ik zal het eens allemaal opsommen. Ik ben een beetje ten einde raad. Het wordt er opgegooid door de artsen dat we niet goed met onze zoon zouden omgaan, maar in gesprek met een orthopedagoog gaf zij duidelijk aan dat ik goed weet wat ik doe en wat de gevolgen zijn van mijn reactie en van de reactie van onze jongste.
SInds hij geboren is doet hij al één ding enorm veel en dat is huilen. Altijd maar huilen huilen en huilen. We kwamen er achter dat hij koemelkallergie heeft, veel last van ooronstekingen dus al buisjes en ook heeft hij peuterastma. Nu is onze zoon ‘medisch’ gezien gezond, maar toch blijven vooral de nachten en de overdag slaapmomenten drama, met een grote D. Hij slaapt overdag maar 15 min smorgens en ik mag blij zijn dat het smiddag drie kwartier is. Daarnaast kan ik snachts bi jeen slechte nacht blij zijn dat ik een paar uur kan slapen. Het is niet meer zo slecht dan wat het wel eens is geweest, maar het is gewoon verschrikkelijk.
Daarnaast groeit hij ook slecht. In anderhalve maand tijd maar 60 gram gegroeid, daarvoor 120 gram in 2 maand. Hij zit nog in maatje 68, hij is nl 71 cm lang. Allse is onder de maat, maar nog niet slecht en dus moet ik het maar weer aankijken. Maar ik weet het niet meer. Mijn gevoel zegt dat er meer is, maar wat… zou er dan nog kunnen zijn. Maar daarintegen is hij met zijn ontwikkeling wel weer snel, hij stapt al over, loopt sinds acht maand al langs, of was het negen, maar in elk geval al wel een poosje, zegt al veel dingen, boe, me, wabwab, papa, mama, en ga maar door, speelt bij voorkeur in de zandbak met emmertjes, schepjes, zeefjes, autootjes. Hij kan dus absoluut niet stil zitten…
Heel dubbel dus…
Ik ben ook al bij een osteopaat geweest toen hij een maand of zes was en die had aangegeven dat hij dacht dat daar meer problemen waren dan alleen een stijf nekje oid, en daar had hij gelijk in.
Ikb en wel eens ten einde raad. Vannacht was ik blij dat manlief er was, Ik doe mijn eigen kind nog een keer wat aan. Ik weet het gewoon niet meer, en ik krijg gewoon nergens gehoor. Gelukkig kan ik mijn verhaal wel kwijt aan een vriendin, maar mensen begrijpen gewoon niet dat ik er zo diep inzit. Baby’s is voor mij één grote zwarte wolk.
zoek een stukje herkenning of mensen die tips hebben waar ik na kan kijken…of kan doen. Slaapmedicatie wil ik zelf neit, maar mag ook nog niet, omdat hij nog geen jaar is of geen tien kilo, daarnaast heb ik al potjes homopatische pilletjes gegeven, maar geeft ook geen effect.
:hug: als eerste…
Toen wij met onze oudste in het ziekenhuis waren (tijden terug) zei de kinderarts: als je bovenaan de trap staat en overweegt haar naar beneden te gooien, kom haar dan maar gewoon hier brengen.
Nou moet ik eerlijk zeggen, hoe moeilijk ik het ook vond, ik had altijd het idee dat ze mij nodig had en ik wilde haar neit wegbrengen (eerste keer logeren is nog steeds niet geweest)
Wat zeggen de artsen op het feit dat jij zo ten einde raad bent? Je loopt er al zo lang mee, dat trek je zelf gewoon niet meer, dat moeten zij toch ook zien?
Bij de maandmama’s van mijn oudste was er ooit een kindje opgenomen omdat ze zeer onrustig was (weet niet meer precies hoe en wat). Dat zou misschien ook nog kunnen?
Ik wil je in elk geval heel veel sterkte wensen. Ik heb gewoon geen kant en klare oplossingen, maar herken je gevoel en hoop dat er heel gauw wel een echte oplossing komt.
@konijn wrote:
ik zal het eens allemaal opsommen. Ik ben een beetje ten einde raad. Het wordt er opgegooid door de artsen dat we niet goed met onze zoon zouden omgaan, maar in gesprek met een orthopedagoog gaf zij duidelijk aan dat ik goed weet wat ik doe en wat de gevolgen zijn van mijn reactie en van de reactie van onze jongste.
Hoe bedoel je dit?
Wat was het doel van het gesprek met de orthopedagoog?
Wat heb je er mee bereikt?
Je klinkt aardig moedeloos :hug:
Slecht slapen is op den duur heel ongezond, en misschien moet je de slaapmedicatie niet voor zoon gaan zoeken maar voor jezelf, al is het maar voor 1 enkel nachtje zodat jij een hele nacht lekker kan slapen.
Waar denk je aan bij hem? Wat is er volgens jou met hem?
Wij hebben een weinig slapende zoon, die niets eet, erg licht en klein is, en die barstensvol energie zit.
Hij heeft nooit baby willen zijn, was heel snel met van alles.
Altijd maar krijsen, huilen, om het uur wakker 's nachts, onrustig, niets mee te beginnen. De buren zeiden bij kind3: "Goh, deze hoor je helemaal niet, dus dit is geen huilbaby?"
Dus ik herken het wel wat.
Die onrust heeft hij nog, het slechte eten en slapen ook nog, maar sinds hij duidelijk kan maken wat hij ergens van vindt, wat hij zelf wil etc. is het wel een stukje makkelijker geworden.
Wat het bij onze zoon is: geen idee.
Lastig voor je hoor, het breekt je zo op he :hug:
Konijn, allereerst wat knap dat je het al zoveel maanden volhoudt…
Ik kan helaas spreken uit eigen ervaring en hoop je dan ook wat erkenning te kunnen geven. Mijn dochtertje heeft in de eerste paar maanden gigantisch veel gehuild. Ze is toen zelfs 1,5 week opgenomen geweest in het ziekenhuis. Allereerst om te kijken of er medisch gezien wat aan de hand was, maar ook om ons rust te gunnen. Ik had ook in die tijd een postnatale depressie. Deels door de hormonen veroorzaakt, deels doordat ik extreem reageerde op het huilen van mijn dochtertje (extreme onzekerheid, niet meer eten omdat zij huilde, niet meer kunnen slapen omdat mijn dochtertje steeds wakker werd en als ze wel sliep kon ik de slaap niet vatten). Ze had ook veel ooronstekingen en kreeg met 9 maanden buisjes. Ook wij zijn naar de osteopaat geweest, 2 behandelingen gehad. Ik had niet het idee dat dit echt hielp, de buisjes daarentegen lijken wel te helpen.
Ik ben als moeder erg gevoelig, vind het erg moeilijk als mijn dochtertje huilt of niet goed eet. Kan me dan snel zorgen maken. Wat ik nu probeer is om dingen steeds meer los te laten. Eet ze niet dan niet, dan eet ze morgen misschien weer beter. Ik merk sinds de buisjes dat ze een stuk beter slaapt 's nachts, ze slaapt zelfs nachten helemaal door. Ook omdat ze nu veel meer KAN. Ze kruipt nu, kan bijna staan. Het is net of het haar eerst ook enorm frustreerde dat ze niet zoveel kon. Ik geniet nu ook van haar, de eerste paar maanden wilde ik alleen maar mijn oude leven terug hoeveel ik ook toen al van haar hield.
Ik herken dus heel veel dingen uit je verhaal en niets is slopender dan die gebroken nachten. Ik merk zelf dat hoe makkelijker ik werd, hoe beter mijn dochtertje het ging doen. Dus als ze huilde nam ik haar gewoon lekker bij me. Kwam ze 's nachts, ik gaf/geef haar gewoon een fles ook al is ze al 11 maanden. Mijn dochtertje is ook erg gevoelig voor indrukken dus voor het naar bed gaan hou ik haar lekker rustig en ik plan drukke dingen echt in zodat het een dag erna weer rustig voor haar is.
Ik ging vaak langs de huisarts om haar oortjes te checken, want zelfs met buisjes kunnen ze gewoon ontstekingen krijgen waar je dan weer druppeltjes voor krijgt. En ik nam meer tijd voor mezelf. Ik werk 32 uur, maar als ik een keer vroeg vrij ben ga ik haar niet ophalen van de creche maar ga ik lekker eerst nog een uurtje thuis televisie kijken voor ik haar ga halen. En ik heb heeeel veel gepraat met andere moeders over mijn onzekerheden en heb ervaren dat heel veel moeders onzeker zijn en dat het nergens makkelijk gaat met kleine kinderen.
Misschien is het een goed idee om eens met de huisarts te praten, niet over je zoontje maar over hoe jij je voelt. Wellicht dat je hormonen ook nog giga in de war zijn en je daarvoor supplementen of iets kan krijgen. Dat was mij ook het geval waardoor ik veel minder aankon. En zodra je kan: rusten. Overdag je slaap pakken wanneer je kan. Ik wens je heel veel sterkte…
Ik herken veel in je verhaal. Ooit aan een voedselallergie gedacht?
Ons zoontje had een kma en met 2 jr bleek bij een allergoloog dat hij een meervoudige voedselallergie had. Na dieet merkten we direct vooruitgang.
Hij ging iets beter slapen, zijn astma kwam onder controle etc.
De meest voorkomende allergieen kunnen zijn soja, ei, melk, tarwe bijv.
En vertrouw op je moedergevoel!! :hug:
:hug:
Als jij het gevoel hebt dat je niet serieus genomen word en je het idee hebt dat er nog wel iets anders " is", had ik weer richting HA gegaan. Geeist om een doorverwijzing naar een kinderarts en had daar duidelijk gemaakt dat je de boel niet vertrouwd. Dit alles tesamen met het slechte groeien van je zoontje kan ik me niet voorstellen dat ene kinderarts je weer met het kluitje het riet instuurt…Misschien moet je je onrust nog meer tonen? Kinderartsen hebben vaak het idee dat het wel " meevalt" en het weer een overbezorgde moeder is…Ook ik werd zo een paar keer terug gestuurd naar huis met een krijsbaby die maandenlang 23 uur alleen kon huilen…Ze zou niks hebben, ze had gewoon last van krampjes…
Kortom kom voor jezelf en voor je zoontje op!
Luc en Stan zijn sinds hun geboorte huilerig en onrustig geweest. Na een fles waren ze vaak even 2 uur stil, maar daarna begon de onrust weer. We zijn de voedingen gaan opvoeren (kregen met 2 maanden 6 flessen van 200 ml) omdat ze vooral hongerig leken en uiteindelijk zelfs op Forte (voor hongerige baby’s) overgestapt.
Tot zeker hun 1e jaar hebben we ook een nachtvoeding gegeven en waren ze tussen de avondfles en nachtfles en ontbijt onrustig. We sliepen vaak 3 of 4 stukken van 2 uur.
De eerste winter hebben ze ook veel last van verkoudheidsvirussen gehad, Luc in combinatie met hoesten en Stan in combinatie met oorontstekingen en looporen.
Toen de zomer er weer was en ze nog steeds slecht sliepen (ze waren inmiddels anderhalf) ben ik naar de huisarts gegaan. De nachtvoeding was er dan wel af, maar we werden gemiddeld 8 a 10 keer wakker per nacht. In mijn ogen werden ze meestal wakker, omdat er lucht dwars zat, ze moesten dan een boertje of windje laten. De huisarts zei dat ze o.a. een koemelkallergie of reflux-achtig probleem konden hebben. Mijn gevoel ging naar reflux, omdat ze verder geen eczeem hadden en vooral last kregen als ze gingen liggen. We kregen een recept voor Motilium en mochten dat gaan proberen.
Toen kwam echter de winter weer eraan, waardoor ze weer veel ziek waren en vanwege hoestbuien en oorpijn nog steeds 6 a 8 keer per nacht wakker werden.
In februari had Stan alweer 6 looporen erop zitten en Luc was ongeveer al 4 maanden doorlopend aan het hoesten en ben ik weer naar de huisarts gegaan. Ondanks dat de winter er bijna op zat, heb ik toch een verwijzing voor KNO gekregen. Deze constateerde een fors vergrote neusamandel bij beide, vergrote keelamandelen en bij Stan ook vocht achter zijn oren. In maart zijn ze beide geopereerd aan neus- en keelamandelen en heeft Stan ook buisjes gekregen.
Ongeveer een maand na de operatie is het slapen beter gegaan (nog ‘maar’ 3 of 4 keer per nacht eruit) en sinds 2 a 3 weken slapen ze gemiddeld 5 van 7 nachten door en die andere 2 nachten vaak 1 keer eruit.
Luc en Stan hebben trouwens een pinda-allergie, net als hun grote broer. Vaak zie je dat een kindje met een allergie-aanleg ook gerelateerde klachten heeft, zoals luchtwegklachten of eczeem of maag/darmklachten.
Misschien speelt er dus wel meer? Loop je al bij een kinderarts?
wel fijn dat ik wat herkennign lees. Alles lijkt bij hem onder controle, hij heeft kma, dat is er al uitgekomen uit een dubbele blind test, maar hij krijgt ook sinds drie weken gluten.
Maar het stomme is dat het overdag wel gaat, als hij uitgedaagd wordt, maar s nachts is het mis, en met slaapjes, een enkele keer gaat het goed, dan slaapt hij wel lang en goed, maar dat is 1 keer in de 14 dagen. Helaas was dat vandaag op het kdv, dus heb ik er geen profijt van.
Ook fijn om eens andere verhalen te lezen. Ben soms voor mijn gevoel de enige met zo veel drama :oops:
ik heb een hele fijne huisarts, dus daar kan ik mijn ei wel kwijt, maar denk neit meer dat het hormonen ed zijn> Het is echt gebrek aan nachtrust.
NOg 1 dag werken, dan zes weken vakantie, misschien pakt dat nog wat uit.
Jeetje wat vervelend zeg 
:hug:
een hele dikke knuffel
mijn zoontje is ooit een nacht opgenomen geweest zodat wij konden slapen
Jeetje wat heftig…
Misschien een beetje ten overvloede hoor, maar…is je kind eens uitgebreid getest op allergieën?
Ik vind het wel erg makkelijk van de artsen afgedaan, al vind ik het helaas wel herkenbaar… toen ik na 10 maanden met een slecht slapend, huilend en chagrijnig kind zelf maar besloot soya te geven ipv koemelk, geloofden ze me ineens wel toen ik binnen 24 uur een vrolijk en binnen 2 weken een slapend kind had 
Pfff, wat heftig…
Helaas ook veel herkenning, al was het hier gelukkig na een maand of 5 met speciale voeding, fles em medicatie al ontzettend verbeterd. Ik moet er niet aan denken dat ik er zoals jij nog zo ontzettend lang mee gezeten had, want het is echt slopend…
Hele dikke :hug: dus voor jou… meer weet ik niet te zeggen.
Wat er aan de hand is, is voor ons natuurlijk moeilijk te beoordelen.
Hier was het overgevoeligheid voor gewone melk, verborgen reflux en veel last van lucht, maar kan bij jouw kindje natuurlijk heel anders zijn.
Verder de standaard tips: vraag hulp, vertrouw op je moedergevoel enz enz… maar dat zul je vast allemaal al gehoord hebben en niks mee kunnen, dus ja…
:hug:
Wat wordt er trouwens gedaan aan de kma? Speciale voeding?
jah, hij krijgt de friso extra care speciaal voor zware koemelkallergie kinderen.
Verder hoef ik geen slaapmedicatie om in slaap te vallen, ben op, dus daar heb ik geen moeite mee.
We hebben al vsm geprobeerd, maar zonder resultaat. Na twee potjes pilletjes maar gestopt, en merk nou niet veel beterering of verslechtering
met zijn astma lopen we niet bij de kinderarts. Tja… de huisarts kan ook wel luisteren of het goed gaat ja of nee. Het is voor ons een hele ochtend uittrekken voor een conterole die een huisarts in mijn ogen ook kan doen.
Zodoende is hij voor zijn koemelkallergie ook niet onder controle, het is vastgesteld door middel van een dubbele blind test, door de kinderarts inwezen, maar dat meten en wegen kan ook wel op een consultatiebureau. BEn niet zo hangerig in het ziekenhuis omdat daar veel tijd in gaat zitten en de huisarts mij nog serieuzer neemt dat de kinderartsen.
misschien ben ik wel heel eigenwijs dat ik niet begrijp wat ik met slaapmedicatie moet. Ik slaap prima, alleen als marijn wakker wordt met huilen,wordt ik ook wakker, anders slaap ik gewoon weer verder…
bijkomend probleem dat ik er de nachten alleen voor sta vanwege mijn man, die heeft een dubbele hernia en moet zijn rust nemen in de nacht.
@konijn wrote:
Slaapmedicatie wil ik zelf neit, maar mag ook nog niet, omdat hij nog geen jaar is of geen tien kilo, daarnaast heb ik al potjes homopatische pilletjes gegeven, maar geeft ook geen effect.
Ik denk dat Zeemeermin dacht je je slaapmedicatie voor jezelf bedoelde, maar je bedoeld voor de kleine toch?
Ik heb die pilletjes van VSM (Tussikind) ook gebruikt voor Luc en Stan, maar had ook niet het idee dat het effect had.
Heb je het idee dat hij 's nachts wakker wordt van pijn ergens of dwarse lucht of honger?
@konijn wrote:
bijkomend probleem dat ik er de nachten alleen voor sta vanwege mijn man, die heeft een dubbele hernia en moet zijn rust nemen in de nacht.
Dat was bij ons ook zo, dat ik 's nachts degene was die eruit moest, want mijn man had PTSS en stond vol stress en sliep daardoor sowieso al onrustig.
als hijw akker wordt krijgt hij sowieso een fles, die gaat soms op, amar afgelopen nachten heeft hij zelfs de late avondfles laten staan, hij krijgt die gewoon mee in bed, zo krijgt hij alle flessen omdat ik anders helemaal uren met hem zit. Zo snel als hij is afgeleid, boeren oid merk ik nooit bij hem, heeft hij eigenlijk ook nooit gedaan.
maar ga morgen weer naar de dokter, weer even na laten kijken ik weet het anders ook niet meer.
Slaapmedicatie voor marijn zefl kan nog neit, hij is te licht en nog te jong, de huisarts durft niet voor te schrijven omdat er een orgaan dat alles regelt in je hersens, hoe heet dat ook alweer, niet volgroeid is en de kans op wiegendood verveelvoudigd wordt.
Ben nog steeds blij met alle reacties, voel me nu niet meer een eenling. Ben zelf altijd heel eerlijk, en merk dat wanneer ik een verhaal vertel van marijn, soms ook wel reacties terug krijg van mensen dat ze het herkennen.
Zelf maak ik mij nog wel eens zorgen om dat mensen die ik ken met een vreselijke moeilijke baby, later een autisme of een aanverwante autisme is vastgesteld, en dat zou ik verschrikkelijk moeilijk vinden.
Een vriendin heeft eens een hoestdrankje voor haar dochter gekregen omdat zij heel slecht sliep. Hierop sliep ze toch meer uren achter elkaar. Het was overigens ook voordat het meisje een half jaar was. Dus wellicht is dat nog een optie?
Is er wel eens gekeken naar reflux omdat hij niet of nauwelijks boert en slecht slaapt?
Niet te veel zorgen maken om je laatste zin hoor :hug: Ik begrijp je angst en ook heel veel van je slapeloze nachten. We hebben met Max ook hel op aarde beleeft.
Inmiddels is hij bijna 11 en slaapt nog bijna altijd het klokje rond. Op school gaat het heel erg goed. Ook geen spoor van een aan autisme verwant iets te ontdekken.
Maar het slechte slapen had bij hem wel een oorzaak. Hij had namelijk altijd buikpijn van blaasontsteking. Helaas was toen het blaasontstekingsprobleem onder controle was een patroon ontstaan van slechte nachten. Dat is uiteindelijk ook over gegaan.