Heeft hier iemand ervaring mee?
Onze kinderwens is straks na 4 kindjes compleet en wij hebben er voor gekozen dat mijn man zich wil laten steriliseren.
Nu heb ik hier een paar vragen over.
Ik ken iemand die het gedaan heeft. Hun verzekering dekte het niet, die van ons ook niet, weet dus niet zeker welke verzekering het wel dekt 
, kost rond de 500,- als je het zelf betaald.
Diegene had heel veel negatieve verhalen van een collega gehoord, over ontstekingen en pijn waar je die niet wilt hebben Maar uiteindelijk is het hem alles meegevallen. Al was het wel lekker dat de kindjes een weekend uit waren logeren zodat hij zich lekker kon laten gaan Tips die je verder krijgt zijn strakke onderbroeken dragen(vond hij een hel) en niet gaan tillen etc.
Volgens mij krijg je iig eerst een informatiegespek waarin de gang van zaken uitgelegd wordt en je ook al je vragen kwijt kunt :mrgreen:
Wij zijn er nu mee bezig, info al aangevraagd, afspraak wordt deze week gemaakt.
Wij krijgen via onze verzekering (aanvullend pakket 2) 300 euro terug.
Wij hebben gebeld naar de uroloog en daar kregen we te horen dat het afhangt van hoe het gedaan wordt… Poliklinisch kost het iets meer dan 400 euro, dagbehandeling ruim 600 geloof ik en als je moet overnachten, over de 2000.
Nu ga ik er vanuit dat er geen bijzonderheden zijn en het bij mijn vriend gewoon poliklinisch kan, maar dat hoort hij dan bij de afspraak. Hij zou vandaag een afspraak maken, maar ik heb hem er niet aan herinnerd, dus ik ga ervan uit dat hij het vergeten is Morgen dan maar.
Hier in december laten doen. Het viel mijn man mee.
Hier heeft manlief afgelopen maart een poliklinische vasectomie ondergaan.
Het was echt 15 minuten binnen zijn en met flinke verdoving grijnzend naar buiten komen.
Zijn opmerking “naar huis voor de verdoving uitwerkt en nagenieten van de laatste keer dat er ws tegelijk 3 mooie dames aan mijn zakie zaten” :lol: :mrgreen: 8) De urologe was een vrouw, 1 verpleegkundige erbij en een arts in opleiding die de ingreep mocht doen onder supervisie.
Hij kon er de humor wel van zien op dat moment.
Wij zijn niet aanvullend verzekerd en voor 450 euro gaan we dat ook niet aanvragen, dus hier gewoon zelf betaald.
Hij heeft pakweg 2 dagen gelopen met een gevoelig beurs handeltje en had wat meer tijd nodig om te gaan zitten, heeft wat meer paracetamol geslikt en wat meer geslapen, had maandags zoiets van… ik ga werken, maar had toen ook de paracetamol vergeten. Dat was nog even te veel.
Het viel hem erg mee allemaal, maar hij heeft wel 5 dagen uiteindelijk paracetamol geslikt.
Hier is het dus goed gegaan en geen dikke ellende. We hadden de kids even bij oma, hij is op donderdag behandelt en maandags al weer gaan werken.
Hier hebben we het er ook vaak over, maar de stap nog niet gezet.(mijn man is bang voor complicaties)
Sterilisatie van de vrouw is tegenwoordig ook geen grote ingreep meer volgens mij, alleen is een algehele narcose wel wenselijk ivm het gas dat je buik in moet (kan vervelend gevoel geven). Zoiets toch???
Mij lijkt het ideaal, als 1 van de twee gesteriliseerd is :thumbup: maar ik vrees dat ik degene ben die de stap zal moeten zetten :?
@hanneke wrote:
Hier hebben we het er ook vaak over, maar de stap nog niet gezet.(mijn man is bang voor complicaties)
Sterilisatie van de vrouw is tegenwoordig ook geen grote ingreep meer volgens mij, alleen is een algehele narcose wel wenselijk ivm het gas dat je buik in moet (kan vervelend gevoel geven). Zoiets toch???
Mij lijkt het ideaal, als 1 van de twee gesteriliseerd is :thumbup: maar ik vrees dat ik degene ben die de stap zal moeten zetten :?
.Er zijn ook ha die het mogen uitvoeren. In onze praktijk zitten er twee ha die dat zelf doen (bij de man uiteraard).
Je hebt geen verwijsbrief van de ha nodig… Sydney heeft vrijdag een afspraak bij de uroloog voor een gesprek en daar hadden ze dus gezegd dat een verwijzing niet nodig is.
Wij hebben ook gekeken voor een sterilisatie voor mij, als hij het niet had gedaan, had ik het gedaan. Maar niet nodig dus.
Wij hebben het ook gehad over dat “wat als je uit elkaar gaat of er gebeurt wat” verhaal. Tsjah, Sydney is duidelijk, hij wil geen derde meer (ik twijfelde nog, hij wil absoluut niet meer, ondertussen wil ik ook niet meer), ook niet met een andere vrouw.
Daarbij heb ik geen zin om nu te gaan leven naar “wat als er misschien ooit eventueel een keer wat gebeurt of we over tig jaar opeens niet meer samen kunnen leven”.
Maar goed, vrijdag afspraak dus, ben benieuwd.
Wij zijn trouwens altijd al aanvullend verzekerd, maar alleen voor deze ingreep zou ik t ook niet aanvragen.
Mama marije, hier dezelfde vragen hoor en idd, manlief zei ook… ik ben zowieso vader van 4 kinderen en dat blijft zo.
Bovendien zegt hij, “mijzelf laten sterilliseren doe ik ook een beetje ter wille van de vrouw waar ik van houd en dat voelt misschien nog wel als een grotere “commitment” dan de huwelijksgeloften”
Zo van, ik doe het niet zomaar.
Overigens hebben wij ook gekeken naar essure en andere vrouwmethodes.
Maar daarvan lagen de kosten zo enorm veel hoger… 900 euro oplopend tot 1200 (afhankelijk van waar) ten opzichte van 450 euro nu.
voor ons kon aanvullend verzekeren niet uit, de ingreep kostte 400 euro
( en 73 centen :lol: ) en aanvullend verzekeren had ons op jaarbasis veel meer gekost
Bedankt voor alle reacties.
Wij vinden dat het nu zijn beurt is.
Na straks 4 kinderen gebaard te hebben, jaren lange ellende van een verstoorde hormoonhuishouding, lang gebruik van anticonceptiepil met alle vervelende bijkomstigheden, en de vruchtbaarheidsbehandelingen die ik in het verleden ondergaan heb, vind ik dat wel zo eerlijk 
De reactie van de man van mamamarije is hetzelfde als die van mijn man. Daarnaast bedenk ik me ook wel eens van wat als de jongste binnen enkele jaren om wat voor reden dan ook zou overlijden? Ik vraag me af of de kinderwens dan niet opnieuw zou kunnen opspelen. Dit ook omdat wij nog relatief jong zijn (31 jaar). Een kind zou nooit vervangbaar zijn, maar het gezin dan ook niet meer compleet.
Aan de andere kant wil ik ook niet rekening houden met alles wat nog ‘zou kunnen’ gebeuren. Wat voorop staat is dat ik 2 x ongepland zwanger ben geworden, wat beide keren wel heel erg gewenst was omdat voor ons gevoel ons gezin in beide gevallen het gezin niet compleet was. Nu is dat wel het geval, en mijn lichaam (cyclussen) zijn nogal onvoorspelbaar, dus wil ik dat voor de toekomst voorkomen.
Ik had op internet gezien dat er wel gigantische prijsverschillen zijn in de behandeling, in heerlen kost het 193 Euro en op sommige plaatsen over de 600 Euro. Of er ook kwaliteitsverschil in zit weet ik niet, maar ben helaas ook op allerlei horrorverhalen gestuit. :shifty:
We hebben in elk geval nog een paar maanden de tijd en gaan er eens goed overnadenken. Reacties blijven welkom.
Marda,
Hier hadden we ook van die horrorverhalen gehoord, maar Ruud had echt zoiets van… gewoon goed de aanwijzingen opvolgen, het heeft vaak te maken met hygiene en eerlijk is eerlijk, niet alle mannen zijn even hygienisch als het gaat om toiletbezoek en schoonhouden en onderbroeken dragen :shifty: Dus ik weet ook niet welk percentage missers daar aan te wijten zou kunnen zijn.
Ruud heeft zich strak aan de voorschriften gedragen en dus ook snachts zijn relatief strakke slip aangehouden terwijl hij het liefst een boxer draagt.
De eerste paar dagen gedouched zonder gebruik van zeep en 2x per dag een schone onderbroek aan getrokken en er is dus niets gebeurt.
Mijn zwagertje kreeg wel een onsteking, maar die was ook al vrij snel met zeep aan de haal gegaan en zeep kan gaan irriteren en irritatie kan overgaan in een ontsteking.
Eigelijk zei ik toen dat voor manlief dezelfde regels golden als voor mij na mijn bevalling.
Na plassen desnoods met schoon water even naspoelen.
Voor wat betreft de gedachte “wat als er iets met 1 van de kids gebeurt”
Ja, herkenbaar, hebben we hier ook over nagedacht.
Maar stel he… dan zou mijn gezin hoe dan ook nooit meer compleet zijn, de leeftijdsverschillen anders, de samenstelling anders en het kind in kwestie krijg ik er niet mee terug, wel een compleet ander kind en een compleet ander karakter.
Ik wil echt geen kinderen meer, geen ander kind, geen jonger kind dan wat we nu hebben.
Dus stel dat… dan is dat dikke pech en blijft ons gezin toch zo het is. Compleet zal het dan nooit meer zijn, ook niet met nog weer een ander kind erbij.
Cell, wat jij beschrijft over het verliezen van een kind, zie ik ook zo, het is inderdaad absoluut niet te vervangen en er zal altijd een ‘leegte’ zijn die niet meer op te vullen zal zijn en door niets meer goed te maken valt… wat dat betreft heb je helemaal gelijk. Weet ook niet of ik dan nog opnieuw zo van een nieuw kind zou kunnen genieten als ik nu doe.
Ik heb inmiddels ook een ervaringsverhaal gelezen dat er niet alleen lichamelijke problemen kunnen optreden na sterilisatie, maar ook allerlei andere flink nadelige gevolgen kunnen zijn. Er zijn veel mensen die achteraf toch spijt hebben en dan niet omdat ze niet meer vruchtbaar zijn.
Ik begin nu toch wel een beetje te twijfelen. De meeste ‘horrorverhalen’ zijn natuurlijk op internet te vinden, maar ik denk ook dat je dit niet zo snel van mensen om je heen hoort omdat het voor veel mensen toch een logisch taboe is. Mijn man denkt er overigens heel licht over, maar heeft geen idee van de eventuele nadelige gevolgen, moet ik het toch eens met hem over hebben. Gelukkig hebben we nog even om er over na te denken.
tja de horrorverhalen komen sneller op i-net dan alle goede verhalen.
Als ik in onze omgeving en familie kijk… dan zijn er veel
tevreden sterilisanten (of hoe je ze wilt noemen :mrgreen: ).
Vriend van ons is maand of wat terug geweest en ja het viel hem wel even tegen (want goh het deed toch wel pijn) maar dat was met paracetamol uiteindelijk best te overleven hoor
Maar zijn verwachting was ook niet helemaal reeel… hij dacht namelijk dat hij gewoon geen pijn zou hebben nadat de verdoving uitgewerkt zou zijn… beetje makkelijk gedacht dus.
Tis eigenlijk net als met bevallen… als je er eigenlijk al wat tegenop ziet… kom je die horrorverhalen tegen… waar het niet beter van wordt allemaal en jij nog meer tegen die bevalling op ziet… en dan nog kan het mee en tegenvallen.
@mamaMarije wrote:
tja de horrorverhalen komen sneller op i-net dan alle goede verhalen.
Als ik in onze omgeving en familie kijk… dan zijn er veel
tevreden sterilisanten (of hoe je ze wilt noemen :mrgreen: ).
Vriend van ons is maand of wat terug geweest en ja het viel hem wel even tegen (want goh het deed toch wel pijn) maar dat was met paracetamol uiteindelijk best te overleven hoor
Maar zijn verwachting was ook niet helemaal reeel… hij dacht namelijk dat hij gewoon geen pijn zou hebben nadat de verdoving uitgewerkt zou zijn… beetje makkelijk gedacht dus.
Tis eigenlijk net als met bevallen… als je er eigenlijk al wat tegenop ziet… kom je die horrorverhalen tegen… waar het niet beter van wordt allemaal en jij nog meer tegen die bevalling op ziet… en dan nog kan het mee en tegenvallen.
nou als ik even denk dat de gemiddelde man al half dood gaat bij een beetje flinke verkoudheid en dat graag aan de wereld kenbaar wil maken… denk ik eigenlijk wel dat ze het ook zouden vertellen als het smerig tegen was gevallen dat hele gebeuren.
en eerlijk is eerlijk… waarschijnlijk zou de info me anders wel via vrouw/vriendin alsnog ter ore zijn gekomen als de man heel stoer liep te doen maar zich lang zo stoer niet voelde
Tuurlijk het zal echt niet fijn zijn en geloof best dat je er een paar dagen last van kan hebben… maar dat is 1 malig en dan is het ook klaar.
En het is echt niet dat mijn man denkt: joepie gaan we even doen, gezellig langs de uroloog ofzo :lol: maar hij heeft gewoon zoiets: wij zijn klaar, ik ben klaar, dus dan moet het gewoon punt
Ik ben hier 4 keer eh 5 keer ontzettend makkelijk en snel zwanger geworden, wij willen het risico niet nemen (eventuele per ongeluk aan elkaar gegroeide zaadleiders daargelaten… mocht dat bij ons gebeuren dan komt het kindje er gewoon).
en wat is “ontzettend veel” als je gaat kijken en dan een statistiekje er op los wil laten, dan zijn het aantal gevallen waarbij het mis gaat toch maar een klein percentage tegenover diegene waar bij het prima verloopt.
Geestelijke gevolgen, ja, ik geloof best dat je er nadelige gevolgen van kan krijgen als je er eigelijk niet helemaal achter staat. Vandaar dat ze ook al minder makkelijk zijn als je nog erg jong bent.
Maar mijn man stond er achter, is echt klaar met het verwekken van nageslacht en staat ook sterk genoeg in onze relatie.
Ze hebben hem goed uitgelegd wat ze nu feitelijk doen en alles blijft intact, ze knippen alleen een klein fiedeltje tussen de zaadleiders weg waardoor de aangemaakte zaadjes in je lichaam verdwijnen en daar opgenomen en afgebroken worden. Of zoals er hier gekscherend werd gezegd “we veroorzaken even interne lekkage”
Voor mijn man geld eigelijk dat het goed is verlopen en dat ons sexleven er zelfs wel op vooruit is gegaan… ik ben namelijk niet meer bang om zwanger te worden en zijn libido is wel hoger geworden nadien. :mrgreen:
@Cell wrote:
en dat ons sexleven er zelfs wel op vooruit is gegaan… ik ben namelijk niet meer bang om zwanger te worden
voor wat t waard is onze ervaring
in ons geval hebben we alle opties bekeken,
de situatie is dat ik 43 ben , bijna 44 inmiddels,en hub 49 is
en dat er te veel complicaties zijn geweest in de afgelopen zwangerschappen en bij de bevalling van de laatste
het is niet verstandig nog eens zwanger te raken en een bevalling door te moeten, bovendien voelen wij ons wel kompleet
ik heb overwogen me te laten steriliseren, daar zijn diverse methoden voor tgenwoordig maar onze huisarts was het er niet zo mee eens gezien mijn gynaecologische verleden
dan zijn er de pil, prikpil, spiraaltje …en natuurlijk condooms
die laatsten zijn geen goede optie in de zin van prettig en veilig…
en de spiraal pil en prikpil vond de dok bij mij ook niet zo n jofel idee
eigenlijk vond ook zij, net als wijzelf dat t beter was dat hub zich zou laten steriliseren,
een weloverwogen besluit dus
we zijn voor een intake naar het martiniziekenhuis in groningen geweest toen onze jongste drie maanden oud was…1 blik op de kleine was voldoende voor de uroloog om de map dicht te slaan en ons te vertellen dat wij niet in aanmerking kwamen, sommige ziekenhuizen hanteren een protocol waarbij het jongste kind minimaal een jaar oud moet zijn, dit ivm eventueel overlijden van het kind en opnieuw ontstane kinderwens :roll:
ons tegenargument was dat dit bij ons toch redelijk belachelijk is, daar dit kindje een onverwacht kadootje was en wij ons met twee kids ook al kompleet hebben gevoeld
en wij op onze leeftijd niet van plan waren om nogmaals een kindje te gaan verwekken, ook al om de risico s die er voor mij en voor de kleine aan zouden kleven.
de arts snapte dit en was het met ons eens, maar het is ziekenhuis protocol dus t "feest"mocht geen doorgang vinden
een ander ziekenhuis maakte echter totaal geen bezwaar …onze beslissing en niet de hunne
hub is poliklinisch geholpen, dit duurde in het totaal een uurtje
hij heeft er wel redelijk veel last van gehad , een blauwe zak zal ik maar oneerbiedig zeggen…niets onoverkomelijks maar wel ongemak
hij vond de ingreep vervelend, er word nogal aan de zaadleider getrokken namelijk en dat voelde hij behoorlijk goed, geen pijn maar een erg vervelend gevoel zoals hij het uitdrukt
voor mij is het nu veel rustiger…ik heb nu niet meer de “angst” weer zwanger te kunnen raken
voor hub was t in het begin wel erg wennen, hij vond de spanning er wat af…hij vind namelijk het jist zo lekker spannend dat ik zwanger kon raken zeg maar, dat hoorde voor hem bij het seksuele genot
inmiddels is dat ook niet meer zo en is alles terug naar normaal, hij heeft er in elk geval lichamelijk niks vervelends aan overgehouden ofzo… :mrgreen: