Ik weet niet meer wat ik fout heb gedaan…
Onze zoon is 3 jaar en we hebben vanaf dat hij 2 werd heel veel stress van hem gehad. Ik heb al heel vaak gezegd dat er iets met hem is maar daar luistert niemand naar omdat hij een peuter is, soms denk ik dat hij ADHD heeft of dat hij zeer gevoelig is?
Hij praat de hele dag en herhaalt de vraag net zo vaak todat je een antwoordt geeft. Ook reageert hij heel erg sterk op gevoelige dingen bv geluid, geur, warmte/koud, verdriet en pijn van een ander.
Hij laat mij bijna nooit even alleen als ik de was doe of even naar de wc ben dan komt hij me achterna als ik boos ben dan hangt hij aan mijn been te schreeuwen om een kusje en een knuffel soms wel 3 keer achterelkaar. Hij luistert slecht (maar dat hebben meer kinderen 
) en als ik hem straf geef dan doet hij me na :x hij gefrustreed wordt je dan als ouder?
We geven hem wel straf en dan moet hij even op de gang en dat helpt dan ook wel.
Op bed brengen is ook een ramp en hij krijgt mij daarmee ook snel aan het huilen omdat ik gewoon op ben!
Hij vraagt zoveel energie dat ik s’ochtends al geen zin heb om met hem een dag door te brengen.
We hebben nog een dochter van 8 en die is heel erg op haar zelf maar heeft hier ook erg veel last van.
Ik weet gewoon niet meer of ik nu de baas ben of dat hij het is!!
Ik weet het niet meer 
we hebben een paar maanden terug een pedagoog in huis gehad maar toen werd hij (wonderbaarlijk) superlief en haden we hoop dat het voorbij was. Hij is wel wat veranderd want hij was voorheen erg driftig en beet mij heel vaak.
Nu is mijn vraag of er iemand is die voor mij tips heeft om hier mee om te kunnen gaan?
Liefs
Hoi charelle,
eerst even een dikke :hug: want ik geloof dat je dat wel kunt gebruiken!
En ik vind/denk ook niet dat jij ook maar Ãets “fout” hebt gedaan!
Dit is volgens mij niet iets wat ‘zomaar even wat tips’ behoeft…
Ik ben natuurlijk geen dokter of psycholoog, maar als jullie al een jaar ‘rondlopen’ met zoiets wordt het wel tijd dat een externe partij daar naar kijkt; misschien de huisarts of consultatie-bureau?
Heb je daar al advies ingewonnen over jullie situatie?
Als ik je verhaal zo lees - en nogmaals, even zoals ik het kan ‘zien’ van jouw stukje tekst - lijkt het me niet meteen ADHD; als je het dan toch wilt ‘labelen’ dan zou ik eerder denken aan een lichte vorm van Autisme?
Wetende dat ik me met zulke uitspraken op glad ijs begeef, dus hang nÃets op aan wat ik intyp hoor!
Het kan ook zijn dat hem iets heel erg dwars zit, verlatingsangst, overgevoeligheid en vul nog maar -tig dingen in…
Natuurlijk is er maar 1 de baas, en dat zijn de ouders; alleen hoe een dreumes dat ‘oppikt’ verschilt van kind tot kind.
Ik zou heel snel zorgen dat jullie hulp/advies krijgen om dit aan te kunnen pakken!
Heel erg veel sterkte gewenst, en laat je ons weten hoe het gaat?
:hug:
@DannySan wrote:
Hoi charelle,
eerst even een dikke :hug: want ik geloof dat je dat wel kunt gebruiken!
En ik vind/denk ook niet dat jij ook maar Ãets “fout” hebt gedaan!
Dit is volgens mij niet iets wat ‘zomaar even wat tips’ behoeft…
Ik ben natuurlijk geen dokter of psycholoog, maar als jullie al een jaar ‘rondlopen’ met zoiets wordt het wel tijd dat een externe partij daar naar kijkt; misschien de huisarts of consultatie-bureau?
Heb je daar al advies ingewonnen over jullie situatie?
Als ik je verhaal zo lees - en nogmaals, even zoals ik het kan ‘zien’ van jouw stukje tekst - lijkt het me niet meteen ADHD; als je het dan toch wilt ‘labelen’ dan zou ik eerder denken aan een lichte vorm van Autisme?
Wetende dat ik me met zulke uitspraken op glad ijs begeef, dus hang nÃets op aan wat ik intyp hoor!
Het kan ook zijn dat hem iets heel erg dwars zit, verlatingsangst, overgevoeligheid en vul nog maar -tig dingen in…
Natuurlijk is er maar 1 de baas, en dat zijn de ouders; alleen hoe een dreumes dat ‘oppikt’ verschilt van kind tot kind.
Ik zou heel snel zorgen dat jullie hulp/advies krijgen om dit aan te kunnen pakken!
Heel erg veel sterkte gewenst, en laat je ons weten hoe het gaat?
:hug:
hmmm ik zou juist denken -maar ook hier is het psychologie van de koude grond- dat de kans groot is dat jullie met z’n allen in een vervelende spiraal zijn beland die zijn -op zich best normale- gedrag voor zijn leeftijd, niet de kop indrukt maar juist hoogtij laat vieren.
Het komt op mij niet over als een kind waar een labeltje aan hoort (uh nu geloof ik uberhaubt neit dat er aan kinderen labeltjes horen te hangen, maar dat terzijde), maar als een situatie waarin jullie even kwijt zijn hoe je ervoor kan zorgen dat duidelijk is wie bepaalt wat er gebeurt in jullie huis, en dat hij dat dus niet is.
Is het geen idee die pedagoog weer te contacten? blijkbaar heeft hij of zij vorige keer een aantal dingen toch weten te veranderen maar is hij/zij er te vroeg vanuit gegaan dat het nu wel snor zit bij jullie?
sterkte iig,lijkt me behoorlijk pittig :hug:
Mijn advies is: probeer een dagje te filmen hoe het toe gaat bij jullie thuis.
Dat kan je dan geven aan een professioneel iemand.
Want kinderen zijn ook ontzettend slim en vaak als een onbekende komt willen ze zich van hun beste kant laten zien.
Een vriendin van mij had ook zoiets. Heb haar hetzelfde advies gegeven als hierboven en zij heeft dat gedaan met mijn hulp. (ben onzichtbaar gaan zitten toen haar kind nog lag te slapen en toen heb ik filmopnames gemaakt.)
Zij heeft het later terug gekeken samen met haar kind en ermee geconfronteerd dat ze het niet leuk vond en wat hij er zelf van vond. Daarna ging het steeds stukken beter. Wel stap voor stap.
Wellicht een optie?
Sterkte iig! :hug:
@Mich@ wrote:
Mijn advies is: probeer een dagje te filmen hoe het toe gaat bij jullie thuis.
Dat kan je dan geven aan een professioneel iemand.
Want kinderen zijn ook ontzettend slim en vaak als een onbekende komt willen ze zich van hun beste kant laten zien.
Een vriendin van mij had ook zoiets. Heb haar hetzelfde advies gegeven als hierboven en zij heeft dat gedaan met mijn hulp. (ben onzichtbaar gaan zitten toen haar kind nog lag te slapen en toen heb ik filmopnames gemaakt.)
Zij heeft het later terug gekeken samen met haar kind en ermee geconfronteerd dat ze het niet leuk vond en wat hij er zelf van vond. Daarna ging het steeds stukken beter. Wel stap voor stap.
Wellicht een optie?
Sterkte iig! :hug:
ik denk zelfs dat ook als je het niet aan een professioneel iemand laat zien, dat zoiets idd heel verhelderend kan werken, omdat je dan bijna als een buitenstaander kan bekijken hoe de communicatie loopt bij jullie, hoe jullie op elkaar reageren enz enz.
Wat ik nog vergeten was is dat hij ook overal een bevestiging van wil hebben en dat gaat de hele dag door.
Hij was als baby al anders dan zijn zus, als hij al een half uurtje sliep en ik deed beneden de gordijnen dicht of de kraan even open dan begon hij al te huilen of als ik ging voeden dan moest dat op een stille kamer want hij was heel erg snel afgeleid…zo kan ik nog 10 dingen vertellen maar jullie snappen hem wel
Het was idd heel raar toen de pedagoog kwam want hij was ineens super lief en rustig :think:
Ze is 3 keer geweest en zei ook al dat het een gevoelig en pittig mannetje is, toevallig moet hij volgende week naar het cb en dan geef ik wel aan dat ik het niet meer kan zo!
De tip om hem een keer te filmen ga ik zeker een keer doen, ook handig om dan aan de pedagoog te laten zien.
Ook denk ik dat hij mischien een sensitive kind is, als ik lees hoe die kinderen reageren op bepaalde situatie’s dan past dat heel goed bij onze zoon.
Wat ik heel erg vind is dat ik het nog erg moeilijk vind om er nog energie in te steken 
…erg toch? Ik voel me gewoon een slechte moeder soms
Als er verder geen tips zijn is dat niet erg want die lieve woordjes doen me ook goed…
Dankje :-*
Ik denk dat iedereen met een kind van die leeftijd wel van die dagen heeft dat het echt niet lekker gaat… ik wel tenminste… er zijn van die dagen dat Laura dwars is, ik uit mijn humeur ben, en je van het ene conflict in het andere rolt. Niet leuk, maar het hoort er wel een beetje bij (denk ik).
Maar, blijkbaar is het bij jou wel heel vaak zo, of in elk geval geef je zelf aan dat het je te veel wordt.
Ik sluit me aan bij het advies van de anderen: zoek hulp - ook goed dat je hier je verhaal vertelt trouwens!
En verder zou ik zeggen: zorg vooral ook goed voor jezelf! Heb je niet de mogelijkheid om eens een dagje of weekendje oppas voor je kinderen te regelen en even aan jezelf toe te komen? Want als je 's morgens al met tegenzin wakker wordt, dan gaat het ook niet lukken. Eigenlijk zou je elke dag met frisse moed opnieuw moeten beginnen, maar dat kan natuurlijk alleen als je zelf genoeg energie hebt daarvoor. Soms is het nodig om even aan jezelf te denken en bij te tanken.
Ik moet altijd even aan die instructies denken, die je krijgt in het vliegtuig: “eerst je eigen zuurstofmasker opzetten, en dan pas die van je kinderen” - als het met jou niet goed gaat, dan kun je ook niet goed voor een ander zorgen.
hey lieve nov 2005 mede mama :-* ,
Eerst en vooral: :hug: :hug:
Denk dat je dat wel kan gebruiken.
Na het lezen van je verhaal dacht ik heel spontaan aan hetvolgende…
ik hoorde het laatst van iemand en wie weet helpt het bij Jay. 
Zeg gedurende de hele dag niets maar dan ook helemaal niets negatief. Zeg alleen maar positieve dingen ! Dus niet reageren op alles wat ie “fout” doet, maar alleen bevestigen wat oké is.
Na één week heb je een “ander” kind…
Ik weet niet uit ervaring of het klopt of niet. (ik bedoel: zooooo extreem heb ik het nog niet gedaan, maar positieve benadrukken doe ik wél en veel, maar negatief laat ik ook merken ).
Maar als ik jou was, zou ik het proberen meis !
Uiteraard dien je dit als gezin te doen (ook grote zus en papa).
Ik denk dat het heel moeilijk wordt, zeker in de situatie waarin jullie zitten nu met Jay. Maar zou het toch proberen als ik jou was.
En wil je ook nog zeggen: ik weet zeker dat jij een opperbeste mama bent die alleen maar het allerbeste voor heeft met haar kids.
Het feit alleen al dat je hier raad vraagt, bevestigt dat.
Dus laat dat idee van slechte mama maar héél gauw los hé.
:hug: :hug:
liefs
Gerda (mama Michaël nov 2005)
Waarom raadpleeg je die pedagoog niet nog een keer. Baat het niet dan schaadt het niet.
Uit jullie lieve berichtjes kan ik me weer even opladen…
Vandaag heeft hij regelmatig een heftige bui gehad maar ik kon rustig en sterk blijven.
Mijn vriend en ik wisselen elkaar regelmatig af om even bij te komen ( :oops: ) of hij gaat even weg of ik ga even iets voor mezelf doen omdat het anders gewoon niet gaat.
Hij is dan ok rustiger als hij samen met mij of samen met papa is maar als we met zijn viertjes zijn dan wil hij steeds boven iedereen uitkomen.
Hoi Gerda,
Bedankt voor je tip 
we geven hem bij alles wat hij goed doet een compliment en daar geniet hij ook van. Om een dag geen negative dingen te zegen ga ik ook proberen (zal moeilijk worden) .
En idd als het met mij niet goed gaat dan gaat het met de kinderen ook niet goed…
Ik heb volgende week een afspraak bij het cb en daar ga ik aangeven dat ik weer hulp wil.
wat extra :hug: :hug: :hug: en :-* :-* :-* voor vandaag !!!
blijf hier maar lekker van je afschrijven meis ! het is allemaal niet niks en zoooooooooo erg energievretend…
als je maar elke dag tegen jezelf zegt dat je een topmama bent ! :-*
liefs
Gerda
Ik heb even geen tijd om uitgebreid tre reageren (kids om me heen) maar wil even zeggen dat ik me erg herken in je verhaal.
Hier zijn we sinde een week of 4 bezig met hopeopatische tabletjes (kindival) en dat lijkt echt de schrepe randje er van af te halen…
ik weet natuurlijk niet of je iets dergelijks wel eens geprobeerd hebt, maar de dagen zijn hier in elk geval weer vol te houden…
hier ook wel enige herkenning in je verhaal…
Je weet vaak als moeder wel of iets goed zit of niet goed zit, dus echt aan de bel trekken! De situatie is in iig. niet leuk zo dus daar moet verandering in komen.
ik heb ook heel lang het gevoel gehad dat er iets met ons zoontje was. in de vorm van adhd (ook omdat dit in fam voorkomt) Hij vergt zoveel energie.De juffrouw op de psz gaf ook duidelijk aan dat hij anders was dan anderen…en betwijfelde of hij mee kon in het reguliere onderwijs.
Ook cb. vond hem wel erg druk (in de zin van snel afgeleid en wat hyper)
Ben dan ook door cb doorverweze naar MEE. Heb daar ook veel positieve dingen over gehoord en heb die dus ingeschakeld.Zij is thuis geweest en heb mn verhaal gedaan. Hem dus van geboorte tot nu omschreven. Ze komen hem 25 mei observeren op de psz. daar wordt een filmpje van gemaakt. en die gaan we dan gezamelijk bekijken samen met kinderarts etc. zij geven dan een oordeel over hem . Of ze in een bepaalde richting denken en ons doorverwijzen of dat we het nog aan moeten kijken.zijn juf houd al een tijdje een schriftje bij op eigen initiatief over hoe het met hem gaat. :thumbup:
inmiddels gaat het stukken beter op school gelukkig…en heeft hij wel een flinke sprong gemaakt , maar toch wil ik dat er naar zijn gedrag gekeken word. al is het maar zodat ik niet steeds blijf twijfelen. want het maakt je behoorlijk onzeker.
wat zeggen ze op kdv of psz van het gedrag?
suc- 6…en hopelijk komt er snel wat meer rust.
:-*
wat zegt
Veel dingen die je schrijft vind ik herkenbaar daardoor zat ik ook te denken
aan een vorm van autisme. Zoonlief heeft dat ook nl.
Misschien kan je eens gaan werken met een dagplanner, waarop precies
staat wat jullie op die dag gaan doen. Zodat er een soort rust in zijn hoofd
komt :think:
Op de Psz vinden ze wel dat hij erg goed met zijn woorden omgaat je kan bv heel goed over zijn gevoel praten hij geeft dan echt aan of hij verdrietig is of boos enz.
Als er op de Psz een kind naar hem toekomt dan wordt hij stil en duikt of loopt hij weg maar als hij ernaar toeloopt dan is alles goed (hij wil de controle hebben)
Ik ga het morgen even vragen aan de juf of die ook iets aan hem merkt, ik denk het niet want hij is superlief en rustig als hij daar is :roll:
Een vorm van autisme heb ik ook wel eens gedacht, een vriendin van mij heeft ook een zoontje en die heeft ook iets in de vorm van autisme en er zijn wel een paar punten die jay ook heeft.
Fietje,
kun je die tabletjes gewoon zomaar geven of eerst even met de h.arts overleggen??
Het geeft me weer een beetje moed als ik jullie verhalen lees en de knuffels die ik krijg, het maakt me weer rustig.
:-*
@charelle wrote:
Fietje,
kun je die tabletjes gewoon zomaar geven of eerst even met de h.arts overleggen??
:-*
die kan je i.p. zomaar geven.
Ik zeg i.p., omdat ik natuurlijk niet weet of je kind nog andere medicijnen gebruikt.
Hij heeft alleen dagelijks een poedertje voor zijn darmen.
Maandag heb ik een gesprek met de juf van het Psz, ze kent de pedagoog erg goed en overlegd dat ook even met haar omdat zij al een paar keer bij ons thuis is geweest.
Gister heb ik mijn best gedaan maar naar bed brengen blijft de druppel terwijl je weet dat je daarna even rust hebt.
Is dat bij jullie ook zo erg dat ze 4 keer dingen herhalen of 4 keer een kusje en een knuffel willen, ik probeer dat steeds te doorbreken maar dan draait hij helemaal door, ik zie beetje bij beetje toch resultaat ook al gaat het héél erg langzaam.
:-*
charelle ik heb net gereageerd op dit topic http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=71705&start=15&postdays=0&postorder=asc&highlight=
ik gebruik nu bij thijs rescue remedy bach bloesem om hem rustiger te krijgen en hoop dat hij van zijn onrust afkomt.
heb het idee dat het wel werkt bij thijs en na een paar dagen gebruik is hij veranderd in een rustigere jongen.
vandaag is hij op het kdv en ben benieuwd hoe hij vanmiddag thuis gaat komen, want daar is hij rustig en komt hij onzeker over terwijl zodra hij thuis komt de bom bij binnenkomst ploft
als hij vandaag rustiger is dan weet ik zeker dat de bloesem hem helpt!
heb het gekocht bij een reformwinkel
succes :hug: :-*
hoe gaat het intussen meis ?
:hug: :hug: :hug:
:-*
liefs
Gerda
@charelle wrote:
Ik weet niet meer wat ik fout heb gedaan…
Onze zoon is 3 jaar en we hebben vanaf dat hij 2 werd heel veel stress van hem gehad. Ik heb al heel vaak gezegd dat er iets met hem is maar daar luistert niemand naar omdat hij een peuter is, soms denk ik dat hij ADHD heeft of dat hij zeer gevoelig is?
Hij praat de hele dag en herhaalt de vraag net zo vaak todat je een antwoordt geeft. Ook reageert hij heel erg sterk op gevoelige dingen bv geluid, geur, warmte/koud, verdriet en pijn van een ander.
Hij laat mij bijna nooit even alleen als ik de was doe of even naar de wc ben dan komt hij me achterna als ik boos ben dan hangt hij aan mijn been te schreeuwen om een kusje en een knuffel soms wel 3 keer achterelkaar. Hij luistert slecht (maar dat hebben meer kinderen
We geven hem wel straf en dan moet hij even op de gang en dat helpt dan ook wel.
Op bed brengen is ook een ramp en hij krijgt mij daarmee ook snel aan het huilen omdat ik gewoon op ben!
Hij vraagt zoveel energie dat ik s’ochtends al geen zin heb om met hem een dag door te brengen.
We hebben nog een dochter van 8 en die is heel erg op haar zelf maar heeft hier ook erg veel last van.
Ik weet gewoon niet meer of ik nu de baas ben of dat hij het is!!
Ik weet het niet meer
Nu is mijn vraag of er iemand is die voor mij tips heeft om hier mee om te kunnen gaan?
Liefs
heb nu niet veel tijd om te reageren,maar ik herken hier veel van ons zoontje.Wat bij ons heeft geholpen is visolie van mltm*x .Ik kom er later nog wel even op terug moet nu even weg.