Dus eigenlijk is de consequentie van het gedrag een direct gevolg van het gedrag:
Elkaar slaan = niet bij elkaar spelen
Gooien met speelgoed = niet meer spelen met het speelgoed
Liefs Suzanne
lune… ik vind je verhaal prachtig… maar tot op heden lukt dit niet thuis. Ik merk wel, nu ze ouder wordt het wel vaker lukt om het op die manier op te pakken. Onze jongste heeft ook nog nooit in een strafhoekje oid gezeten, omdat ik hem daar te jong voor vind.
Gelukkig wordt er ook niet geslagen in ons huis… alleen maar ruzie gemaakt en strijd gemaakt met het niet aan tafel komen ed.
Lune De soort uitleg die jij aan je kind geeft, geef ik ook. En de consequenties die jij aan bepaald gedrag verbindt, heb ik net zo. Jij doet het net voorkomen alsof je met een time out of in de hoek zetten je kind tekort doet en het onthoudt van liefde. Terwijl de achterliggende gedachte precies hetzelfde is, je voert het alleen op een iets andere manier uit.
Ik ben van mening dat je juist liefde toont door grenzen aan te geven en te proberen een zo goed mogelijk mens van je kind te maken. Kinderen die altijd alles mochten en geen grenzen hadden, voelen zich vaak juist minder gewaardeerd en geliefd omdat ze het idee hebben dat het de ouders onverschillig liet. Maar goed, dat is misschien weer meer een onderwerp voor het discussieforum. 
Topic geopend in het Discussieforum! Dan kunnen we hier on-topic blijven en Romata tips geven.
@Jippie wrote:
Lune De soort uitleg die jij aan je kind geeft, geef ik ook. En de consequenties die jij aan bepaald gedrag verbindt, heb ik net zo. Jij doet het net voorkomen alsof je met een time out of in de hoek zetten je kind tekort doet en het onthoudt van liefde. Terwijl de achterliggende gedachte precies hetzelfde is, je voert het alleen op een iets andere manier uit.
Ik ben van mening dat je juist liefde toont door grenzen aan te geven en te proberen een zo goed mogelijk mens van je kind te maken. Kinderen die altijd alles mochten en geen grenzen hadden, voelen zich vaak juist minder gewaardeerd en geliefd omdat ze het idee hebben dat het de ouders onverschillig liet. Maar goed, dat is misschien weer meer een onderwerp voor het discussieforum.
Waar zie je mij zeggen dat je geen grenzen aan moet geven? Of dat mijn kinderen alles mogen? Het een sluit het ander niet uit…
Ik ben het met je eens Lune en probeer het ook altijd zo op deze manier op te lossen. Probeer alles te bespreken waarom ze iets afpakte, waarom ze sloeg etc. Maar het helpt hier gewoon niet, 10 minuten later begint ze gewoon weer, en soms word ik wel eens moe van dat uitleggen tig x per dag.
Maar ze slaat niet op school want dat zei ik ook: Je slaat toch ook niet op school de kindjes, nee want dat mag niet van de juffrouw antwoord ze dan.
Jenna slaat niet terug, anders was het misschien wat beter uit te leggen.
@romata wrote:
Maar ze slaat niet op school want dat zei ik ook: Je slaat toch ook niet op school de kindjes, nee want dat mag niet van de juffrouw antwoord ze dan.
Misschien dan even afstemmen met de aanpak van de juffrouw.
Misschien heb je wat aan het boek de kinderfluisteraar. Dat boek gaat uit van het kind en waarom het bepaald gedrag vertoont. Dat als hij begrijpt wat er in je kind omgaat en je daarnaar handelt, het probleem vaak vanzelf overgaat.
Hier moeten ze op school op het nadenk stoeltje. Mijn inziens hetzelfde als time out op de bank…
heb nog nooit gehoord op een basisschool van een nadenkstoel. We hebben alleen dat je voor de jufmoet zitten als het niet gaat met het in de kring zitten.
Vreemde ogen dwingen. Dochterleif terroriseert thuis de hele boel, en op school is ze de voorbeeldleerling!!
Ik zou zeggen en - en. Aan een kant duidelijke grenzen aangeven en wellicht door op een trap. Duidelijk laten merken wat echt niet kan. Maar ondertussen misschien ook nadenken waarom ze dit specifiek doet.
Mijn ervaring is dat eeuwig uitleggen niet helpt, zeker als je zelf ook voelt dat het niet helpt. Bij mijn zoon drong je zo ook niet door.
En ik vind op een trap zetten voor een paar minuten geen straf maar het aangeven van een duidelijke grens dat iets nu gewoon even moet ophouden.
@konijn wrote:
heb nog nooit gehoord op een basisschool van een nadenkstoel. We hebben alleen dat je voor de jufmoet zitten als het niet gaat met het in de kring zitten.
Mijn zoon zegt dat, geen idee of het ook echt zo is. Hij zegt dat als een kindje niet luistert dat die dan op de nadenkstoel moet zitten.
Hij had laatst zelf de juf geslagen omdat hij echt niet zelf zijn schoenen aan wilden doen na de gym. Hij was gaan gillen enzo. Ik vroeg hem of hij toen op de nadenkstoel moest zitten, maar nee dat hoefde niet, hij moest op de nadenkvensterbank, want er was geen stoel in het gymlokaal.
Hoe gaat het dan bij jullie op school als een kindje ver buiten het boekje gaat?
@romata wrote:
Ik ben het met je eens Lune en probeer het ook altijd zo op deze manier op te lossen. Probeer alles te bespreken waarom ze iets afpakte, waarom ze sloeg etc. Maar het helpt hier gewoon niet, 10 minuten later begint ze gewoon weer, en soms word ik wel eens moe van dat uitleggen tig x per dag.
Maar ze slaat niet op school want dat zei ik ook: Je slaat toch ook niet op school de kindjes, nee want dat mag niet van de juffrouw antwoord ze dan.
Jenna slaat niet terug, anders was het misschien wat beter uit te leggen.
Dan zou ik het anders, strenger aan gaan pakken. Kort en krachtig zeggen dat ze niet mag slaan en haar apart van haar zusje houden. En naar de oorzaak zoeken… Ik denk echt dat die er is en eens dat verholpen is…
Ik vind een time out/stoel/hoek een goede straf. Voorafgaand aan de time out heb je 1 waarschuwing gegeven en een instructie wat je dan dan van hem/haar verwacht. Wanneer hij/zij dan niet luistert naar die waarschuwing is het toch prima om je kindje even uit de situatie te halen.
En op school gaat dat niet anders.
Onze zoon heeft toen hij jonger was wel een aantal keren op de trap gezeten, nu luistert hij gewoon naar de waarschuwing en dat is wat mama wil.
Het aller belangsrijkste is dat je consequent bent en dat is zo moeilijk. Zeker op dagen dat je moe bent, het druk hebt of je ziek voelt.
Maar wat denk je dan dat je kind er van leert? Behalve dat hij naar mama moet luisteren… Ik voed mijn kinderen niet op met naar mama moeten luisteren ( al is het fijn als ze dat doen natuurlijk :mrgreen: ). Ik leer ze liever hoe ze de situatie wel kunnen oplossen, zonder te slaan…
Ik toch ook, je geeft je kind instructie in het gedrag wat je wel wilt zien.
Maar waarom kan dat niet zonder de straf? Wat heeft die srtaf dan nog voor zin?
Omdat hij/zij even het signaal hebben gemist om naar mama te luisteren.
Het kan toch niet zo zijn dat in het voorbeeld van de ts; je tegen je kindje zegt, nee ik wil niet dat je je zusje slaat, ik verwacht van jou dat je lief met je poppenhuis (ik noem maar iets) gaat spelen. Vervolgens luistert het kindje niet naar mama en slaat haar zusje opnieuw. Dat zou voor mij een moment zijn waarop ik het kind even uit de situatie haal en voor straf een time out/stoel/trap gang gezet wordt.
Dat zou niet gebeuren.
In zo’n geval zou ik zeggen ‘kijk je hebt je zusje pijn gedaan, wij slaan hier niet, dan heeft ze pijn’ oid. Na herhaling zou ik zeggen dat ze dan even niet meer bij elkaar kunnen spelen, dus niet simpelweg jij gaat nu met het poppenhuis spelen, maar echt je mag nu nieteer bij je zusje spelen, want ik ben bang dat je haar weer zal slaan, en dat kan echt niet.
En dan moet je er dus ook op toezien dat het gebeurd.
Ik weet dat dit niet de discussie is, maar ik kan het niet laten als ik lees dat je tegen je kind zegt dat je bang bent dat ze weer gaat slaan. Dan geef je toch een signaal door dat je geen vertrouwen in haar hebt? Mijn inziens schaadt dat haar zelfvertouwen meer dan haar “gewoon” uit de situatie halen door op de bank, in de gang of op een stoeltje te zetten.