Waarom ben je zelf niet meegegaan? Ik kan me goed voorstellen dat ze ze niet af drurfde te geven en dan idd zegt dat de go het ‘wel goed vond’, want ze wist natuurlijk al wat jij er van zou zeggen 
Op deze manier blijft het een ‘hot-topic’ met teleurstellingen.
ai ai! Wat een verhaal wordt het zo :hug: Kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent in je dochter. Misschien nu toch voor de optie bloemetje van zakgeld gaan? En dan op een afstandje meekijken wat ze doet? Veel wijsheid gewenst!
Argh wat bagger meis. Ze schaadt jullie vertrouwen en dat is best heftig. En tja wat is er zwaar aan advies vragen van een bureau wat zich specialiseert in de opvoeding van kinderen? Er is niets zo moeilijk als kinderen opvoeden dus advies kan dan best helpen. Betekend heus niet dat ze je zullen adviseren je kind op te sluiten of naar een psych te gaan. Ze staan simpelweg niet zo dicht op je kind en kunnen wat meer objectief een advies geven. En ja ieder kind haalt wel eens wat uit, of dat nu rotterigheid is mbt andere kinderen pesten of dat ze leugentjes vertellen of zelfs iets gaan stelen uit een winkel. Maar wanneer je iets in de kiem kunt smoren why not?
Is er niets iets wat Sas verzamelt wat ook geschikt is voor kleine 2 jarige meisjes waarmee ze haar excuus kan aanbieden? En kan me voorstellen dat je er zelf zo kort op staat dat het lastig is wanneer je zelf meegaat maar kan A. evt met Sas meegaan bij het excuus aanbieden? :-* Ze vervalt nu van het ene leugentje in het andere om zichzelf te beschermen.
Ik zou met haar terug gaan naar de GO om ditmaal dus ‘echt’ excuses aan te bieden.
Verder zou ik als je het liegen een te groot probleem vind worden (dat kan ik natuurlijk niet voor jou inschatten vanaf hier), je dáár op focussen.
Daar een gesprek met haar over aangaan.
Pikken gebeurt wel vaker, nouja niet dat het ‘gewoon’ is, maar Lucas heeft het ook gedaan.
Die toverde nadat ik hem had opgehaald bij het KDV ineens een zandbakfiguurtje uit zijn jas ‘Kijk dan mam, wat ik hier heb’.
Zich dus totaal niet bewust ook van wat hij had gedaan.
Ben meteen omgedraaid en hem hem het figuurtje terug laten geven aan de leidster en sorry laten zeggen.
Nou, dat kwam er niet in 3 tellen uit, verschrikkelijk ongemakkelijk voelde hij zich.
Hij was natuurlijk nog super jong, maar hoop toch dat voor hem duidelijk is geworden dat je nooit iets zomaar mee mag nemen.
Daarna was het ook gewoon klaar, verder tot de orde van de dag zeg maar.
Persoonlijk zou ik in jouw geval het liegen erger vinden dan het meenemen van de gummen.
Robin begint er ook wel een handje van te krijgen, maar dan meer om zichzelf in te dekken.
Zo zat Lucas laatst met zijn vinger tussen de deur, en volgens Robin had Lucas dat zelf gedaan.
Dus ik vroeg hem, ‘Hoe dan?’
Robin het voordoen (ik had al een raar gevoel erbij) en volgens Robin had Lucas met dezelfde hand als waarmee hij tussen de deur zat, de deur dicht gedaan.
Uhm, tja Robin, dat kan natuurlijk niet… heb jij het gedaan?
Toen kwam dus de aap uit de mouw.
Uitgelegd ook dat ik het liegen erover veel erger vind en dat hij beter gewoon eerlijk kan zijn.
Maar dat zit hem volgens mij gewoon in de leeftijd…
Ik vind het meenemen van de gummen eigelijk net zo erg als het liegen en zou dus over beide dingen een goed gesprek aangaan…vind beide echt niet kunnen en gezien de leeftijd van de dochter van de ts vind ik het ook wel heel erg…zo jong, maar wel de leeftijd dat je zoiets bewust doet. Kijk een 3 jarige doet dat volgens mij niet bewust. En als er na gevraagd wordt en je zegt nee, dan doe je het dus helemaal bewust want je weet dat je het wel gedaan hebt.
Kan me voorstellen dat je er erg mee zit en zou het dus ook niet zomaar aan me voorbij laten gaan, in iedergeval een goed gesprek erover, maar toch ook een passende straf. Die zou ik zo 1, 2, 3 ook niet weten eerlijk gezegd :think:
Het terugbrengen en excusses maken vind ik opzich nog geen straf ook het gesprek aangaan met je kind vind ik geen straf.
wat een rot leeftijd is het soms toch…
maar ik zou dus echt persoonlijk met haar naar de Gastouder gaan,
ik zou haar wel zelf even bellen, en samen toch nog wat bedenken.
en zeker met een exucces erbij…
Zo onder de poort doorgooien is natuurlijk niet echt de bedoelling…
Dank allemaal. Het kwam vanochtend dus uit omdat de GO het tegen mij zei (Toen ik de kinderen bracht) Ik heb dus meteen geeist dat ze excuses alsnog maakte en dat deed ze ook.
Dat liegen vind ik zeker erger dat het pikken van de gummen, ondanks dat ik echt denk dat ze zeer zeker bewust heeft gedaan.
Pff…
@fiep klophout wrote:
@Imfe wrote:@Chrisje wrote:Ik denk dat het terugbrengen en verontschuldigen al een straf op zich is.
Ligt er natuurlijk aan hoe er door de GO op gereageerd wordt.
Ik heb ooit, 7jr, mijn zusje 1+1=2 geleerd…door het op een auto te krassen :oops: :wall: :eh: Ik moest naar die oma gaan om te zeggen dat het door mij kwam. Schoorvoetend heb ik wel 3x zo lang over die paar minuutjes lopen gedaan. De oma zei: och meid, wat goed dat je het zegt, lust je een snoepje?
Huppelend ging ik naar huis met een BIG smile.
Dus echt een straf was het voor mij niet.
die eerste minuten klonken anders behoorlijk als een lijdensweg :wink: (maar goed, als je de volgende keer ervan uit gaat dat je een zelfde reactie krijgt als je iets opbiecht, dan heeft het idd het verkeerde effect)
Dat was toen op het moment wel zo, maar dat was alweer weggevaagd door de lekker lolly die ik kreeg :lol:
Wat moeilijk is dat heh? 
Ik heb zelf uiteraard als kind ook wel gelogen en gepikt, maar heb gaandeweg toch een zeer sterke voorkeur voor eerlijkheid ontwikkeld en hecht ontzettend veel waarde aan vertrouwen. Ik heb dus ook echt een bloedhekel aan liegen en worden belogen…
Naar mijn dochter toe heb ik altijd benadrukt hoe belangrijk ik het vind, dat we elkaar kunnen vertrouwen. En dat dat alleen kan, als we eerlijk tegen elkaar zijn. Zij weet uit ervaring dat ik eerlijk naar haar toe ben over wat dan ook maar (ja, ook over Sinterklaas ) en is gelukkig over het algemeen ook eerlijk naar mij toe (soms wel eens een leugen hoor, er is hier ook wel eens wat voorgevallen, het blijft natuurlijk wel een kind ). Als ze iets heeft gedaan wat eigenlijk niet de afspraak was, durft ze me dat te vertellen. Dat stukje vertrouwen koester ik. Daarom laat ik haar op zo’n moment eerst weten dat ik het fijn vind, dat ze dit aan mij vertelt. Pas daarna leg ik haar uit dat ik graag wil, dat ze zich in het vervolg aan de afspraken houdt en waarom ik dat graag wil.
Ik hoop natuurlijk ontzettend dat dit zo blijft…
Dat vertrouwen is zo essentieel. Persoonlijk denk ik, dat straffen daar meer afbreuk aan doet dan dat het er iets aan zou toevoegen. Ik zou daarom waarschijnlijk kiezen voor serieuze gesprekken daarover. Waarom is vertrouwen zo belangrijk, wat doet liegen daarmee en waarom is het niet geaccepteerd om iets te pikken. En idd het kind (met jouw begeleiding) de consequenties van zijn daden laten dragen.
Op internet vond ik o.a. deze site: opvoedadvies-liegen. Misschien kun je daar iets mee? Er is vast meer info te vinden waar je bruikbare tips uit kunt halen.
Wat ik verder ooit eens ergens heb gelezen en altijd heb onthouden, is: vraag nooit naar de bekende weg. Bijvoorbeeld: als je kind duidelijk zichtbaar chocolade om zijn mond heeft, vraag dan niet of hij stiekem heeft gesnoept, maar zeg dat je ziet dat hij bij de chocolade heeft gezeten. Een vraag laat iemand namelijk altijd een keuze en het is denk ik niet meer dan logisch, dat een kind in zo’n geval de voor hem gemakkelijkste uitweg zal kiezen.
Tot zover my two cents :shifty: