Hoi hoi, vanavond interessante serie op tv over premature kindjes. Ik ga zeker kijken. ons zoontje is bij 32,5 weken geboren. Het zal wel een documentaire zijn die emotioneel geladen is denk ik.
Het komt 3 weken achter elkaar, deze info vond ik op de site over couveuse ouders:
Dokument, NCRV, Nederland 2, 22.50 - 23.45 uur
5, 12 en 19 november: Kwetsbaar begin
Het team van documentairemaker Rob Hof volgde een jaar lang patiëntjes, ouders en de medische staf op de afdeling neonatologie van het Academisch Ziekenhuis Maastricht.
Het resultaat is een indrukwekkende dokumentaire in drie delen over de beslissingen over leven en dood op deze afdeling. Ouders, artsen en verpleegkundigen staan voor moeilijke dilemma’s.
Drieluik met de ethische en morele dilemma’s rond levensverlenging of -beëindiging van pasgeborenen van Nipkowschijfwinnaar Rob Hof
okay thanx for the tip ga ik vanaaf ff zien…
Ik wil nog wel even daarbij vermelden dat mijn gyn ooit heeft gezegd dat vroeggeboorte voorkomt bij 10% vd mensen die hun 1e kindje krijgt. En op internet lees ik dat het percentage tegenwoordig al lager ligt. Het houdt nog altijd in 90% kans of meer dat kindjes op normale leeftijd geboren worden. 
Dit even om te zorgen dat niet alle zwangeren zich ineens zorgen gaan maken he 
:lol: fijn dat je dat er nog ff bij verteld…
Dank je wel voor het vermelden, ik ga zeker kijken. Imke is geboren met 31 weken en 5 dagen!
Ik ga ook kijken Christel is dan wel te vroeg geboren maar was net een paar weken ouder zei is met 35weken en 6 dagen
Dat lijkt me zeker een interessant programma, maar waarom zenden ze het altijd zo laat uit? Ik vind 23:45 uur naar bed gaan echt te laat als je de volgende dag moet werken…
Misschien dat ik alleen het begin even ga zien. Anna was nl. ook prematuur, niet heel veel (36 weken), maar toch werd ze als zodanig behandeld in het ziekenhuis.
Ja jammer dat het zo laat is, ik ga het op bed kijken denk ik. Ik wil het wel graag zien. Het zal wel emotioneel zijn.
Ik denk dat het voor de meesten onder ons die een te vroeg geboren kindje hebben wel emotioneel zal zijn, je eigen gevoelens komen vast wel even terug. wij hebben destijds een filmpje gemaakt en als ik die geluiden hoor, die piepjes allemaal, dan is ineens flits meteen dat hele gevoel weer terug. Ik heb dat ook als ik in het ziekenhuis dat ontsmettingsspul voor de handen ruik…dat is een gevoel, dat kun je niet omschrijven, maar jullie zullen het vast wel herkennen wat ik bedoel.
Wat erg zeg die kleine hummeltjes allemaal 
Omdat Jason :: zoveel zorg nodig had heeft hij ook op zo’ afdeling gelegen in sophia’'s kinderziekenhuis.
Het zkh wat je net op tv zag daar is Jason :: geboren
ik heb het met tranen in mijn ogen gezien
echt vreselijk voor die kleine vechtertjes
prinsjeJason :hug: was denk ik wel heftig om te zien voor je :hug:
@prinsjeJason wrote:
Wat erg zeg die kleine hummeltjes allemaal
Omdat Jason :: zoveel zorg nodig had heeft hij ook op zo’ afdeling gelegen in sophia’'s kinderziekenhuis.
Het zkh wat je net op tv zag daar is Jason :: geboren
Ja het was erg heftig om te zien! Ik kan me voorstellen dat alles dan terugkomt. De geluidjes die je hoorde enzo…
Ik zeg het atllijd en blijf het zeggen, ik heb zoveel respect voor de mensen die daar ook werken, het is zo’n emotionele omgeving waarin je je bevindt… heel verdrietig vond ik de serie.
ik heb niet gekeken. het lijkt me superinteressant, ik ben zelf met 35 weken en net een kilo aan gewicht geboren en heb lang in het Sophia kinderziekenhuis gelegen.
maar nu onze kleine mogelijk ook te vroeg komt, kon ik het even niet zien
Ik heb het gekeken en vaak tranen in mijn ogen gehad.
Dionne is niet te vroeg genboren (zelfs 12 dagen over tijd), maar ze heeft in de eerste 10 dagen wel 2 ziekenhuis opnames gezien en ik nog 1. Ze blijkt o.a. een virale hersenvliesontsteking gehad te hebben.
Ze lag wel gewoon in een streekziekenhuis, met geen IC. Maar de piepjes en plakkers kwamen me heel bekend voor.
Ik vond het een mooie documentaire. heel respectvol gemaakt. maar wat een moeilijke keuzes. En wat een dappere kindjes en ouders.
iuk wist niet van de docu maar was aan het zappen en kwam daar toen op uit.
wat heb zitten huilen toen erover het leven van dat kleine manneke belist werd 
wat intens verdrietig… tranen met tuiten hier… heftig…
Wat erg als je voor zulke beslissingen komt te staan… helaas voor sommige ouders de harde realiteit… pffff, geen woorden voor.
Wat lijkt me dat ontzettend moeilijk om zo’n keuze te moeten maken. Voor de ouders en de artsen…
En respect voor de mensen die daar kunnen werken. Ik zou het niet kunnen.
Na de uitzending heb ik Juul een extra knuffel gegeven… (hij moest de fles nog hebben). Op zo’n moment realiseer ik me pas echt hoeveel geluk we toch hebben met onze gezonde knul…
Je mag alleen maar hopen dat je het nooit hoeft mee te maken…
wou net even kijken via uizendinggemist.nl
maar na 10 minuten trok ik het echt niet meer… dit is niet iets om te zien als je zelf zwanger bent…
wat een verdriet doorstaan ouders wiens kindje daar ligt,
zo hulpeloos, je kunt helemaal niets, behalve erop toezien dat het dragelijk en menswaardig blijft…
diep respect voor alle ouders die dit doorstaan hebben ongeacht welke keuze zij moesten maken
Ik heb het ook gekeken, was echt erg om te zien idd.
Ik zou zoiets niet aankunnen denk, ik zou in elks geval gek worden en heb veel respect voor ouders die dat meemaken.
Het is heel erg triest. Ik vind het goed dat deze documentaire uitgezonden is. ook voor de artsen en de ouders! Het is heel moeiljk om zo’n situatie te omschrijven aan je omgeving denk ik en mensen die het meemaken hebben hun omgeving zooooo hard nodig! Het is intens verdrietig…
Ik had verwacht dat het heel emotioneel voor me zou zijn. Myrthe heeft immers ook de eerste 5 weken op de couveuseafdeling gelegen. Heel wat minder ernstig dan de extreem vroeggeboren kindjes in de serie, maar toch heel herkenbaar.
Wat me een beetje ‘tegenviel’, was dat je het vooral zag door de ogen van de kinderarts(en). Het dilemma van de medici en hoe ze hun vak invulling gaven. Van de ouders en het kindje zelf zag en hoorde je relatief veel minder, waardoor het wat afstandelijk / medisch werd. Ook omdat het alleen het moeilijke eind was wat je zag en niet ook de fijne en de ‘gewone’ momenten (kangoeroeën, voeden, geboorte, etc).
Ik denk dat het ook te maken heeft met dat ze gekozen hebben voor een kindje dat zo extreem vroeg geboren werd (25w2d meen ik?). Dat zie ik wel vaker met docu’s. Ook laatst een over langvoeden waarbij ze dan een kindje van 7 aan de borst laten zien en een moeder die haar adoptiekindje borstvoeding wilde geven.
Hier dus geen tranen, terwijl het een gevoelig onderwerp voor me is en ik bij wijze van spreken al kan huilen om een tekenfilm. :oops: De geluiden (bliepjes) vond ik wel confronterend trouwens en die handen die ‘gewassen’ werden met alcohol uit een pompje voor ze hun kindje konden aanraken.
Ã?lle respect trouwens voor de ouders. Wat lijkt me dat moeilijk zeg, voor zo’n keuze staan! Ik hoop dat ze blij zijn met al die beelden van hun manneke!
Ik kan me trouwens wel heel goed voorstellen dat je dit soort programma’s niet wilt kijken als je zwanger bent!