schuldig voelen

zoals mijn banner laat zien ben ik dus weer zwanger :dance:

maaaaaar nu voel ik me schuldig naar floris toe omdat hij straks zijn aandacht moet delen met het nieuwe hummelke die er gaat komen.

floris zal 14 maand oud zijn als de baby geboren gaat worden.

ik weet ook wel dat ik me niet schuldig moet voelen,maar hoe reageerd een jochie van 14 maand nu op een nieuwe baby? :think: hij is wel gewend dat alle aandacht voor hem is en straks moet hij delen.is dat wel te doen voor zo’n klein jongetje? :oops:



ik ben harstikke blij met deze zwangerschap,maar het schuldgevoel overheerst wel .de hormoontjes zullen ook wel meespelen hoor,maar toch?



wat denken jullie? het loopt allemaal wel los en stel je niet zo aan of zal hij het er wel moeilijk mee gaan krijgen? :think:

Mijn dochter vond het niet altijd even leuk… Je kan wel proberen om Floris mee te laten helpen… flesje geven… luiertje aangeven… billencreme opsmeren… :mrgreen: Dat soort dingen… SAMENNNNN doen, werkte hier heel goed… :thumbup: Ze wilde achteraf gezien gewoon graag betrokken worden bij haar broertje… :angel:

Dat is ook iets waar ik mee worstel… Ik vind het heel moeilijk en de nodige huiluurtje heb ik al achter de rug… Ik wilde zo ontzettend graag eerst hem alle aandacht geven, vol van hem alleen genieten… Want meestal is het zo dat het oudste kind altijd een stapje achteruit moet doen… Aan de andere kant troost ik me met de gedachten dat KB nog klein is en nog niet echt het besef heeft dat hij mama moet delen… Hij zal (hopelijk) gewoon lekker mee hobbelen… Voordeel vind ik ook dat hij nog zo jong is en je hem dus gewoon weg niet kan vergeten… En hoe ik dit bedoel is , als je nl een kindje hebt van bv 3 a 4 dan zeg je al snel ga maar even buiten spelen… Of doe even dit of doe even zo… Hij kan dat nog niet en je 'moet"hem wel aandacht geven… ( dat ik me heel veel liefde zal doen) Maar ik heb precies het zelfde als jij… Ik voel me ook schuldig… Schuldig voor wat er komen gaat…Maar vertrouw ook opmezelf dat ik dit in goede banen zal gaan leiden… Uiteindelijk is een groot gezin met meerdere broertjes of zusjes ook erg gezellig…

Dames…ik heb er veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel meer tijd tussen zitten en ook ik kan niet de aandacht geven die ik zou willen geven :cry: .

Op elke leeftijd vragen ze aandacht.

Oké de lichamelijke verzorging is bij jullie groter dat is absoluut zo, zeker bij Daan straks.

En ja, je kan ze rond die leeftijd nog niet zoveel duidelijk maken.

Maar…ik sleep nu 4 x op een dag Noor mee naar school (als ik “vrij” ben), mee naar zwemles, mee naar ballet (3x), zussen ophalen bij vriendinnetjes enz enz enz…DAT hebben jullie straks niet.

Jullie kunnen totdat de oudste mannetjes naar school gaan het ritme van jullie jongsten volgen.

En dat is ook heel belangrijk, rust…dat is wat jullie ze kunnen geven :-* .

Maar hoe je het ook doet…je doet je best, dat is al voldoende :hug:

Hoi Merel,



ik heb me dit natuurlijk ook heel erg afgevraagt en nog steeds, zoals

Daan ook schrijft soms met pijn in mijn hart. het is zo vrolijk innemend

mannetje dat nu heel blij zijn buikje laat zien als we vragen waar de

baby is :inlove: maar hij is nog zo lekker onwetend, zich totaal niet bewust van de ophande zijnde veranderingen :inlove:



hoe het echt gaat kan ik hopelijk met een paar weken zeggen…al zal mijn zoontje wel een paar maanden ouder zijn dan die van jou als de baby er is maar wat Jolanda ook schrijft passen en meten zal het altijd zijn!



ik heb me voorgenomen hem nog steeds alle aandacht van de wereld te geven maar weet dat dat niet gaat lukken dus ik neem dan tzt ook alle hulp aan die geboden wordt. papa, opa of oma kunnen ook heel veel aandacht geven een speciaal uitje met grote broer!



ook heb ik met koninginnendag op de rommelmarkt wat “nieuw” speelgoed verzameld wat in een doos staat te wachten op de kraamweek zodat hij straks wat nieuwe uitdaging heeft. en ik zal indd proberen hem erbij te betrekken maja tis een jongen he?! die heeft meer aandacht voor auto’s dan voor poppen :wink:



komt echt goed!

Ik denk altijd maar zo…

Nummer 2 moet altijd delen, nummer 1 heeft iig wat exclusieve aandacht gehad.



Snap dit soort gevoelens nooit zo omdat ik het echt gelijk omkeer…



Is nummer 1 dan belangrijker dan nummer 2?



Want als je dat niet zo is is nummer 2 toch ‘zieliger’ in dit opzicht???

@Madre wrote:

Ik denk altijd maar zo…

Nummer 2 moet altijd delen, nummer 1 heeft iig wat exclusieve aandacht gehad.



Snap dit soort gevoelens nooit zo omdat ik het echt gelijk omkeer…



Is nummer 1 dan belangrijker dan nummer 2?



Want als je dat niet zo is is nummer 2 toch ‘zieliger’ in dit opzicht???




ja maar nummer 1 weet niet beter dat hij of zij alleen was en nummer 2 (en bij daan 3 en 4 ook :wink: ) weten niet beter dat er meerdere zijn…



Ik denk dat ik dat gevoel ook erg zou hebben hoor, dus ik begrijp jullie helemaal…



grts patricia

@babylover wrote:

@Madre wrote:
Ik denk altijd maar zo…

Nummer 2 moet altijd delen, nummer 1 heeft iig wat exclusieve aandacht gehad.



Snap dit soort gevoelens nooit zo omdat ik het echt gelijk omkeer…



Is nummer 1 dan belangrijker dan nummer 2?



Want als je dat niet zo is is nummer 2 toch ‘zieliger’ in dit opzicht???




ja maar nummer 1 weet niet beter dat hij of zij alleen was en nummer 2 (en bij daan 3 en 4 ook :wink: ) weten niet beter dat er meerdere zijn…



Ik denk dat ik dat gevoel ook erg zou hebben hoor, dus ik begrijp jullie helemaal…



grts patricia




Ik denk niet dat je kind er last van gaat hebben. Het is vooral een mama-gevoel. En ik vind dat een beetje een irriele gedachte…Maar goed, ik ben vast een van de weinige…

@Madre wrote:

@babylover wrote:
@Madre wrote:
Ik denk altijd maar zo…

Nummer 2 moet altijd delen, nummer 1 heeft iig wat exclusieve aandacht gehad.



Snap dit soort gevoelens nooit zo omdat ik het echt gelijk omkeer…



Is nummer 1 dan belangrijker dan nummer 2?



Want als je dat niet zo is is nummer 2 toch ‘zieliger’ in dit opzicht???




ja maar nummer 1 weet niet beter dat hij of zij alleen was en nummer 2 (en bij daan 3 en 4 ook :wink: ) weten niet beter dat er meerdere zijn…



Ik denk dat ik dat gevoel ook erg zou hebben hoor, dus ik begrijp jullie helemaal…



grts patricia




Ik denk niet dat je kind er last van gaat hebben. Het is vooral een mama-gevoel. En ik vind dat een beetje een irriele gedachte…Maar goed, ik ben vast een van de weinige…




ik zit niet in die situatie, maar ik kan me voorstellen dat dit soort gevoelens voortkomen uit het feit dat je het eerste kindje al echt kent, en dat nummer 2 toch nog een redelijk abstract wezentje is dat in je buik groeit. Zou het niet? Dat dus nu het vooral nog draait om nummer 1, en nummer 2 vooral inbreuk maakt op het leven dat nummer1 nu leeft. Terwijl als nummer 2 geboren is, je gewoon twee kinderen hebt, waarbij de ene niet de ander in de weg zit, maar de situatie gewoon is dat je 2 kinderen hebt. :think:

Oh ik begrijp wel dat de 2e nog niet tastbaar genoeg is en 1 al jouw echte kindje is en dat die gedachte daaruit vloeit, ik begrijp verder alleen niet dat je die gedachte toe laat als je er verder over nadenkt…



Ik heb ook wel eens rare of schuldige gedachten, maar vaak als ik er over na denk kan ik die ook wegwuiven.



Dus omdat mijn 2e kind niet anders weet is het minder erg?



Dat gaat er bij mij niet in. Want als je je in deze situatie toch al schuldig voelt jegens nummer 1 vind ik die gedachte net zo vreemd als de gedachte dat je 2e het toch niet anders weet…



Maar ik kom er niet goed uit… :shifty:

Ik kan het niet goed onder woorden brengen…

ok, bij mij zit er meer tijd tussen, maar ik merkt dat anna zeker in het begin zeker niet veel heeft hoeven inleveren aan aandacht, maar dat ik juist Jasper langer liet liggen/wachten om Anna eerst te helpen.





Al heel snel leek Anna zich de tijd dat ze alleen met ons was zich niet meer te kunnen herinneren, terwijl ze zeker nog wel herrinneringen heeft van 3 jaar terug ( ja echt) (maar als ze dan een situatie aanhaalt, dan en we vragen haar dan waar haar broetje was, dan zegt ze gewoon dat ie waarschijnlijk lag te slapen… :inlove: )



Zij leek dus erg snel gewend aan de situatie, net als wij, zij kan zich in elk geval geen leven zonder broertje voor stellen…

Ik snap je schuldgevoel wel heb ik ook wel een beetje gehad in het begin.

Maar Floris is dan nog zo jong dat hij het waarschijnlijk niet eens zo ervaard dat hij minder aandacht krijgt.

En daarbij meeste pas geboren baby`s slapen overdag nog meer dan ze wakker zijn en heb je tijd genoeg om Floris aandacht te geven.

En hem zoveel mogelijk bij dingen betrekken wanneer je de kleine in bad gaat doen luier verschoond enz, laat hem eventueel helpen met bijvoorbeeld een luier aangeven, of tijdens de borst/fles geven lekker naast je laten zitten tenzij hij dat wil natuurlijk.



Mijn ervaring is dus dat ik Serina absoluut niet te kort heb gedaan toen Wesley net geboren was, heb haar er zoveel mogelijk bij betrokken en als Wesley op bed lag had ze alle aandacht voor zich zelf.

En ja soms zullen ze wel een keer jaloers zijn, maar hier viel dat echt reuze mee!

@Madre wrote:

@babylover wrote:
@Madre wrote:
Ik denk altijd maar zo…

Nummer 2 moet altijd delen, nummer 1 heeft iig wat exclusieve aandacht gehad.



Snap dit soort gevoelens nooit zo omdat ik het echt gelijk omkeer…



Is nummer 1 dan belangrijker dan nummer 2?



Want als je dat niet zo is is nummer 2 toch ‘zieliger’ in dit opzicht???




ja maar nummer 1 weet niet beter dat hij of zij alleen was en nummer 2 (en bij daan 3 en 4 ook :wink: ) weten niet beter dat er meerdere zijn…



Ik denk dat ik dat gevoel ook erg zou hebben hoor, dus ik begrijp jullie helemaal…



grts patricia




Ik denk niet dat je kind er last van gaat hebben. Het is vooral een mama-gevoel.




daar ben ik het wel mee eens… Het is idd een gevoel ipv dat het echt zo is…



grts patricia

je hoort idd wel vaker dat in realiteit het allemaal wel los loopt dat zal dan hier ook wel het geval zijn…ik denk dat ik meer bang ben welke streken meneertje gaat uithalen als ik bv de fles aan het geven ben of beebje aan het verschonen ben :think:



het is nu al een klein draakje :inlove: dus tegen die tijd hou ik mijn hart vast :mrgreen:

Ik kan alleen maar bedenken, dat de mama’s vroeger, zich vaak schuldig hebben gevoeld. Dan zouden de kinderen vroeger veel te kort zijn gekomen. Ik bedoel kinderen uit een gezin van 10-15 personen komen naar mijn idee echt niks te kort. Ik denk dat ze eerder zelfstandiger worden.



Juul vind Imme helemaal geweldig. Ik geef Juul net zo veel aandacht dan toen Imme er nog niet was. Het is misschien op een andere manier, maar Juul komt echt niets te kort.



Ik denk dat mama’s die zich schuldig voelen omdat ze bang zijn dat ze de eerste minder aandacht kunnen geven, echt hun tijd aan het verdoen zijn. Geniet van je zwangerschap, die aandacht komt echt wel goed.

@merel33 wrote:

je hoort idd wel vaker dat in realiteit het allemaal wel los loopt dat zal dan hier ook wel het geval zijn…ik denk dat ik meer bang ben welke streken meneertje gaat uithalen als ik bv de fles aan het geven ben of beebje aan het verschonen ben :think:



het is nu al een klein draakje :inlove: dus tegen die tijd hou ik mijn hart vast :mrgreen:




weet je, het loopt ook wel los…Vaak betrok ik Mat.eo erbij. Of las ik een boekje voor tijdens de voeding. Mate.o mocht helpen met verschonen etc etc.



En tja, soms was hij gewoon een boef…



Komt goed.

komt goed schatje komt goed :-



zolang je hem erbij betrekt en op tijden zijn eigen aandacht geeft groeit hij er vanzelf in…



en tja af en toe een draakje in huis kan ook een hoop lol opleveren :mrgreen: :-




en alles vertellen wat je doet he… maakt het duidelijker voor hem :thumbup:





ps… waar blijven nou nieuwe foto’s van hem??? straks is Jade helemaal afgekickt van hem :lol:

ik heb gisteren in het showforum van de okt 2008 groep nopg nieuwe foto’s gezet :mrgreen: helemaal vergeten om ze ook in zijn eigen topic te zetten :oops:

Jaaaaah wat heb ik daar voor de geboorte van Tarah en de eerste weken erna om gejankt :eh:. En dat zijn idd hormonen. Als alles na een paar weken weer rustig wordt en je hormonen weer normaal worden, verdwijnt dat probleem als sneeuw voor de zon en geniet je juist dat je TWEE kindjes hebt :mrgreen:.



Denk dat het een veel voorkomend gevoel is en dat het door de hormonen ‘gemaakt’ wordt.

heb zelf geen idee nog hoe ik dat zal ervaren straks…

onze dochter is 16 maand oud als onze tweede geboren wordt…

ze snapt er nu nog niets van natuurlijk…

Ik voel me niet schuldig om het feit dat esmee straks de aandacht moet leren delen met haar zusje… ik laat haar nu soms al wat wennen door haar zichzelf te laten vermaken… ik ga dan iets van haar af zitten en zij speelt dan heerlijk met haar blokken en popjes en alle andere speelgoedjes…

en dat gaat prima…

tegen de tijd dat ons tweede meisje er is dan is esmee er al aan gewend hoor… en ja haar zoveel mogelijk erbij betrekken… heel belangrijk!

weet het van mijn zus ze heeft ook 2 dochters waarvan de een 3 jaar is en de ander net 1,5…