Pitje, als iemand tegen de kinderen van jouw leeftijd zegt dat Sinterklaas niet bestaat dan doen ze daar verder niets mee hoor.
Ik zei tegen mijn dochtertje van 3 (omdat ze het zo verschrikkelijk eng vindt) ach hij is maar verkleed hoor, maar daar doet ze niets mee. Voor haar is het gewoon Sinterklaas (en daar " hoeft ze geen kadootjes van want de winkel heeft ook wel kadootjes " zijn haar woorden :mrgreen: )
nee nu nog niet… ze zeggen het maar, doet haar niks… maar over een paar jaar zou ik het wel jammer vinden.
toen ik dat tegen die moeder zei was het alleen maar van oh, daar had ik nog niet aangedacht om het even tegen de juf te zeggen…
en tzt let je goed op je kind hoe ze twijfelen of niet.
en die opmerking van je dochter… :lol: wijs hoor… :mrgreen:
maar als een kind bang is voor de sint of piet kan ik me wel voorstellen dat je zegt ze zijn verkleed…
andere kant… onze oudste gelooft/snapt het dit jaar voor het eerst.meisje in haar klas weet hoe het zit, ouders vertellen dit gewoon, vind ik ieders eigen keuze.
maar heb de ouders wel gezegd dat ze dit tegen de juf moet zeggen en dat ik dus niet wil dat onze kinderen het gaan horen…
nu is ze nu op de leeftijd dat ze het toch niet zo geloven… maar ik wil zelf enigsinds kunnen bepalen hoe en wanneer ik het vertel, niet dat het doordat een ander ouder het wel verteld, mijn kind het ook zo te weten komt…
dit vind ik weer een taak voor de ouders…
Ik zie daarin absoluut geen taak voor de andere ouders weggelegd, ik vind dat het het echt helemaal je eigen verantwoordelijkheid is. Het is immers jouw keuze om je kind in de waan te laten. Je kunt dan niet van anderen verwachten, dat zij tegen hun eigen keuzes in gaan om het verhaal maar overeind te houden. Want dat zou ik dan dus moeten doen als mij dat werd gevraagd, dan zou ik mijn kind tegen mijn eigen keuzes in moeten opzadelen met een groot nepgeheim. En dat ga ik dus echt niet doen, ik ga niet van andermans probleem mijn probleem maken.
Maar het gaat toch ook om de manier waarop het ‘verklapt’ wordt? Ik ken ook wel kinderen (broertje is er op die manier achter gekomen nl) die het leuk vinden om tegen een kleiner kind te vertellen hoe het allemaal zit, ze uit de magie halen, maar puur om te pesten. Dát vind ik zo flauw. Mijn jongens geloven nog, maar ga zelf geen dingen zitten verzinnen ofzo. Maar als de oudste twijfels krijgt of vraagt hoe het nou zit, dan zal ik dat ook gewoon vertellen. Maar ook erbij dat hij dit niet door hoeft te vertellen aan zijn broertjes…
Maar hoor nu ook een kennis tegen haar dochter allerlei verhalen houden, alles uitdiepen, hoe die sint binnen kan komen ed, dat ik denk: ‘laat ze het zelf invullen, kan je hooguit zeggen dat dit zou kunnen…’
andere kant… onze oudste gelooft/snapt het dit jaar voor het eerst.meisje in haar klas weet hoe het zit, ouders vertellen dit gewoon, vind ik ieders eigen keuze.
maar heb de ouders wel gezegd dat ze dit tegen de juf moet zeggen en dat ik dus niet wil dat onze kinderen het gaan horen…
nu is ze nu op de leeftijd dat ze het toch niet zo geloven… maar ik wil zelf enigsinds kunnen bepalen hoe en wanneer ik het vertel, niet dat het doordat een ander ouder het wel verteld, mijn kind het ook zo te weten komt…
dit vind ik weer een taak voor de ouders…
Ik zie daarin absoluut geen taak voor de andere ouders weggelegd, ik vind dat het het echt helemaal je eigen verantwoordelijkheid is. Het is immers jouw keuze om je kind in de waan te laten. Je kunt dan niet van anderen verwachten, dat zij tegen hun eigen keuzes in gaan om het verhaal maar overeind te houden. Want dat zou ik dan dus moeten doen als mij dat werd gevraagd, dan zou ik mijn kind tegen mijn eigen keuzes in moeten opzadelen met een groot nepgeheim. En dat ga ik dus echt niet doen, ik ga niet van andermans probleem mijn probleem maken.
aub even goed lezen… heb niet gezegd dat ouders dit tegen de kinderen moet zeggen, maar tegen de JUF. zodat zij het weet…
aub even goed lezen… heb niet gezegd dat ouders dit tegen de kinderen moet zeggen, maar tegen de JUF. zodat zij het weet…
Dan moeten ze dus tegen de juf zeggen, dat hun kind op de hoogte is maar het niet tegen andere kinderen mag vertellen? Dat is toch niet haalbaar? Maar sowieso, ook dat zou ik niet als mijn verantwoordelijkheid zien hoor; ik zou er de noodzaak ook niet van inzien om daar nou speciaal melding van te maken.
aub even goed lezen… heb niet gezegd dat ouders dit tegen de kinderen moet zeggen, maar tegen de JUF. zodat zij het weet…
Dan moeten ze dus tegen de juf zeggen, dat hun kind op de hoogte is maar het niet tegen andere kinderen mag vertellen? Dat is toch niet haalbaar? Maar sowieso, ook dat zou ik niet als mijn verantwoordelijkheid zien hoor; ik zou er de noodzaak ook niet van inzien om daar nou speciaal melding van te maken.
nee zei alleen tegen de moeder dat het misschien handig is als ze tegen de juf zegt dat ze weet dat het niet bestaat, dat was alles…
Misschien woon jij in een grote stad of zo, of ergens waar dat wel normaal is, maar hier in het dorp is dat gezin de enige die het de kinderen verteld (en praat dan over de leeftijd van 4 jaar) en de rest verteld het niet en laat hun kind er wel in geloven.
zoals iemand zijn kind verteld dat sint niet bestaat, mag een ander toch wel bepalen dat hij wel in die magie meegaat? of heb ik het nu verkeerd…
zoals ts zelf al aangeeft vind ze het jammer, dus eigenlijk wordt er een discussie gevoerd en blijft maar doorgaan omdat iemand aangeeft dat ze het jammer vinden…
je mag toch je mening geven.
maar zowiezo ben ik er een beetje “klaar” mee om steeds uitleggen wat ik een berichtje plaatst en dat het dan niet goed gelezen wordt. en dan weer moet uitleggen…
Misschien woon jij in een grote stad of zo, of ergens waar dat wel normaal is, maar hier in het dorp is dat gezin de enige die het de kinderen verteld (en praat dan over de leeftijd van 4 jaar) en de rest verteld het niet en laat hun kind er wel in geloven.
zoals iemand zijn kind verteld dat sint niet bestaat, mag een ander toch wel bepalen dat hij wel in die magie meegaat? of heb ik het nu verkeerd…
Ik woon ook in een dorp, waar mijn dochter ieder jaar volop geniet van o.a. een Sinterklaasfeest dat door de plaatselijke Oranje Feest Vereniging wordt georganiseerd 8)
Ongetwijfeld zal de meerderheid van de ouders in ons dorp ervoor kiezen om hun kinderen te laten geloven in Sinterklaas. Dat is voor mij echter niet bepalend, ik hanteer voor mijn eigen gezin gewoon mijn eigen norm. Dat is met het geloof toch ook zo, dan kun je toch ook niet verwachten dat iedereen dat precies op dezelfde manier invult?
Zoals al eerder door iemand anders werd aangegeven, is de magie van het Sintgebeuren er sowieso wel; dat creëren kinderen ongehinderd door hun eventuele kennis zelf.
zoals ts zelf al aangeeft vind ze het jammer, dus eigenlijk wordt er een discussie gevoerd en blijft maar doorgaan omdat iemand aangeeft dat ze het jammer vinden…
je mag toch je mening geven.
maar zowiezo ben ik er een beetje “klaar” mee om steeds uitleggen wat ik een berichtje plaatst en dat het dan niet goed gelezen wordt. en dan weer moet uitleggen…
Ik ga er vanuit dat je idd gewoon je mening mag geven, dus dat doe ik dan ook En soms kan het idd zijn dat er niet goed wordt gelezen, maar het kan ook voorkomen dat wat je schrijft anders wordt geïnterpreteerd dan jij het bedoelt. Misschien is dat nu wel het geval?
Edit: Dit is wat ik bedoel; nu schrijf je: @Pitje27 wrote:
nee zei alleen tegen de moeder dat het misschien handig is als ze tegen de juf zegt dat ze weet dat het niet bestaat, dat was alles…
Maar daarvóór schreef je, dat de ouders het aan de juf moeten vertellen. Dat komt op mij heel anders over…
Ik snap wat Pitje bedoeld, komt misschien ook door uit welke regio je komt, ik woon ook in Limburg en hier (ook in brabant) is het hoogst ongebruikelijk om het je kinderen te vertellen, dat niet alleen… Sinterklaas is voor ons als gezin en de meeste gezinnen hier echt een heel bijzonder feest, met inderdaad veel magie er omheen en vrolijkheid van kindjes die echt in sinterklaas geloven. Hier wordt in elk dorp een sintintocht georganiseerd en hele dorpen lopen er voor uit. Ook gaan weken lang van voorbereiding vooraf aan pakjesavond en wordt er (althans bij ons in het gezin) maar 1x per jaar zo uitgepakt. Toen ik zelf nog een kind was heb ik daar dan ook tot mijn 8ste ofzo ontzettend van genoten, en dat gun ik mijn kinderen ook. Juist het massale geloof bij bijna alle kinderen hier maakt het zo bijzonder, zowel voor de ouders als voor de kinderen, en er is wel degelijk verschil in wel geloven of niet geloven. Zo’n periode kan met niet geloven ook leuk zijn, maar de magie is er dan wel vanaf, hoe gezellig je het dan nog kunt maken. De spanning op de scholen zou er niet zijn als alle kinderen zouden weten dat het een verklede man is, tuurlijk wel voor kleuters, maar niet meer voor de oudere kinderen. Voor wie dat niet begrijpt heeft misschien die echte magie er van ook zelf niet gekend?
Ik vind het ook een vorm van respect. Ik respecteer het als ouders het hun kinderen op jonge leeftijd al wel vertellen (hoe wel ik vind dat je het kind dan echt een stukje magie ontneemt), maar zou het ook fijn vinden als door anders denkenden wordt gerespecteerd dat mijn kinderen wel geloven, wat dus ook inhoud het zo te laten en het niet te vertellen dat het anders is. Mijn dochter is er echt verdrietig over dat haar dat stukje magie is afgenomen zo vlak voor pakjesavond, en ja dat neem ik dat andere kind, dat zelf dat ook heeft mogen beleven, en het gewoon spannend vond het door te vertellen toch echt een beetje kwalijk.
Volgens mij maakt het helemaal niet uit uit welke regio je komt…de magie is er toch wel…
En is je dochter misschien niet verdrietig om het feit dat ze achter het ‘geheim’ is gekomen en bang is jullie teleur te stellen? Ik denk dat ze straks met pakjesavond gewoon enthousiast is en het spannend vindt. Ik denk dat ze jouw teleurstelling voelt en daarom misschien wel verdrietig is…
Ik denk dat het onmogelijk uit te leggen is wat de magie precies inhoud aan mensen die hem niet kennen…
Mijn dochter is verdrietig omdat ze nu niet meer de enorme positieve spanning voelt die de andere kinderen thuis, in de omgeving en op school wel voelen rondom het hele sinterklaasgebeuren. Dát stukje magie is nu weg, daarom is ze verdrietig.
Ik snap wat Pitje bedoeld, komt misschien ook door uit welke regio je komt, ik woon ook in Limburg en hier (ook in brabant) is het hoogst ongebruikelijk om het je kinderen te vertellen, dat niet alleen… Sinterklaas is voor ons als gezin en de meeste gezinnen hier echt een heel bijzonder feest, met inderdaad veel magie er omheen en vrolijkheid van kindjes die echt in sinterklaas geloven. Hier wordt in elk dorp een sintintocht georganiseerd en hele dorpen lopen er voor uit. Ook gaan weken lang van voorbereiding vooraf aan pakjesavond en wordt er (althans bij ons in het gezin) maar 1x per jaar zo uitgepakt. Toen ik zelf nog een kind was heb ik daar dan ook tot mijn 8ste ofzo ontzettend van genoten, en dat gun ik mijn kinderen ook. Juist het massale geloof bij bijna alle kinderen hier maakt het zo bijzonder, zowel voor de ouders als voor de kinderen, en er is wel degelijk verschil in wel geloven of niet geloven. Zo’n periode kan met niet geloven ook leuk zijn, maar de magie is er dan wel vanaf, hoe gezellig je het dan nog kunt maken. De spanning op de scholen zou er niet zijn als alle kinderen zouden weten dat het een verklede man is, tuurlijk wel voor kleuters, maar niet meer voor de oudere kinderen. Voor wie dat niet begrijpt heeft misschien die echte magie er van ook zelf niet gekend?
Ik vind het ook een vorm van respect. Ik respecteer het als ouders het hun kinderen op jonge leeftijd al wel vertellen (hoe wel ik vind dat je het kind dan echt een stukje magie ontneemt), maar zou het ook fijn vinden als door anders denkenden wordt gerespecteerd dat mijn kinderen wel geloven, wat dus ook inhoud het zo te laten en het niet te vertellen dat het anders is. Mijn dochter is er echt verdrietig over dat haar dat stukje magie is afgenomen zo vlak voor pakjesavond, en ja dat neem ik dat andere kind, dat zelf dat ook heeft mogen beleven, en het gewoon spannend vond het door te vertellen toch echt een beetje kwalijk.
Maar nogmaals, zoals ik al in mijn eerdere post zei, er wordt te zwaar aan getild door ouders.
Ik weet nog dat mijn zusje er achter kwam dat Sinterklaas niet echt was…toen was ze ook verdrietig, en niet om de magie, maar om het feit dat ze ‘bang’ was dat mijn ouders dat erg zouden vinden. Misschien moet je het zo eens bekijken, en er wat luchtiger over doen, dan heeft je dochter echt met pakjes avond een leuke avond, want ondanks dat ze het nu weet, blijft het toch echt wel spannend, let maar op!
Jouw zusje is niet mijn dochter. Daarbij komt jou zusje uit een ander gezin met overduidelijk andere waarden.
De gevoelens van mijn dochter zijn niet door een ander niet te beoordelen of te achterhalen.
Ik denk dat de verschillen van mening voortkomen uit verschil in opvoeding en traditie… ik heb het proberen uit te leggen, maar blijkbaar is de kloof te groot.
En soms kan het idd zijn dat er niet goed wordt gelezen, maar het kan ook voorkomen dat wat je schrijft anders wordt geïnterpreteerd dan jij het bedoelt. Misschien is dat nu wel het geval?