Dit jaar begon geweldig voor mij: op 7 januari schonk ik het leven aan de leukste baby van de wereld: Joas :inlove: Maar dat was heel dubbel, want als januari-mama zijnde volgde ik de decembermama’s op de voet, en het vreselijke nieuws over Hennie bereikte KoK terwijl ik weeën aan het wegpuffen was… Des te meer reden voor mij om intens te genieten van mn kleine mannetje, en dat heb ik gedaan ook, heel 2008 door.
Verder is er van alles gebeurd dit jaar, op relatiegebied, qua vriendschappen, binnen de familie, op werkvlak… maar alles valt in het niet bij het wonder dat ‘mama worden’ is.
Potverdikkie, wat ben ik gelukkig met mn kereltje (kan wel huilen…) :inlove: :inlove:
Ik wens iedereen voor 2009 net zoveel geluk toe als ik dagelijks van mn kruin tot aan mn tenen door mn lijf voel stromen 
@D. wrote:
Potverdikkie, wat ben ik gelukkig met mn kereltje (kan wel huilen…) :inlove: :inlove:
Gewoon doen, vanavond liepen bij mij de tranen over mijn wangen.
De 1ste sinterklaas met ons eigen kindje.
Niet dat hij er veel van mee kreeg, maar gewoon t idee en t gevoel dat erbij kwam kijken :inlove:
En idd t verlies van Hennie hier op Kok was en is nog steeds vreselijk :kaars:
daarom een extra :hug: voor Joseetje
2008…We begonnen vol goede moed op 1 januari. 2007 was een nogal moeilijk jaar vanwege de vreselijk verlopen bevalling van de jongste waardoor hij een hersenbloeding heeftgehad, hoop zorgen en ziekenhuisopnames. Eenmaal thuis bleek hij ook nog een een echte huilbaby. Dus aan heteind van 2007 zaten wij ook een beetje aan het eind van ons latijn. Met oud en nieuw hebben we samen getoost op hopelijk een beter 2008. Wij dachten ook dat slechter niet zou kunnen…nou 
verkeerd gedacht dus 
Het begon aardig, ik heb in januari mijn werk weer opgepakt na een langdurig ziekteverlof door alles omtrent de geboorte van Ruben. Dat was fijn, lekker weer aan de slag en even wat anders dan thuis met een huilend kind. Toch voelde ik me nog steeds niet goed. In mei hield ik opeens heel erg vocht vast. Zo erg dat ik overal tintelingen had dus ik naar de dokter. Bloed prikken. Werd nog dezelfde middag gebeld. Schildklier werkte niet meer. Was wel geschrokken maar oke er is prima mee te leven als je medicijnen goed zijn ingesteld.
Eigelijk was ik wel blij dat ze dit hadden gevonden. Ik dacht nu kan er eindelijk wat aan gedaan worden en voel ik me snel echt eens wat beter.
Waar de huisarts meer zorgen over had wat dat mijn leverwaardes niet goed waren. Ze vermoedde dat het kwam doordat mijn schildklier al een tijd niet veel meer deed. In juli opnieuw bloed laten prikken en mijn schildklierwaardes gingen de goede kant op :dance: . Ik voelde me ook best wat beter, op nog wat vermoeidheid na. Het vreemde was alleen dat mijn leverwaardes slecht bleven. De afspraak was dat als het de volgende keer in oktober niet beter zou zijn dat ze me dan door zou sturen naar een internist om te kijken waar het door kwam.
Ik vroeg haar nog of ik niet opeens neer zou vallen met deze waardes maar dat zou niet het geval zijn. Ik mocht alleen geen alcohol drinken en geen medicijnen slikken als het niet echt nodig was. Prima.
17 augustus 2008 sloeg al het redelijk positieve in 1 klap helemaal om naar veel angst en onzekerheid . Ik had al een paar dagen wat pijn in mijn rug maar goed dat heeft iedereen wel eens dus verder geen aandacht aan besteed. Tot dus zaterdagavond de 16e. Ik kon opeens niet goed meer ademen. We moesten meteen naar de huisartsenpost komen en die stuurde ons na mijn verhaal meteen door naar de spoedeisende hulp. Daar werden wat testen gedaan en k ging mij steeds slechter voelen. Had inmiddels een hartslag van 140 :shock: en kreeg zuurstof toegediend. Ben meteen opgenomen en de volgende dat kreeg ik te horen dat ik longemboliën had en dat ze er alles aan zouden doen dat ik er niet aan zou overlijden :shock: .
Ik heb er 2 weken geleden en ik ben van mijn leven nog niet zo bang geweest. Ik had zo’n pijn, kreeg elke dag 14 pillen en 3 morfinespuiten tegen de pijn. Allerlei complicaties staken de kop op. onstekingen in de getroffen long, vocht achter de long wat bij punctie gewoon bloed bleek te zijn :shock: . Na 13 dagen heb ik gesmeekt om naar huis te mogen want ik miste mijn kindjes zo vreselijk. Dat mocht.
Precies een week later lag ik weer in het ziekenhuis. Mijn hart sloeg helemaal op hol en de pijn was weer helemaal terug. Weer 6 dagen daar gelegen en nog meer onderzoeken. Toen bleek dat de eerste scan niet goed bekeken was en er was nog meer te zien. Dus longarts wilde een nieuwe scan om te zien wat er nou aan de hand was.
Toen bleek dat ik nog veel zieker ben geweest dan ze dachten. Ik had een longinfarct gehad omdat ik niet een longembolie had maar mijn hele long zat er vol mee. De situatie was dus nog veel gevaarlijk dan ze dachten, vandaar ook de hartslag van 140.
Begin september mocht ik weer naar huis, ik was een wrak. Zowel lichamelijk als geestelijk.
Nu is het december en krabbel ik langzaam uit het diepe dal. Ik kan weer een beetje zelf voor mijn kindjes zorgen en ik voel mij weer wat beter.
Zit nog middenin allerlei onderzoeken en uiteraard aan de antistolling. Voorlopig is er nog geen reden gevonden waarom ik op mijn 31e massale longemboliën heb gekregen.
Ik heb dus nog wel een weg te gaan en ze weten ook nog niet hoe het met mijn long gaat aflopen waar het infarct zit. Maar ik ben er nog en dat is het belangrijkste.
Ik superdankbaar dat ik er nog ben en me er heel erg van bewust dat dit ook heel anders had kunnen aflopen. Dat is een enge gedachte. Met deze donkere dagen en met name de feestdagen merk ik dat ik emotioneel een behoorlijke tik heb gehad van dit alles.
Ik hoop dan ook van harte dat 2009 ECHT beter zal zijn dan het afgelopen jaar.
Overigens waren er ook positieve dingen hoor, zoals de eerste verjaardag van mijn kleine man :inlove: . Dat was wel heeeeel positief want de dag na zijn geboorte kregen we te horen dat ie misschien niet zou blijven leven. Nou dan is zo’n eerste verjaardag dubbel zo speciaal :thumbup:
Ik zeg: weg met 2008 en op naar een goed 2009!
Zo heel verhaal geworden :mrgreen: . Ach is ook wel eens lekker om zo van je af te schrijven :thumbup:
Jemig Danielle ben helemaal stil van je verhaal
:hug: gun jullie een heel mooi gezond 2009
Jou verhaal lijkt op die van mijn papa die in Frankrijk ook een levensbedreigend longembolie had gelukkig ook overleefd ben zo dankbaar dat hij er nog is
2008… wat zal je ervan zeggen.
Hier een mengelig jaar, zoals velen hier.
Een moeizame zwangerschap, een vreselijke bevalling en onze prachige kleine man Tom :inlove: . Hem weer naar het ziekenhuis moeten brengen tot 2 keer toe was vreselijk.
Verder mogen we niet klagen, het gaat hier z’n gang, Tom kruipt uit zn dal en is heel vrolijk. Op het werk gaat het super, niets te klagen.
Esmée is de heerlijkste meid, die ech al heel veel kan en het lekker doet.
Al met al een goed jaar, met als hoogte punt de geboorte van Tom.
Een jaar om niet te vergeten, en dat hoeft ook niet, ook de moeizame en moeilijke dingen mogen een plaats hebben in dit jaar.
Ik hoop dat de meiden die een verdrietig jaar achter de rug hebben dit ook een plaatsje kunnen geven.
Dat 2009 maar een prachtig jaar mag worden!
Tsja 2008…heel gemengde gevoelens heb ik erbij.
ik vergeet vast een heleboel te noemen…maar dit komt zo in mij op…
najaar en vooral december 2007 was zeer stressvol t.a.v. mijn gezondheid: na jarenlang internisten, nu uitslag neurloog + MRI enzo…ik was de eerste maanden van 2008 dan ook vooral bezig met alles van voorgaande jaren een plaatsje te proberen te geven :? toen het lood uit mn schoenen verdween en de zon weer ging schijnen in de lente zag ook ik het allemaal weer wat positiever in…en inmiddels zijn we alweer zo positief dat we in IUI poging 3 zitten dit jaar…wel een beetje met struisvogelpolitiek omtrent alles wat er van komen gaat…maar ja…je leeft maar 1 keer…dus dan kan je het beter voluit genieten…en oplossingen komen wel wanneer de problemen zich aandienen…zo heb ik tenminste altijd ervaren…dus hier vooral hoop op een positieve test in deze laatste weken van het jaar :shifty:
merk ook dat ik nog volop rouw om mij interdinnetje…dit jaar gaf daarin nog vele momenten van gemis en herinnering…
de zomer was heerlijk: een man met weinig studie uren…heerlijk samen spelen in de tuin, en voor het eerst op vakantie…op hotel…en zooo genieten van zon, zee en strand :inlove:
dit najaar was er de bekroning op zijn studie door én het slagen voor 2 van de 4 laatste tentamens…dus op het gebied van druk op het gezin door veel werk en studieuren komt hopenlijk in maart na 5 jaar een einde…deze 2 tentamens haalden een spreekwoordelijke wereld van zijn schouders en dus had dat zo zijn weerslag op ons als gezin en onze relatie…we tellen de maanden af totdat we weer eens écht zonder stress omtrent werkdruk samen genieten kunnen en echt vrij leuke dingen doen…
ook leuk: dit voorjaar kreeg ik een spontaan telefoontje: of ik ff direkt komen wilde…ik er naar toe…werd ik aan iemand voorgesteld…en zo kwam het zomaar dat ik nu af en toe op een kleine spirituele beurs sta…iets wat ik al járen wilde maar nooit deed omdat ik niet op grote beurzen wil staan en er teveel kaf tussen het koren zit…maar zo klein en vertrouwd…ik geniet elke keer…voel mijn kracht en talent groeien en ben blij met elke ontmoeting die ik er heb. De wens dit alles een keer vorm te kunnen geven zoals bij mij past komt langzaam maar zeker in kleine stapjes op mijn pad…en ik ben er trots op en zooo gelukkig mee :dance:
En dan Tom: onze kanjer :inlove:
een bijzondere band met een voor ons zo bijzondere kind.
we zijn nu bijna aan het einde gekomen van de borstvoeding…na 3 jaar wil hij af en toen niet meer…en hoe moeilijk ik het ook vind…dit jaar stond in het teken van afbouwen…het is goed zo Verder is ons bijdehandje meer dan een handvol, maar oh zo lief en hij maakt me elke dag zo blij :inlove: en ik vind het zooo leuk hem aan het lachen te maken :lol: hem te verwennen, met hem op de bank te hangen en 's-avonds voor het slapen gaan 10 keer naar boven te lopen voor wéér een :-* :mrgreen:
hij heeft het al over een broertje die in zijn box mag liggen :eh: :inlove: dus wie weet :shifty: 8)
Dit jaar was zo leuk met hem: zoveel nieuwe eerste dingen, een taalsprong waardoor communiceren een deel samenwerken werd :inlove: en zijn zelfstandigheid die zich nu op zoveel manieren laat zien :thumbup: Ik dacht altijd een baby mama te zijn…maar vond het zooo zwaar…en nu dit jaar…ik vind het super 
Het gemis van mijn ouders hakt er bij mij soms nog erg in.
Nu, na 6 jaar…nog steeds op het gebruikelijke tijdstip hen te willen bellen…en nu kerst er weer aankomt…geen ouderlijk huis om naar toe te gaan, om aan te schuiven aan een heerlijk diner vol vertrouwde verhalen en geuren…geen telefoontje meer midden in de nacht met oud/nieuw…ze zeggen dat het went…maar ik vind van niet…december zit voor mij altijd vol jaloezie naar gezellige familiebijeenkomstjes en verdriet om alles en iedereen wat.die (er) niet meer (zo) mag zijn…
Mijn man en tom maken alles glanzend en fijn…maar het andere…het zit er óók.
Kortom: een jaar vol tranen van verwarring, verdriet en gemis…maar ook vol tranen van liefde, geluk en vrolijkheid…zoals vanavond onze eerste Sint :inlove:
Ik hoop volgend jaar een top jaar te mogen kunnen noemen
en zo niet…ik wéét dat we de kracht hebben alles samen aan te kunnen.
Dus kom maar op 8)
pfoei… 2008… kan niet zeggen dat het bar slecht was, maar een topjaar? nee dat kan ik er ook niet van maken…
Heel heel heel langzaam klim ik uit het o zo diepe dal waar ik in 2006 in viel. Kleine kabouterstapjes, met af en toe een reuzenduw terug… even teneergeslagen, maar daarna dapper en vastberaden door met mijn strijd. Zelfs al een overwinning behaald, een overnachting van mijn manneke die gewoon steengoed ging…
Daan, ach ja, daan… lief, vrolijk gemoedelijk manneke… Onbewust is hij mijn grote steun en toeverlaat, in zo’n manier dat hij er geen druk van ondervindt, ik geniet in stilte. Veel knuffels, rustig als ik onrustig ben, en druk als hij daar de ruimte toe vindt. Even wat lichte stress om het feit dat hij met 20 maanden nog altijd geen aanstalten maakte om te lopen, maar ineens zag hij het licht.
2008,
*het jaar dat ik mijn, voor mij zooo belangrijke vrijheidssymbool, auto wegdeed. Dus niet zomaar even ergens op visite(verder dan fietsafstand), door weer en ontij voor een boodschapje… het went.
*het jaar dat ik actief aan mijn financiele problematiek ben gaan werken, ook een lange weg, maar er schijnt licht aan het eind van de tunnel
*het jaar dat ik eindelijk leerde mijn zaakjes op orde te hebben, weg met de struisvogelpolitiek, aanpakken die hap. Ook dit gaat niet ideaal, maar rome is ook niet in een dag gebouwd he…
Kortom een heuvelachtig jaar, ups maar ook vette downs… maar weer een stukkie sterker dan in 2007… Goh, wat moet ik eind 2009 dan wel niet verwachten…
Kom maar op met het volgend jaar… Kom maar op wereld, ik lust je rauw!!!
Joseetje… tranen huil ik even met je mee, je beschrijft het zo oprecht en volgens mij is het nog maar een fractie van hoe het in werkelijkheid moet zijn.
Ik hoop dat 2009 je toch de nodige rust mag brengen en genoeg positieve dingen waardoor je een mooi jaar mag krijgen :-
Danielle… mens, wat heb jij dan voor je kiezen gehad… zat letterlijk met open mond te lezen :o Wat een zorgen zeg. Maar je bent er nog, wonderbaarlijk misschien, maar je bent er! Kan me voorstellen dat herstellen hiervan nog veel tijd gaat kosten, maar hopelijk word niet heel 2009 daardoor getekend… op veel goeds voor jou ook in 2009!
Babylover… op een mooi kindje in 2009 voor jou :-
Marieke, meid, je doet het zo goed, je hebt een leuk huisje, hebt er echt wat van gemaakt, Daantje is een super leuk knullegie die heel blij mag zijn met een lieve en grappige mama. En jij komt er echt wel hoor, je hebt de spirit ervoor, dus dat komt echt wel goed. :-
Eigelijk wens ik gewoon iedereen het beste, elk jaar zal opnieuw verassingen brengen, soms ook nare… maar als we het uiteindelijk afsluiten in redelijke gezondheid, dan maar vol goede moed naar het nieuwe toe.
Vind het wel bijzonder om jullie terugblikken te mogen lezen… :- :hug:
Ik moet bekennen dat er toch wel tranen opwellen bij het lezen van dit topic. Bijna niet voor te stellen dat er zoveel persoonlijke ellende in een jaar past. Het is vaak zo oneerlijk.
Jullie zijn kanjers dat jullie dit willen delen met ons en ons doen beseffen hoeveel geluk we wel niet hebben met onze gezonde kindjes.
oefff 2008 :lol:
een jaar met verschrikkelijk veel gemengde gevoelens .
het jaar dat we er achter kwamen dat we zwanger waren van onze floris.
de eerste 20 weken waren met recht een hell op aarde voor me en genieten was er totaal niet bij (ook heeft me dit bijna mijn huwelijk gekost)door alle spanningen en angsten die vanwege thomas meespeelde was ik echt een enorme heks tegen iedereen om me heen en dus ook tegen peter.ik heb me er enorm schuldig over gevoeld en ellendig en ook zag ik het verdriet van mijn gedrag bij hem heel sterk terug.ik was zo ontzettend bang om ook dit kindje kwijt te raken dat ik door een heel diep dal ben gegaan.gelukkig brak eindelijk de beroemde 20 weken echo aan waarop we zagen dat alles er prima en perfect uit zag…er viel een enorme last van mijn schouder en heb dan ook echt me kapot gehuild van opluchting.vanaf dat moment werd ik ook heel anders en kon me eindelijk na ja niet schrikken 13 jaar gaan verheugen op dat kindje die zo ontzettend gewenst was.thomas zal nooit vergeten worden en hij blijft ons eerste zoontje .ik weet dan ook zeker dat hij vanaf zijn wolkje op ons neerkijkt en meeleeft met alles wat er hier gebeurt.ik voel vaak zijn aanwezigheid en dat maakt me sterk.na de 33ste week kwam ik aan het sukkelen en waren de doktoren bang dat floris veels te vroeg zou komen.ik mocht dus niets meer doen en werd bank en bedrust voorgeschreven.dit ging harstikke goed en meneer heeft dan ook besloten om gewoon 6 dagen over tijd te gaan lopen :mrgreen:
na de geboorte van floris werd er een soort van oermama wakker in me en dat is een gevoel dat jullie allemaal kennen,en het is het heerlijkste gevoel in de wereld.het maakt je zo sterk als een tijger.
het is dus een bewogen jaar geweest,maar als ik zie hoe gelukkig mijn man en ik zijn met floris dan is het het allemaal dubbel en dwars waard geweest.we zijn beiden stapelverliefd op de kleine man en op elkaar.
voor ons word 2009 een topjaar .!!!
Na heel veel persoonlijk ellende voor velen in 2008 :hug: :hug: was 2008 voor mij een heerlijk jaar :inlove: Een jaar vol met heerlijke momenten met mijn 2 kindjes die steeds meer met elkaar spelen (en natuurlijk ook kunnen vechten) en ons zoveel geluk brengen. Een jaar waarin mijn man voor zichzelf is begonnen en dat gaat heel erg goed. Een jaar waarin ik veel lieve internetvriendinnetjes heb gekregen en mijn allerliefste vriendinnetje een zoontje heeft gekregen. Een jaar waarin ik eindelijk een balans gevonden lijk te hebben tussen mijn werk en gezin, mede doordat ik mijn oude hobby weer heb gevonden. Een jaar waarin ik me voorgenomen had om mezelf wat meer naar voren te schuiven en wat meer dingen te doen die ik zelf leuk vind. En dat is gelukt! 2009 mag voor mij zo’n zelfde jaar worden :thumbup:
voor iedereen een dikke :hug: :hug: en hopenlijk is 2009 een beter jaar voor jullie.
Hier begon 2008 met een bezoek aan de huisarts. Ik was al maanden niet ongesteld geweest en begon me toch zorgen te maken. februari en maart ben ik een paar keer bij de gyn geweest. Werd daarna weer uit mezelf ongesteld al is het nog geen mooie cyclus. Qua zwanger worden zat ik mezelf helemaal tegen te werken geestelijk en ik(samen met hub) besloot om even rust in te lassen.
We vierden in Juni ons 1 jarig huwelijk en we hadden een mooie zomer. Met als klap op de vuurpijl onze vakantie naar Mallorca in september.
In februari besloot ik het roer om te gooien en te solliciteren naar een baan in de kinderopvang. Winkel beviel me niet meer en ik had het er helemaal niet naar mijn zin. Ik kwam telkens huilend en doodmoe thuis, toen was daar de druppel.
Bij de eerste brief mocht ik op gesprek komen en werd aangenomen. Ondertussen werk ik nu vanaf september bij een andere stichting, dichter bij huis en meer uren. En hier hoop ik te blijven
Mijn broer maakte bekend dat hij ging trouwen en ik ben gevraagd als ceremonimeester. :mrgreen: :inlove: Hij was dat bij mijn bruiloft en ik nu bij de zijnde. Volgend jaar mei heb ik dus een knalfeest
Als je me dit vorige week had gevraagd had ik geantwoord dat ik zin had in de feestdagen en in een blij en gelukkig uiteinde.
Helaas heb ik afgelopen dinsdag een mk gehad. Ben er nog van ondersteboven en ben even helemaal van de wap. Hub ook. Eindelijk na 1,5 jaar was het gelukt en eindigt het zo. We hebben nu echt besloten om het te laten rusten tot ik een vast contract hebt. Het slurpt zoveel energie. Geestelijk en nu lichamelijk.
Ik hoop dat 2009 me meer rust brengt en uiteindelijk een zwangerschap.
En dat mijn huwelijk en liefde voor hub nog net zo sterk mag blijven als dat het nu is :inlove:
Ik hou er helemaal niet van om terug te blikken…ook al bracht ook dit jaar positieve en negatieve dingen.
Ik wordt daar enorm emo van en laat het altijd alleen maar in alle hevigheid toe onder het oliebollen bakken op 31 december.
Ik ben een enorme binnenvetter, als het om mijn diepste emoties gaat en op deze manier ben ik toch altijd een deel kwijt (en toch smaken de oliebollen altijd :thumbup: )
natas
2008 had zo’n prachtig jaar mogen worden voor ons maar dat was het niet. Nog nooit ben ik in zo’n nachtmerrie beland met zo’n onzekere toekomst. Iedere dag staat in het teken van verdriet, gemis, angst en onzekerheid. Ik zeg niet meer, dat het komende jaar beter zal worden, of dat het niet slechter kan dan wat ik achter me heb gelaten, want de ervaring leert me dat het áltijd een stapje erger kan.
Ik denk aan alle papa’s, mama’s, broertjes en zusjes die een kind in het gezin moeten missen. :kaars:
een rot jaar! waarvan heel veel teleurstellingen en heel veel verdriet toch blijf ik hoop houden dat we dit rot jaar wel mooi mogen afsluiten :inlove:
oooh, wat veel verdriet hier.
joseetje. damn, ik huil niet zo vaak, maar ik heb met tranen je verhaal gelezen… :hug: :hug:
ook voor alle andere dames met een klote-jaar achter de rug een dikke knuffel :hug:
hier was 2008 eigenlijk heel rustig, stabiel. nano nóg leuker dan in 2006 en 2007. weinig diepe dalen, in de zomer veel mooie pieken. 2009 mag wel weer zo, misschien met iets meer spanning, maar verder teken ik hier wel voor.
Mijn jaar:
Het jaar waarin ik mijn onverwerkte verdriet heb aangepakt, verdriet om mijn vader, verdriet door problemen op het werk.
Maar juist daardoor een positief jaar, mijn man en kinderen stonden achter me, en ik ben gaan werken aan mezelf.
Met kleine stapjes, maar ik kom er wel, ik haal steeds meer schillen van mijn binnenste af, zodat bovenkomt wie ik echt ben en ook wil zijn.
Ik vind het bijzonder hier van iedereen zulke persoonlijke verhalen te lezen.
Lieve meiden, van mij voor jullie allemaal een dikke :hug: :hug:
2008, het jaar van veel verschillende dingen:
- Ons mannetje eindelijk geopereerd aan zijn amandelen…een einde aan de tijd van snottebellen en hoesten als een zeehond. En hij is ineens gaan eten :dance:
- Ik heb eindelijk mijn langverwachte maagverkleinings-operatie ondergaan en het resultaat is verbluffend tot nu toe. Ik ben zo vreselijk blij dat ik de stap het gezet.
- Ons mannetje is 4 jaar geworden en de grote stap naar de basisschool is gemaakt (en wat had mama het er moeilijk mee in het begin!).
- Nieuwe vriendschappen zijn gemaakt en oude vriendschappen zijn verwaterd.
- Eindelijk een beetje uit de financiele moeilijkheden omhoog gekrabbeld.
- Gelukkig geen enge ziektes o.i.d in de familie/vriendenkring!
*Niemand verloren geukkig.
Veel fijne dingen dus…maar nog steeds niet zwanger van een tweede. Een wens die we beiden zo vreselijk koesteren
En nu, na ruim 3 1/2 jaar,hopen we weer dat in die zin 2009 ONS jaar wordt.
Ik heb niks gelezen … 2008
-begon met net het overlijden van Anne :vlinder: mijn pete ( oppas) kindje ( nov 2007 ) nadat ze 6 weekjes eerder de wereld intrad en ons verblijde met haar mooi meisje zijn :inlove:
-begon met de scheidng tussen mij en mijn ex ( dec 2007 )
-Begn met snel uit hus moeten omdat het thuis niet meer ging ( jan 2008)
-was ik vanaf januarie elke dag ziek door de endometriose, een dreigend zo groot bloedverlies dat ik bijna een transfusie nodig had,maar door veel ijzertoevoieging enzo verder kon gaan … maar elke dag bloedingen had die me ziek en zwak maakten… dit duurde 9 maand in totaal)
-was tijdelijk elders in huis zijn bij de mensen die net hun Anne :vlinder: verloren, wat s uperfijn was om daar even thuis te mogen zijn…
-daarna in febr een kamertje vinden en verhuizen,
voor het eerst op mezelf wonen en alleen slapen … :?
- krijg ik ik meen in februari van juudje te horen dat ze zwanger was en een kindje verwachten zooo geweldig nieus zo heerlijk aan hun gegunt :thumbup: :dance: en de
dat het goed ging , mee word geleeft
-was in maart ronnie trug ontmoeten en een superheerlijk verliefdheidsgevoel hebben :inlove: en met kleine stapjes een relatie opbouwen samen met hem en zijn zoontje G… van 3
-Was in juni een erge brand te hebben in mijn apartement waar ik boven met 2 andere oppaskindjes vast zat gedurende 3 kwartier ( zusjes van Anne :vlinder: en we met ademhalingsmoeilijkehden met zijn 3en naar een zkh werden afgevoerd, om vervolgens papa en mam te moeten bellen die op km afstand zitten voor werk…
-was in mei de uitspraak tot scheiding
-Is om de brand in huis ( die in 1 week tijd 4x aangestoken is ) door angst en door roetschade verhuizen weer , ben bij ronnie ingetrokken,
fijne doch moeilijke tijd , een relatie hebben terwijl je veel mee hebt gemaakt en dan ook gelijk een kindje er bij hebt die regelmatig komt…
maar dit verloopt wonderbaarlijk superfijn en goed …
-wordt juli/aug zoontje van ronnie met erge ziekteverschijnselen van roodvonk opgenomen in zkh terwijl hij bij ons is… ligt daar een week, kan niet lopen is uitgedroogd heeft hartklachten en erge hoofdpijnen… na een week weer thuis en heeft een herstel van 3 maand nodig gehad tot hij weer gewoon liep zindelijk was en weer gewoon G was met zijn streken…
-Dan is het al weer september een jaar na dat Anne :vlinder: geboren werd… blij omdat ze bij ons kwam een jaar terug, verdrietig omdat ze er niet was om haar 1e kadootjes te ontvangen maar een bezoek met rouwkadootjes bij haar grafje…
- toen op 9 nov kreeg ronnie een zwaar ongeval waarbij hij een ruggewervel breekt … nu thuis ligt met een zkh bed en ws een herstel nodig heeft van een jaar of lkanger, met de vraag of hij ooit weer fatsoenlijk kan werken en de vraag en de angst of hij niet verlamd raakt ( wat ook nu nog kan ) …
-Is op 10 november dat Ronnie en ik in eht zkh krijgen te horen van de baas dat het bedrijf waar hij voor werkte en voor reed ( vrachtwagen chauffeur) failliet is, we hebben dan al 2 maand geen inkomen en rekeningen worden niet betaald, verder horen we dat de vrachtauto en ons eigendommen niet verzekerd waren en ook de ziektekosten niet betaald werd van het werk, daar lag ronnie een paar uur na het ongeval en hoorde hij dit nieuws… moest ik alles regelen om maar te mogen tekenen en te regelen namens hem ( ronnie kon nog geen pen vast houden of telefoon ) Via de fnv bond lukte dat en met de gemeente en de rechter , spoedaanvraag.
-Op 11 november terwijl ronnie strijd voor zijn leven in het zkh is het exct een jaar geleden dat Anne :vlinder: overleed… ik alleen was en niemand me iets vroeg ( op juudje en mensen die ik het vertelde van forum na) om me heen omdat het oog op ronnie was, ( heel begrijpelijk uiteraard) en ik zwaar verdrietig was,
- hebben we de forummeeting in nov waar ik met Wendy heen mag ik geniet volop van haar :inlove:
- krijg ik nov van juudje en nog een fomrumvriendin het goede nieuws dat ze zijn bevallen … jippieeee jaheeee wat goeddd :dance:
- Ronnie komt gelukkig god zijn dank na 5 dgn zkh thuis… :thumbup: :dance: op 14 nov-Is alles in werking gesteld om geld te krijgen… een failisement aan te vragen uit gesproken te krijgen en via uwv iets te regelen … inmiddels stromen de rekeningen binnen die niet betaald zijn die maand… :oops:
-Maak ik in die week een val dat ronnie in het zkh ligt en heb een hersenschudding , alsof we dat er bji kunnen hebben :shifty: :naughty:
-Krijg ik in de 2e week dat ronnie thuis is te horen van mijn werk dat mijn werk stopt… ik heb dus vanaf halverwege dec ook geen inkomen meeer en het stoppen bij mijn kindjes valt me zwaar…
-Krijgen we vorige week te horen dat uvw een klein uitbetaling doet voor de `1e rekeningen hiep hiep hioera wat een geluk :thumbup: :dance: we zijn niet uit de problemen maar er is een 1e zet, :dance:
-zijn we nu in het nu en kreeg ik net te horen mits ik met Ikke en Hedje spreek op msn dat mijn zwager een ongeluk heeft gehad met de auto en ws het komt door t hart, gelukkig weer thuis maar er volgen nog onderzoeken ( raar voor iemand die in begin 30 is )
-wachten we kerst af en of het jaar verder loopt… nog 3 week te gaan en hopelijk een goed 2009…
hm ik denk dat ik alle goede heerlijke fijne dingen heb teruggezien en even gevoeld heerlijk om bij stil te staan :thumbup: helaas oko toch wel dingen die niet zo fijn zijn en erg verdrietig, maar zo is het leven en we gaan door, eig wel een eye openenr dit zo op een rij , soms zie ik alleen de slechte rottige en verdrietige dingen en nu zie ik ook wat een heerlijks ik heb mogen ontvangen ,
Voor ons is 2008 een heel bijzonder jaar.
Het begint in heet staartje van 2007.
Op kerstmiddag (24 dec 2007) hebben de de 2e iui. Ik grap nog tegen de gyn: op naar een mooi kerstkindje.
Op 9 jan is dan eindelijk na 2,5 jaar de tijd daar dat de zwanfgerschapstest positief is…
Op 18 sept is dan eindelijk ons grote geluk Tycho geboren :inlove: :inlove:
Kerst zal voor ons altijd heel speciaal blijven. Het onstaan van onze Tycho. Ik heb dan ook heel veel in de kerst!!!