Thuis is voor mij waar mijn man en kinderen zijn.
Zonder hun voelt niks als thuis, dan is mijn huis maar een huis.
Hun maken het warm en liefdevol.
Thuis is voor mij mijn gezinnetje en dan daarna ook echt wel mijn eigen huis.
Als we weg zijn geweest en we rijden de straat weer in dan denk ik echt ’ jaaah thuis :dance: ’
deze vierkante meters zijn van mij, hier kan ik me terugtrekken, ontspannen en helemaal mezelf zijn.
Waar je Douwe Egberts drinkt… sorry hoor, kon het niet laten (zit al een tijdje met de riedel in mijn hoofd dankzij dit topic)…
Mooi onderwerp, thuis.
Thuis ben ik nu op onze plek, ons eerste echte huis, oud, op een mooie rustige plek naast een oude kerk, met hoge kastanjebomen en veel rust. Na veel rondzwerven (London, Barcelona) nu eindelijk een plek waar mijn kinderen in alle veiligheid kunnen opgroeien, inclusief buitenspelen, boompje klimmen, vlotten bouwen (straks) vallen en opstaan.
Een plek waar ik eindelijk wortels kan laten groeien zonder bang te hoeven zijn dat ze binnenkort weer worden losgerukt.
Thuis ook: thuiskomen, koud buiten, het licht schijnt al door de ramen, er brand een kaarsje voor me om me welkom te heten, de kinderen vliegen me om mijn nek, mijn man geeft me een lange zoen, over twintig minuten is het eten klaar, nu eerst nog een wijntje en onze dag doornemen.
Tja, en thuis moet ook in je eigen hart zitten, maar ik merk dat mijn hart niet thuis is als mijn voeten geen aarde voelen.
Groetjes,
LaBruja
@LaBruja wrote:
Waar je Douwe Egberts drinkt… sorry hoor, kon het niet laten (zit al een tijdje met de riedel in mijn hoofd dankzij dit topic)…
Mooi onderwerp, thuis.
Thuis ben ik nu op onze plek, ons eerste echte huis, oud, op een mooie rustige plek naast een oude kerk, met hoge kastanjebomen en veel rust. Na veel rondzwerven (London, Barcelona) nu eindelijk een plek waar mijn kinderen in alle veiligheid kunnen opgroeien, inclusief buitenspelen, boompje klimmen, vlotten bouwen (straks) vallen en opstaan.
Een plek waar ik eindelijk wortels kan laten groeien zonder bang te hoeven zijn dat ze binnenkort weer worden losgerukt.
Thuis ook: thuiskomen, koud buiten, het licht schijnt al door de ramen, er brand een kaarsje voor me om me welkom te heten, de kinderen vliegen me om mijn nek, mijn man geeft me een lange zoen, over twintig minuten is het eten klaar, nu eerst nog een wijntje en onze dag doornemen.
Tja, en thuis moet ook in je eigen hart zitten, maar ik merk dat mijn hart niet thuis is als mijn voeten geen aarde voelen.
Groetjes,
LaBruja
:inlove:
Ik ben het thuis gevoel een tijdje geheel kwijt geweest. Dat was erg pijnlijk.
Ik moest in 2009 geheel iets nieuws opbouwen… zonder ook maar iets te hebben aan spulletjes of inkomen, zonder werk en met ziekte… ik was het écht allemaal kwijt. Door mijn eerdere relatie zelfst belangrijke eigendommen en fijne herrineringsdingetjes aan mijn overleden mama verloren wat toch een stukje thuis was.
NU anno 2011 kan ik zeggen heb ik mijn eigen thuis gecreert en ben ik nog dagelijks er mee bezig dit uit te breiden, een veilige haven met herrineringen en mooie momenten met en door vrienden en mijn zussen opgebouwd, want dat is voor mij thuis.
Ik heb nu mijn thuis in de stad waar ik graag woon , niet op een plek waar ik liefst wil zijn,maar uit nood is dit wel het dichtsbijzijnde en heb ik toch een thuisgevoel gecreerd, toen ik zaterdagnacht in het zkh werd opgenomen en mijn zus zondag aanbod bij haar te mogen verblijven zei ik dan ook mooi, nee ik wil graag thuis in mijn eigen bed liggen …
Thuis is dus mijn veilige haven met mijn eigen spulletjes en mooie dingetjes waar herrinering aan zitten van meegemaakte momenten met dierbare mensen …
Dit is het eerste huis wat mijn man en ik samen hebben uitgezocht en gekocht. Ons vorige huis was zeker ook ‘thuis’ maar anders. Hij woonde daar al en ik kwam erbij. Niet minder welkom oid maar voelde toch anders. Daarbij het papiertje, de ondertekening bij de notaris…sjemig dat voelde bijna heftiger dan het hele trouwgebeuren. :oops: Onszelf vastleggen om 20 jaren hypotheek neer te leggen voor een stapel stenen. :lol: Maar het is helemaal thuis geworden voor ons! Het mooiste vond ik wel dat toen we hier kwamen wonen we zoooo de intentie hadden de katten een week of 3/4 binnen te houden om ze te laten wennen aan ons nieuwe thuis…na 2 dagen wisten ze te ontsnappen om toch ook snel weer de weg terug te vinden want ook zij vonden het hier gelijk thuis. :inlove: Dat was toch wel een heel fijn teken. Het warme badje overigens van onze helaas ondertussen overleden buurman was het kersje op de cake *de mafkees stond er ineens een giga oleander voor de deur :mrgreen: * Dus de buurt speelt ook zeker een grote rol in hoeverre ik mezelf thuis voel niet alleen maar in mijn eigen huis. :thumbup: Het huis van mijn ouders…het is nog wel een beetje thuis maar ondertussen al wel minder dan vroeger. Als ik niet lekker in mijn vel zit ben ik gek genoeg liever bij mijn man, kind en kat dan dat ik bij mijn moeder zou aankloppen bv. En dat betekend niet dat ik er niet terecht zou kunnen maar doe dat toch niet zo snel.
Overigens voelt onze caravan ook altijd erg snel aan als thuis :lol: vind het zoooo heerlijk dat ik daarin mijn eigen bedje heb, met mijn eigen beddegoed, eigen keukentje ed dat voelt zoooo superdeluxe op vakantie.
overigens wel grappig, Casper begint tegenwoordig ook telkens te zeggen; “bijna thuis” als we bv naar opa en oma zijn geweest of daarheen rijden en daar bijna zijn