hier zeggen ze geen u…
ik heb dit zelf ook nooit gedaan, op school noemen ze de juf ook gewoon bij de voornaam.
ze moeten wel netjes blijven…
maar als jij het fijner vind dat je kinderen u zeggen dan is dat jouw keuze.
opa en oma wordt ook gewoon aangesproken als je, mijn oma ook…
hier is het gewoon ome …, tante … en oma… dus gewoon de voornaam
Van Wikipedia:
Tutoyeren geldt als onbeleefd, afhankelijk van de relatie en leeftijd van de sprekers. In het Nederlands is het thans normaal tussen mensen die elkaar kennen en tegen jongeren. Volgens de etiquette wordt eenieder geacht om een ander met u aan te spreken, totdat één van beiden het initiatief neemt aan te geven dat het niet langer noodzakelijk is aangesproken te worden met u en/of met mijnheer of mevrouw. Volgens de etiquette is het de oudere, of hogere in rang die daartoe het initiatief neemt. Bij bezoek is het de gastheer/gastvrouw, of alleszins degene die het initiatief voor het gesprek heeft genomen. In de praktijk wordt er echter spontaan getutoyeerd als men vindt dat men de ander goed genoeg kent.
Zo heb ik het dus eigenlijk altijd geleerd. Je ouders staan zo dichtbij je dat je daar geen U tegen hoeft te zeggen. Voor alle andere ouderen U (gezien leeftijd dus). Bij mij in de familie heeft ook nooit iemand ooit het initiatief genomen om tegen mij te zeggen dat ik JE mocht zeggen.
Als je ergens mee opgroeit, ivoelt het toch raar en komt het onbeleefd over dat mijn kinderen zouden JE-en en Jij-jen tegen ouderen.
In het algemeen ken ik geen kinderen die U zeggen en verder zeer onbeschoft zijn. Als ouders U aanleren, denk ik dat over het algemeen de kinderen ook normen en waarden meekrijgen.
Maar goed, volgens mij wordt het al een beetje een discussietopic 
Ik wil Hail ook gewoon leren u te zeggen tegen iedereen ((achter)oma’s en opa’s, tante’s en ooms, onze vrienden en vriendinnen, vage kennisen en onbekenden) Als de mensen het zelf niet willen moeten ze dat maar aangeven met zeg maar jij hoor (zeggen ze ook nog constant tegen mij maar ik blijf u zeggen)
Mij en hub hoef dan niet van mij maar daar heb ik het met hub eigenlijk nog niet over gehad.
Ik persoonlijk had als kind (en als volwassenen nu nog steeds) geen idee dat je daar mee afstand creëert maar dat zal dan wel aan mij liggen.
Tja oom en tante zeggen ben ik alleen gewend om tegen mijn portugeese familie te zeggen… bij de rest klinkt dat zo raar (oom j.eroen tante r.ebecca oom l.een tante a.nnie ) maar zoals ik zei met de nederlandse kant van de familie ben ik dat helemaal niet gewend… ik had het dan een keer tegen een oom gezegd en die vond het zelf ook heel raar klinken.
Tegen mijn broer en zijn vriendin wil ik wel dat ze oom en tante zegt maar alweer is dat op de portugeese vorm en dat klinkt dan gelijk weer anders.
hub z´n zus heeft al gezegd dat ze dat niet wil (schoonmoeders probeerde het aan te leren). Oud tante’s en ooms hoeft van mij ook niet wij zeggen het ook niet.
Van hub z’n familie ken ik het alleen van z’n moeder… al z’n neefjes en nichtjes noemen haar tante r.ia maar de rest is allemaal zonder tante ervoor. dus tja…
@Pé wrote:
Volgens de etiquette is het de oudere, of hogere in rang die daartoe het initiatief neemt.
hier ooooh belachelijk!! Hogere in rang… t moet niet gekker worden zeg :doh:
Daarom heb ik dus echt principieel iets tegen u zeggen
@Lune wrote:
@Pé wrote:Volgens de etiquette is het de oudere, of hogere in rang die daartoe het initiatief neemt.
hier ooooh belachelijk!! Hogere in rang… t moet niet gekker worden zeg :doh:
Daarom heb ik dus echt principieel iets tegen u zeggen
Begin jij ook al te freaken :silenced:
Ik heb als burger (gelukkig) bij defensie gewerkt, ik heb er dus helemaal niets mee.
Ik weet wel vanuit mijn omgeving dat het bij Surinaamse gezinnen niet geheel ongewoon is dat de kinderen hun ouders met u aanspreken.
Ik vind het persoonlijk vreselijk klinken, sorry.
Kan je net zo goed vader en moeder gaan zeggen, zo ouderwets.
@Lune wrote:
@Pé wrote:Volgens de etiquette is het de oudere, of hogere in rang die daartoe het initiatief neemt.
hier ooooh belachelijk!! Hogere in rang… t moet niet gekker worden zeg :doh:
Daarom heb ik dus echt principieel iets tegen u zeggen
Heb ooit een jaar studiegroepen begeleid op de HEAO.
Toen was ik zelf 22 en een halfjaar afgestuurd. Ik begeleide studenten die tot 4 jaar ouder waren als ik… ik was officieel wel ‘hoger in rang’ maar komop… zit niet in het leger hoor :shifty: .
Noem mij maar netjes je/jij.
Vond U ook echt niet gepast in die samenstelling van de groep (ik werd tot voorstelmoment dan ook aangezien voor een mede student wat niet zo raar was natuurlijk :lol: ).
Ben maar 1x door 1 van die studenten met U aangesproken… toen ik net had medegedeeld dat ondanks meermalen herinneren het ontbreken van het eindverslag niets anders dan een onvoldoende voor het vak zou in kunnen houden…
Kreeg ik als antwoord dat ‘door u zal ik de opleiding moeten verlaten, want deze onvoldoende kon ik niet gebruiken’.
Eh ja dan had je maar je verslagen in moeten leveren, heb je er al vaker aan herinnert dan een ander gedaan zou hebben, maar vond het lullig om je er niet aan te herinneren omdat ik wist dat het een onvoldoende teveel zou zijn op je lijst… gelukkig had ik al mijn correspondentie met betreffende student bewaart!
Mijn man heeft ooit in een sollicitatiegesprek tegen een manager die nauwelijks ouder was als hij en dus zei ‘zeg maar u’ gezegd dat hij dan ook liever aangesproken werd met u… Ik vond het hilarisch :lol: Hij kreeg de baan alleen niet
nou vind ik een soll.gesprek dan wel weer een plek om uberhaupt u te zeggen. Ook als de interviewer/ betreffende manager jonger is als jij eh u eh je 
.
Naarmate je ouder wordt en toch nog een overstap gaat wagen zal dat toch ook wel aan de orde komen en dan vind ik leeftijd in dat geval niks zeggen.
Op dat moment is de relatie er niet naar om te je’en en te jij’en vind ik. Dat je na aangenomen te zijn met je manager overeenkomt om te tutoyeren of het toch maar op u te houden… dat is dan van latere zorg.
Aha, (sorry dit is gewoon omdat ik het niet laten kan, niet tegen iemand persoonlijk) de etiquette is dus duidelijk alleen voor tafelmanieren? 
:mrgreen:
haha tja, een beetje wel ja
Overigens heb ik ook geen moeite met u zeggen tijdens een sollicitatiegesprek (ik denk dat jij me niet eens zou lukken… toch gewoonte ook), maar mijn man vindt het juist superbelangrijk voor de sfeer op het werk, als hij u moet zeggen haakt hij gewoon al af. Ergens snap ik dat ook wel.
op het werk zei ik ook altijd jij en je, en werkte voor de directeur…
ik praten alleen van u in het bijzijn van klanten…
Gut, het ligt er gewoon aan waar ik ben, wildvreemde volwassenen en dat kan variëren van de buschauffeur tot een verkoopmedewerker ‘gewoon’ u, ik ken ze niet en ik heb niet met ze geknikkerd, hoe modern ik mezelf ook vind ik houd er zelf ook niet van om door kauwgumkauwende ah caissieres met ‘hoi, je en jij’ aangesproken te worden bijvoorbeeld. (als je al aangesproken word maar dat is weer een andere discussie)
Nou komt dat denk ik ook omdat ik zelf altijd in de detailhandel gewerkt heb en wij zo met klanten omgingen dat ik hetzelf ook fijn vind om beleefd geholpen te worden.
Verder boeit het me niet zo, de kids leer ik dat dus ook zo en wat ik in een eerdere post al zei met oudere volwassenen.
Met mijn vrienden en familie is het iig niet aan de orde.
hier leren wij de kinderen u te zeggen totdat mensen zelf aangeven dat het anders mag.
Tegen ons mogen ze gewoon je en jij zeggen en in zwols dialect zeggen ze ook van " oe" wat zowel jij als U betekent.
Mama, wil oe een broodje smeren voor mij? word het dan …
@Roos wrote:
Mereltje, puur uit nieuwsgierigheid, vind je het geen afstand scheppen als jouw kinderen je u gaan noemen?
En vind je het bijvoorbeeld op een forum zoals hier ook storend dat vreemden elkaar tutoyeren?
Nee, ik vind dat geen afstand scheppen eigenlijk. Ik noem mijn ouders dus ook u, en voor mij is het ook een uiting van respect (bij vreemden heeft het inderdaad met afstand te maken).
En op zo’n forum vind ik het niet storend, ik vind het bij volwassenen onderling toch gewoner om te tutoyeren, als niet de één een heel andere positie heeft dan de ander (en dat vind ik op internet dus niet zo gauw).
U zeggen is inderdaad niet wat iets beleefd maakt. Je kunt best beleefd zijn met tutoyeren en heel onbeleefd met u zeggen, dus wat mij betreft is dat niet zo doorslaggevend (maar het kan er wel deel van uit maken - tegen de koningin zou ik toch zeker u zeggen en tegen de dokter in t ziekenhuis ook - de dominee daarentegen wordt hier getutoyeerd, dat zal ik mijn oma maar niet vertellen :mrgreen: )
Cariska, mijn man zegt ook je/jij tegen zijn ouders (als kind niet geloof ik) en wil ook graag dat ze u gaat zeggen.
@mereltje85 wrote:
@Roos wrote:Mereltje, puur uit nieuwsgierigheid, vind je het geen afstand scheppen als jouw kinderen je u gaan noemen?
En vind je het bijvoorbeeld op een forum zoals hier ook storend dat vreemden elkaar tutoyeren?
Nee, ik vind dat geen afstand scheppen eigenlijk. Ik noem mijn ouders dus ook u, en voor mij is het ook een uiting van respect (bij vreemden heeft het inderdaad met afstand te maken).
En op zo’n forum vind ik het niet storend, ik vind het bij volwassenen onderling toch gewoner om te tutoyeren, als niet de één een heel andere positie heeft dan de ander (en dat vind ik op internet dus niet zo gauw).
U zeggen is inderdaad niet wat iets beleefd maakt. Je kunt best beleefd zijn met tutoyeren en heel onbeleefd met u zeggen, dus wat mij betreft is dat niet zo doorslaggevend (maar het kan er wel deel van uit maken - tegen de koningin zou ik toch zeker u zeggen en tegen de dokter in t ziekenhuis ook - de dominee daarentegen wordt hier getutoyeerd, dat zal ik mijn oma maar niet vertellen :mrgreen: )
Cariska, mijn man zegt ook je/jij tegen zijn ouders (als kind niet geloof ik) en wil ook graag dat ze u gaat zeggen.
Hier heeft hij nooit u gezegd tegen ouders … dus voor het is het een stapje verder zeg maar…
@Lune wrote:
@Pé wrote:Volgens de etiquette is het de oudere, of hogere in rang die daartoe het initiatief neemt.
hier ooooh belachelijk!! Hogere in rang… t moet niet gekker worden zeg :doh:
Daarom heb ik dus echt principieel iets tegen u zeggen
Zeg jij tegen een arts of tegen een agent geen U dan? :shock:
@mereltje85 wrote:
@Roos wrote:Mereltje, puur uit nieuwsgierigheid, vind je het geen afstand scheppen als jouw kinderen je u gaan noemen?
En vind je het bijvoorbeeld op een forum zoals hier ook storend dat vreemden elkaar tutoyeren?
Nee, ik vind dat geen afstand scheppen eigenlijk. Ik noem mijn ouders dus ook u, en voor mij is het ook een uiting van respect (bij vreemden heeft het inderdaad met afstand te maken).
En op zo’n forum vind ik het niet storend, ik vind het bij volwassenen onderling toch gewoner om te tutoyeren, als niet de één een heel andere positie heeft dan de ander (en dat vind ik op internet dus niet zo gauw).
U zeggen is inderdaad niet wat iets beleefd maakt. Je kunt best beleefd zijn met tutoyeren en heel onbeleefd met u zeggen, dus wat mij betreft is dat niet zo doorslaggevend (maar het kan er wel deel van uit maken - tegen de koningin zou ik toch zeker u zeggen en tegen de dokter in t ziekenhuis ook - de dominee daarentegen wordt hier getutoyeerd, dat zal ik mijn oma maar niet vertellen :mrgreen: )
Cariska, mijn man zegt ook je/jij tegen zijn ouders (als kind niet geloof ik) en wil ook graag dat ze u gaat zeggen.
Hihi je draait respect en beleefdheid een beetje om vind ik :mrgreen:
@Pé wrote:
@Lune wrote:@Pé wrote:Volgens de etiquette is het de oudere, of hogere in rang die daartoe het initiatief neemt.
hier ooooh belachelijk!! Hogere in rang… t moet niet gekker worden zeg :doh:
Daarom heb ik dus echt principieel iets tegen u zeggen
Zeg jij tegen een arts of tegen een agent geen U dan? :shock:
niet puur en alleen om de functie die iemand vervult.
Een gyn is arts… maar daar kom je vaak in een heel persoonlijke fase van je leven… is denk ik dan ook de meest getutoyeerde arts die er rondloopt.
Idem voor een VK bijv.
Onze oude (letterlijk :lol: ) ha was gewoon niet de man om je/jij tegen te zeggen… gewoon door de hele uitstraling, maar ik heb met die man ook nooit een vertrouwensrelatie opgebouwd. Als ik al ergens mee zou hebben gezeten zou ik zeker niet naar hem toe gegaan zijn.
Vrouw die we nu hebben is niet eens mega veel jonger… en toch zeg ik daar je/jij tegan als we er al eens komen.
Onze tandarts is een hele leuke vlotte jonge meid, kan me niet herinneren haar ooit u genoemd te hebben :think: .
Dus puur omdat iemand arts is ‘u’ zeggen? Nee.
En politie agenten… tja noem mijn neef ook gewoon je hoor :mrgreen: (oké die is flauw).
@Pitje27 wrote:
op het werk zei ik ook altijd jij en je, en werkte voor de directeur.
moet ook zeker kunnen vind ik hoor als de relatie er naar is :thumbup: .
Denk juist als je veel dagelijks samenwerkt tutoyeren heel normaal is.
Maar tijdens een soll.gesprek met diezelfde directeur die je later misschien wel tutoyeerd zou ik toch echt u zeggen.
Ik vind het ook echt prettiger samenwerken op je/jij basis en zou ook niet kunnen aarden in een bedrijf met een u cultuur. Zou ook zelf niet de hele tijd met u aangesproken willen worden op mijn werk.
Alleen dat eerste gesprek… de beginfase… tja dan ben je toch nog niet direct op de je/jij voet over het algemeen.
@Pé wrote:
@Lune wrote:@Pé wrote:Volgens de etiquette is het de oudere, of hogere in rang die daartoe het initiatief neemt.
hier ooooh belachelijk!! Hogere in rang… t moet niet gekker worden zeg :doh:
Daarom heb ik dus echt principieel iets tegen u zeggen
Zeg jij tegen een arts of tegen een agent geen U dan? :shock:
Nee, tenzij die minstens 10 jaar ouder is.
Een agent, waarom is een agent in vredesnaam meer als mij.
Moet ie minstens 10 streepjes op z’n revers hebben staan wil die een beetje indruk maken op mij.
Laatst m’n spiraal door de gyn laten inbrengen, hij was op zijn hoogst 35 jaar oud, nou sorry hoor dan hoef ik voor mijn gevoel geen u meer te zeggen.
Trouwens met je benen in de stijgbeugels ben je al iedere vorm van zgn “etiquette” voorbij hoor :silenced: