Ben ondertussen toch wel echt benieuwd hoe dat gaat zijn; zo’n leeftijdsverschil tussen eerste en tweede kindje.
Zie her en der best wel wat bannertjes met ongeveer een zelfde leeftijdsverschil als dat het hier tussen nano en zijn broertje/zusje zal zijn, dus vertel mij eens: hoe gaat dat?
Hebben ze wel iets aan elkaar, spelen ze samen, en vanaf wanneer dan ongeveer? Of vindt de grote broer/zus het eigenlijk vooral maar lastig? (nee, zeg dat maar niet 
).
Ik heb in mijn vriendenkring wel wat vrienden die ook ongeveer toen ze 5 waren hun eerste broertje/zusje kregen, en die zeggen eigenlijk dat het vooral op latere leeftijd (post puberteit zelfs) pas interessant werd…Dan ligt er natuurlijk nog een heel lang stuk voor ze waar ze iets aan elkaar kunnen hebben, maar ben toch benieuwd hoe de ervaringen hier zijn tijdens de kinderjaren?
wij hebben dan geen 5 jaar maar 3,5 jaar verschil heel bewust langer tijd tussen 1ste en 2 e.
ze spelen samen en de oudste snapte heel goed wat te wachten stond dat ze een broertje of zusje kreeg en het was vanaf het begin gelijk goed niet jaloers of dergelijke.
het is natuurlijk niet zo dat de oudste moet toe geven onder het moto jij bent ouder nee samen spelen samen delen.
de jongste was wel snel uitgekeken op echt baby peuter speelgoed ze spelen samen veel met het speelgoed van de oudste en vermaken zich prima samen dansen kassa keuken papa en mama spelen en begrijpen elkaar zonder iets te zeggen
de oudste is heel zorgzaam na haar broertje toe helaas af en toe te erg krijgt de jongste straf is het zo van oh kom maar bij je zus :inlove: :?
denk niet dat je er teveel zorgen of dergelijk moet gaan maken gewoon overal bij betrekken voorbereidingen na baby toe samen kamertje doen spullen kopen en zo dan komt het allemaal goed en kun jij straks heerlijk van je 2 schatten genieten.
Ik denk dat het heel verschillend is, en ook te maken heeft met het karakter van het oudere kind…
Ik zelf was 5 jaar toen mijn broertje geboren werd…5 jaar lang had ik mn ouders voor mezelf en alle aandacht en ineens moest ik het delen…daar was ik het niet mee eens, mn ouders gaven mij net zoveel aandacht als mn broertje (soms zelfs express wat meer) maar het was nooit goed genoeg voor mij, ik vond mn broertje stom…
Heb eigenlijk nooit echt met hem gespeelt en vond het verschrikkelijk als ik hem weer eens mee moest nemen als ik wat leuks ging doen…
Ook kreeg ik altijd te horen als er wat was: jij bent de oudste en verstandigste…wat bij mij over kwam als dat hij alles kon maken en ik het altijd gedaan had…
Ik ben pas goed met mn broertje over weg kunnen gaan toen hij ongeveer 15/16 jaar was en wat volwassener werd, toen ik nog thuis woonde was het oorlog tussen ons.
Daarom ga ik persoonlijk proberen om er wat minder leeftijd verschil tussen te houden omdat ik weet dat het bij mij vroeger niet werkte.
Natuurlijk hoop ik gewoon dat jou kleine vent een fantastisch broertje gaat zijn voor de kleine :thumbup: :mrgreen:
Onze kindjes schelen straks “maar” 22 maanden, dus vanuit die ervaring kan ik er (sowieso nu nog) niks over zeggen.
Maar ik scheel zelf wel 5,5 jaar met m’n jongere zus (na mij kreeg ons mam 3x een miskraam :(, was dus niet de bedoeling dat er zoveel leeftijd tussen zou zitten). Heb overigens ook een bijna 2 jaar oudere broer, dus die schelen bijna 7,5 jaar.
Ik kan me als kind nog herinneren dat ik echt DOL was op mijn kleine zusje, kon lekker moederen enzo :inlove:
Wij hebben ook bewust de zwangerschap meegemaakt, zelfs een keer mee naar de echo geweest (al weet ik daar niks meer van hoor).
Wij gingen naar de buren toen ons mam moest bevallen en ik zie ons nog rond de tafel zitten; mijn broer en buurjongens hopend op een jongetje en ik (enige meisje) hopend op een meisje. Kreeg nog gelijk ook :inlove:
Ik was echt apetrots, ook dat ik mocht trakteren op school
Ik kan me er eigenlijk niks negatiefs aan herinneren.
Toen ik puber was (dus zeg 15/16), toen was mijn zusje niet zo interessant voor mij, ze was toen een jaar of 10/11. Maar goed, ik vond mijn oudere broer ook niet zo interessant, hahah (maar dat kwam denk ik omdat mijn vriendinnen hem WEL interessant vonden, en dat vond ik dan weer behoorlijk irritant 8) )
Toen zij een puber was en ik aan het studeren… toen vond zij mij niet zo interessant 
Maar naarmate je ouder wordt, valt dat leeftijdsverschil gewoon weer weg. En vind ik het meer jammer dat we niet dichter bij elkaar wonen, dan dat we 5,5 jaar schelen.
Mijn schoonzus heeft de kinderen trouwens ook steeds met een aantal jaren ertussen (oudste 10, 2e is 4 en de 3e nu op komst) en het heeft gewoon ‘voors’ en ‘tegens’. Net als dat het ‘voors’ en ‘tegens’ heeft als je ze heel dicht op elkaar hebt.
(ik zet het bewust tussen haakjes, want hoe kan je eigenlijk nou over nadelen spreken als het over (je eigen) kinderen gaat?)
Het komt zoals het komt, en ik denk dat het ook wel ligt aan het karakter van je kindjes.
Geniet ervan!!
Groetjes,
Marieke
P.S. Fiep, volgens mij zijn wij even ver zwanger :mrgreen:
kennissen van ons hebben 3 kids met telkens zo’n 5 jaar ertussen.
Hun oudste vond het helemaal geweldig toen ze een broertje kreeg en ook toen ze 10 was er nog een kleintje bij vond ze geweldig.
De middelste was minder into babietjes en vindt de jongste eigenlijk nu pas echt leuk nu hij zelf 10 is en zijn broertje 5… nu kunnen ze wat ruiger met elkaar spelen etc etc.
De oudste is nu 15 en komt nu wel beetje heel erg in andere levensfase als de andere 2. Zit niet alleen op de middelbare school, maar ook langzaam interesse voor jongens, al orienteren op wat na school etc. Dan is het verschil met een 10 jarige best groot… en met een 5 jarige al helemaal natuurlijk :lol:
Tussen mij en mijn jongere broertje zit ongeveer vijf jaar. Mijn oudere broer is anderhalf jaar ouder.
Wat ik me herinner is dat we weinig met ons broertje speelden, wel met elkaar. We namen hem wel op sleeptouw naar de speeltuin vanaf dat ie een kleuter was. Of het niet samen spelen met de leeftijd te maken had weet ik niet, mijn broertje was qua karakter nooit makkelijk, dus dat speelt allicht een belangrijke rol…
Ik vind dat ik pas echt een beetje een band met hem krijg nu hij wat meer ontpuberd is, maar t is nog met pieken en dalen.
Hoewel wij er 2 tussen hebben, scheelt Aniek bijna 6 jaar met Suus en ze is echt wel gek met haar zusje, maar ook wel zo kien dat ze dus goed beseft dat ze relatief " weinig" aan haar zusje heeft.
Ze zegt zelf " mama Suus gaat naar school als ik al bijna naar de hogere school ga en als ik mag gaan leren autorijden, gaat Suus pas naar de hogere school"
Tja… en dat is natuurlijk ook zo.
Toch heeft het ook wel wat om al zo’n grote zus te zijn.
Ze vind het geweldig om Suus te duwen in de kinderwagen, aait haar sneller over de wangetjes als ze huilt en ik niet ter plekke ben en juist omdat er zoveel leeftijdsverschil tussen zit, doet ze soms erg groot en speelt ze bewust " laag" met haar zusje door babyspeeltjes steeds weer aan suus te geven.
Ruud mijn man scheelt zelf ruim 5 jaar met zijn zusje en hij zegt daar zelf altijd over " toen ze nog een baby was, had ik er niet zoveel mee… t was gewoon een baby. Maar toen ze in de pubertijd kwam vond ik het als lange slungel van 17 wel ergggg leuk dat ze al die meiden steeds mee naar huis nam en toen ze eenmaal mocht stappen ging ik als grote beschermende broer wel mee.
Inmiddels is hij 38 en kan hij al vanaf zijn 16e ofzo, veeeel beter met zijn zusje dan met wie ook. Ze hebben ook altijd van alles samen ondernomen… stedentripjes, meedoen aan de nijmeegse vierdaagse enzo.
Het is maar net of Nano straks een klik heeft in karakter met brusje en dan zal het wel goed komen denk ik zo, is die klik er niet, dan zal je een andere relatie zien, maar ze blijven natuurlijk wel broer/brus… :-*
@Cell wrote:
Hoewel wij er 2 tussen hebben, scheelt Aniek bijna 6 jaar met Suus
vind ik toch wel echt een andere situatie. Ik scheel ook 6 jaar met mijn broer, maar feit dat daar 2 anderen tussen zitten, maakt het toch wel heel anders.
Ik zie dat men denkt dat ik me zorgen maak. Doe ik niet hoor :angel: Ben gewoon vooral heel benieuwd. Vind het tot nu toe echt onwijs leuk dat ie al wat ouder is, dat ie zoveel meekrijgt van de zwangerschap, de manier waarop ie er mee bezig is en ermee omgaat. Zou het voor geen goud willen missen. Maar ben dus (logisch) ook stiknieuwsgierig hoe het straks is als de baby er echt is. hoe het in het begin zal zijn en hoe het zich zal ontwikkelen.
Ik snap dat daar geen pasklaar antwoord op is, niet elk kind is hetzelfde, niet elke situatie is zelfde enz enz.
ik lees mee… wij gaan ook voor een 2de en het is natuurlijk omdat ik ook in de mmm zit niet heel duidelijk hoelang het zal gaan duren en hoeveel leeftijd er dan tussen zal zitten
ik ben toen tygo 1 jaar was opnieuw een opleiding gaan volgen en een carriere switch gedaan dus lag de kinderwens in de koelkast
maar nu een klasgenoot van mij afgelopen zomervakantie tehoren had gekregen dat ze een agressiefe vorm van bmh-kanker had en hierdoor haar baarmoeder verwijderd moest worden en haar kinderwens in duigen zag vallen werd ik met beide benen op de aarde gezet en ben ik tot het besluit gekomen mijn wens eerder te willen vervullen… want je weet dus nooit hoe het gaat en dan zou ik spijt hebben en je hebt niks aan de gedachte “had ik toch maar”
dus we gaan er weer voor !
al vanaf juni hoor :mrgreen:
Hier zit 4,5 jaar tussen kind 2 en kind 3. Vanaf het allereerste begin gaat dat goed. Ze vinden elkaar super. Ze kunnen met elkaar spelen, maar ook zonder elkaar. Het zijn gewoon echt broertjes.
Soms kunnen ze niet zonder elkaar en soms niet met elkaar.
Zelf vind ik het eigenlijk gewoon erg prettig dat er zo’n leeftijdsverschil is. Het is handig zeg maar. Zoon 2 (8 jaar) begrijpt heel goed dat zoon 3 (3,5 jaar) met dingen nog wat meer hulp (en dus tijd) nodig heeft dan hij. Sterker nog, hij wil zijn broertje ook best helpen. Ook toen de jongste er net was, kon zijn broer al begrijpen (meestal dan) dat hij af en toe even geduld moest hebben met bepaalde dingen, omdat ik eerst de jongste eten moest geven/luier verschonen of wat dan ook.
onze kinderen schelen maar heel weinig… dit is altijd onze wens geweest (wij kunnen het wel willen, maar wil niet zeggen dat het zo snel lukt)
maar ik scheel zelf 6 jaar met mijn broer… en om eerlijk te zijn hebben wij dus niet veel aan elkaar …
ook al hebben wij allebei kinderen en we wonen heel dicht bij elkaar… dit bindt ons wel, maar zien elkaar eigenlijk niet zo veel. kinderen spelen wel regelmatig met elkaar.
toen hij een vriendin kreeg was ik altijd het “zusje” van.
toen ik op de leeftijd van uitgaan was, ging hij ook uit, maar ja… je gaat niet samen vanwege het leeftijd verschil…
en je “schaamt” je dan wel, want ja je kleine zusje is niet “cool”
ook hij vond het zelf niet leuk omdat hij aandacht moest delen
nu klinkt het alsof we niks met elkaar hebben… ik hou natuurlijk wel van hem he… maar dat wij veel aan elkaar hebben gehad… nee dat niet…
mijn vriend en zijn broertje schelen dus 1.5 jaar… en als ik zie hoe die met elkaar omgaan, en ook de vrienden… je kunt merken dat je meer in dezelfde leefwijze zit, je bent met dezelfde dingen bezig… (ondanks dat wij al 2 kinderen hebben en hun niet)
maar misschien kan het er ook aan liggen dat het bij ons broer-zus is en bij mijn vriend 2 jongens…
mijn positieve verhaal… mijn nicht heeft een zoon en dochter en schelen 4 jaar… en die zijn samen wel heel close…
Ik denk dat het heel persoonlijk is per kind. Er zijn kinderen dat gaat heel goed samen ongeacht leeftijd. Ook heb je kinderen die het niet eens met elkaar kunnen vinden, ongeacht leeftijd.
ik kom zelf uit een gezin van drie kinderen, ik ben de jongste, de middelste van ons gezin is vier jaar ouder en de oudste zes jaar ouder. toen ik klein was speelde ik zelf met eigen vriendjes, soms met de andere kinderen uit ons gezin. En toen ik ouder werd speelde ik nog meer zelf. Ik had gewoon mijn eigen vriendjes en vriendinnetjes. En de anderen hadden dit ook. Dat was ook prima zo. Omdat ik de jongste ben ik ook nog enkele jaren als enigst kind thuis gewoond, dat vond ik ook helemaal niet erg.
@Pitje27 wrote:
mijn vriend en zijn broertje schelen dus 1.5 jaar… en als ik zie hoe die met elkaar omgaan, en ook de vrienden… je kunt merken dat je meer in dezelfde leefwijze zit, je bent met dezelfde dingen bezig… (ondanks dat wij al 2 kinderen hebben en hun niet)
maar misschien kan het er ook aan liggen dat het bij ons broer-zus is en bij mijn vriend 2 jongens…
Zelf scheel ik 3,5 jaar met mijn oudste broer en iets meer als 2 met mijn jongste broertje. Als kind en zelfs t/m studeren had ik veel met mijn oudste broer. Mijn broertje vond ik ook leuk, deed ik ook genoeg mee, maar ondanks dat het maar 2 jaar was, was hij anders in doen en laten. Mijn broer en ik leken veel meer op elkaar.
En nu? Zie ik mijn oudste broer amper en hoewel ik en mijn jongste broertje ook de deur niet bij elkaar plat lopen… is die omgang nu juist heel natuurlijk en heel makkelijk.
Het kan dus ook heel erg veranderen in de loop der jaren.
@mamaMarije wrote:
@Pitje27 wrote:mijn vriend en zijn broertje schelen dus 1.5 jaar… en als ik zie hoe die met elkaar omgaan, en ook de vrienden… je kunt merken dat je meer in dezelfde leefwijze zit, je bent met dezelfde dingen bezig… (ondanks dat wij al 2 kinderen hebben en hun niet)
maar misschien kan het er ook aan liggen dat het bij ons broer-zus is en bij mijn vriend 2 jongens…
Zelf scheel ik 3,5 jaar met mijn oudste broer en iets meer als 2 met mijn jongste broertje. Als kind en zelfs t/m studeren had ik veel met mijn oudste broer. Mijn broertje vond ik ook leuk, deed ik ook genoeg mee, maar ondanks dat het maar 2 jaar was, was hij anders in doen en laten. Mijn broer en ik leken veel meer op elkaar.
En nu? Zie ik mijn oudste broer amper en hoewel ik en mijn jongste broertje ook de deur niet bij elkaar plat lopen… is die omgang nu juist heel natuurlijk en heel makkelijk.
Het kan dus ook heel erg veranderen in de loop der jaren.
hun lopen bij elkaar de deur ook niet plat, maar die omgang is wel makkelijker dan bij mijn broer.
Maar als ik bij mijn broer naar binnenloop is er ook gemoedelijk, maar toch heel anders…
Zal ik effe?
Ryan word in december 7 en Nina is ruim 2 en een half, zij schelen 4 jaar en 3 maanden.
In de babytijd heeft Ryan niet superveel naar haar omgekeken en toen ze ging lopen e.d begon het contact eigenlijk pas een beetje te komen.
Maar dan wel meer in de zin van “nee Nientje, die is van mij!”
Nu is ze zelf lekker aan het kletsen en aan het rennen en soms is er ruzie en soms spelen ze heel leuk met elkaar.
Ik moet er bij zeggen dat Nina een lekker pinnig vrouwtje is en heel goed haar mannetje staat en de mannen hier prima aan kan :shifty:
Je ziet wel veel verschil in niveau hoor, Ryan wil dingen op een bepaalde manier en Nina doet het echt op peuterniveau en dat steekt Ryan wel eens.
Nina is ook heel erg van het kopieren van wat Ryan doet (héél leuk als het voorbeeld in kwestie adhd/ass heeft :wall: maar das een ander topic) want wat Ryan doet is natuurlijk héél mooi.
We gaan het nog meemaken wat de toekomst allemaal brengt, tot nog toe bevalt het leeftijsverschil mij eigenlijk heel goed en pakken de boys het heel goed op. (Loek heeft nog een zoon, bezoekregeling vandaar ‘boys’)
Ik heb doordat Ryan al naar school gaat vanaf haar geboorte wél de gelegenheid om Nina mijn onverdeelde aandacht te geven net zoals bij Ryan het geval was dus in alle opzichten is het nog steeds genieten hier 
@fiep klophout wrote:
@Cell wrote:Hoewel wij er 2 tussen hebben, scheelt Aniek bijna 6 jaar met Suus
vind ik toch wel echt een andere situatie. Ik scheel ook 6 jaar met mijn broer, maar feit dat daar 2 anderen tussen zitten, maakt het toch wel heel anders.
Ik zie dat men denkt dat ik me zorgen maak. Doe ik niet hoor :angel: Ben gewoon vooral heel benieuwd. Vind het tot nu toe echt onwijs leuk dat ie al wat ouder is, dat ie zoveel meekrijgt van de zwangerschap, de manier waarop ie er mee bezig is en ermee omgaat. Zou het voor geen goud willen missen. Maar ben dus (logisch) ook stiknieuwsgierig hoe het straks is als de baby er echt is. hoe het in het begin zal zijn en hoe het zich zal ontwikkelen.
Ik snap dat daar geen pasklaar antwoord op is, niet elk kind is hetzelfde, niet elke situatie is zelfde enz enz.
Voor jou als jongste ja..
Suus zal nooit beter weten dan dat ze 3 boven zich heeft.
Maar het ging mij om het punt dat een kind van ruim 4, 5 of zelfs 6 al in een heel ander gevoelsleven zit en veel meer dingen bewust is.
Die zal op den duur een eigen mening hebben.
Aniek vind dus niets aan Suus... ze beseft gewoon dat het verschil te groot is en ze altijd in een andere fase zal zitten dan haar babyzus.
Dat maakt niet dat ze het minder leuk hebben, maar dat maakt wel dat je gewoon afhankelijk bent, meer dan bij kleine leeftijdsverschillen, van matchende karakters.
Bij een klein leeftijdsverschil merk je er op de leeftijd van 5 en 6 of 6 en 7 gewoon erggg weinig van. Ze hebben ook wat spelen betreft vaak hetzelfde niveau en natuurlijk kunnen kinderen onderling een hekel aan elkaar hebben, maar dan nog zijn de fases waar ze door gaan redelijk gelijk opgaand.
Dat is gewoon niet zo als ze zoveel schelen.
Peter was bijna 3 toen Mies geboren werd en hij is nu bijna 5 en Mies is 2 en die 2 kunnen dus wel heel leuk met elkaar spelen, voornamelijk omdat Peet jonger is in zijn doen en laten en Mies juist ouder.
Maar Aniek kan ook niet zo veel met Mies, daar scheelt ze 4 jaar mee.
Ik denk dus dat je rekening moet houden met niet samen spelen, misschien zelfs irritatie omdat een jonger brusje niet snapt hoe er met speelgoed moet worden omgegaan waar Nano bijvoorbeeld zuinig op is.
Ze zullen ws pas meer aan elkaar hebben als brusje ook richting bewuste leeftijd gaat en meer snapt.
Mijn broer is 6 jaar en 3 maanden ouder. Ik was nog een cadeautje :lol: (en echt een kado… al die jaren dus geprobeerd, mee gestopt, en voila daar kwam ik)
En pas in de puberteit zijn we elkaar ‘leuk’ gaan vinden. Was errugg handig, een grote broer die al mocht stappen. En ik mocht zo mee :mrgreen:
Maar in onze kindertijd sloegen we elkaar vaak de hersens in. Letterlijk en figuurlijk, wat een ruzie hebben we gehad. Ik vond mijn broer kinderachtig (kreeg ik een zakje snoep, moest hij ook :roll: ) en hij vond mij een vervelend zusje die overal bij wou zijn. (klopt, ik wil dat nog steeds) En hoppa, lagen we weer op de vloer samen met een hoop geknijp en gestomp. Hij vond het ook altijd ‘leuk’ om mijn ribben te tellen. Dat was nadat ik erg ziek was geweest. tja ik kon als 6 jarige niet op tegen iemand van bijna 13 
Maar hij heeft me wel veel geleerd, slechte dingen maar ook goede dingen. Fietsen bijvoorbeeld. Mijn vader was 50 toen ik kwam en niet meer de snelste en daarom rende hij met me mee. En als 1 jarige uit de box klimmen, was mijn moeder ook zo blij mee :lol: :mrgreen:
Toen onze vader overleed was hij er. Ik werd toen erg bang in het donker en hij bracht me naar boven en deed het licht uit als hij ging slapen.
Wel word ik nu nog steeds door zijn vrienden aangesproken als ‘het kleine zusje van’. Terwijl ik toch ook al 24 ben. :eh:
Dus ja kan hem niet missen hoor We zijn elkaars getuige geweest op onze bruiloften en ja soms hebben we nog discussie’s samen, maar gelukkig geen ruzie meer zoals vroeger.
@Mutsie86 wrote:
Wel word ik nu nog steeds door zijn vrienden aangesproken als ‘het kleine zusje van’. Terwijl ik toch ook al 24 ben. :eh:
Mijn broertje is 30 en toch echt nog mijn broertje :lol:
Denk dat dat zo blijft tot we oud en grijs zijn… hij is altijd de jongste
Robin en Lucas schelen 4,5 jaar.
Wij hebben niet ‘bewust’ gekozen voor dit verschil, het is zo gelopen.
Ik denk dat aan elk leeftijdsverschil voor- en nadelen zitten.
Bij ons is het dus zo, en ik vind het prima.
Ik denk ook dat het geslacht hierin een rol speelt, ik denk dat 2 kinderen van hetzelfde geslacht sowieso meer overeenkomsten en gezamelijke interesses hebben, dan een broertje en zusje. Extra veel leeftijdsverschil lijkt mij in die situatie ook extra ‘afstand’ creeëren, maar dat is puur een gevoel.
Ik vond het juist heel prettig dat Robin al heel veel zelf kon toen Lucas geboren werd.
Geen dubbele luiers verschonen, niet 2 kinderen die beide nog niet kunnen lopen.
Robin ging ook al naar school, en dat geeft mij ook meer tijd met Lucas.
Als het anders zou zijn, zou ik daar ook vast de voordelen van in kunnen zien hoor.
Ga nu even uit van onze situatie.
Robin en Lucas zijn dol op elkaar, spelen veel met dezelfde dingen.
Lucas is ook veel ‘groter en wijzer’ dan Robin op die leeftijd, omdat hij natuurlijk voorbeelden ziet, en ander speelgoed tot zijn beschikking heeft.
Daarbij is het ook fijn dat Robin soms kan helpen, iets aangeven, Lucas helpen met zijn jas aan of uit doen, dat soort dingen.
Ik kan eigenlijk geen nadelen opnoemen, op dit moment…
Leuk om te lezen allemaal zeg.
Mijn broer schaamde zich dus echt niet voor zijn kleine zusje tijdens de puberteit, zoals ik ergens las
Hij is vijf jaar ouder en nam me mee uit, zorgde dat ik een paar uurtjes later mocht thuiskomen ‘ik breng dr wel thuis mam’. Heel gezellig altijd!
Mijn onschuldige vrijgezellevriendinnetjes voor zijn leuke vrienden speelden vast ook een rol :lol:
We hebben ook wel een periode van haat en nijd gehad hoor (toen hij net ging puberen en ik zo’n irritante leeftijd had dat je zoiets wel doorhebt en dan ff gaat zitten jennen), maar over het algemeen heb ik veel meer met hem als met mn zusje van 2 jr jonger. Van nog vroeger herinner ik me ook wel dat ik met zijn lego mocht spelen enzo, ik geloof dat hij het daarvoor niet zo boeiend vond, deed een beetje zn eigen ding en met onze oudste broer.