Een heleboel jaren geleden reed ik met de bus naar huis. Toen ik eenmaal uitstapte op het busstation zei de chauffeur: ‘wel thuis’ . Dat moment vergat ik nooit meer. Heel gek wellicht, maar ik realiseerde me op dat moment ineens hoe blij en dankbaar ik was dat ik een ‘thuis’ had. Thuis bij mijn vader en mijn moeder, mijn broer en de hond. Waar mijn kamer was en mijn spulletjes. Het was al donker en ik wist dat mijn moeder met een bordje eten op me zat te wachten en dat ze bij me aan tafel zou gaan zitten terwijl ik mijn eten op at. En me dan zou vragen hoe het was geweest…
Ik denk nog zo vaak aan dat moment…
Nu jaren later heb ik een ander thuis. Thuis bij A en mijn meiden. Thuis waar ik naar verlang als ik naar huis rijd en weet dat ze blij zijn dat ik er weer ben en A staat te koken en we dan samen aan tafel gaan. Dat ik de kindjes gezellig op bed leg en de dag met ze door klets. Mijn gezin…
Voor de meesten zal het ‘thuis-gevoel’ niet veel anders zijn dan voor mij. Maar,
Wat is THUIS voor jou?
Thuis is waar ik met mijn gezin ben…Zij zijn mijn thuis…
Sluit me aan bij Madre.
Ik heb me niet zo erg gehecht aan mijn huis, maar wel aan saar. En ook aan de spulletjes denk ik. Dus thuis is bij mijn kind en mijn eigen dingetjes :inlove:
Thuis is voor mij het plekje, daar waar de mensen die van mij houden mij opwachten, blij zijn dat ik er weer ben: mijn gezin!
Maar ook het huis van mijn ouders (ook al is het niet mijn ouderlijk huis) voelt mij nog als een thuis. Ik kom er graag en voel me er prettig.
Thuis is waar mijn man en mijn kind zijn.
Maar thuis is ook waar ik helemaal mezelf kan zijn en me op zijn tijd lekker alleen terug kan trekken.
tja is eigenlijk hetzelfde…
ik woon met mijn gezin in het huis waar ik vroeger met mijn ouders in heb gewoond…
Thuis is echt waar ik me op mijn gemak voel. Gelukkig is mijn man hier ook de meeste tijd en niet te vergeten onze poezen en fretten.
Vroeger voelde ik me ook echt thuis, als ik thuis kwam. Tot mijn moeder te ziek werd. Daarna had ik pas weer een thuis toen ik alleen ging wonen. En nadat wij een half jaar- jaar samenwoonden voelde dit huis ook echt als mijn thuis aan.
Ik vind het huis wel belangrijk, want wil me op mijn gemak voelen en dat voel ik me op 1 plek het beste en dat is in mijn eigen huis.
Mijn thuis…
kids…
eigen dingen…
eigen stoel…
heerlijk genieten…
Mijn ouderlijk huis is 3 deuren terug !
Mijn tuin is waar ik opgegroeid ben, met de mooiste
en dierbaarste momenten…
Het doet me een beetje aan die unox reclame denken
Mooi beschreven Marion!
Mijn thuis is toch wel in dit huis. Sinds de eerste stap bij het bezichtigen voelde ik mij thuis hier. Iets wat ik in ons vorige huis nooit gevoeld heb. Had toen ook erg last van heimwee, nu achteraf lag het ook zeker aan het huis en aan het dorp. De eerste dag met verhuizen stond ik hier al soep te koken en broodjes te bakken.
Maar, mijn thuis nu, daar hoort ook de hond en hub bij. Als we alle drie thuis zijn is het compleet :inlove:
Natuurlijk bij mijn kinderen.
Maar het huis waar ik me nog altijd het meest thuis voel is het huis van mijn moeder. Daar, op die plek, ben ik geboren, voor het grootste gedeelte opgegroeit (we hebben een jaar of 2 ergens anders gewoond toen het huis werd opgeknapt), daar hadden mijn zoon en ik onze veilige haven en is mijn dochter geboren.
Nog steeds is het een plek voor gezellig samen komen, samen met mijn moeder en broer.
Verder voel ik me ook erg thuis tijdens ons jaarlijkse familieweekend, heerlijk om tussen allemaal mensen te zijn die van je houden en je zien op de pure manier! :thumbup:
En ik krijg altijd een gevoel van thuis komen als ik op Vlieland ben, dat begint al op de boot als ik het eiland steeds dichterbij zie komen. Ook zo’n heerlijk gevoel!
En ik kan toch ook wel zeggen dat het huisje waar we nu in wonen ook een thuis is, ik woon hier korter dan in het vorige huis, maar dit is echt ons plekje en hier voel ik me goed! :thumbup:
Dit huis is mijn thuis.
Mijn ouderlijk huis bestaat niet meer, en de omgeving waar ik ben opgegroeid is zo veranderd, dat ik het niet meer terug ken.
Maar dit huis is echt mijn thuis. Ons huis, dat we vanaf de eerste steen hebben zien groeien. Uitgroeien tot de heerlijke warme plek, waar we met ons gezin genieten van ons leven. Een plek, waar ik elke dag wil zijn en met liefde naar toe ga als ik klaar ben met werken.
Thuis, waar mijn kinderen en mijn man zijn. De plek waar ik mijn kinderen heb zien uitgroeien van ukkies, tot 2 grotere kindjes die naar school gaan en lekker spelen met hun vriendjes en vriendinnetjes. Omdat het hier kan, en het veilig aanvoelt.
Ik heb me nog nooit ergens zo thuis gevoeld als in dit huis. Dicht bij mijn familie en mijn vrienden. En natuurlijk met mijn dierbaren om me heen… :inlove:
Het huis waar ik in woon is toch wel mijn thuis. En met name omdat wij een heerlijk uitzicht hebben in de tuin. Niet een vrij uitzicht dat je kunt hebben op de natuur, maar wij hebben geen achterburen maar een slootje, fietspad en een speeltuin voordat de andere huizen beginnen(en die staan haaks op die van ons).
Het voelt heel vrij en het zal moeilijk zijn weer zo’n huis met tuin te vinden. Ondanks dat we eigenlijk een beetje ruimte tekort hebben, en enorm moeten schipperen met de ruimte in huis, dit is wel het huis van alle 3 de kids, het huis dat ik heb kunnen behouden na de breuk met mijn ex, en het huis waar ik al bijna 15 jaar in woon :inlove:
Ook is het huis van mijn ouders mijn thuis, gewoon weg omdat ik ontzettend veel van ze hou(en ik er ook 4 jaar heb gewoond).
Dit huis is echt mijn thuis. Waar de kindjes opgroeien en wij alle aandacht in steken. Waar je 's avonds lekker met zn tweetjes op de bank ploft. Veiligheid is voor mij heel belangrijk geworden.
Mijn ouders wonen nog wel in het huis waar ik ben opgegroeid en hoewel die stad wel echt mijn thuis is is dat huis het absoluut niet meer. Het laatste halfjaar dat ik daar woonde in vrij dramatisch geweest, hele nare gebeurtenissen waardoor ik me nooit meer veilig en op mn gemak zal voelen daar… 
De stad met bijbehorende drukte en het strand kan ik wel vreselijk missen, dat voelt idd echt als thuiskomen als ik daar ben.
In die periode werd het huis van een vriendin ook echt een veilig prettig plekje voor mij, even weg van de ellende thuis. Dat voelt ook nog steeds zo daar.
thuis dat is mijn dorp dat voelt als een lekker warm bedje…
ons huis is de lekkere warme deken en dat alles deel ik graag met hub en de kids…
dit alles heb ik gemerkt toen ik vertrok uit dit bedje en ergens anders ging wonen in een grote stad zonder iemand te kennen buiten het huis…
is wel lastig geweest en was weer blij na een half jaar weer in dit heerlijke bedje te kunnen gaan …
alles zo vertrouwd als je eigen bed… elk plekje steegje huis enz alles ken je en herken je ik kan in mijn gedachten hier het hele dorp rond lopen en kan niet zeggen dat ik dat ergens anders kan…
Thuis is ons huis.
Ons plekje, waar onze kinderen hun leven begonnen zijn (nou ja ze zijn geboren in het zhuis, maar hier stond/staat hun wiegje), waar ik me fijn voel.
Het lekkerst is als iedereen er is, maar ik voel me hier ook heerlijk thuis als er 1, 2, 3 of 4 op pad zijn, maar de wetenschap dat ze er zijn en straks weer door de deur komen lopen, heerlijk.
Verder voel ik me ook erg thuis bij mijn ouders en bij 1 stel vrienden.
Daar kan je ook gewoon je schoenen uitschoppen en je voeten onder je trekken op de bank.
Thuis is bij mij niet verbonden aan een huis, maar aan de personen.
Ik voel me thuis in de buurt van mijn moeder zus partner en kind.
Dát is voor mij thuis, en dat kan ook gewoon in een park zijn ofzo. :roll: :lol:
Ik heb het nu toch ook wel weer weer met ons huis. Ik hou van dit huis. Om alle herinneringen die het bergt. De meisjes zijn hier alle drie geboren. En ik zou het moeilijk vinden wanneer ik hier weg ga. Met ons vorige huis had ik dat gevoel niet zo moet ik zeggen. Daarvoor had ik een flatje hier in Emmeloord en dat was mijn eerste echte huisje. Ook thuis. Dáárvoor heb ik in een studio in Almere gewoond. Op geen enkel vlak voelde ik me daar thuis. Niet in die studio, niet in Almere. Emmeloord is ook echt thuis. Mijn eigen stadje…
Ik voel mij thuis thuis :mrgreen:
En dat is nu in het huis waar ik nu woon met kindjes en manlief. We wonen hier al bijna 8 jaar :shock:
En alle kids zijn hier geboren, zou er niet aan moeten denken te verhuizen! Leuke stad, mooi groen, heerlijk strand, veel cultuur en toch een rustig plekje voor ons huis :thumbup:
Op de eerste plaats ben ik thuis waar mijn man en kids zijn.
Ik dacht ook altijd dat ik nooit vast zat aan mijn huis, tot we begonnen met het idee verhuizen of verbouwen.
Geen huis was goed genoeg…en dat lag niet aan de huizen…maar aan mij.
Dit is mijn stek, in dit huis zitten onze herinneringen, maar ook hebben we dit huis verbouwd tot wat het nu is.
Ik sluit vrhuizen niet uit, maar dan moet het wel een heeeeeel goed huis zijn…
Verder voel ik me ook thuis in mijn ouderlijk huis. Hoewel ik merk dat ik daar wat meer uitgegroeid ben. Letterlijk. Mijn kids en ik zijn er nog veel en ik merk dat zij het ook soms per ongeluk thuis noemen.
Dat is gewoon heerlijk, dat zij daar ook thuis zijn, maar op de eerste plaats hier in dit huis, dat wij een thuis hebben gemaakt voor onze kids en onszelf.
Thuis is ons fijne huisje waar ik super gelukkig woon met mijn kleine en grote man :inlove: …