd goed gegaan, hij mocht alleen als er meer kinderen waren en er zaten dan ook vaak moeders op de bankjes er tussen. Dat ging prima.
Nu is hij 7 en mag in principe in de wijk rondlopen alleen niet de randweg oversteken, hij is altijd redelijk in de buurt, gaat nog niet zo op verkenning uit als ik op die leeftijd, toen kwam ik toch een stuk verder van huis al.
Mijn dochter begint ook steeds vaker te vragen of ze naar het speeltuintje mag.
Dat is hier zo’n 200 meter verderop en bij mijn schoonzus/zwager voor de deur. Maar ik vind het doodeng :shifty: Ik vertrouw mijn dochter 100% maar ik vertrouw een ander niet…
Ik wil haar niet mijn angst opleggen maar toch.
Ik merk dat ze zich hier steeds meer gaat vervelen in huis maar ik kan ook niet altijd mee naar de speeltuin omdat de jongste nog een flinke middagdut doet.
Nu fietst/ stept ze weleens een rondje om het blok maar ze wil gewoon verder weg.
Vrees dat ik haar eerdaags toch los moet gaan laten…
Wendy, heb je geen babyfoon? Hier ga ik nog wel eens met Mies mee naar de speeltuin, 80 meter van ons huis en dan neem ik de babyfoon mee… (ik heb er 1 met 3 km bereik) Want ook hier tukt Suus nog 3 uur op de middag. Geeft mij een iets beter gevoel om mee te kunnen gaan en ik kan toch horen wat er bij Suus op de kamer gebeurt. Hoor ik iets te veel gewoel en gestommel, gaan we kijken en dan gaat Mies gewoon weer mee.
En verder heb ik hetzelfde, ik vertrouw mijn kinderen wel, maar een ander niet. Dus ze hebben hier ook wel een soort meldplicht. Ze moeten regelmatig komen melden dat ze nog in de buurt zijn, anders ga ik ze geheid zoeken.
Maar ja, loslaten moet idd wel een keer…
Nee, hier geen babyfoon meer. Maar dan nog zou ik dat niet doen, voel me daar absoluut niet prettig bij.
Als de drang echt hoog begint te worden zou ik nog aan mijn schoonzus kunnen vragen om een oogje in het zeil te houden. Mits ze zelf thuis is natuurlijk, haar zoontje speelt er ook meestal. Zij kijkt vanuit de woonkamer precies op de speeltuin.