Ik zit er over te denken om Thomas (tijdelijk) van de peuterspeelzaal af te halen. Er is de afgelopen tijd zoveel gebeurt en eigelijk zitten we er nog midden in. We wonen nu alweer een tijd bij mijn moeder, leven in stress en met nog veel onduidelijkheid.
Thomas zijn gedrag is in de meeste dingen enorm vergroot, wat opzich normaal peutergedrag is heeft hij zo’n beetje allemaal samen en erg extreem. Hij heeft ook heel veel last van verlatingsangst, zodra ik uit beeld verdwijn slaat bij hem de paniek toe, mijn moeder was altijd zijn grote vriendin (en vaak nog populairder dan ik) maar ook bij haar wil hij tegenwoordig niet meer alleen zijn.
Tot nu toe gingen we samen naar de PSZ, en opzich speelt hij daar leuk, hij begint liedjes mee te zingen, kan al beter met andere kinderen spelen… het gaat ook steeds beter in de groep en hij vind de juf ook wel lief, maar er gebeuren altijd weer kleine dingentjes waardoor Thomas helemaal uit zijn (wankele) evenwicht raakt. Soms gebruikt de juf ook niet echt de aanpak die bij hem werkt (hem laten huilen en negeren als hij boos is, werkt, zeker nu, niet bij hem… zijn gedrag negeren ok, maar niet HEM negeren… en de juf gelooft nog altijd niet dat hij dan huilt, maar volgens haar is hij dan boos en daar gaat ze niet op reageren… terwijl juist die boosheid eruit moet volgens mij… maar door het te negeren wordt het steeds erger… :think: ).
Uiterlijk eind februari moet ik ongeveer wel stoppen op de PSZ, maar ik betwijfel of Thomas er dan al aan toe is om alleen te gaan.
We gaan nu zo in sneltreinvaart en hebben gewoon totaal geen rust. Er is nog zoveel niet duidelijk en er moet nog zoveel geregelt worden…
Het gaat mij, en ik ben er ook bijna zeker van Thomas, allemaal te snel!
Wij hebben rust nodig.
We moeten ons weer thuis gaan voelen in ons eigen huis. Thomas moet eerst weer leren om rustig te slapen, hopelijk zonder nachtmerries (tegenwoordig valt hij alleen beneden op mijn schoot in slaap en vaak ook pas tegen 22uur…).
Wij zijn ons ritme kwijt!
Mijn moeder zei al; op het moment doe je er Thomas meer plezier mee door 1x per week met hem te gaan zwemmen (of bijv. muziek maken), en dan breng je hem ook nog 1x per week bij mij.
Ik vraag me dus ook af, of Thomas de psz wel zal missen als hij nu (tijdelijk) niet meer gaat… ik denk het opzich niet.
Ergens diep van binnen denk ik dat wij nu allebei het meeste gebaat zijn met rust en verder niets, om van daaruit weer wat op te bouwen.
Maar ik ben alleen bang voor vanalles, om de foute keus te maken, zelfs voor de reactie van de juf… :roll:
Wat zouden jullie doen als jullie in onze situatie zouden zitten en jij aan je kind merkt dat hij in veel dingen zichzelf niet meer helemaal zijn kan.
Ik wil er nog graag aan toe voegen, dat de veranderingen in Thomas zijn gedrag (ook de verlatingsangst) pas sinds september spelen… sinds David en ik uit elkaar zijn.
Na het voorval waar de politie bij is gekomen, en dus ook de sfeer heel erg verandert is, is het allemaal nog erger geworden.
Tegenwoordig merk ik gewoon dat we, maar Thomas in het bijzonder, OP zijn!
:-*
snap je erg goed
en eigelijk lijkt het me beter om hem toch nog effe te laten gaan mischien wel goed voor hem en voor jou ook
sterkte met alles en hoop veel goeds in 2007 :-* :-*
Ik denk dat je hem juist niet er af moet halen.
Je zegt dat het een beetje warrig en chaotisch nu is allemaal, dan is de psz toch juist een ‘rustpunt’…
Ja dat de juf naar jou idee niet acuraat reageerd, dat kan je natuurlijk bespreken. Maar het lijkt mij juist heel goed voor Thomas (omdat hij nu een beetje gewend is) hen juist daar te laten.
Je logeert nu bij je moeder, dan straks weer thuis en wellicht dan weer bij je moeder (aangezien David nog steeds de sleutels heeft ???!!!)
Dat is voor hem ook warrig…
Ik ga er vanuit dat je THomas nu overal mee naar toe neemt, maar misschien (omdat je zo met instanties bezig ben (lees ook het andere topic :-* )…is het dan juist even een constante factor voor hem…
Hoewel ik je als moeder wel snap, heb k het idee dat je als opvoeder de zaken een beetje uit het oog aan het verliezen bent. Los van psz. Hij vind alleen zin moeilijk, dus blijf je bij hem, hij slaapt moeilijk in, dus kies je ervoor hem bij je op schoot beneden in slaap te laten vallen. De juf reageert niet "lief"als Thomas peuterpubert, dus wil je hem van de psz halen.
Let wel, ik kan enkel uitgaan van mijn interpretatie van je eerste stukje. Ik kan er dus helemaal naast zitten, maar ik heb het idee dat je erg veel bezig bent met hoe erg en hoe moeilijk het allemaal voor Thomas is en hem daarom juist meer beschermd en toegeeft als goed voor hem is.
Juist duidelijk grenzen aan blijven geven geeft rust en duidelijkheid voor een peuter in woelige tijden.
Zoals ik mag bij mama uithuilen, maar val in mijn eigen bed in slaap. Door hem bij jou op schoot in slaap te laten vallen bevestig je dat zijn bed idd eng is. Door hem niet alleen te laten bevestig je dat het eng is als jij weg bent. Stel hem gerust, vertel hem dat je terug komt, maar ga wel weg.
Je zoon is in een leeftijd dat hij flink peuterpubert, je zegt dat de gebeurtenissen zijn gedrag versterken, maar doordat je zo intens je op hem focust denk ik dat jijzelf ook het gedrag versterkt (het heeft immers meer aandacht van jou tot gevolg)
Als hij een acting out vertoont (of dat nu verdriet boosheid of andere oorzaak heeft) dan kun je niet enkel het gedrag negeren. Een kind van die leeftijd snapt die scheiding nog niet. Laat hem apart uitrazen. en schenk daarna als hij weer rustig is positieve aandacht aan hem. In eerste instantie zal gedrag idd verergeren, het heeft immers altijd effect gehad en nu ineens niet meer. Maar consequent blijven zal uiteindelijk werken.
Juist in woelige tijden is het heel belangrijk om als moeder consequent duidelijk en betrouwbaar te zijn. Dat is echter wat anders als 24 uur per dag volledig tot zijn beschikking te staan. Als jij je namelijk blijft gedragen alsof de tijden allemaal zo heftig zijn en de gebeurtenissen ook, dan blijven ze voor een peuter heftig. Als jij je echter kunt gedragen alsof de wereld gewoon doordraait en je er zelf weer bovenop bent, dan is het voor Thomas ook weer “normaal” Probeer Thomas uit jouw chaos te halen, Ben sterk en vrolijk voor hem… niets aan de handhouding…
Nogmaals dit is een idee en een advies enkel op je berichtje hier gebaseerd. Ik ken zowel jou als Thomas niet, als je er niets in herkent dan hoop ik enkel dat een ander een advies kan geven waar je je wel in kan vinden en wens je veel succes :hug:
Eerlijk gezegd denk ik dat Inkie gelijk heeft. Thomas heeft misschien wel behoefte aan duidelijke grenzen en vaste punten in zijn bestaan.
Het is nu de tijd voor hem om wel te leren ‘alleen’ te zijn (dwz: zonder jou). Je langzaamaan, beetje bij beetje, losmaken van je moeder is een heel belangrijke ontwikkelingstaak die juist voor peuters erg speelt. Ze hebben ontdekt dat ze zelf iemand zijn, los van mama en dta ze zelf dingen kunnen doen en willen. Dat is leuk en spannend en er gaat een wereld voor ze open. Maar het is ook eng. Natuurlijk vindt Thomas dat ook eng. Maar hij moet volgens mij toch de kans krijgen hiermee te experimenteren, denk je niet?
Het valt nu samen met ene periode waarin jij veel te verwerken krijgt en Thomas krijgt daar natuurlijk zijn deel van mee. Maar het zou volgens mij niet goed zijn als de narigheid rond David, zou betekenen dat Thomas zich niet kan storten op voor hem belangrijke ontwikkelingstaken, maar in plaats daarvan een beetje ‘in de wachtkamer’ gaat zitten totdat het weer rustig wordt. Met alles wat er gebeurt, gaat zijn ontwikkeling gewoon verder, en ook zijn losmaking. Als je hem nu weer (letterlijk en figuurlijk) in je armen sluit alsof hij een baby is, is dat heerlijk. Maar het is toch ook een stapje terug.
Het is jouw taak hem te stimuleren de wereld te veroveren en hem te prijzen met ieder klein stapje dat hij durft te zetten. Hem de gelegenheid geven zich aan enge dingen te onttrekken, is misschien wel lekker veilig nu (voor jullie allebei), maar ik vraag me af of je Thomas er uiteindelijk een plezier mee gedaan zult hebben.
Wat betreft de juf van de psz, kan ik me voorstellen dat je het vervelend vindt dat zij hem niet zo aanpakt als jij zou willen. Maar het hoeft niet slecht te zijn voor een klein kind om te ontdekken dat juf anders reageert dan mama. Zij heeft ook een andere taak dan jij. Hoe reageert Thomas op haar aanpak?
Daarbij lijkt het me heel belangrijk voor Thomas om met andere kinderen om te gaan, zelfs al gaat dta niet altijd goed. Je kunt hem nu eenmaal niet de hele tijd beschermen tegen dingen die niet goed gaan of niet leuk zijn. En hij zal je misschien nog versteld doen staan van hoe goed hij met dat soort tegenslagen om kan gaan… :-* .
Succes meid :hug: :-* .
Ook mijn eerste reactie is dat het mij juist beter lijkt hem op de psz te houden.
Ik begrijp wel heel goed je berorgdheid en je wil er nu natuurlijk alles aan doen om het voor hem zo aangenaam mogelijk te houden.
Hierboven staan goede adviezen! Ik hoop dat je er iets mee kunt.
Ik wil je sterkte wensen, want makkelijk is het natuurlijk helemaal niet allemaal. :hug: :hug:
Marite,
Ik kan me aansluiten bij Inkie, Lena en marlous, denk dat het juist verstandig is om Thomas op de psz te laten.
Je hebt behoefte aan rust zeg je, maar als je Thomas lekker op het psz laat spelen zonder jou, leert hij zelfstandigheid, en heb jij dus ook wat rust en ontspanning, wat tijd voor jezelf.
thomas leert daar aandacht delen, eigen ruimte opeisen in een groep, dingen die hij straks met zijn brusje ook zal gaan doen, dan is de psz een soort proeftuin daarvoor.
yannick heeft ook deze fase gehad, en dat was voor ons op het dagverblijf even een paar keer doorzetten, maar na twee weken wist hij niet anders meer en ging met veel plezier er naartoe, en gaat nog steeds fluitend erheen!
Het is even moeilijk in het begin, maar ik zou gewoon nog een paar keer gaan, en ook thomas daar zelfstandig laten, zonder jou.
Hoi Marite,
Mij eerste reactie op jouw verhaal, is Thomas niet van de psz te halen, maar juist erop te houden. Ik ligt mijn verhaal verder niet toe, dat hebben voorgaande dames al gedaan. Daar sluit mij me bij aan.
Succes en sterkte met alles :-*
liefs Claudia
ik sluit me aan bij inkie mijn idee is soortgelijk. ( en de andere dames ook)
Ik hoop dat ik een beetje goed kan reageren zo…
- ik logeer nu eigelijk vanaf september aan 1 stuk, met uitzondering van een paar weken (ook aan 1 stuk) bij mijn moeder. David heeft nog tot 5 januari de tijd zijn sleutels in te leveren bij de advocaat. Op 6 januari moet hij zijn spullen ophalen en verander ik de sloten.
In principe zou ik nu al de sloten kunnen veranderen, maar het is ook nog zo dat momenteel de woningstichting in mijn huis bezig is en zij hebben ook een sleutel (en voor mijn eigen gevoel van veiligheid verander ik liever de sloten pas nadat zij klaar zijn).
Vanaf 6 januari verhuizen wij definitief weer naar ons eigen huisje!
- Ik neem Thomas niet overal mee naar toe. Als ik naar de maatschappelijkwerker / fysiotherapeut / ISD + arbo-arts moet blijft Thomas bij mijn moeder. Ook dat vind hij meestal niet leuk, maar ik weet dat hij mijn moeder kent en vertrouwd en dat hij zich thuis voelt. Ook dan is het niet makkelijk en het is niet leuk om terug te komen en te horen dat Thomas de hele tijd alleen maar gehuild heeft.
Ik denk juist dat Thomas zo veel beter leert dat ik wel weer terug kom, als hij samen is met de persoon die hij na mij het meeste vertrouwd op een vertrouwde plek (thuis of in miemie’s huisje).
- Ik heb behoefte aan rust, maar die rust krijg ik niet alleen als Thomas 2 halve dagen naar de PSZ gaat… die rust kan ik ook krijgen als hij 1 (halve) dag bij mijn moeder is. Dan leert hij ook dat ik weer terug kom alleen dan in een wat langzamer tempo op een wat zachtere manier.
En zelfstandigheid, aandacht delen, eigen ruimte opeisen, kan hij ook nog leren op de PSZ als hij 3 is (of 4).
Wat ik me verder afvraag is wie het nou eigelijk het leukste vind op de PSZ, ik of hij… en om eerlijk te zijn geloof ik dat ik dat momenteel ben :oops: . Ik vind dit fantastisch leuk werk en wil daar graag een opleiding voor doen… maar, en dan vooral op donderdagmorgen, Thomas krijg ik soms pas na lang pushen mee (kom we gaan naar juf Riet, mag je misschien het kaarsje uitblazen, kun je met de auto spelen… gaan we fruit eten, Wendy/Demi/Matthijs komt ook).
Soms vind hij het wel heel leuk al, maar dat is alleen als hij goed geslapen heeft en er de dagen ervoor niks gebeurt is (papa die onaangekondigt op de stoep staat / papa die boos is geworden /weer een nachtmerrie / en natuurlijk ook als hij zijn dag eens niet heeft).
Het zou natuurlijk al wat makkelijker voor hem zijn en leuker als er meer jonge kinderen in zijn groep zaten, nu is hij de jongste en de kleinste en veel zien hem nog als baby. Alle andere kinderen zijn 3. Hij kan al wel heel erg duidelijk maken wat hij wil en vooral wat hij niet wil ook aan de andere kinderen.
Of de PSZ voor hem een rustpunt is… ik vraag het me af… ik zie hem pas echt ontspannen op een miemie-dag.
Hij vind alleen zijn moeilijk maar ik blijf niet ALTIJD bij hem, ik heb mijn eigen dingentjes waar hij gewoon niet bij hoort te zijn (fysio, gesprek met MW…)
Hij slaapt moeilijk in (iets dat hij al vanaf zn geboorte doet).
Nu we bij mijn moeder “wonen” valt hij op deze manier in slaap, het was namelijk altijd een drama om hem naar bed te brengen en zelfs de borst bracht dan geen uitkomst hij was alleen maar in paniek, ook als hij 's nachts wel eens wakker wordt is hij helemaal in paniek en wordt echt pas rustig als hij beneden is.
Ook doe ik al sinds hij heel klein is bewust aan “familiebed”, we slapen dus samen in 1bed. Bed zou dus juist het vertrouwst moeten zijn aangezien hij daar altijd kan rekenen op liefde/troost (borst).
De juf reageert niet lief en dus haal ik Thomas van de PSZ dat is (natuurlijk) niet zo. De juf is in heel veel dingen heel erg lief, doet erg haar best en is in de meeste dingen ook zeker erg bekwaam.
Wel heeft ze een andere aanpak en visie in veel dingen (dat gaat van de ranja/traktaties tot de aanpak van sommige kinderen waaronder Thomas).
Als ik Thomas van de PSZ af zou halen komt dat in mijn ogen alleen omdat op dit moment de gebeurtenissen zich te snel achter elkaar opvolgen. En ik niet geloof dat Thomas nu alleen te laten op de PSZ hem zelfstandig zal maken, ik denk dat dat te snel is, en we eerst weer een stabiel leven moeten hebben.
David en ik zijn 2 sept. uit elkaar gegaan, 3 sept zijn Thomas en ik naar mijn moeder gegaan en 4 sept. voor het eerst naar de PSZ. En ik had TOEN aan mijn gevoel gehoor moeten geven en hem toen niet naar de PSZ moeten doen, omdat hij er toen gewoon echt nog niet aan toe was, en dat maakt geen eerlijke start.
Mijn moeder heeft wel een andere aanpak dan is, is natuurlijk ook een ander mens, al zijn we het in de meeste dingen wel eens… Maar als Thomas bij haar is, dan is het wel vertrouwd, maar dus wel anders, want miemie is miemie.
Ik blijf er bij dat rust nu het belangrijkste is, en daarmee bedoel ik NIET door Thomas zijn ontwikkeling stop te zetten, want die moet gewoon door gaan en gaat ook gewoon door, alleen dan misschien in een andere vorm. Maar een mama die alleen al rustiger en daardoor concequenter kan zijn en blijven lijkt me ook heel belangrijk.
Zucht… ach, ik weet het niet meer,
ik worstel hier al maanden mee, en nu de tijd begint te dringen weet ik het nog minder. Ben bang nog meer foute keuzes te maken.
Maar jullie reacties neem ik mee en ga er nog weer even over nadenken, want in sommige dingen hebben jullie natuurlijk (gedeeltelijk) gelijk…
Keuzes die je voor je zoon maakt zijn nooit fout. Dat is helemaal geen goed woord…
Maar na jouw hele stuk te hebben gelezen ben ik nog steeds van mening dat Thomas een beetje los moet komen van jou en je moeder.
Ik begrijp echt wel dat hij het nodig heeft om bij iemand te zijn die hij vertrouwd, maar er zouden dus meer mensen moeten komen waar hij zich zelf voelt. Dus juffie Riet, straks zijn juffie op school.
Over 1,5 jaar is hij 4 en MOET hij gewoon naar school. 5 dagen in de week. Het is misschien een plan om het dus nu al een beetje aan te leren dat hij niet altijd bij mama en miemie kan zijn.
Als je het namelijk nu niet doet, blijft hij bang, blijft hij nachtmerries hebben, blijft hij slecht in slaap komen en blijft hij huilen…
Succes…
@Marlous wrote:
Ik denk dat je hem juist niet er af moet halen.
Je zegt dat het een beetje warrig en chaotisch nu is allemaal, dan is de psz toch juist een ‘rustpunt’…
Ja dat de juf naar jou idee niet acuraat reageerd, dat kan je natuurlijk bespreken. Maar het lijkt mij juist heel goed voor Thomas (omdat hij nu een beetje gewend is) hen juist daar te laten.
Je logeert nu bij je moeder, dan straks weer thuis en wellicht dan weer bij je moeder (aangezien David nog steeds de sleutels heeft ???!!!)
Dat is voor hem ook warrig…
Ik ga er vanuit dat je THomas nu overal mee naar toe neemt, maar misschien (omdat je zo met instanties bezig ben (lees ook het andere topic :-* )…is het dan juist even een constante factor voor hem…
ben het hiermee helemaal mee eens.
@Marlous wrote:
juffie Riet, straks zijn juffie op school.
Misschien is dat het wel wat voor MIJ het grootste struikelblok blijft… juf Riet is geen juffie… de PSZ niet sofisch…
Ik heb nog op de site van het Antroposofische kinderdagverblijf gekeken en als je dat vergelijkt met de PSZ hier… :shock: bij de sofen heerst voornamelijk rust, op de PSZ moet vooral zoveel mogelijk gebeuren binnen de tijd (vooral 's ochtends; 3x kring, knutselen, spelen, nog iets met de groep samen doen…).
En dan zit ik ook nog met het feit dat de kans zeer aannemelijk is dat ik vanaf juli/augustus moet gaan werken of in september beginnen met een opleiding (en dat laatste hoop ik), en dan MOET Thomas wel naar het KDV.
BLEEGH,
het blijft zo moeilijk om te kiezen wat ik nou moet doen;
- Thomas blijft op de PSZ en moet misschien vanaf sept. overstappen naar het KDV, gaat vanaf sept. naast de PSZ ook nog naar het KDV…
- Ik zoek uit wat mijn mogelijkheden zijn qua KDV-kosten en Thomas gaat vanaf juni/juli naar het KDV…
- Thomas gaat naar de PSZ (misschien op andere dagen, hangt dan van mijn werk/studie af) en 1 dag naar miemie als haar vrije dag uitkomt met mijn studie/werk-dag… (en Nr2 gaat dan wel naar het KDV & de ene dag miemie… :think: )
Probeer maar eens de juiste keuze te maken als je hoofd vol zit met allerlei dingen die grotendeels doorelkaar lopen… :shifty:
Volgende week heb ik een gesprek met een arts en een arbeidsadviseur over wat voor mij de beste weg is naar werk… en dan weet ik natuurlijk meer, en kan ik mijn vragen stellen over kinderopvang.
En totdat ik een keus heb kunnen maken waar ik 100% achter sta blijft Thomas gewoon naar de PSZ gaan.
M arite: :hug:
Ik snap dat het heel moeilijk is zo.
Wel goed dat je thomas nu gewoon naar de psz laat gaan.
Vraag me wel af hoe groot het belang van een type opvang is, moet het antroposofisch zijn? Want veel dingen in het leven zullen niet gaan zoals het volgens de antroposofische methode zou gaan.
ik ben het dus weer met Lous eens hierin, probeer Thomas echt te laten wennen aan en een band te laten vormen met een andere volwassene, of andere kinderen, niet alleen voor als hij straks naar school gaat, ook voor als brusje straks komt.
Sterkte meid
Marite, het is ook lastig. Misschien klinken onze posts alsof wij denken dat we het allemaal zeker weten, maar dat is natuurlijk niet zo (weet ik uit zeer welingelichte bronnen 
). Het zijn moeilijke keuzes, hoewel ik niet denk dat je het ‘fout’ kunt doen. Het heeft allebei zijn voors en tegens. Ik zou het contact met andere kinderen zwaar laten wegen, maar misschien vind jij dat minder belangrijk. Je schreef dta het tegenwoordig wat beter gaat, ben ik geneigd dat als een stapje vooruit te zien. Als een teken dat hij iets geleerd heeft. Maar jij kent je zoon het beste.
Als hij straks naar een KDV gaat is de PSZ misschien een goede voorbereiding? Het is immers iets heel anders dan alleen thuis met oma.
Je schrijft dat jij de PSZ leuker vindt dan Thomas. Maar is het per se zo dat als jij gaat, hij ook moet gaan?
Ik sluit mij toch ook wel bij Lena aan. Ik vind contact met andere kinderen, maar ook andere volwassenen zwaar wegen.
Ik snap dat je hem wilt beschermen tegen nare dingen etc.
Maar hij zal later ook met ‘vreemden’ moeten omgaan.
Soms klinkt het alsof je hem gewoon niet los wilt laten.
Maar zou dat het beste zijn voor zijn ontwikkeling…??? :think:
Ok… zoon brengt zelf de oplossing…
Vandaag had hij het de hele avond over “Tuf Tiet” ( :lol: ). We moesten dezelfde “koekjes” hebben als bij juf Riet en hij was juf Riet dus moest het kaarsje aansteken (om weer uit te blazen en weer aan te steken… enz.).
Hij heeft dus eigelijk al wel weer zin om naar tuf Tiet te gaan. Ik heb hem vandaag ook gewoon maar weer eens uitgelegt dat ik dan ook een keer net als de andere mama’s ga doen dat ik even naar huis ga… en dat ik Thomas daarna weer kom ophalen.
Nou ja, Antroposofie is iets wat ik steeds meer zelf aanhang en wil uitdragen en Thomas gaat als hij 4 is naar de Vrije School. Het is vooral de sfeer, de manier van doen, en principes en gewoontes, die anders zijn.
En inderdaad gaan er meer dingen in het leven niet Antroposofisch, maar het gaat er mij om een goede 1e basis te leggen.
Thomas gaat zeker wel met vreemden om, zelfs met vreemden die in de ogen van veel mensen pas echt vreemd zijn… we komen namelijk standaard 1x per week bij mijn moeder op haar werk (= activiteitenbegeleidster in een psychiatrische inrichting). Het is natuurlijk niet te vergelijken met PSZ ofzo, maar het is wel prachtig om te zien hoe Thomas mensen bij zijn spel betrekt waarmee volwassenen niet of nauwlijks contact kunnen krijgen. Echt een band met de deelnemers bouwt hij zo niet op (want de meesten hebben Korsakov en zien hem de volgende keer weer voor het eerst…) maar wel met de collega’s van mn moeder, zo is hij beste vriendjes met Cor, de meneer die de electrobus bestuurt en sleutels heeft van alle deuren. Zoals ik al zei, het is niet te vergelijken met kinderen en een PSZ maar toch wel heel bijzonder en waardevol… dacht ik zo…
Ach… ik ben gewoon zwanger .
Maar het lijkt me nog altijd niet slim om Thomas alleen naar de PSZ te laten gaan zolang we nog niet weer gewoon in ons huisje zitten… nog even gedult, 6/7 januari, dan zijn D. zijn spullen weg (morgen houden we weer een opruimdag), en kunnen Thomas en ik van ons huisje weer ons thuis maken!
Denk dat DAT voor allebei ontzettend veel rust zal brengen!
:-*
Die goede (antroposofische) basis leg jijzelf, daar doet Tuf Tiet (ha ha!!!) niks aan. Hij zal idd ook moeten kunnen omgaan met situaties die anders zijn en zo heel veel uren neemt die PSZ nu ook weer niet in beslag. Ik denk niet dat je bang hoeft te zijn dat hij door die paar uurtjes PSZ zijn veilige basis kwijtraakt die jij hebt ‘aangelegd’.
Ik denk…
dat ik Thomas een tijdje (tot hij 3 is) maar 1 middag ga laten doen.
Het is nu namelijk zo, dat de morgen bijna nooit lukt, Thomas slaapt 's ochtends nog te lang (en ik dus ook) en heeft 's nachts vaak nog “uitstapjes” waardoor de ochtend al helemaal niet lukt. Als de ochtend dan wel lukt is t meestal best wel gestressed.
Ook is het programma op de ochtend wel heel erg druk! Er moeten 3 kringen gedaan worden (ochtendkring, fruitkring, drinken/koekjes/afscheidskring), en meestal wordt er in de ochtend ook nog geknutselt en de groep is op donderdagmorgen ook groter en veel drukker (meer 3 jarigen).
Er zijn meer peuters die maar 1 dagdeel doen.
Ik denk dat dit al heel veel stress weg neemt, voor zowel mij (hoef ik donderdagmorgen niet achter een Thomas aan te zitten die helemaal niet weg wil, en ook niet aftebellen als het weer eens niet lukt) als zeker voor Thomas (geen gestresste moeder meer achter zich aan , en niet meer in een voor hem nogal drukke groep).
Dan gaat hij op maandagmiddag naar “tuf Tiet” en op woensdag naar “Miemié”. Speelt hij wel met andere kinderen, is hij ook nog een extra dag niet bij zn mama, maar gaat het allemaal iets relaxter wat we erg goed kunnen gebruiken nu.
Ik denk dat het afscheid nemen op de middag voor hem ook wat makkelijker is, omdat de groep dan dus rustiger is, en juf meer tijd heeft voor hem.
Wat vinden jullie van dit plan?! :think: