Afgelopen week vroeg onze gastouder aan ons of de meiden misschien per ongeluk 2 gummen hadden meegenomen naar huis. We hadden het aan de meiden gevraagd maar wisten van niets. We vonden ook niets in hun tassen.
Vanochtend ging Senna twee elastieken van Sascha’s kamer pakken en vond de twee gummen in Sascha’s elastieken bakje.
Ik vroeg haar of ze ze dus toch gestolen had. -Ja- zei ze. Daarna vroeg ik haar of ze er dus over gelogen had toen we er naar vroegen. Ook daarop zei ze -ja-.
Onze gastouder woont om de hoek dus ik heb haar een sms gestuurd dat Sascha er aan kwam om de gummen terug te brengen en zich te verontschuldigen. Ik heb ook tegen Sascha gezegd dat ik dit echt heel erg vond en dat dit absoluut niet kan maar dat ik even niet weet wat ik er mee moet. En dat ze er in ieder geval op rekenen kan dat ik hierop terug kom.
(Ze lijkt momenteel nog niet erg onder de indruk)
Wat voor maatregel zouden jullie treffen? Welke straf? Sascha is 7,5 jaar.
Ik denk dat het terugbrengen en verontschuldigen al een straf op zich is. Misschien deze week geen zakgeld geven maar daarvoor een bloemetje oid voor de gastouder? Sein de go ook in dat ze het niet afzwakt maar laat merken dat dit echt niet kan!
Het zelf terug brengen zelf is al een goede straf…
hoe zeg je dat, even de confrontatie zelf aan gaan en zelf sorry zeggen…
volgens mij is dat al meer als genoeg…
en ook goed dat ze dat zelf gaat doen…
:hug:
Toch zat ze meteen na thuiskomst alweer gezellig te keuvelen op de bank hoor, dus nee, dit alleen is in mijn ogen niet voldoende. Bloemetje kopen van haar zakgeld vind ik wel een idee…
Hoe zou ze moeten reageren, nadat jij haar al een standje had gegeven, en ze de gummen terug had gebracht? En hoe lang?
Wellicht vond de gastouder het prima geregeld en maakte er veder geen punt van. Zou de gastouder zich niet ietwat opgelaten voelen als Sascha met bloemen aan komt vanwege gummen die ze terug gegeven heeft?
Is dit de eerste keer dat ze zoiets heeft uit gehaald? Want dan zou ik het hier bij laten. Terug geven, sorry zeggen, afsluiten, door gaan.
@Nefarious wrote:
Hoe zou ze moeten reageren, nadat jij haar al een standje had gegeven, en ze de gummen terug had gebracht? En hoe lang?
Wellicht vond de gastouder het prima geregeld en maakte er veder geen punt van. Zou de gastouder zich niet ietwat opgelaten voelen als Sascha met bloemen aan komt vanwege gummen die ze terug gegeven heeft?
Is dit de eerste keer dat ze zoiets heeft uit gehaald? Want dan zou ik het hier bij laten. Terug geven, sorry zeggen, afsluiten, door gaan.
Eens…
Daarbij merk ik aan het woord ‘gestolen’ dat je er wel zelf heel erg zwaar aan tilt.
Als ik persoonlijk ergens een hekel aan heb dan is het wel als mensen dingen meenemen die niet van hun zijn. Maar bij kinderen noem ik dat niet stelen, en al helemaal niet bij dit geval.
Ik denk dat je het moet laten, als dit de eerste keer is dat dit zo gebeurt. Gebeurt het vaker dan mag je ook een zwaardere straf gaan bedenken.
Maar om nu van haar zakgeld nog een bos bloemen te laten kopen vind ik echt overdreven.
Ze zat dan misschien wel gelijk weer te keuvelen, maar goed, ze is pas 7.
Het ergste vind ik eigenlijk dat liegen nog… Er is haar naderhand gevraagd of ze wist waar die gummen waren. Ook door de gastouder en deze legde nog uit dat de gummen van haar dochtertje (2 jaar) waren en dat die hartstikke verdrietig was. Ze zei nee. En nee, dat liegen is niet de eerste keer. Ze is de laatste tijd vaker aan het liegen/jokken geweest tegen ons en trekt Senna daar ook in mee. (Ze laat Senna voor haar liegen enzo)
Natuurlijk wil ik Sas ook niet te streng aan pakken, maar ik wil het wel góed aanpakken. Ik vind liegen echt een ontzettende no no maar ik vind het ook moeilijk in te schatten of je dit bewust liegen kunt noemen of dat het een ‘kwameisjes’ streek is…
Ja helemaal mee eens.
Ik heb ook echt een hekel aan jokken en pikken (dat is hier gelukkig nog niet voorgekomen en als ze jokken zeggen ze het gelijk) dus ik snap dat je het heel goed wil doen.
Ik heb een keer, ik was ouder, geld uit mijn moeders portomonee gestolen en ik werd toen betrapt terwijl ik er snoep van kocht. Ik deed dit overigens nooit…
Anyway, ik moest toen zelf mijn straf verzinnen.
Ik was dol op tv kijken en mijn zelfbedachte straf was dat ik een week niet mocht kijken. Ik weet het nog steeds en ik vond het heel erg zwaar, maar elke keer als ik wilde kijken en niet mocht omdat ik werd herrinnerd aan mijn eigen straf, dacht ik weer wat ik gedaan had.
Ik heb nooit meer gestolen. 
Nu was ik ouder, maar misschien kan je ook zoiets voor S. verzinnen, zodat ze zich er bewust van is dat wat ze gedaan heeft echt niet kan en dat ze zelf haar verantwoordelijkheid neemt door iets te verzinnen…
??
Nogmaals, ik was ouder, denk 10-11, maar je kan het natuurlijk voor haar iets lichter houden.
sterkte ermee.
Ok, ik kan natuurlijk tegen haar zeggen waar ik mee ‘zit’ Dat ik het moeilijk vind om te bepalen wat voor straf ze zou moeten krijgen. Dat ik echt vind dat zit niet kan en wat zij zou vinden dat ik moet doen. Eens kijken hoe ze regeert. Maakt ze haar eigen straf heel zwaar, kan ik het afzwakken, en in al het andere kan ik natuurlijk mee gaan…
Fijn, ik kan hier wel iets mee denk ik! Dank!
Marion, ik denk echt dat je van Madre de gouden tip gekregen hebt :thumbup: .
zou daarmee aan de slag gaan…
en dus hééééél duidelijk maken dat ze
- gestolen had (en dat je blij bent dat ze het terugbracht met verontschuldigingen).
- gelogen had (en dat je dat vooral er bovenop heel erg vind).
Inderdaad haar zeggen waar jij mee zit. ze snappen heus al veel hoor op die leeftijd…
:hug:
Gerda
zelf bedachte straf is miss wel iets te makkelijk…
mijn oudste riep oke mama dan ga ik 1 week niet in bad…
nee even no kidding miss voor de volgende keer wel een goed idee.
maar heb je al met de gastouder er overgesproken,
miss, heeft zij wel even teogegeven, en gezegd het is goed zo…
?
Ik heb als kind ook weleens geld uit mijn moeders portomonnee gepikt, om snoep te kopen… Toen ik betrapt werd, kon ik op mijn kamer zitten, tot mijn moeder kwam… Dat was al erg, dat wachten en weten dat je verkeerd was, en hoe je dat moest oplossen…
Ik heb toen een hele preek gehad, en vervolgens de staf een week overslaan qua paardrijden.
Toen ik nog ouder was, heb ik het nog een keer geprobeerd, betrapt, en heb de hele avond met mijn ouders gepraat (zo herrinner ik het me, maar het zal vast een half uurtje zijn geweest…) Over dat ze toch wel erg teleurgesteld waren, en dat ze dit van een jonder kind wel verwachten, maar niet van mij… En of ik eigelijk wel te vertrouwen was, hoe ik dat straks met werk moest doen, want ik kon dan natuurlijk niet met geld gaan werken, ik was immers niet betrouwbaar?
Echt, dat gesprek heeft mij de ogen geopend, en nu nog ben ik blij dat mijn ouders zo de tijd hadden genomen om écht met me te praten. Ik ben nu dan misschien overdreven eerlijk, maar het zit er wel echt in, want meestal handel ik eerst, en dan pas besef ik me dat ik nou ook niet altijd zo eerlijk hoef te zijn…
Maargoed, dat gesprek heeft het hem gedaan, de straf was even balen, maar toch snel weer vergeten…
Als je een passende straf bedacht hebt zou ik daar niet te lang mee wachten. Anders snapt ze misschien niet meer dat het nog voor de gummen is als er te lang tussen zit.
We hebben het er net over gehad. Ze mocht het zelf bedenken. Kwam eerst met dingen als: ik mag geen spelletjes op jouw laptop meer doen. Slim kind, want dat doet ze eigenlijk nooit… Daarna vond ze dat ze dan maar vroeg op bed moest. Nu gaat ze dus aankomende week met Marijn mee naar boven en dan op bed.
@Chrisje wrote:
Ik denk dat het terugbrengen en verontschuldigen al een straf op zich is.
Ligt er natuurlijk aan hoe er door de GO op gereageerd wordt.
Ik heb ooit, 7jr, mijn zusje 1+1=2 geleerd…door het op een auto te krassen :oops: :wall: :eh: Ik moest naar die oma gaan om te zeggen dat het door mij kwam. Schoorvoetend heb ik wel 3x zo lang over die paar minuutjes lopen gedaan. De oma zei: och meid, wat goed dat je het zegt, lust je een snoepje?
Huppelend ging ik naar huis met een BIG smile.
Dus echt een straf was het voor mij niet.
Anyways, denk dat het een goede oplossing is om haar zelf de straf te laten bedenken. Die ga ik onthouden.
Misschien had ze anders gereageerd als je haar afzonderlijk had gevraagd of zij de twee gummen had meegenomen.
Stelen is een zwaar woord… maar toegeven waar je zusje bij is, ook…
En verder… ben ik het eens met de dames die een bos bloemen teveel vinden. Sorry zeggen en daarna weer over naar de dag van nu… Dat is kindeigen… en gelukkig maar. Ouderen zouden daar een voorbeeld aan kunnen geven. Ik zou zeker niet NOG iets erbij doen. Aan schuldgevoel heeft ze niets. Volgens mij weet ze dat het niet mag… Meer op haar gemoed inpraten heeft volgens mij geen zin.
@Imfe wrote:
@Chrisje wrote:Ik denk dat het terugbrengen en verontschuldigen al een straf op zich is.
Ligt er natuurlijk aan hoe er door de GO op gereageerd wordt.
Ik heb ooit, 7jr, mijn zusje 1+1=2 geleerd…door het op een auto te krassen :oops: :wall: :eh: Ik moest naar die oma gaan om te zeggen dat het door mij kwam. Schoorvoetend heb ik wel 3x zo lang over die paar minuutjes lopen gedaan. De oma zei: och meid, wat goed dat je het zegt, lust je een snoepje?
Huppelend ging ik naar huis met een BIG smile.
Dus echt een straf was het voor mij niet.
die eerste minuten klonken anders behoorlijk als een lijdensweg :wink: (maar goed, als je de volgende keer ervan uit gaat dat je een zelfde reactie krijgt als je iets opbiecht, dan heeft het idd het verkeerde effect)
Ik ben het verder met preggie en nef eens. Ik schrik zelfs een beetje van het gewicht dat je eraan hangt :shifty: Tuurlijk: stelen mag niet, en jokken ook niet. En tuurlijk wil je ze dat ook bijleren en moet je er dus iets mee doen. Maar ik vind wel dat je het in perspectief moet zien, en dan is het toch niet heeeel gek dat ze een keer twee gummetjes meeneemt? Je hebt haar, ook zonder haar ook nog bloemen te laten kopen, al duidelijk gemaakt dat dat dus echt niet kan. Als ze nog eens in de fout gaat, lijkt het me tijd voor een zwaardere maatregel, want dan is ze gewaarschuwd. Maar nu is ze gewoon een kind dat een misstapje doet dat elk kind vast wel eens, of vaker, begaat. Ik vind het woord stelen dan ook meteen zo zwaar klinken....
Oh meis knetterlastig! Je weet zelf dat Sas niet dom is, ze weet zelf ook dat ze fout zat maar ja daarna he…
Hoe kun je voorkomen dat ze het weer doet? Je wilt niet dat ze leugentjes verteld, zeker niet dat ze Sen erbij betrekt! Nu zeggen ze wel dat leugentjes vertellen betekend dat je kind zich mentaal weer verder ontwikkeld, dat dat ook goed is, dat kleine leugentjes moeten kunnen (ja mama heb mijn brood opgegeten en ondertussen is het op school in de prullebak beland bv) maar grote leugentjes en helemaal als ze al weet en heeft gehoord dat ze er een klein meisje van 2 verdriet mee heeft gedaan. Kan me voorstellen dat het je dan extra raakt alsof Sas dat gevoel van meeleven niet in zich heeft. Mss heb je baat bij een centrum voor jeugd en gezin? Die hebben ws ook wel een en ander op internet staan en wie weet zit er wel 1 bij je in de buurt? Evt via het CB na te vragen. :-* De enige die weet of een evt straf past bij je meisje dat ben jij en natuurlijk A. :thumbup:
Rhiannon, jouw advies vind ik wel weer erg zwaar.
Volgens mij hoort een leugentje ook wel bij de leeftijd.
Ik vind zelf een straf verzinnen erg goed. En het zijn misschien maar 2 gummetjes, maar het is niet van haar en dat weet een kind van 7,5 echt wel. Het is iets meenemen en er daarna over liegen. Ik ben het eens met Marion dat ze meer gewicht eraan hangt. Ik zou ook een signaal af willen geven. En haar eigen verzonnen straf vind ik ook weer gepast. Ik onthou dit zeker mocht dit ooit voorvallen.
(Q*@#&(@*#& Gisterochtend heeft ze dus de gummetjes terug gebracht. Toen ze thuis kwam vroeg ik haar wat de go zei. ‘Het was wel goed’ had ze gezegd volgens Sascha. Nou dat was leugen nummer zoveel van deze week.
Sascha is namelijk helemaal niet binnen geweest en heeft de gummetjes onder de schutting door gegooid. Ze heeft dus haar excuses helemaal niet gemaakt en daarover, wederom, over gelogen.
Ik heb haar vanmorgen gezegd dat ik haar gedrag absoluut niet meer vind kunnen en dat ik er genoeg van heb. Daarna heb ik haar een vluchtige kus gegeven en gedag gezegd.
Bah zeg, dit valt me zo ontzettend tegen…