D heeft vanaf het begin al niet in zijn bedje willen liggen, hij heeft heel lang in de reiswieg van de kinderwagen geslapen die we dan bij ons op de kamer hadden, nu is meneer al een tijdje te groot voor de reiswieg en hebben we het weer een tijd geprobeerd in zn bedje…dit is een drama…
S’avonds hebben we altijd hetzelfde ritueel, eten, in bad, naar beneden voor de laatste fles, en dan breng in hem naar boven en leg hem in bed…meteen als zijn hoofd het bed raakt begint hij hartverscheurend te huilen…ik heb al geprobeert zijn bedje voor te verwarmen, muziekje aan, verhaaltje voorlezen, bij hem blijven tot hij slaapt, het werkt allemaal niet…hij begint te huilen en stop niet meer, laten huilen is dus ook geen optie…hij huilt steeds harder en op een gegeven moment begint hij te hoesten en te kokhalzen en raakt hij helemaal overstuur…
heb ook geprobeert om hem vast te houden beneden tot hij slaapt en hem dan zachtjes in bed te leggen, dat gaat goed tot hij 10 minuten later wakker schrikt en weer begint te huilen en niet meer stopt.
Hij is overdag al een baby die de hele dag aandacht nodig heeft, ik kan hem geen kwartier neerleggen omdat hij meteen begint te huilen…tis heel erg vermoeiend en soms word ik er echt depri van…hij slaapt ook bijna helemaal niks overdag…en om de hele nacht dan ook nog eens bezig te zijn dat trek ik niet…dus hij slaapt nu al 2 weken bij ons in bed…
S’avonds is hij beneden en slaapt soms een tijd in de box, als wij rond 24.00 naar bed gaan dan neem ik hem mee, leg ik hem tussen ons in, en hij slaapt dan elke nacht door…
Ik vind het heerlijk om hem tussen ons in te hebben maar toch is dit niet de bedoeling, wij hebben nooit een avond voor ons zelf…kunnen nooit lekker een film kijken omdat hij de hele avond beneden is tot wij naar bed gaan, ook zit ik ermee wat ik moet doen als hij straks gaat kruipen, ik ben bang dat hij dan uit bed gaat kruipen en valt…ik kan toch moeilijk een hek om het bed heen bouwen…
Kunnen jullie me vertellen of jullie dit herkennen of hoe het bij jullie gaat als de kleine bij jullie in bed slaapt? hoe doen jullie dat als de kleine kan kruipen of lopen? Weten jullie wat ik nog kan proberen?
Ik hoop dat wat mensen reageren ipv alleen lezen want ik zit soms echt met mn handen in het haar… 
Wat ik soms wel eens zou willen proberen is om de kleine bijvoorbeeld om 9 uur s’ avonds in ons bed te willen leggen in zijn slaapzak, zodat wij de avond voor ons zelf hebben en hij lekker kan slapen in ons bed…maar ik ben bang dat hij dan misschien gaat rollen en uit bed valt…
Ik wilde graag vragen aan de mensen hier waarbij een baby (die al kan kruipen) bij hun in bed slaapt…hoe jullie dat doen, hoelaat je de baby in jullie bed legt, en of het bed afgezet is tegen eruit vallen enz…en wat jullie doen met de kussens en het dekbed dat in het bed ligt :think:
Toen mijn kinderen zo jong waren, waren ze de hele avond bij ons.
Als we dan naar bed gingen, dan namen we ze mee naar boven en sliepen ze bij ons in bed.
Dr zijn een hoop voorschriften die je kunnen helpen om je eigen bed zo veilig mogelijk te maken voor je kindje.
Geen dekbedden ed.
Ik draaide mijn kussen altijd zodat de kleine er niet op zou liggen.
google maar eens op dit onderwerp, dan zul je een hoop dingen vinden.
Hier hielp het om erin te berusten.
Zo gaan we het doen en niet anders, niet strijden met een baby van 5 maanden om hem in zijn bed te krijgen.
Hij heeft ons nodig en wij zullen er zijn.
Ik ging 's avonds altijd lekker op de bank liggen, kleintje bij me en dan konden we gewoon film kijken hoor.
Hier gaven ze vanzelf aan wanneer het echt tijd was om 's avonds wel naar bed te gaan.
Tenminste het is er zo op een keer gewoon ingeslopen.
Ons bed is nog steeds vrij toegangelijk voor onze kinderen.
Willen ze erbij, dan mogen ze erbij.
Ik heb er vertrouwen in dat ze zelf zullen aangeven hun eigen bed nodig te hebben.
Bedankt voor je reactie Ollie!!
@ Ollie:
Ik denk daar inderdaad hetzelfde over, D zal vast een rede hebben dat hij zich alleen veilig voelt tussen ons in, het is een zware moeilijke bevalling geweest wat uitliep in een spoedkeizersnede, hij is in therapie geweest bij een osteopaat omdat hij de hele dag door huilde en niet stil te krijgen was, heeft speciale voeding moeten krijgen en is een hele gevoelige baby die heel veel aandacht nodig heeft en absoluut niet alleen kan zijn.
Ik vind het ook helemaal niet erg dat hij bij ons in bed slaapt, en stiekem vind ik het heerlijk om s’morgens zijn lachende gezichtje te zien en een open mond kusje te krijgen :inlove:
Ik wilde hem eerder dan ons in bed leggen s’avonds omdat ik ook dacht dat dat misschien gewoon beter voor hem zou zijn ipv tot 24.00 uur beneden te zijn, hij slaapt dan wel vaker in de box s’avonds dus is niet de hele avond wakker tot we naar bed gaan.
Hij ligt op mijn bed helft en ik heb mijn kussen vertikaal liggen zodat hij niet met zijn gezichtje in de buurt komt, ook heb ik altijd mijn arm langs mn kussen liggen, het dekbed ligt bij mij op middelhoogte en D ligt er niet onder.
Tot hoe oud hebben ze bij jullie in bed gelegen en hebben jullie ze daarna in hun eigen bedje gedaan? is de baby nooit uit jullie bed gekropen toen hij kon kruipen/lopen?
Ollie, ik denk dat je het goed doet, wij hebben het anders gedaan bij onze eerste, we wisten niet beter en dachten dat het goed was haar in haar eigen bed te houden. Zij is helaas heel lang een slechte slaper geweest, inderdaad ook overdag (ik herken alles van wat je schrijft). Pas toen ze ruim 3 jaar was werd het beter (lees…sliep ze door).
Het heeft ons heel veel energie gekost, we hebben uren bij haar gezeten, alles wat maar mogelijk geprobeerd. Achteraf gezien hadden we het anders gedaan en hadden we haar lekker bij ons moeten nemen. Wie weet was het dan ook eerder beter gegaan.
Trouwens inbakeren heeft haar wel geholpen, ze viel makkelijker in slaap.
Ik ben bang dat je niet veel aan mijn reactie hebt, maar zet het hier wel neer. Het huilen en vooral niet in zijn eigen bedje slapen komt ons erg bekend voor. Maar na een tijdje kwamen we erachter dat meneer niet op zijn rug kan/wil slapen. Als we hem op zijn zij of buik legde huilde hij ong 10 min en sliep dan zo de hele avond door.
Ik sluit me helemaal aan bij Ollies verhaal.
Zolang je kindje 's avonds bij jullie in de woonkamer kan slapen is het geen enkel probleem. Als je merkt dat hij onrustig wordt, schrikt van geluiden van de tv ofzo, minder gaat slapen, dan merk je vanzelf dat het tijd is om boven te gaan slapen. Hier was dat denk ik met een maand of 7, 8.
Kruipende kindjes zijn hier nooit uit bed gevallen. In ons vorige huis kon het bed tegen de muur en lag de baby aan die kant. Om er uit te kunnen vallen moest hij/zij over ons twee heen klauteren en dat probeerden ze weleens hoor, maar daar werden wij wel wakker van.
Nu kan dat gewoon niet en sliep (slaapt zo af en toe) ons meisje tussen ons in. Ik heb er altijd op vertrouwd wakker te worden en ze ook een beetje geprobeerd aan te leren eerst ons wakker te knuffelen bij wakkr worden. Als dat helemaal gewoonte is gaan ze dat ook doen als ze ietsje groter zijn en mocht je dan niet wakker worden van het wakkerwordende kindje, dan maakt hij je wakker. Ideaal 
@kiki1987 wrote:
Ik ben bang dat je niet veel aan mijn reactie hebt, maar zet het hier wel neer. Het huilen en vooral niet in zijn eigen bedje slapen komt ons erg bekend voor. Maar na een tijdje kwamen we erachter dat meneer niet op zijn rug kan/wil slapen. Als we hem op zijn zij of buik legde huilde hij ong 10 min en sliep dan zo de hele avond door.
Bedankt voor je reactie,
Daar hadden we inderdaad al aan gedacht, hij slaapt het liefste op zijn buik, in de box slaapt hij altijd op zijn buik, daar kan ik hem in de gaten houden.
in zijn bedje hebben we de aerosleep liggen en leggen we hem ook altijd op zijn buik, alleen wil hij helaas niet slapen op zn buik in zijn bedje
Zelf heb ik ze niet alleen in ons bed gelaten.
Toen ze zo jong waren sliepen ze gewoon in de box.
Op een bepaald moment ging dat niet meer zo lekker, ze werden wakker van de geluiden en konden niet meer goed in slaap komen beneden.
Dat zag ik als een moment waarop ze aangaven dat ze hun eigen bedje nodig hadden.
Mischien toeval of geluk, maar toen sliepen ze ook gelijk zonder problemen in hun eigen bedje.
Als wij dan naar boven gingen, waren ze altijd gelijk wakker en sliepen weer verder bij ons.
Ze hebben ook allebei een periode gehad dat ze niet bij ons wilden slapen.
Ook prima.
Nu belanden ze ook vaak bij ons in bed.
Soms vind ik het eventjes niet zo heel leuk, dan wil ik breeduit liggen of ons bed voor onszelf hebben.
Maar dan bedenk ik me dat ze maar zo kort klein genoeg zijn dat ze bij je willen liggen.
Voor je het weet willen ze het niet meer en dan zal ik het denk ik vreselijk gaan missen.
We hebben trouwens wel een groter bed gekocht :mrgreen:
Ze zijn nog nooit uit bed gevallen ons bed staat nu tegen een muur dus het kan ook niet, maar ze hebben weleens geprobeerd om zelf uit bed te kruipen.
Mijn ervaring is dat je sowieso of lichter slaapt of onbewust op dat soort dingen gefocust bent.
@Lune wrote:
Ik sluit me helemaal aan bij Ollies verhaal.
Zolang je kindje 's avonds bij jullie in de woonkamer kan slapen is het geen enkel probleem. Als je merkt dat hij onrustig wordt, schrikt van geluiden van de tv ofzo, minder gaat slapen, dan merk je vanzelf dat het tijd is om boven te gaan slapen. Hier was dat denk ik met een maand of 7, 8.
Kruipende kindjes zijn hier nooit uit bed gevallen. In ons vorige huis kon het bed tegen de muur en lag de baby aan die kant. Om er uit te kunnen vallen moest hij/zij over ons twee heen klauteren en dat probeerden ze weleens hoor, maar daar werden wij wel wakker van.
Nu kan dat gewoon niet en sliep (slaapt zo af en toe) ons meisje tussen ons in. Ik heb er altijd op vertrouwd wakker te worden en ze ook een beetje geprobeerd aan te leren eerst ons wakker te knuffelen bij wakkr worden. Als dat helemaal gewoonte is gaan ze dat ook doen als ze ietsje groter zijn en mocht je dan niet wakker worden van het wakkerwordende kindje, dan maakt hij je wakker. Ideaal
hij kan inderdaad gewoon slapen bij ons in de woonkamer s’avonds, hij vind geluid heerlijk, hij valt in slaap als ik ga stofzuigen en slaapt het beste als hij de tv of de pc hoort.
Ons bed staat niet tegen de muur maar dat is misschien wel een idee om te doen :think: dan zou hij alleen nog aan het voeteneind uit bed kunnen komen.
Normaal word ik ook meteen wakker als hij wakker is omdat hij dan met zn armen gaat maaien als hij wakker word, en mij zo in het gezicht slaat :lol:
ik zou wel graag willen dat hij met 1 of 2 jaar in zijn eigen bedje gaat slapen, ik hoop dat we daar niet heel veel problemen mee gaan krijgen…
Hoi,
Ik heb misschien geen recht van spreken aangezien ik nog geen kinderen heb, maar ik had twee ideetjes toen ik jouw post las.
je kunt van die bedjes kopen die je vast maakt aan je eigen bed, dan heb je dus behalve aan de kant waar jij ligt spijlen en krijgt het kind misschien toch een idee van een eigen bedje, terwijl je wel heel dichtbij bent.
Je zegt dat hij goed inslaapt bij het geluid van tv of PC, misschien een optie om een tv aan te zetten op de babykamer?
Sterkte en ik zou me ook niet te druk maken over slapen in je bed ook al wil je het wel afleren, eigen rust en zoonsrust is belangrijker.
Léonie
Zonder de rest van de reacties te lezen even een reactie.
Wat ik lees, zou zo mijn jongste kunnen zijn. Nu is er bij hem wel meer aan de hand, maar hij sliep overdag niet! Huilde zodra hij maar weggelegd werd, maakte niet uit waar (box, reiswieg, mc, bedje).
Om toch aan onze rust te komen heb ik hem, vanaf 1 week oud, bij mij in bed genomen. Ik heb internet afgestruind om zo er achter te komen wat nu de beste manier is om VEILIG SAMEN te slapen. Ik ben heel ver gekomen met het borstvoedingsforum. Daar staat een heel stuk in over veilig samen slapen.
Er werd tegen mij van alle kanten gezegd dat je het niet moet doen, maar het was voor ons de enige manier om aan onze rust toe te komen.
L.R.:
- was een huilbaby. Dat begon 's ochtends om 6 uur en dat eindigde om 12 uur 's nachts. Van 12 uur 's nacht tot 6 uur 's ochtends sliep hij in mijn armen tegen mij aan. Hij kreeg bv dus als hij dorst, honger of iets te sabbelen wilde lag het voor hem klaar. Zo kreeg iedereen in huis zijn slaap! Er er is niets zo belangrijk als slaap (in mijn ogen!).
- was onder behandeling bij de osteophaat omdat de spieren aan zijn rechterkant helemaal verkrampt waren (bij neerleggen deed dat dus enorm pijn doordat je de spieren aan het strekken bent). Hierdoor huilde hij dus heel veel, het enige wat hielp was in de draagdoek.
- is een cara-patientje. Hij had het altijd benauwd. Dus bij je moeder hangen is dan voor een baby een heel veilig gevoel, neemt de benauwdheid niet weg, maar zorgt wel voor troost, veilig gevoel en geborgenheid.
- heeft tot 1 1/2 jaar bij ons in bed geslapen tegen mij aan.
L.R. slaapt nu nog steeds bij ons op de kamer. Toen hij 10 maanden oud was, kon hij zich al over de box heen trekken. Met 13 maanden klom hij eruit. Zijn bed staat tegen ons bed aan, hij trok zich op tot zijn middel en maakte een koprol zo ons bed op. Hierop heb ik gelijk de spijlen uit het ledikant gehaald zodat hij geen halsbrekende toeren hoefde uit te halen om bij ons in bed te komen.
Hij is inderdaad 3x uit ons bed gevallen. Toen ben ik naast de deur gaan staan, als hij zijn ledikant uit kwam, pakte ik hem op zonder hem aan te kijken of iets te zeggen, zette hem weer in zijn bedje en liep weer weg. Dit heb 4 dagen consequent gedaan, toen kreeg hij door dat hij zijn eigen bed niet uit mocht. De eerste dag ben ik wel 20 keer de kamer in gelopen om hem in zijn eigen bedje te zetten. Dat werd met de dag minder.
Dat je nu geen tijd hebt voor jezelf, dat kan ik me heel goed voorstellen. Maar ik heb ons het eerste 1 1/2 jaar op de tweede plek gezet omdat ik wist dat mijn kindje het nodig had om bij mij te zijn.
Mijn tip… doe waar jij je goed bij voelt. Laat je niets opdringen waarvan je van te voren als zoiets hebt als… brrr… moet er niet aan denken.
Het bovenstaande was mijn/onze manier. En daar voelde ik mij heel erg goed bij. Nog heb ik totaal géén spijt van deze manier. Mijn kindje is opgegroeid tot een heerlijk ventje die volledig vertrouwd op mij en mijn man.
Inmiddels kan hij zelfstandig in slaap vallen, zonder ons er bij. Hij slaapt in zijn eigen bedje (nog steeds bij ons op de kamer) en hij blijft erin. Hij huilt niet meer als hij moet slapen, hij gaat liggen, krijgt een dekentje over hem heen en hij doet zijn ogen dicht.
Ik zeg zelf altijd… als ze 18 zijn dan slapen ze echt wel in hun eigen bedje (alhoewel mijn zus van 19 nog wel eens bij mijn moeder in bed kruipt :lol: ).
:-*
@nov_mamma wrote:
Hoi,
Ik heb misschien geen recht van spreken aangezien ik nog geen kinderen heb, maar ik had twee ideetjes toen ik jouw post las.
je kunt van die bedjes kopen die je vast maakt aan je eigen bed, dan heb je dus behalve aan de kant waar jij ligt spijlen en krijgt het kind misschien toch een idee van een eigen bedje, terwijl je wel heel dichtbij bent.
Je zegt dat hij goed inslaapt bij het geluid van tv of PC, misschien een optie om een tv aan te zetten op de babykamer?
Sterkte en ik zou me ook niet te druk maken over slapen in je bed ook al wil je het wel afleren, eigen rust en zoonsrust is belangrijker.
Léonie
We zouden inderdaad eens kunnen kijken voor een co sleeper, heb ik in ieder geval wat meer plaats in bed
We hebben al geprobeert om de radio aan te zetten op de slaapkamer, en hij heeft nu een soort baby radio in het bedje hangen met slaapliedjes en een lampje erin maar het helpt allemaal niks, ik denk dat een tv ook niet veel zou doen, we zouden het kunnen proberen maar hebben geen tv over…
Ik probeer me er nu ook minder druk om te maken idd, vannacht heeft hij ook weer de hele nacht doorgeslapen tussen ons in zonder ook maar een kik, we krijgen op deze manier gelukkig wel allemaal genoeg slaap en de kleine geniet er zichtbaar van, die word elke morgen wakker met een big smile als tie ons ziet :mrgreen: :inlove:
@Debbie & Lana wrote:
Zonder de rest van de reacties te lezen even een reactie.
Wat ik lees, zou zo mijn jongste kunnen zijn. Nu is er bij hem wel meer aan de hand, maar hij sliep overdag niet! Huilde zodra hij maar weggelegd werd, maakte niet uit waar (box, reiswieg, mc, bedje).
Om toch aan onze rust te komen heb ik hem, vanaf 1 week oud, bij mij in bed genomen. Ik heb internet afgestruind om zo er achter te komen wat nu de beste manier is om VEILIG SAMEN te slapen. Ik ben heel ver gekomen met het borstvoedingsforum. Daar staat een heel stuk in over veilig samen slapen.
Er werd tegen mij van alle kanten gezegd dat je het niet moet doen, maar het was voor ons de enige manier om aan onze rust toe te komen.
L.R.:
- was een huilbaby. Dat begon 's ochtends om 6 uur en dat eindigde om 12 uur 's nachts. Van 12 uur 's nacht tot 6 uur 's ochtends sliep hij in mijn armen tegen mij aan. Hij kreeg bv dus als hij dorst, honger of iets te sabbelen wilde lag het voor hem klaar. Zo kreeg iedereen in huis zijn slaap! Er er is niets zo belangrijk als slaap (in mijn ogen!).
- was onder behandeling bij de osteophaat omdat de spieren aan zijn rechterkant helemaal verkrampt waren (bij neerleggen deed dat dus enorm pijn doordat je de spieren aan het strekken bent). Hierdoor huilde hij dus heel veel, het enige wat hielp was in de draagdoek.
- is een cara-patientje. Hij had het altijd benauwd. Dus bij je moeder hangen is dan voor een baby een heel veilig gevoel, neemt de benauwdheid niet weg, maar zorgt wel voor troost, veilig gevoel en geborgenheid.
- heeft tot 1 1/2 jaar bij ons in bed geslapen tegen mij aan.
L.R. slaapt nu nog steeds bij ons op de kamer. Toen hij 10 maanden oud was, kon hij zich al over de box heen trekken. Met 13 maanden klom hij eruit. Zijn bed staat tegen ons bed aan, hij trok zich op tot zijn middel en maakte een koprol zo ons bed op. Hierop heb ik gelijk de spijlen uit het ledikant gehaald zodat hij geen halsbrekende toeren hoefde uit te halen om bij ons in bed te komen.
Hij is inderdaad 3x uit ons bed gevallen. Toen ben ik naast de deur gaan staan, als hij zijn ledikant uit kwam, pakte ik hem op zonder hem aan te kijken of iets te zeggen, zette hem weer in zijn bedje en liep weer weg. Dit heb 4 dagen consequent gedaan, toen kreeg hij door dat hij zijn eigen bed niet uit mocht. De eerste dag ben ik wel 20 keer de kamer in gelopen om hem in zijn eigen bedje te zetten. Dat werd met de dag minder.
Dat je nu geen tijd hebt voor jezelf, dat kan ik me heel goed voorstellen. Maar ik heb ons het eerste 1 1/2 jaar op de tweede plek gezet omdat ik wist dat mijn kindje het nodig had om bij mij te zijn.
Mijn tip… doe waar jij je goed bij voelt. Laat je niets opdringen waarvan je van te voren als zoiets hebt als… brrr… moet er niet aan denken.
Het bovenstaande was mijn/onze manier. En daar voelde ik mij heel erg goed bij. Nog heb ik totaal géén spijt van deze manier. Mijn kindje is opgegroeid tot een heerlijk ventje die volledig vertrouwd op mij en mijn man.
Inmiddels kan hij zelfstandig in slaap vallen, zonder ons er bij. Hij slaapt in zijn eigen bedje (nog steeds bij ons op de kamer) en hij blijft erin. Hij huilt niet meer als hij moet slapen, hij gaat liggen, krijgt een dekentje over hem heen en hij doet zijn ogen dicht.
Ik zeg zelf altijd… als ze 18 zijn dan slapen ze echt wel in hun eigen bedje (alhoewel mijn zus van 19 nog wel eens bij mijn moeder in bed kruipt :lol: ).
:-*
Bedankt voor je reactie!
Zoals jij je jongste beschrijft zou het inderdaad zo D, kunnen zijn.
Ik zal eens een kijkje nemen op dat borstvoedingsforum voor adviezen over veilig samen slapen, thx.
Wat een capriolen haalde die kleine van jullie uit om in jullie bed te komen! :shock: dan is het idd veel beter om direct de spijlen uit het bedje te halen.
Ik trek het me idd ook niet meer aan als iemand zegt dat hij in zijn eigen bedje moet slapen, als het niet lukt dan lukt het niet, en wij weten niet wat er in zijn hoofdje afspeelt.
Er zal vast ooit een dag komen dat hij lekker in zijn eigen bedje op zijn eigen kamertje kan slapen.
D heeft zowiezo erg veel last van verlatings angst, zolang hij je ziet is het goed maar zodra je uit het zicht bent begint hij heel hard te huilen.
Ik werk nu 3 dagen in de week maar het is niet zeker of ik dit kan blijven doen, mn schoonouders en mijn ouders passen op hem maar hij huilt bijna de hele dag, ze krijgen hem amper stil, en hij slaapt niet overedag tot dat ik weer thuis ben, dan stopt het huilen en is hij zo op dat hij meteen knock out in slaap valt in mn armen…tis gewoon super zielig.
Het liefste zou ik gewoon thuis zijn de eerste paar jaar, maja…we moeten eens zien of we dat redden met het loon, ik ben bang van niet.
Bedankt voor alle reacties. We laten he gewoon lekker bij ons slapen s’nachts en we zien wel hoe het gaat lopen.
ooh meissie! zou willen dat ik 1000 oplossingen voor je had. maar het enige wat ik je kan vertellen is: luister naar je hart, dat zal je zeker vertellen wat het juiste is voor D.
wilde je gewoon even een hele dikke :hug: :-* geven!
@fluppie wrote:
ooh meissie! zou willen dat ik 1000 oplossingen voor je had. maar het enige wat ik je kan vertellen is: luister naar je hart, dat zal je zeker vertellen wat het juiste is voor D.
wilde je gewoon even een hele dikke :hug: :-* geven!
Dank je wel :-* :-* :oops:
Ben je los van het slapen wel eens samen op zijn slaapkamertje? Niet dat dat meteen een oplossing is voor nu is, maar misschien kan je er elke dag even samen spelen en misschien ook een voeding geven. Zo krijgt ie misschien langszaam aan een goed gevoel over zijn kamertje en wellicht ook het slapen op het kamertje.
Verder, nu gewoon doen wat goed voelt. Zonder rust wordt je nl. helemaal gek!
@meisje1974 wrote:
Ben je los van het slapen wel eens samen op zijn slaapkamertje? Niet dat dat meteen een oplossing is voor nu is, maar misschien kan je er elke dag even samen spelen en misschien ook een voeding geven. Zo krijgt ie misschien langszaam aan een goed gevoel over zijn kamertje en wellicht ook het slapen op het kamertje.
Verder, nu gewoon doen wat goed voelt. Zonder rust wordt je nl. helemaal gek!
Ja we komen elke dag samen op zn slaapkamer, als hij uit badje komt s’avonds dan gaan we naar zijn slaapkamer een pyjama uitzoeken en droog ik hem daar af op de comode en kleed ik hem daar aan, s’morgens komen we op het kamertje op kleertjes uit te zoeken, hij vind het ook erg leuk in zn kamertje, hij is gek op de winnie de pooh lamp die er hangt en de kleurige gordijnen…alleen is het helemaal mis zodra je hem in bed legt.
Verder doe ik idd wat goed voelt, maar soms word ik helemaal gek…gisteren bijvoorbeeld is hij de hele dag zo verkeerd, dan is hij super moe maar wilt hij niet slapen, wandellen in de buggy gaat tie huilen, vast houden gaat tie huilen, neerleggen gaat tie huilen, niks is goed…toen had ik het even niet meer, heb hem in onze slaapkamer in zijn ledikant gelegt en ben huilend onder de douche gaan staan zodat ik hem niet hoorde huilen…ik had het echt even niet meer.
Maar toen ging hij zo overstuur huilen dat ik zeiknat uit de douche ben gestapt hem zijn kleren heb uitgetrokken en ben toen samen met hem onder de douche gaan staan, hij werd rustig door het warme water en ik heb even alles eruit gehuild…
Ik word er gewoon zo moe van nooit 10 minuten voor mezelf te hebben op een dag…zelfs nu tijdens het typen heb ik hem op de arm…omdat ik hem niet weg kan leggen…
ik hoop dat dit snel over gaat…trek het soms echt niet
Huilt hij altijd? Ook als hij in de wipper zit als je die hebt, of als hij in de box ligt?
Waarom probeer je niet eens een osteopaat? Kan geen kwaad? Bij L.R. hielp het goed, maar ik ken ook iemand waarbij het dus helemaal niet hielp. Maar goed, je hebt het dan in ieder geval geprobeerd.
En heb je iemand die kan oppassen, al is het maar een half uurtje?
:hug:
En heb je een fijne draagdoek?
Als hij daar in zou slapen zou dat voor zijn rust wel fijn zijn he. En voor de jouwe ook. Zeker als je hem op de rug kunt knopen dan kan je gewoon dingetjes in het huishouden doen met een tevreden kindje op de rug.
Sterkte hoor!