Naar aanleiding van een gesprek in huiselijke kring aan jullie de vraag :
" Werk je of ben je thuis bij de kinderen ?"
Ik ben erg benieuwd naar de verdeling op kok ! Het schijnt dat men tegenwoordig er niet aan ontkomt in een gezin allebei aan het werk te zijn omdat de vaste lasten gewoon te hoog zijn.
Ik word in ieder geval met verbaasde blikken aangekeken dat ik thuis ben bij de kids en weer ga werken als ze allebei naar school zijn.
Ik zal 'm vast invullen, ik ben thuis zolang als het kan.
Ik werk omdat ik het leuk vind. Het is hier niet nodig.
Ik vind mijn kinderen heel lief, maar ik moet ook even iets voor mijzelf kunnen doen.
onze huidig consumtengedrag is gebaseerd op 2 inkomens… Dus ja… ik werk omdat het moet.
Als ik niet meer buitenshuis “wil” werken, tuurlijk kan dat, want mijn man heeft ook een goed salaris…
En hoewel ik heel soms wel eens een dag extra vrij zou willen… of soms wel zit te mijmeren over niet meer werken… Vind ik dit toch wel de beste combinatie.
Voor mijzelf werkt het heel erg goed…
Overigens is het wel zo dat de dagen dat ik vrij van mijn werk ben, ik wel bij mijn gezin wil zijn. Dat merk ik b.v. aan afspreken met vrienden… Het liefst neem ik een vrije dag van mijn werk, dan b.v. in het weekend af te spreken (zonder kids). Dat is een besef van de afgelopen maanden.
Ik denk dat iedere vrouw wel behoefte heeft aan af en toe even "mama-vrij"te hebben. Voor mij zijn dat mijn werkdagen… Voor een thuisblijfmama (denk ik) de uitstapjes met vriendinnen…
Ik werk nog 2 dagen omdat ik het leuk vind en ook af en toe iets anders wil zijn dan mama en huisvrouw.
Ben ook blij dat ik ben blijven werken, want toen mijn vorige relatie stuk liep, kon ik mijn uren uitbreiden en voor mij en mijn dochter de inkomsten binnenbrengen die nodig waren. Met dat in mijn achterhoofd zal ik ook altijd blijven werken, ook al loopt mijn relatie nu helemaal super, je weet maar nooit.
Heb de afgelopen jaren vaak het gevoel gehad dat ik een time-out nodig had, en even helemaal moest stoppen. Het was vaak zwaar, maar ik ben blij dat ik het uiteindelijk niet heb gedaan.
Ik heb nu het enorme geluk dat ik maar 1 dag naar kantoor hoef (reistijd op die ene dag minimaal 2 uur bij elkaar), en de overige tijd vanuit huis in kan vullen, flexibel qua tijd, als het werk maar af is, en dat geeft mij een enorme rust, ook al werk ik ongemerkt meer uren dan ik volgens contract zou moeten.
Voor mij is de combinatie thuis en een beetje werken helemaal perfect.
Ik heb voor “Ik werk omdat ik het leuk vind gekozen” maar eigenlijk is het hier een combinatie van leuk vinden en moeten als we wat extra’s willen hebben.
Maar ik ben blij dat ik werk, ik heb dan iets voor mezelf. Ik hou van mijn kinderen, heel veel maar ik behoefte om me ook iets anders te voelen dan alleen maar mama…
Ik heb nergens voor gekozen…omdat ik vind dat ik niet echt werk. Ja, ik werk 12 uur in de week (horeca), maar verdeeld over 2 avonden en 1 ochtendje. Ben daardoor (bijna) altijd thuis bij de kindjes, dus zie mezelf meer als TBM. Maar aan de andere kant, die 12 uur werk ik omdat ik het leuk vind én voor de centen…
ik kan geen antwoord geven, ik ben thuis maar niet uit keuze maar omdat ik niet kán werken door een handicap!
Had ik dat echter wel gekund had ik er bij voorkeur voor gekozen om thuis te zijn tot de jongste op zijn minst 4 jaar (en dus op de basisschool) zou zijn geworden!
ik werk omdat het moet!!! met alleen hub zijn salaris redden we het net niet
ik ben dus hypotheek slaaf 
:mrgreen:
ik ben thuis omdat ik dat wilde, het kon en we het makkelijk redden.
Dus ik blijf ook thuis, ook nadat alle kids naar school zijn.
De enige reden voor mij om weer te gaan werken zou zijn omdat het moet willen we rondkomen.
Vervelen doe ik me overigens niet, ben wel sociaal behoorlijk actief :thumbup:
@mamy wrote:
ik kan geen antwoord geven, ik ben thuis maar niet uit keuze maar omdat ik niet kán werken door een handicap!
Had ik dat echter wel gekund had ik er bij voorkeur voor gekozen om thuis te zijn tot de jongste op zijn minst 4 jaar (en dus op de basisschool) zou zijn geworden!
Hier hetzelfde…maar als ik had kunnen werken was naar alle waarschijnlijkheid mn partner thuisgebleven voor het kind, anngezien ik in een hoger salaris zat.
ik werk omdat het moet… mijn man heeft zijn studie net afgerond, dus nu wordt het anders… wellicht een dagje minder, en dan werk ik omdat ik het wil…
Ik werk omdat ik het leuk vind! Ik kan wel thuis blijven, mijn man heeft een keurig salaris. Maar ik vind het leuk om ook iets anders om handen te hebben als mijn kids en mijn huishouding!
Ik werk niet omdat het niet hoeft…
Nou ja…ik heb er uiteindelijk zelf voor gekozen om te stoppen met werken na de geboorte van de nu nog jongste. Voorheen werkte ik 24 uur, maar dat was al een tijdje behoorlijk veel in combi met de baan van mijn vriend. Het kwam er in ieder geval op neer dat ik eigenlijk de hele tijd liep te stressen om alles gedaan en geregeld te krijgen. Niet echt leuk dus.
Nu gaat het allemaal stukken beter. Het is voor de kids gezelliger, mijn vriend vindt me nu ook weer een stuk leuker (meestal dan 8) ) en ik heb een flink stuk rust over me heen gekregen.
Vooralsnog blijf ik dus nog een tijdje thuis. Zolang dat kan dus.
Zolang we ons kunnen redden op 1 inkomen en de kids zijn nog jong blijf ik thuis.
Maar ik zit er steeds vaker aan te denken om weer aan de slag te gaan.
Ik vind mezelf een tbm. Ik werk 1 dag en dan is mijn man thuis. Die dag werk ik omdat we dat nodig hebben. Ik ben graag thuis bij mijn zoontje. Ik heb geen baan nodig om er even uit te zijn of voor mijn ontwikkeling. Ik ben er trouwens ook trots op! We moeten er best veel voor inleveren, maar hebben dat ervoor over. Ons zoontje is erg gelukkig zo en dat vinden wij het belangrijkste.
Ik lees trouwens juist steeds meer dat het gezin met één hoofdkostwinner (m/v) weer helemaal terug komt. Veel vrouwen schijnen de combinatie toch wel heel zwaar te vinden. Ook omdat ze vaak toch geen carriére kunnen maken in drie of minder dagen. De vrouw als hoofdkostwinner is misschien wel de nieuwste trend?
Liefs Moirah
ik heb gekozen ik blijf thuis zolang het kan,Eigenlijk zou ik wel moeten gaan werken.Maar ik voel me een slechte moeder als ik aan het idee zou denken dat ik aan het werk zou zijn.niet dat werkende moeders slecht zijn.maar voor mij zou het voelen alsof ik me kids achteruit zet.
:think: :think:
@esmie wrote:
Zolang we ons kunnen redden op 1 inkomen en de kids zijn nog jong blijf ik thuis.
Maar ik zit er steeds vaker aan te denken om weer aan de slag te gaan.
Hier net zo.
Ik heb gekozen voor thuis blijven zolang het kan.
We redden het nu vrij goed met 1 inkomen.
Maar denk er laatste tijd wel vaker over om voor de avonden en de zaterdag een baantje te zoeken, omdat ik het thuis zitten een beetje zat begin te worden :oops: … en wat extra geld is ook niet verkeerd 
Als de kinderen beide naar de basisschool gaan ga ik sowiso werk zoeken als ik hele dagen thuis moet zitten zonder de kinderen ga ik me vervelen denk ik!
Ik ben sinds 1,5 jaar gestopt met werken omdat ik er maar niet aan kon wennen dat Rhodé naar de oppas moest (en dat was maar een half dagje :oops: rest van de dagen was m’n man er)
Ben er erg blij mee, en had niet willen werken op dit moment, maar merk wel dat ik soms het gevoel heb dat ik een beetje stil sta…
Ligt ook aan mezelf denk ik, want ik stort me echt voor de volle 200% in het moeder zijn, maar merk dat ik steeds meer denk; ‘over een jaar als Rhodé op school zit ga ik dit of dat doen’
We zullen zien nu ben ik nog erg gelukkig en tevreden met m’n leventje, en hoe het morgen of volgend jaar voelt zien we dan wel weer
Ik werk 24 uur omdat ik dat leuk vind en omdat ik financieel wil bijdragen aan onze hypotheek, en levensonderhoud.
Nu we gaan verhuizen en een duurder huis hebben gekocht zal het ook wel erg krap zijn op 1 inkomen.
Ik vind het ook gewoon heel fijn dat ik financieel onafhankelijk ben.