Een vriendin heeft eens een hoestdrankje voor haar dochter gekregen omdat zij heel slecht sliep. Hierop sliep ze toch meer uren achter elkaar. Het was overigens ook voordat het meisje een half jaar was. Dus wellicht is dat nog een optie?
Is er wel eens gekeken naar reflux omdat hij niet of nauwelijks boert en slecht slaapt?
Dat hoestdrankje is Promethazine. Max heeft dat ook gehad maar dat mocht niet eerdern dan 3 jaar.
Als je dat als volwassene neemt in een normale dosis, dan mag je 12 uur daarna niet autorijden ofzo. Ik heb het ook wel eens genomen als ik door hoest niet kan slapen maar ik vind het niet fijn. Slaap dan te diep.
Ik wil je gewoon een dikke knuffel geven :hug: en veel sterkte wensen. Met 6 weken is er hier sprake van geweest of we Keira ook een nacht zouden laten opnemen. Al 6 weken 2 tot 3 uur slaap op 24 was ook niet te doen. Helaas kan onze oplossing je niet meer helpen, hier hebben we ingebakerd. Heel veel sterkte en ik hoop dat het goed komt. En laat je moeder gevoel spreken!
Konijn heb je weleens gedacht of hebben de artsen wel eens onderzocht of bhij een verborgen reflux heeft? Vaak hebben KMA kindjes ook een verborgen reflux. Jammer genoeg word dat vaak over het hoofd gezien omdat de oorzaak immers gevonden lijkt te zijn…
Probeer anders eens een dikke plank of dergelijke onder de poten van zijn bedje te zetten zodat deze scheef staat…Baad het niet …
Of zijn bedje eens op ene hele andere plek on zijn kamertje zetten? Sommige mensen beweren dat aardstraling ook voor slechte slapers kunnen zorgen…
Hier ook idd kma en reflux. Kijk uit met soja melk, want kma kinderen ontwikkelen heel gemakkelijk een allergie voor soja. Spreek uit ervaring met de oudste
Zou echt verder zoeken. Je kunt met eten zelf wat experimenteren
Zelf maak ik mij nog wel eens zorgen om dat mensen die ik ken met een vreselijke moeilijke baby, later een autisme of een aanverwante autisme is vastgesteld, en dat zou ik verschrikkelijk moeilijk vinden.
Ik herken je verhaal wel en ons kind heeft vermoedelijk idd een ass stoornis (we zitten nu in de onderzoeken). Ik twijfelde even of ik het wel neer zou zetten, ik wil je niet (onnodig) ongerust maken, maar je kan allicht eens proberen wat het doet als je heel sterk prikkels gaat reduceren.
Ons zoontje deed het zo klein als hij was al veel beter op een strak ritme (voeden, aankleden, naar buiten, voeden, spelen enz, niet op de klok, maar wel vaste volgorde). Hij had ook veel baat bij een lavendelbadje voor het slapengaan en bij massages. Toen hij wat groter werd ook peuteryoga.
Verder hielp bij ons geen tv, geen radio aan, niet mee naar de winkel, wol/zijde (schermt af) mutsje op en hemdje aan (dit geeft hij nu zelf ook aan, voelt prettiger).
Verder droeg ik hem gewoon veel bij me, maar had hij ook een rustig afgeschermd plekje in de box.
idd, alles in een vaste volgorde is heel belangrijk. Heir gaan alle dagen volgens vaste volgorde, omdat ik anders dingen vergeet.
Ik ben vanmorgen bij de huisarts geweest, we hebben lang gesproken, erg fijn, hij wilde hem wel laten opnemen tot rust voor mijzelf, maar ik ga geen gezond kind op laten nemen in het ziekenhuis. Hij vond Marijn heel allert, snel, bijdehand, en ook wel erg beweeglijk.
zelf waren we al pratend een beetje achter gekomen dat het ws te veel prikkels zijn. Hij wil alles doen, kunnen, pakken, nazeggen en dat past niet bij deze leeftijd. Hij doet alles na.
De huisarts gaf aan dat ik prima bezig was, en dat ik dezelijn gewoon moest doorzetten. Wel zijn lengte en gewicht in de gaten houden.
En verder, mijzelf goed in de gaten houden. Hij wil me weer spreken over een week of twee drie, dat vind ikzelf wel prettig.
Ik heb ook een huilbaby gehad die nu een lekker driftige peuter is
Het is zwaar en slopend, ik heb er een postnatale depressie bij gekregen. Ik zou het advies om je zoontje op te laten nemen wel opvolgen. Iedereen is uitgeput nu en wie weet komt er toch nog iets medisch uit. Je zoontje geeft aan dat iets niet lekker zit, op welk gebied dat ook is.
Soms helpt het ook om zo even uit de situatie te komen allemaal en misschien daardoor een nieuw ritme op te pakken.
Bij mijn zoontje werkt dat soms ook, heeft soms weer een periode van niet doorslapen, veel wakker, huilen en dan gaat hij uit logeren naar mijn tante. Daar slaapt hij dan door en komt terug en dan gaa thet goed. Alsof hij als het ware gereset is.
Als je het ziekenhuis een te heftige stap vind ( alhoewl ze dan msischien wel vinden wat er aan de hand is ), kun je ook hem een nachtje uit logeren doen bij iemand je vertrouwd.
Hoe verging bij jullie het als de huilbaby groter wordt? Blijven ze dan zo vreselijk dramatisch? Ik druf haast niet naar de dokter omdat het gewoon weer niet gaat.
blijven ze onrustig? als ze peuter worden? Ze hebben namelijk altijd geroepen. Als hij maar gaat lopen, zal hij wel rustiger worden. En dat zie ik dus niet. Hij is nog pittiger, en voor mij nog meer vermoeiender, moet hem nu echt overal in de gaten houden. Hij wil alleen maar op de grond, in bv winkels ed. Ga altijd fietsen.
Als eerste zou je misschien eens moeten vragen of je van de Friso over mag naar Neocate of Nutramigen. Sem heeft namelijk ook Friso gehad, maar die is niet helemaal koemelkvrij, het is zoveel mogelijk teruggebracht, maar het zit er wel degelijk in. Sem bleef op de Friso echt heel onrustig en dat werd beter toen we waren overgestapt op Neocate. Aan de andere kant is hij nu ook op een leeftijd dat je kan gaan overstappen op Alpro Soja peutermelk (staat vaak in het schap bij de babyvoeding of de houdbare melk met een giraffe er op). Dat vond de diëtiste hier ook goed, zitten extra vitaminen en bouwstoffen in dus wat dat betreft net zo goed als fv. Bovendien ben je dan echt compleet van de koemelkeiwitten af. Voordat je weet of dat echt werkt moet je wel 6 weken aanhouden, dat is de tijd die darmen nodig hebben om te herstellen.
Spuugt hij ook? Dan zou hij namelijk ook reflux of andere maagklachten kunnen hebben. Sem heeft een trage maagontlediging, dat geeft reflux achtige klachten die verholpen kunnen worden met Losec of Nexium. Dat mag een ha voorschrijven, een kind mag 3 mg per kg lichaamsgewicht hebben, de ha hier schrijft max 10 mg voor (tenzij de ka anders aangeeft), een kind van 9 kg mag dus 10 mg Losec (mups want die kan je smelten) hebben.
Verder zou ik toch eens aandringen op een consult bij een Maag lever darm arts. Hij groeit niet goed, is dun dat is toch wel degelijk reden om eens verder te kijken. Het heeft hier wel veel aanhouding gevergd van mijn kant, maar toevallig wordt Sem a.s. maandag opgenomen voor een endoscopie op dinsdag en worden zijn darmen bekeken. Hij heeft dus al vanaf zijn geboorte buikklachten, veel gespuugd, obstipatie en hij is veel te dun en te licht (zo’n 13,3 kg bij ruim 98 cm). Omdat hij zich al die tijd goed ontwikkelde werd er niet verder gekeken, maar gelukkkig was zijn lage gewicht nu wel een reden om eens verder te kijken.
Wat je ook nog zou kunnen aanvragen is een lactose ademtest. Dat is een test waarbij ze om de zoveel tijd een beetje lactose moeten drinken en daarna in een apparaatje blazen. Iets minder vervelend dan de dubbel blind vind ik. Als je bij een lactose ademtest hoge waardes blaast dan kom je namelijk ook in aanmerking voor onderzoek naar Coeliakie (glutenallergie). Dat is hier ook gebeurd afgelopen oktober, Sem blies een hoge waarde en heeft een bloedonderzoek gehad aan de hand daarvan. Daar kwam eigenlijk niks uit, iets wat volgens de arts weinig voorkomt. Als er dus nu uit de darmonderzoeken zal blijken dat ie Coeliakie heeft zal dat heel bijzonder zijn.
Het is loeizwaar en iemand die deze zorgen en stress en wat slaaptekort met je doet niet kent zal het ook niet begrijpen. Je gaat er kapot aan maar je moet door. Ook mijn ha wilde me medicatie geven om te slapen (Oxazepam) maar ik heb dat ook niet gedaan. Ik wilde niet suf midden in de nacht door het huis moeten lopen of van de trap sodemieteren. Mijn man heeft ADHD en kan het een minuut of 10 aan als er weer zo’n bui is, maar daarna ben ik toch echt aan de beurt. De kids voelen zijn spanning ook dus willen dan eigenlijk toch alleen maar mama.
Volg je gevoel, iedereen zei me vorig jaar toen de arts zei dat hij het even niet meer wist dat ik het misschien maar moest laten, dat hij er wel over heen zou groeien. Ik kon dat niet, de arts bleef gelukkig meedenken, vind het een geweldige man. Nou maar hopen dat er dinsdag tijdens de scopie wat gevonden wordt!
Als je nog wat wilt weten mag je me altijd pb-en! Sterkte!
Oh en het wordt echt wat beter naarmate ze ouder worden, hij is nu op een rotleeftijd, alles zelf willen en willen ontdekken. Ik heb dat een beetje geprobeerd te sturen, maar idd als hij niet in zijn wagentje wilde was het zwaar drama, complete hysterie. Gewoon negeren en poep hebben aan de mensen die kijken, dat leer je met de tijd wel . Ik probeer(de) wel altijd uit te leggen waarom iets wel of niet kon of wat we gingen doen. Over een paar maanden gaat ie dat al een beetje begrijpen. En als ze goed gaan praten en dingen kunnen benoemen wordt het steeds makkelijker. Sem heeft nog steeds wel van die buien, maar ik kan het nu wat beter handelen. Hij is niet meer zo klein en breekbaar en even laten huilen is wat minder heftig zeg maar, ik kan er zelf ook wat beter tegen. Bovendien had ik het idee dat hij zelf ook wat beter met zijn klachten om kon gaan, misschien gewend aan de buikpijn of zo.
Ga denk ik morgen dan toch maar eens weer bellen voor evt verwijs weer naar het ziekenhuis. Hij heeft nu een mega vlek op zijn wang, na het eten van kaas ships, ondanks dat hij zo af en toe wel melkproduchten krijgt, danootje bijvoorbeeld. Daarnaast heeft hij ook waterdunne luiers, doe niks anders als de hele dag al verschonen.
Dietiste had commentaar op mijn manier van voeding. Ik moest er flessen afhalen amar dat trek ik echt niet. Als hij nu een fles krijgt s nachts, slaapt hij door, anders blijft hij krijsen en dat trek ik absoluut nu op dit moment niet.
Mairjn is neit zo mega licht. Hij is wel kort en niet zwaar, maar wel in verhouding. Iedereen noemt hem hollands welvaren, zo ziet hij er uit, maar in werkleijkheid zit hij met beide onder de tweede lijn. Maar er zit wel groei in. Hij groeit gewoon met zijn lijn maa, haalt dus niet in.
Ze hebben mij ook wel slaapmedicatie aangeraden, maar dat is niet het probleem. Ik slaap wel, als marijn mij nie twakker huilt. Als mijn hoofd het kussen raak, ronk ik. Dat is het dus niet. Plus dat ik mijn verstand er wel bij wil houden.
Ben nu zelf al twee weken erg moe, benauwd. Dacht dat het weer het was, maar zit nu ook niet fit te zijn, dus misschien zelf ook wel wat onder de leden, kan niet eens mijn sportprogram op de sprotschool afwerken.
Sorry voor de typfouten, wil ff snel en dan slapen!! Fijn je opbeurdende woorden in het laastste stukje, dat ze wel makkelijekr worden… eindelijk… hoop! :oops:
Ach meis ik weet het, het lijkt zo uitzichtloos hè?! Ieder jaar hoopte ik dat het dit jaar beter zou worden. Maar sinds hij 2 is is het wel echt een stuk makkelijker hoor! Het is zo’n machteloos gevoel, het lijkt wel of je aan iedereen moet bewijzen dat er echt iets met je kind is of zo.
Wij hebben 2 jaar lang alleen maar thuis gezeten, konden niet naar verjaardagen of zo, als we dat deden eindigde dat in hele nachten opzitten met een huilend en ontroostbaar kind, op den duur werd ons door familie maar niks meer gevraagd want wij “wilden” toch nooit komen, dat doen ze nog steeds nu het wel wat beter gaat. Niemand wilde hem eens een dagje hebben, of een nachtje, te veel gedoe. Wij hebben met familie wel echt pech gehad, hebben ons compleet laten zitten voor mijn gevoel, ben er heel boos en verdrietig over geweest…
Die vlekken bij chips of mayo of zo komt wel vaker voor hoor, dat trekt wel weer weg meestal. Heeft Sem ook. Als die vlek nu weg is zou ik me daar maar niet te veel zorgen over maken.
Zo, een topic vol herkenning. Onze jongste was een huilbaby, lag continu overstrekt (alleen haar hakken en haar schedel raakten vaak de box of het matras, had vreselijke poepluiers (altijd dun, schuimig en vol slijm) wel 8 tot 12 keer op een dag en moest even zoveel keer verschoond worden. Is getest op allergieen etc, is opgenomen geweest omdat wij uitgeput waren en wij erop stonden dat men eindelijk eens naar de oorzaak ging zoeken ipv pappen en nathouden. Tijdens de opname zijn we diverse keren door het verplegend personeel gebeld dat ze geen raad wisten met A.niek.
Na 9 maanden was het ineens over met huilen en overstrekken. Ze kon op dat moment alleen maar rollen. Binnen 2 weken liep ze, na 3 weken was ze ineens de trap op en met 11 maanden was ze bovenop het tuinhek geklommen. Alles ging en gaat bij haar in de 6e versnelling.
A.niek at weinig, wilde veel soorten voedsel na 1 keer proberen niet meer eten. Ik ben wel van alles blijven aanbieden en liet haar van jongs af aan al meekijken en helpen in de winkel. Ben op boerderijen met haar wezen kijken hoe gewassen groeien, heb o.a. een kaasmakerij en een bakkerij bezocht e.d. om haar vertrouwd te maken met voedsel.
Verder wilde ze veel meer dan bij haar leeftijd paste. Had dingen ook bijzonder snel onder de knie. Babbelde 3 uur in een kwartier en ook hele grote levensvragen toen ze bijv. pas 2,5 / 3 jaar was.
Als dingen haar niet lukte of ze kon iets niet goed onder woorden brengen (en wij snapten haar niet) kon ze vreselijk boos en gefrustreerd worden. Ze heeft de deurklinken wel eens uit de deur geschopt en toen was ze nog geen 2. Zo verschrikkelijk sterk.
Verder botste ze heel graag tegen muren, mensen, objecten aan en was ze heel erg haar lichaam aan het rekken. Ze houdt van beweging, vooral ronddraaien, schommelen, snelheid. En ze kon geen minuut stilzitten. Hield bijv. ook niet van op schoot zitten etc.
Verder was zij maar toegankelijk voor een beperkt aantal mensen. Althans zij sprak maar tegen een beperkt aantal mensen. De meesten wilde ze wel aankijken, maar amper tegen praten, tenzij strikt noodzakelijk en ze had ook met een aantal mensen dat ze echt contact vermeed. Die moest ze gewoon niet. Dan zei ze later tegen mij, dat die persoon niet ‘echt’ was, daarmee bedoelend niet oprecht of eerlijk. Over het algemeen had ze daarin wel gelijk, eerlijk gezegd.
Ook sliep ze amper. Heeft ze de eerste 5 jaar met gemiddeld 2-4 uur slaap per nacht gedaan. Verder moest ik drukke verjaardagen, gelegenheden, feesten vermijden met haar, want het resultaat was altijd dat we er nog dagen plezier van hadden.
Vaak toonde ze heel vervelend, soort van opruiend gedrag thuis en als we haar daar dan op aanspraken of boos werden, dan trok ze zich terug bijv. door onder te tafel te gaan zitten of (al deuren achter zich dicht smijtend)
naar haar kamer te gaan. Echt stampvoetend en schreeuwend dat we haar niet begrepen. Na zo’n bui was ze echt intens verdrietig en gaf ze aan dat ze zo niet wilde zijn.
Ook wij raakten daardoor in een sociaal isolement. Weinig begrip bij familie en vrienden. Echt maar enkelen konden begrip voor onze situatie opbrengen en helaas heeft dit er mede toe geleid dat het contact met sommige familieleden en vrienden erdoor verbroken of sterk verwaterd is. Ondanks mijn verdriet daarover, sta ik wel achter de weg en keuzes die wij gemaakt hebben voor onze dochter.
Maar vorig jaar was ik toevallig bij de fysio voor mijn andere dochter en daar kreeg A.niek een driftbui en een collega fysio kwam toen toevallig net de ruimte binnen. Zij heeft alleen geobserveerd, na de bui met mij gepraat en een hele papierwinkel meegegeven en nadat wij dat ingevuld hadden teruggegeven is A.niek getest, geobserveerd (o.a. door het door ons aangeleverde filmmateriaal) en is gebleken dat zij een Sensorische Integratie Stoornis heeft. Bij haar uit zich dat zij haar lichaam amper voelt en daardoor moeilijk prikkels kan verwerken. Daardoor raakten bepaalde zenuwen overbelast en andere zenuwen werden nauwelijks gebruikt. Zij kan niet tegen bepaalde structuren (kleding, eten etc). o.a. Dmv Borsteltherapie hebben we haar heel goed kunnen helpen en nu kan ze zelf veel beter voorkomen dat haar emmertje volloopt. Inmiddels zit ze op voorschrift o.a. aan de melatomine en slaapt ze sinds een week of 12 door. Wel 10-12 uur per nacht en wat knapt ze daarvan op.
Echter een Sis stoornis kan zich op heel veel manieren uitten. Wellicht is het een idee om eens een deskundige te benaderen en daarmee te gaan praten. Al heeft jouw zoontje het misschien niet, ik denk dat je iig heel veel nuttige tips en trucs daaruit kunt halen om het leven voor jullie allemaal makkelijker te maken. :roll: :roll: :roll:
Inmiddels zit A.niek in groep 2 van een reguliere basisschool en het gaat hartstikke goed met haar. De drukte van de decembermaand is wel moeilijk voor haar, maar ze heeft dat zelf ook aan de juf aangegeven en krijgt nu zowel 's ochtends en 's middags een taakje of een spelletje te doen op een rustig plekje zodat ze even kan bijkomen van alle prikkels.
Als er teveel druk op de ketel is, komt dat er over het algemeen thuis uit en omdat wij nu begrijpen waar het bij haar vandaan komt kunnen we daar ook veel makkelijker mee omgaan.
Konijn, heel veel herkenning lees ik in je verhaal. Je bent absoluut niet de enige met dit drama, maar mensen zijn geneigd om niet de vuile was buiten te hangen dus hoor je de slechte verhalen nauwelijks.
Lars heeft ook astma, is gevoelig voor voedingsmiddelen, heeft eczeem en heeft ontzettend gespuugd tot 1 jaar. Ik vermoed reflux, maar omdat hij te goed groeide deden de artsen dat een beetje af.
We zijn met Lars naar een chiropractor geweest, dit heeft wel iets geholpen, maar niet genoeg. Hij huilde heel wat uren op een dag.
Met ruim 1,5 jaar ging hij eindelijk doorslapen. Werd hij een vrolijke jongen en huilde veel minder. Ik kan je dus niet veel verder helpen, maar wel aangeven dat er hoop is dat het beter wordt.
Over een paar maandjes gaan wij een allergietest laten doen bij Lars zodat we er meer achter komen waar hij gevoelig voor is.
Van VSM is er iets te koop tegen onrust bij baby’s / kinderen. Weet even niet meer hoe het heet. Wij hebben toch het idee gehad dat het soms iets hielp, de scherpe kantjes eraf haalde.
Voor jezelf… denk ik dat je niet zo bang moet zijn om slaapmedicatie in te nemen. Je kan alles zelf willen doen, maar geen slaap sloopt je lichamelijk en geestelijk en daardoor kan je ook moeilijk voor je eigen kind zorgen. Het heeft een wisselwerking op elkaar, jij raakt geprikkeld, jou kind ook. Ik neem nu zo af en toe een temazepam om ieder geval af en toe een nacht echt bij te tanken. Ik heb er echt geen last van en doordat je het af en toe neemt wordt je lichaam ook niet afhankelijk van deze medicijnen.
Met peuterastma loop je toch ook wel bij een kinderarts? Heb je het daar al eens voorgelegd?
Slaapmedicatie is niet alleen voor in slaap vallen, maar ook om een nachtje flink door te kunnen slapen. En volgens mij heb je dat nu juist zo nodig…
Ik vind een huisarts echt minder kundig dan een kinderarts. Wij hebben een ontzettende goede kinderarts en ik hecht daar meer waarde aan dan mijn huisarts. Ik krijg bij het lezen van jou verhaal echt het idee dat je verder moet met hem. En als je moedergevoel zegt dat er iets is… dan zou ik wel verdere actie ondernemen. Ik vraag me serieus af wat de huisarts hier nog voor je in kan betekenen?
Het is echt heel herkenbaar! Mijn man is elke 2 weken van huis, waardoor ook de meeste zorg op mijn nek neer kwam. Dat maakt alles natuurlijk extra zwaar. Je kan het stokje niet overgeven.
Qua slaapmedicatie bedoelde ik voor konijn zelf. Ik zeg dat omdat mijn slaapproblemen (na 2 jaar slecht slapen) nu zo erg zijn dat ik nachten niet kan slapen of ik maar 2-3 uurtjes slaap per nacht haal. Je lichaam is dan in de war van de oververmoeidheid. Pas dus heel erg goed op jezelf…
Misschien een gek voorstel… maar zou je je zoontje niet een keer een nachtje kunnen laten logeren? Vast wel mensen in je omgeving die dat hartstikke leuk vinden en jullie beiden even een nacht door kunnen halen.
Ik vond het in het begin ook lastig om hem uit logeren te laten gaan ivm zijn eczeem en astma. Maar nu geeft het zoveel extra lucht!
Goed dat je morgen weer naar de dokter gaat, al het lichamelijke uitsluiten is fase 1 lijkt me. Geen zorgen maken om autisme etc. Ik snap dat het in je opkomt… ook weer herkenbaar trouwens. Het is ook heel goed mogelijk dat je mannetje zich nog niet goed kan uitdrukken waardoor hij gefrustreerd raakt en daarom veel gaat huilen. Probeer zoveel mogelijk te benoemen / uit te leggen. Hier was dat op de leeftijd van jou kindje ook al nodig…
Lune, de dingen die je schrijft daar doen alle kinderen het wel goed op. Of er nu sprake is van een ass stoornis of niet structuur betekent houvast en duidelijkheid. Hier helpt het ook zeker…
