Ja weet je dat vind ik idd een heel ander verhaal.
Ik vind dat een ‘normaal’ kind gewoon moet eten wat de pot schaft en al helemaal niet als hij ergens anders is moet gaan zitten zeuren dat het brood pitjes heeft of niet wit is of… En ja, ik zou me dus echt rotschamen als mijn kinderen ergens iets niet willen eten, en dan zoiets simpels als brood. Kijk een bak olijven is weer wat anders natuurlijk, maar brood…?!
Van dit soort opmerkingen word ik toch altijd zo moe :? Dat zeggen echt alleen mensen met makkelijke eters. Makkelijk praten is dat.
tja, kan makkelijk praten zijn, maar los van wel of geen makkelijke eter, kan je het toch als een opvoedkundig iets zien dat je je kind wil bijleren dat het bij anderen meot accepteren wat het krijgt? En dat zeuren dat je dingen niet lust en liever net iets anders wilt, niet zo netjes is? Ik snap dat dat bij moeilijke eters iets lastiger is, maar ik vind dat wel iets wat je je kinderen mag meegeven.
Als je voor een speelkindje trouwens allemaal touren uit gaat halen om hem/haar te eten te geven wat ze wil, ga je dat dan ook voor je eigen kind doen? of is dat dan iets wat alleen aan de gast voorbestemd is?
Ik vind iets niet eten wel even anders dan erover zeuren.
Wanneer ik iets niet lust zeg ik ook: nee dank je. Klaar.
Ik vind het heel erg dat je je daarvoor schaamt, en het beeld wat je hiermee meegeeft aan je kind ook niet goed. Alsof je het alleen maar goed doet wanneer je alles lust.
Zeuren mag hier niet,dat vind ik ook niet kunnen, maar vriendelijk bedanken wel.
Ik vind iets niet eten wel even anders dan erover zeuren.
Wanneer ik iets niet lust zeg ik ook: nee dank je. Klaar.
Ik vind het heel erg dat je je daarvoor schaamt, en het beeld wat je hiermee meegeeft aan je kind ook niet goed. Alsof je het alleen maar goed doet wanneer je alles lust.
Zeuren mag hier niet,dat vind ik ook niet kunnen, maar vriendelijk bedanken wel.
Dat dus.
Mijn kind weet heel goed dat hij niets anders krijgt als hij iets niet wil eten. Maar dwingen om iets te eten? Dat vind ik persoonlijk erg ver gaan. Hij is de baas over zijn lichaam, in zoverre dat wij bepalen wat er gegeten wordt en hij bepaalt of hij het wel of niet eet. Bij een ander is dat erg spannend voor hem, hij vindt eten sowieso iets moeilijks als hij het eten niet kent en zeker in een vreemde omgeving.
En ja, totdat ik hem had vond ik ook dat je altijd moet eten wat de pot schaft en je overal van moet proeven en zeker bij anderen maar moest accepteren wat je wordt voorgeschoteld. Als je dan een kind krijgt dat heel voedsel gewoonweg niet in zijn mond stopt (en geloof me, dat hebben we op allerlei manieren geprobeerd) dan wordt je kijk op deze dingen wel wat anders.
Ik heb overigens nergens gezegd dat ik toeren uithaal voor gastkinderen. Ik zal wel een alternatief voorstellen als iemand iets niet lust aangezien ik dat wel zo gastvrij vind. Ik vind het ook fijn als men dat voor mij doet.
Met mijn kind hoeven ze juist geen rekening te houden. Dat is toch zinloos.
Maar dwingen om iets te eten? Dat vind ik persoonlijk erg ver gaan. Hij is de baas over zijn lichaam, in zoverre dat wij bepalen wat er gegeten wordt en hij bepaalt of hij het wel of niet eet. Bij een ander is dat erg spannend voor hem, hij vindt eten sowieso iets moeilijks als hij het eten niet kent en zeker in een vreemde omgeving.
En ja, totdat ik hem had vond ik ook dat je altijd moet eten wat de pot schaft en je overal van moet proeven en zeker bij anderen maar moest accepteren wat je wordt voorgeschoteld. Als je dan een kind krijgt dat heel voedsel gewoonweg niet in zijn mond stopt (en geloof me, dat hebben we op allerlei manieren geprobeerd) dan wordt je kijk op deze dingen wel wat anders.
Dwang is idd een goed recept tot iets niet meer eten… mijn oma heeft mij letterlijk fysiek tomaat opgedwongen en tot op de dag van vandaag moet ik gewoon echt niets hebben van tomaat.
Krijg het gewoon echt niet in mijn mond… en dat is gebeurt toen ik 5 was ofzo en ben inmiddels 32…
Even voor de duidelijkheid: natuurlijk hoeven kinderen niet altijd alles te lusten, maar zoals velen van jullie aangaven, wordt er bijna altijd wel gekeken naar een alternatief: kind lust geen pitjesbrood- dan misschien wel een crackertje of beschuitje oid. Lust ie geen ham dan mag ook pindakaas of hagelslag…
En ja, als een van mijn kids dan nog niet eet zou ik daar niet bepaald gecharmeerd van zijn nee. Ik vind net als Fiep dat het ook een beetje te maken heeft met wat je je kind meegeeft- opvoedtechnisch of hoe je het wilt noemen. En ja, er zijn altijd uitzonderingen te bedenken.
Overigens heb ik mijn kinderen nog nooit gedwongen om iets te eten/proeven en zou ik dat ook niet doen bij een ander kindje- maar er zijn wel grenzen aan hoe ver ik ga om iemand tegemoet te komen. Volwassene of kind: ik heb altijd wel van alles in huis waaruit je mag kiezen, maar ik loop dan niet ook nog speciaal voor x naar de winkel als je a t/m t niet wilt.
En ja, als een van mijn kids dan nog niet eet zou ik daar niet bepaald gecharmeerd van zijn nee. Ik vind net als Fiep dat het ook een beetje te maken heeft met wat je je kind meegeeft- opvoedtechnisch of hoe je het wilt noemen. En ja, er zijn altijd uitzonderingen te bedenken.
Quote:
Ik kan je vertellen dat ik het ook graag anders bezien had.
Maar laten we wel wezen, wat is er eigenlijk mis met een kind dat heel beleefd zegt: Nee dank je, ik hoef niets?
En ja, als een van mijn kids dan nog niet eet zou ik daar niet bepaald gecharmeerd van zijn nee. Ik vind net als Fiep dat het ook een beetje te maken heeft met wat je je kind meegeeft- opvoedtechnisch of hoe je het wilt noemen. En ja, er zijn altijd uitzonderingen te bedenken.
Ik kan je vertellen dat ik het ook graag anders bezien had.
Maar laten we wel wezen, wat is er eigenlijk mis met een kind dat heel beleefd zegt: Nee dank je, ik hoef niets?
Ligt eraan wanneer een kind zoiets zegt. als ik een koekje met pitjes aanbied, is er idd niks mis mee als dat netjes wordt geweigerd. Als het kindje blijft eten en ik heb -uitgebreid- gekookt, dan vind ik het alweer minder geslaagd, hoe netjes ze het ook zeggen. Want moet je dan dat kind maar gewoon niks geven omdat ze netjes heeft gezegd dat het niks hoeft??
Ik heb het hierboven overigens niet over iets als avondeten. Meer over drinken en een tussendoortje/fruit.
Brood is geen probleem, gelukkig.
Aan hem ergens savonds laten eten (vriendje of zo) begin ik gewoonweg niet aangezien ik daar wel problemen voorzie. Nu is dat gelukkig ook nog niet aan de orde geweest. Hij is natuurlijk ook nog erg jong.
Want moet je dan dat kind maar gewoon niks geven omdat ze netjes heeft gezegd dat het niks hoeft??
Ik weet niet wat ik zelf in zo’n geval zou doen. Alhoewel, ik maak geen husseleten meer, of beter gezegd, ik zorg dat ons husseleten op bord gehusselt wordt en dat dingen dus ook los te krijgen zijn aan tafel (groenten, pasta/rijst/aardappel). Dat werkt hier dus ik hoop dat er dan altijd iets op tafel staat wat wel gelust wordt voor een gast.
Maar wat je zegt, daarom laat ik hem (nog) niet bij iemand anders avondeten, tenzij ik de mensen goed ken en zij hem. Wat de boer niet kent…en zo. En hoewel ik hem dat graag zou leren, heb ik de oplossing nog niet gevonden.
Ik had het dus over het specifieke voorbeeld van brood. Avondeten is idd gewoon lastiger en komt ook gewoon meer voor, maar een kind dat brood weigert (hoe vriendelijk ook) omdat het niet hetzelfde is als thuis… dat vind ik gewoon gezeur. Kom op zeg. En als ze dan vervolgens ook nog crackers of beschuitjes als alternatief niet moeten, ja dan zou ik me dus echt schamen.
Dat heeft niets te maken met alles moeten lusten of alles moeten eten bij een ander, maar dit soort dingen zijn gewoon gemiep, dat accepteer ik thuis niet en al helemaal niet bij een ander.
En ik denk dat dat idd ook een stukje opvoeding is, ik leer mijn kinderen wel degelijk dat ze bij een ander niet gaan zitten miepen over bijv de verkeerde pindakaas (ik heb een zoon die nogal merkvast is wbt pindakaas :lol: ). Die eet je dan maar gewoon, ook al is de pindakaas thuis misschien iets lekkerder. Maar iets specifieks afslaan mogen ze heus wel hoor.
Maar waarom dan dat onderscheid? Waarom is het wel gemiep bij brood en niet bij avondeten?
Omdat brood* toch gewoon brood** is, dat bij 80% van de Nederlandse gezinnen met bijna dezelfde dingen*** belegd wordt :mrgreen: Bij het avondeten spelen 1001 verschillende factoren mee omdat iedereen anders kookt, andere dingen kookt etc.
*als je eens door de verschillen heen kijkt tussen bruin/ wit/ mais/ volkoren/ pitjes…
**En dan heb ik het bewust niet over roggebrood, zuurdezembrood etc omdat ik ervan uitga dat dit bij de meeste gezinnen niet standaard op tafel staat
Tja, je zult maar net dat uitzonderlijke kind hebben dat wel moeite heeft met brood eten en niet met avondeten. En dan is dat gemiep omdat brood nu eenmaal brood is? Ik vind dat geen sterk argument.
Ik kan hetzelfde aandragen over aardappels, pasta, rijst, groente met alle **uitzonderingen erbij.
Kijk, ik vind ook dat er niet gezeurd mag worden maar ik vind dat er wel erg makkelijk wordt geoordeeld over dit soort situaties. Je zult er maar voor staan met zo’n kind.
Nou weet ik niet, ik denk dat het toch voor een heel groot gedeelte opvoeding is.
En idd, als een kind gaat zitten zeuren dat ie geen gekookte aardappels wil maar puree of geen zilvervliesrijst maar basmati dan vind ik het ook gezeur en zal ik dat ook niet accepteren
Ik had het dus over het specifieke voorbeeld van brood. Avondeten is idd gewoon lastiger en komt ook gewoon meer voor, maar een kind dat brood weigert (hoe vriendelijk ook) omdat het niet hetzelfde is als thuis… dat vind ik gewoon gezeur. Kom op zeg. En als ze dan vervolgens ook nog crackers of beschuitjes als alternatief niet moeten, ja dan zou ik me dus echt schamen.
Dat heeft niets te maken met alles moeten lusten of alles moeten eten bij een ander, maar dit soort dingen zijn gewoon gemiep, dat accepteer ik thuis niet en al helemaal niet bij een ander.
En ik denk dat dat idd ook een stukje opvoeding is, ik leer mijn kinderen wel degelijk dat ze bij een ander niet gaan zitten miepen over bijv de verkeerde pindakaas (ik heb een zoon die nogal merkvast is wbt pindakaas :lol: ). Die eet je dan maar gewoon, ook al is de pindakaas thuis misschien iets lekkerder. Maar iets specifieks afslaan mogen ze heus wel hoor.
Nu worden alternatieven als crackers of beschuit er bijgehaald. Voor mij maakt dat het verhaal toch wel anders. 3 dingen niet nemen, dat vind ik ook wel een beetje gemiep, al zou ik me daar dan nog steeds niet voor schamen Maar dat een kind brood met pitjes niet wil eten, nee, daar heb ik echt geen enkele moeite mee. Het zou in mij niet eens opkomen om dat een kind van iemand anders voor te zetten. (tenminste…het brood met pitjes dat ik in mijn gedachten heb, want de definitie van pitjesbrood kan voor iedereen weer anders zijn :lol: )Grappig om te zien dat mensen daar onderling dus zo over kunnen verschillen. 't Is ook maar net wat je van huis uit hebt meegekregen misschien :think:
Wij eten zelf thuis erg speciaal brood, met allerlei granen, zaden, zonder toevoegingen, binnen een paar uur uitgedroogd… :mrgreen: .Mijn schoonmoeder maakt dat voor ons. Onze kinderen zijn dat gewend, maar andere kinderen vinden het heel erg vies. Ik vind dat heel begrijpelijk, en heb dus altijd een "normaal"brood in de vriezer.
Warm eten vind ik ook wel anders dan brood. Een cracker of een beschuitje heeft iedereen inderdaad wel in huis, bij warm eten kan het echt heel erg verschillen hoe iemand iets klaarmaakt.
Voor de moeders van slecht etende kinderen : mijn vader zei altijd: eten is een zegen, geen straf. Wat je opschept eet je op, schep je niets op, dan niet. Niets zo erg als eten onder dwang, eten zonder zin of eten terwijl je vol zit. Ik sta daar zelf ook wel achter.
Ik lustte als kind bijna niets, en nu eet ik alles. Er is dus hoop
Nou weet ik niet, ik denk dat het toch voor een heel groot gedeelte opvoeding is.
Auw!
Ik ben het daar niet echt mee eens. 't Is een kwestie van smaak denk ik, het ene kind is wat meer een fijnproever dan het andere kind. Je kunt alles denk ik wel leren eten, en daar ben ik ook zeker wel voor, maar soms hebben mensen daar wat meer tijd voor nodig.
Wanneer je het kind gewoon geen alternatief geeft, zal het er ook niet meer om vragen… Maar eten doet ie nog steeds niet. Heeft dus niets met opvoeden te maken, of je moet eten onder dwang (anders krijg je geen toetje, je bent 4 dus 4 hapjes nemen) opvoeden noemen
Waarom zou je alles moeten eten?? Alleen om voor de buitenwereld goed voor de dag te komen, of omdat het handig is?? Zodat je niet voor gek staat later? Sta je dan voor gek als je iets niet lust??? :think:
Maar het gaat toch helemaal niet om iets niet lusten?
Ik ging uit van een kind dat weigert pitjesbrood te eten en vervolgens ook crackers, beschuit etc afslaat en dan maar niks eet. Een kind wat miept met eten dus. En natuurlijk zijn er altijd die uitzonderingen op de regel, maar ik denk wel echt dat het voor een deel (niet helemaal dus!) aan de opvoeding ligt. Of hoe je met eten omgaat, het voorbeeld dat je zelf geeft. Natuurlijk lust iedereen wel iets niet, maar gewoon even wat proeven of als je bij een vriendje bent iets opeten wat je iets minder geslaagd vind dat kan je een kind wel degelijk leren.
Ja, dat vond ik ook…totdat mijn oudste begon te weigeren eten in zijn mond te stoppen (warm eten/avondeten/fruit) en dat structureel vanaf zijn eerste jaar.
Ik vind ook dat hij iets moet proeven (liefst vaker) voordat hij kan zeggen dat hij iets niet lust/wil whatever. Maar hoe krijg je iets in een kind zijn mond zonder dwang te gebruiken als dat kind liever niet eet (hij gaat al jaren de helft van de week zonder avondeten naar bed) dan het meeste dat wij hem voorzetten? Hij eet nu (eindelijk) kale pasta/rijst en kale gekookte broccoli/bloemkool/komkommer. Vlees/vis/vegahap weigert hij structureel.
En dit is een serieueze vraag hoor, want wij gaan nu ook (onder andere hierover) praten met een pedagoog. Ik hoop dus op de tip.
Er zijn dagen dat mijn kind dus ook onder het gemiep valt…zal wel aan onze slechte opvoeding liggen dan. :roll:
Iedereen mag vinden wat hij vindt echt maar helaas is het niet altijd gemiep of een verkeerde opvoeding.
Die van mij kan ook gerust niet eten, enerzijds omdat hij iets niet lust bijv pitjesbrood maar ook omdat hij niets anders wil. Gemiep, hij heeft gewoon geen trek. En dat komt bijv door buikpijn oid.
Bambi ik laat hem gewoon ergens eten, ook s avonds. Maar ze weten dan wel dat hij slecht eet en dat ze zich niet druk hoeven te maken als hij niet wil. Door hem het gewoon te laten doen leer ik hem in te zien hoe het bij anderen er aan toe gaat, wat er gegeten wordt en dat eten gewoon lekker en gezellig is.
Wij gaan overigens idd begeleiding krijgen door een gezinsbegeleider. Dus pas op met roepen gemiep, mindere opvoeding want je weet NOOIT wat er echt speelt.
