Ja hoe was het Marion?
Zijn jullie uitgekozen?
Ik dacht eerst: owww dies zwangerrrr… hihi… maarre dit is ook kei leuk nieuws zeg! Ben benieuwd hoe je het gehad hebt…
Ben wel benieuwd hoe het is geweest.
Laat je het nog weten?
10.15: we zitten in de auto en ik steek de sleutel in het contact zodat ik de tomtom kan aansluiten. Ik draai de sleutel nog niet om, maar toch start de motor al…
12:10: we zijn aangekomen bij ‘the talent Factory’ in Den Bosch alwaar ik eerst moet plassen. Er zijn zo’n 6 dames voor me die elkaar vertellen dat het lichtje het niet doet en dat het dus donker is. Als ik aan de beurt ben en net zit, gaat het licht weer branden.
13:20: we zitten in de ‘studio’ en ervaren en middag die me koppijn bezorgd. Het is onverklaarbaar wat er gebeurd, het is oprecht en eerlijk en ik raak steeds meer overtuigd van de 'gaven; van Derek. Elke keer wordt Derek getrokken naar een meneer die in het vak naast ons zit maar hij komt niet goed in contact met de vele ‘spirits’ rondom deze meneer. Hij irriteert Derek, dat hij er niet bij komt.
17:20: Derek begint ons te bedanken voor onze aandacht maar stopt halverwege omdat hij wederom naar de meneer in blauw wordt toegetrokken. Hij draalt wat om hem heen en ik heb mijn aandacht gefocused op deze meneer. Dan vraagt Derek: “Does anyone here have a tattoo of a buterfly on their body?” Omdat ik dus niet heel goed op zijn vraag let reageer ik pas als mama mij aanstoot. Ik steek mijn hand op en er is nog iemand die dat doet. Derek kijkt van mij naar de andere persoon terwijl hij murmelt:" two people with a butterfly" Dan kijkt hij naar mij en zegt: “Let’s stay with you. Did you have had any concerns about your brests?”
Ik antwoord: “No concerns, but I did have surgery” (Ik heb een borstverkleining gehad)
Derek: “Was that on your right brest?”
IK: “On both”
Derek: “Did the scar on the right didn’t heal as well as the other?”
Ik: “No, that was my mum” (die heeft ook een borstverkleining gehad en een gedeelte bij haar rechter tepel is heel erg ontstoken geraakt en is ook heel slecht genezen waardoor ze een heel lelijk litteken heeft)
Derek verlegd de aandacht naar mijn moeder.
Derek: “Did you hurt your right leg 4 to 5 years ago?” ( mijn moeder heeft, toen ik zwanger was van Sas in het gips gezeten met haar voet)
Mama:" Yes"
Derek: “Do you have pains in your neck”?
Mama: “Yes”
Derek: “Did you recently hurt your back at about this area?” ( hij wijst op zijn rug ter hoogte van de plaats waar bij vrouwen het BH bandje zit. 3 weken geleden is daar een ontsteking weggesneden)
Mama: “Yes”
Derek: “Your daughter is here”
Mama: “Yes, this is my daughter”
Derek: “No, your daughter in the spirit world is here”
(op dat moment begin ik meteen te janken)
Derek: “The enteire afternoon i was drawn to this man. There is a little girl here that constantly said: ‘go to my mummy, say -hi- to my mummy’ This is your duaghter. She says ‘hi’. That’s what she wants to tell you”
Mama was helemaal rood en van de kaart: “Ok, say ‘hi’ back to her”
En toen ging Derek door.
Na de opnamen moeten de mensen die een reading hebben gehad wachten. Er worden inteviews gemaakt met ons en we moeten lang wachten op onze beurt. Ondertussen herinnert mijn moeder zich dat zich een aantal jaren na mijn geboorte een situatie voordeed waarbij ze zich kon voorstellen dat ze een ‘kind’ verloren heeft. Dan zijn we aan de beurt. Mijn tattoo wordt gefilmd en mijn reactie opgenomen evenals de reactie van mijn moeder.
19:00: we staan te wachten op de parkeerplaats van een McDonalds als een oudere meneer in de auto voor ons zijn auto achteruit rijd en zijn bumper tegen de bumper van de auto van mijn moeder rijdt. (Ik rijd). We parkeren de auto en vullen een schadeformulier in. terwijl ik daarmee bezig ben zeg ik tegen mama dat de sleutel nog in het contact zit. Ze haalt hem er uit en doet de deur met de afstandsbediening op slot en ze krabbelt met de sleutel op haar hoofd. De knipperlichten van de auto beginnen te knipperen (dat zou kunenn omdat mijnmoeder misschien op de deurvergrendelingsknop drukt als ze op haar hoofd krabbelt) maar ook het achterraam gaat naar beneden. :think:
22.14: Met een stampende koppijn schrijf ik dit verslagje en ben nog steeds sprakeloos. Heb ik en zusje in ‘the spirit world’? Kijkt ze met ons mee? Ik moet het allemaal maar eens op een rij zetten…
WOW, wat een verhaal…Jeetje, geloof zeker dat je heel wat moet laten zakken zeg, jeetje, wat een verhaal…
Jeetje…wat een verhaal zeg.
Poeh, dit moet je idd maar even op je laten inwerken en het daarna een plekje geven.
Goed geslapen en nu iedereen van verslag voorzien. Hihi… mensen zijn toch wel nieuwschierig… Heb mijn moeder een sms gestuurd. Ben benieuwd hoe het met haar is, maar ik denk dat ze nog wel even langswipt vandaag…
wowwwwwww das heftig
Wat een ervaring. Ik schiet meteen vol bij de woorden van je dochter is hier.
Dat je zo klein al een spirit kunt zijn. Dat je nog een spiritzusje hebt, dat is een mooie gedachte.
Het geeft mij kracht en geloof dat onze kleine er ook bij hoort.
Eva heeft wel eens gepraat met mijn vader, wie weet ook wel met haar spiritbroertje.
Bijzonder…
Marion, dit heeft je voor de rest van je leven een extra zintuig gegeven.
Joh, wat een bijzondere ervaring zeg, je hebt idd veel meegekregen om over na te denken… Hoe gaat het nu met je moeder?
Je schreef dat de uitzendingen op 23 oktober weer beginnen heh? Dan zit ik dus weer aan de buis gekluisterd :thumbup: 
@Karin2 wrote:
Wat een ervaring. Ik schiet meteen vol bij de woorden van je dochter is hier.
Dat je zo klein al een spirit kunt zijn. Dat je nog een spiritzusje hebt, dat is een mooie gedachte.
Het geeft mij kracht en geloof dat onze kleine er ook bij hoort.
Dat moet volgens mij ook echt een troostende gedachte zijn, ‘weten’ dat zo’n kleintje toch altijd bij je is…
@Karin2 wrote:
Wat een ervaring. Ik schiet meteen vol bij de woorden van je dochter is hier.
hier ook.. tranen..
Wow wat een ervaring
Tranen prikken in mijn ogen
HEftig hoor!
dus zelfs als je een miskraam of iets dergelijks hebt gehad, kan dit ‘had to be’ kindje in je nabijheid blijven :shock: … Ik heb voor ik zwanger raakte van Merijn een miskraam gehad met 6.5 week… Best mooie gedachte!
Vanmorgen mijn moeder hier. Op dit moment is ze heel verdrietig en heeft ze een soort van ‘schuldgevoel’. Mijn vader was ook mee. Samen hebben ze vanmorgen vroeg dit zieltje: ‘Angel’ gedoopt. Met z’n drieën hebben we een kaarsje aangestoken die hier in de vensterbank brand. Mijn vader is gaan motor rijden. Even de kop leeg maken. Mijn moeder is hier net heel verdrietig geweest en er zijn weer rijkelijk tranen gevloeid. Ze vindt het heel vreemd dat ze zich voelt alsof ze nu aan het rouwen is. Ik heb haar verteld dat ik dat juist best begrijp. We hadden dit meisje heel graag bij ons gehad.
Ik vroeg aan mama of ze in al die jaren nooit eens bepaalde gevoelens heeft gehad. Ze zei dat ze in het huis waar ze nu wonen heel vaak, als ze in de badkamer is voelt dat er iemand naar haar kijkt. Als ze de deur van de badkamer dicht trekt of duwt, dan blijft deze altijd op een bepaalde afstand open staan. En dan heeft ze steeds het gevoel dat er iemand naar haar kijkt. Nu sluit ze dan ook steeds de deur helemaal, of ze laat hem helemaal open staan en ook is er altijd al 1 lampje dat regelmatig knippert in de badkamer. Nu kan ze dat allemaal plaatsen… Ik zei haar dat mijn zusje dus al jaren contact probeerde te maken omdat ze mama wilde laten weten van haar bestaan. Maar waarschijnlijk is het haar gewoon nooit gelukt omdat mijn moeder er nog niet helemaal open voor stond of zoiets. En dat mama dit duwtje nodig had om helemaal open staan en ontvankelijk te zijn.
Mama moet dit een plek gaan geven. Ik denk dat ik vanmiddag voor haar een engeltje ga kopen. Een broche of een kettinkje.
WB de uitzending. Ik heb er geen idee van of en wanneer het komt. De reading duurde nog geen 5 minuten dus wellicht is het voor uitzending totaal oninteressant. We wachten wel af. Hoe dan ook, op ons leventje heeft het nu even enorme impact.
Ik ben dankbaar en rete trots op mijn zusje. Dat ze via mijn tattoo (die me nu dus heel erg dierbaar is geworden) bij de borstoperaties, én het slecht genezen litteken én de gipsvoet, én de nekklachten én de operatie van onlangs bij mijn moeder uitkwam. Ze wilde HOE DAN OOK dat mama zou weten dat zij er ook is en dat ze er bij hoort. En dat nemen we mee in ons hart voor de rest van ons leventje.
Wow Marion wat een bijzondere en geweldige ervaring.
Natuurlijk is dit heftig voor je moeder. Want ik begrijp uit je verslag dat zij niet bewust wist’ dat ze een miskraam heeft gehad?
Waarschijnlijk is haar gevoel van jaren, nu bevestigd?
Wel naar dat je moeder zo verdrietig is maar het zal ook een kracht zijn dat ze weet dat haar dochtertje zo bij haar aanwezig is.
Wat geweldig moet dat toch zijn!
En ook voor jou, dat ze ook bij jou is! Dat moet toch kracht geven!!!
men wat een ervaring zeg! :shock:
wel jammer dat het allemaal zo snel gaat he, dat je niet eens kunt een vraagje stellen, hadden jullie dat niet graag gedaan?
wel een mooie stelling dat je een engeltje gaat halen voor je moeder, die steun en geste kan ze zeker gebruiken nu, je mag trots zijn op je engelzusje hoor, die waakt wel goed over jullie zeg!
wow, wat mooi zeg
Wat een aparte maar mooie en tegelijkertijd verdrietige ervaring mop… :hug:
:: Angel ::
:kaars:
Wat indrukwekkend zeg! Heftig, kan me zó voorstellen dat dit een enorm impact op jullie allemaal heeft!
Maar zo fijn voor je zusje dat ze nu eindelijk van zich heeft kunnen laten horen!