Radeloos ben ik en helemaal op.
Mijn kind van 2 slaapt al sinds haar geboorte niet door.
In plaats dat het met de tijd beter gaat en ze op een gegeven moment wel door gaat slapen wordt het alleen maar erger. Ze is nu al ruim een jaar s’nachts uren wakker.
Met uren bedoel ik 3 tot 5 uren. Ze moet dan uit bed genomen worden bij mij in bed. Gaat dan zitten en om zich heen staren. Spelen, zich op mij laten vallen, speen laten vallen op de grond en er vervolgens om huilen, lachen, slaan, huilen… kortom drama.
Heb van alles geprobeerd van de laat maar huilen methode en om de 20 minuten erheen tot ernaast gaan zitten en negeren 2x een maand volgehouden en het helpt niets.
Melatonine helpt niet, laat naar bed brengen niet. Ben bij pedagoges, artsen, verpleegkundigen etc etc geweest niemand weet het.
Ik trek het niet meer en mijn vraag is wie heeft dezelfde ervaring ?
Dus niet dat je kind s’nachts om melk of speen huilt en daarna weer gaat slapen maar echt uren huilt iedere nacht.
Tsja, waar zal ik beginnen… Juul was ook zo’n slechte slaper. De eerste twee jaar van haar leven sliep ze bij ons op de slaapkamer (we hadden geen extra kamer, vandaar) en als ze 's nachts wakker werd was het geen optie om haar te negeren of om haar bij ons in bed te nemen. Om in ieder geval een van ons goed te laten slapen, nam de ander haar mee naar de woonkamer tot ze weer in slaap gevallen was. Ik kan wel zeggen dat ik heel wat uurtjes discovery heb gekeken. We zaten dan ook echt uren op.
Vorig jaar juli zijn we verhuisd en kreeg ze eindelijk een eigen kamer. In het begin hebben we haar het voordeel van de twijfel gegeven toen ze 's nachts meerdere keren naar onze kamer kwam gelopen, maar op een gegeven moment hadden we het wel gehad.
Volgens het cb moesten we maar op een luchtbedje naast haar bed gaan slapen, dan zou het wel beter worden. Nou, mooi niet, want als je iets doet wat Juul leuk vindt, dan is het voor haar meteen een gewoonte… :roll:
Ik weet ook zeker dat als Juul geen peuterbedje had gehad, maar nog een ledikant, dat ze dan uren had staan huilen. Nu veranderde haar gedrag zo dat ze 's nachts abnormaal vaak uit bed kwam.
In september ben ik naar de huisarts gegaan omdat ik het niet meer trok; ruim 2 jaar lang onderbroken nachten, waarvan de laatste maanden zo erg waren dat ik al tijden niet meer in een diepe slaap was geweest. Ik functioneerde dus ook echt niet meer; behalve de vermoeidheid had ik ook geheugenproblemen en concentratiestoornissen.
We zijn bij een kinderarts terecht gekomen om iets lichamelijks uit te sluiten. Alles was goed, maar we kregen melatonine mee om te proberen. Nou, dat werkte dus niet. We werden toen doorgestuurd naar een psychologe die drie kwartier lang alleen maar instemmend geknikt en gehumd heeft. Het enige wat we meekregen was dat we het goed deden (steeds naar bed brengen zonder ook maar iets te zeggen of aandacht te geven) en dat ze over een week of drie wel door zou slapen. Hadden we dus niks aan, behalve dat Juul inderdaad ineens door ging slapen. :shock:
Dat heeft ze een paar weken gedaan tot de kerst en oud en nieuw. Door alle feestdagen raakte ze helemaal uit haar ritme en begon de ellende opnieuw.
We hebben het anderhalve maand volgehouden tot het zo erg was dat ik haar 's avonds, in 2,5 uur tijd, 80 keer naar bed had gebracht. En toen 's nachts ook nog 60 keer.
Ik ben weer naar de huisarts gegaan en gezegd dat ik niet meer kon, dat het helemaal op was en dat we radeloos waren. Ik ben begonnen over het slaapcentrum (zit hier bij het westeinde zkhs in Den Haag) en dat ik daar wel met haar heen wilde. En dat mocht. Hij heeft gebeld en we konden dezelfde week al terecht.
Die afspraak was echt een openbaring. We hebben daar lang met een psychologe gepraat en die vertelde ons dat ze ons kon helpen. Dat was zo’n opluchting; niet te horen dat je het goed doet, maar dat je hulp krijgt!
Twee weken later was dan een nieuwe afspraak en dan zouden we het plan van aanpak horen wat ze voor ons bedacht hadden. En dat was nogal wat…
We moesten de deur op slot gaan doen! Zo, dat was even schrikken en slikken.
We werden er op voorbereid dat ze de eerste nacht wel een uur of 6 kon huilen voor ze in slaap zou vallen, maar dat de tijd de avonden/nachten daarna steeds zou halveren.
Ik zal je alle toestanden van geroken haakjes enzo besparen, maar uiteindelijk heeft ze de eerste nacht ‘maar’ 50 minuten gehuild, geschreeuwd en tegen de deur gebonkt. En ja, het is heel erg om je kind zo te horen, maar we wisten dat het een goede investering was. 
We zijn nu vijf weken verder en Juul slaapt als een engeltje. 's Avonds gaat ze zonder morren naar bed en we horen haar niet meer. De deur gaat nog steeds op het haakje, maar daar is ze helemaal aan gewend.
Ze slaapt nu de hele nacht door en als ze ens een keer wakker wordt, rammelt ze even aan de deur, ze moppert en slaapt binnen een minuut weer verder.
Ze wordt alleen 's morgens wat vroeg wakker (wel na zes uur hoor! ;)), maar we hebben nu een kidsleep wekker en die begrijpt ze goed.
Ik ben alleen nog benieuwd hoe het van het weekend gaat met de zomertijd.
Het is wel een heel verhaal geworden he? En dan heb ik het nog kort gehouden, haha.
Als je vragen hebt, ga je gang. Mag evt ook per pb.
Mocht je nou meer willen lezen, onder de www knop staat mijn log, daar kun je van alles terug vinden.
wij hebben een keer een hoestdrankje gekregen waar je slaperig van wordt. (promethazine)
1 week gebruikt en meneer had een ritme :thumbup:
hij was erg verkouden geweest waardoor hij niet sliep.
maar hij kwam niet meer terug in een goed ritme, de verkoudheid had hem bang gemaakt om diep in slaap te vallen. dus dit was van 2 walletjes eten voor ons :shifty:
wat cynthia beschrijft wat slaapgebrek met je doet herken ik wel.
het heeft me hier een MRI van mijn hoofd opgeleverd :shifty: vanwege alle klachten.
gelukkig niets gevonden en dus zijn we aan de nachten gaan werken.
wij liggen nog steeds af en toen naast zijn bed op een matras.
hij zoekt dan veiligheid…hij stapt dan niet uit bed maar voelt of je er nog ligt door een arm over de rand te laten hangen :inlove:
dat gebeurt hier als er een drukke dag is geweest, of onverwachtte dingen gebeurd zijn ( hij is dan erg van slag), een sprongetje die wat heftyig is voor hem, ziek enz. maar het word minder en minder…
sterkte!
Wij hebben Juul heel lang Kidival van vsm gegeven en dormeasandruppels van dr Vogel. Meer voor mijn gemoedsrust waarschijnlijk, want ik ben er gelijk mee gestopt toen we de eerste afspraak bij het slaapcentrum hadden en nooit meer aangeraakt.
Als ik Juul nu naar bed breng, vraagt ze altijd of de deur wel dicht gaat (op slot). Ik denk dat het haar nu een heel veilig en bekend gevoel geeft en dat ze er gewoon veel meer rust van krijgt.
Maar slaapgebrek sloopt je echt. Er was pas een artikel op nu.nl, ik zal eens even zoeken…
Hier: http://www.nu.nl/wetenschap/967644/slaaptekort-leidt-tot-depressie.html
(kom ik misschien toch eens van die (postpartum)depressie af. ;))
Wat een hoop herkenbare zaken noem je Cynthia.
Ik kreeg ook bijna overal te horen dat ik het goed deed, maar dat was niet wat ik wilde horen ik wilde de oplossing tot het doorslapen.
En inderdaad mijn geheugen is vreselijk en concentreren kan ik me ook niet.
Ik heb al een tijd terug gevraagd aan de kinderarts om haar in een slaapcentrum op te laten nemen maar dat had geen zin volgens hem.
Moest verder gaan met melatonine en mocht de dosis indien nodig tot 5 mg verhogen. Ik zit nu op 4 en het helpt niks, nada, njente.
Heb nu om een doorverwijzing gevraagd voor de kinderpsychologe om te kijken of ze eventueel ADHD heeft. Ja je gaat van alles bedenken en verzinnen. Lichamelijk mankeert ze niks daar is ze al op getest.
Het is echt een drama.
Als de kinderpsychologe ook met niks komt ga ik toch doorzetten voor het slaapcentrum want ik trek het niet. Het duurt nu te lang en geen enkel mens houdt dit vol. 2 jaar is nu echt veel te lang.
ik herken je verhaal van een vriendin van mij.
Zij zijn nu ten einde raad overgegaan tot ze slaapt nu wel maar wel in hun bed, tussenin. De oplossing voor hen om eindelijk eens wat slaap in te halen.
Meest ideaal lijkt het niet maar wellicht wel voldoende om uitgerust aan een wat definitievere oplossing te beginnen??
ik wil je in elk geval veel succes wensen, want te weinig slaap houd je idd op den duur niet vol.
natas
Hartstikke goed dat je voet bij stuk blijft houden! En opname in een slaapcentrum is, denk ik, niet nodig hoor. Wij hebben een lang intake gesprek gehad en veel formulieren in moeten vullen en op basis daarvan hebben ze een behandelplan opgesteld.
Over de melatonine; als het niet meteen werkt, dan werkt het gewoon helemaal niet. Volgens mij kun je er meteen mee stoppen. 
Juul heeft het een week mogen proberen van de kinderarts en die zei na die week dat als ze de eerste keer er niet op reageerde, dat het probleem ook niet was. Dus…
Het is gewoon jammer dat je zo ver van Den Haag woont, anders had je je gewoon door moeten laten sturen naar het slaapcentrum hier. De psychologe die wij hebben is zo lief en begripvol en dat heb je echt nodig. Ik weet nog dat de kinderarts vorig jaar na de lichamelijke onderzoeken zei dat het aangeleerd gedrag was. Ja duh? Dat wisten we al, maar we wisten niet hoe we er af moesten komen.
Hier zeiden ze ook dat het aangeleerd, maar bij de leeftijd passend gedrag was, maar dat ze ons ook konden helpen. Dat wilden we dus horen!
Het probleem met dit slaapcentrum was alleen (en ik weet niet of dat voor anderen ook zo geldt) dat wij zelf daar geen afspraak konden maken; dat moest de huisarts echt doen.
En weet je? Dan slaapt je kindje eindelijk door en dan denk je dat dat alles is, maar dan kom je zelf aan de beurt. Je moet zelf ook weer leren doorslapen, een ander ritme zoeken en je moet gewoon herstellen van al dat slaapgebrek. EN dat valt niet mee, dat kan ik je wel vertellen. Goh, wat kun je je beroerd gaan voelen, want het wordt de eerste weken alleen maar erger. Alsof je dan pas beseft hoe moe je was.
Maarrr, het is het allemaal waard! Echt, gewoon aan blijven dringen hoor en je frustraties hier van je af blijven schrijven.
Natas1; ze slaapt ook bij mij in bed als ze s’nachts wakker wordt. Inslapen s’avonds doet ze in haar eigen bed maar als ze s’nachts dus wakker word dan komt ze bij mij in bed. En als ze dan gewoon gaat slapen zoals veel kinderen wel doen maar nee dan begint voor haar de nacht dus echt.
Ze gaat spelen, lachen, huilen, slaan, speen op de grond gooien die ik vervolgens moet gaan zoeken en dit gaat dan 3 tot 5 uren door.
Dus ookal slaapt ze bij mij in bed het is drama.
Cynthia meen je dat nou van die melatonine ?
Onze kinderarts zei dus dat ik de dosis tot 5 mg mag verhogen.
Ben nu 2 dagen met 4 mg bezig en in zijn totaliteit heeft ze 2 maanden 2 mg gehad. Nou dat was dus een lachertje want dat deed haar niks.
Ik mag dan nog 1,5 week 4 mg geven en dan weer verhogen naar de max 5 mg.
Maar ik denk inderdaad ook niet dat de oplossing hierin zit.
En dan hoor je verhalen van ouders waarvan de baby al na DRIE weken doorsliep… :wall:
Wat dacht je van moeders die na drie weken al klagen dat hun kind nog niet door slaapt? Behoorlijk frustrerend, kan ik wel zeggen… 
Maar goed, zij weten natuurlijk niet beter…
oh meiden…
Dave is hier ook pas na ruim 1,5 jr gaan doorslapen…
ik heb ook rondgelopen als een zombie…
maar op een gegeven moment was ik het zo spuugzat toen heb ik zijn deur dicht getrokken (nadat ik heel boos op hem was geworden) en
ben niet meer naar hem toe gegaan…
idd uren heeft hij gehuild… maar ik hield vol ( om er niet naar toe te gaan) de volgende nacht hetzelfde weer uren…
hij moest het gewoon leren… toen de nacht erop viel hij al sneller in slaap…
die nacht erop weer sneller…
en opeens sliep hij door…
niet altijd hij heeft af en toe nog nachten dat het niet lukt…
maar ik ben heel blij dat ik toen heb kunnen volhouden (ondanks het gebonk van de buuf op de muren :roll: )
Dave heeft in zijn eerste levensjaar heel weinig geslapen zowel overdag als 'snachts ik was radeloos… heb zelfs een keer hem in mijn handen gehad en stond klaar om hem eens flink door elkaar te schudden…
GELUKKIG won mijn verstand van mijn wanhoop… en heb ik hem weer in bed gelegd en ben weggegaan uit zijn kamertje totaal kapot en jankend…
niemand die begrijpt hoe veel dit van je vraagt…
geen moment rust hebben… langzaamaan je gezonde verstand verliezen lijkt het wel…
maar goed…
Heel veel sterkte, hopelijk trekken jullie schatjes snel de conclusie dat slapen toch wel lekker is en gunnen ze jullie snel je nachtrust :hug:
Halloo iedereen, :vlinder:
Als je denkt de enige te zijn met bepaalde ‘problemen’ en je gaat speuren op het internet en komt een forum zoals deze tegen, weet je dat je dus niet de enige bent!
Lang Leven De Forums…
Mijn dochtertje van bijna 2 heeft tot 9 maanden goed door geslapen. Nooit snachts wakker geworden. Heerlijk was dat. Tot na die 9 maanden. Het sloeg om tot een hel en werd met de nacht erger. Nu na al die tijd slaapt zij nog steeds niet door. Heb alles geprobeerd, echt alles… Van kruizen ophangen, wiggeroedes onder haar bedje, tot met haar langs de doktoren gaan. Niks is er aan te doen!!! En sinds nu een paar weekjes maar in mijn bed geplaatst. Ze gaat lief naar bed, slaapt gelijk in, maar rond een uurtje of 00:00 uur komt ze hoor en wil ze gelijk bij mij in bed en het gekke is dat ze dan wel lekker gaat slapen. Ik wil dat eigenlijk helemaal niet! Maar op deze manier kom ik wel aan mijn slaap. En buitendat kreeg ik er ook steeds meer klachten bij zoals zenuwen, vermoeitheid, hyperventilatie, last van enorme gespannenheid in mijn hele lichaam. Dan maar bij mij in bed, maar nu eigenlijk de vraag hoe ik haar in godsnaam weer terug krijg in d’r eigen bedje en het doorslapen, hoe krijg ik dat voor elkaar?? Waarom zijn kinderen zo?? Er is lichamelijk niks met haar aan de hand. Helemaal gezond. Zoals ik hier in dit forum heb gelezen zie ik eigenlijk niks anders staan dan wanhoop en eigenlijk weinig oplossingen. Misschien dat nu iemand mij/ons een oplossing kan bieden. Wil meer ervaringen horen en veel meer tips.
Hoop dat dit forum open blijft staan voor zoveel mogelijk nieuwe reacties.
:: Groetjes Mama van Draakje Jill. ::
Heel herkenbaar…
Anique sliep met 9 weken al door totdat ze 1 jaar was. Vanaf toen is het elke
nacht raak.
Meestal 3 of 4 keer wakker, huilen, wat willen drinken noem het op…
Maar het vervelende nu is dat ze haar broertje ook nog wakker maakt :wall:
Dat is helemaal een slechte slaper en zodra zijn zus op de gang staat is hij wakker…
Ik ben zelf erg blij dat we het advies van het slaapcentrum hebben opgevolgd en een haakje op Juuls slaapkamerdeur hebben gemaakt. Ze heeft er een paar dagen moeite mee gehad en wat gemiept bij het naar bed brengen (de 1e avond was natuurlijk wel brullen), maar nu vraagt ze er ook echt zelf om. Bij het naar bed brengen vraagt ze steevast of de deur wel op slot gaat.
We wachten nu ook niet meer tot ze moe is voor we haar naar bed brengen, maar ze gaat nu op een vaste tijd, half 8. Ze slaapt de hele nacht door tot ergens tussen half zeven en acht uur. Soms laat ik haar even huilen en rammelen als ze om half 7 al wakker is en dan kruipt ze na een paar minuten toch weer terug in bed om nog een uurtje te slapen.
Het geeft zo’n vrijheid om de avonden weer voor jezelf te hebben en 's nachts ook zelf weer te kunnen slapen; ik kan het jullie alleen maar adviseren! Maar het is wel een heftige methode en ik heb ook best wel eens een traan moeten laten omdat ik mijn meisje opsloot.
We gaan tezijnertijd ook weer afbouwen, maar voorlopig werkt het goed zo.
Oh wat moeilijk!
:hug:
Hopelijk kan je HA jullie ook doorsturen naar een slaapcentrum ofzo.
Sterkte ermee!
SL slaapt ook nog steeds niet door.
Maar dat is ook nog niet erg (vind ik), ze slaapt bij mij en ze krijgt nog borstvoeding dus echt wakker is ze 's nachts niet, ze wordt alleen onrustig als ze de borst niet meer voelt of “ruikt”.
Bij Th heeft het ook erg lang geduurt voor hij door sliep, heb ik in het begin ook erg moeilijk gevonden totdat ik aansluiting vond bij “natuurlijk ouderschap” en dat begon te werken. Sinds hij ongeveer 3 is slaapt hij hele nachten rustig door! En dat heeft hij helemaal zelf gedaan!
SL begint de laatste tijd ook steeds beter (dieper) te slapen! Ik vind dat prachtig om te zien, die langzame ontwikkeling!
Sorry ik denk niet dat je hier wat aan hebt.
Hopelijk vinden jullie snel een manier en de rust!
@catwomen wrote:
Wat een hoop herkenbare zaken noem je Cynthia.
Ik kreeg ook bijna overal te horen dat ik het goed deed, maar dat was niet wat ik wilde horen ik wilde de oplossing tot het doorslapen.
En inderdaad mijn geheugen is vreselijk en concentreren kan ik me ook niet.
Ik heb al een tijd terug gevraagd aan de kinderarts om haar in een slaapcentrum op te laten nemen maar dat had geen zin volgens hem.
Moest verder gaan met melatonine en mocht de dosis indien nodig tot 5 mg verhogen. Ik zit nu op 4 en het helpt niks, nada, njente.
Heb nu om een doorverwijzing gevraagd voor de kinderpsychologe om te kijken of ze eventueel ADHD heeft. Ja je gaat van alles bedenken en verzinnen. Lichamelijk mankeert ze niks daar is ze al op getest.
Het is echt een drama.
Als de kinderpsychologe ook met niks komt ga ik toch doorzetten voor het slaapcentrum want ik trek het niet. Het duurt nu te lang en geen enkel mens houdt dit vol. 2 jaar is nu echt veel te lang.
5 mg melatonine :shock: :o ??? zo hee dat is een hoge dosering,zelf gebruik ik ook melatonine,5 mg,en daar kiep ik van om.Dan heb ik het idee dat melatonine niet de oplossing is :think: .Misschien is een slaapkliniek niet zo’n slecht idee iig sterkte :hug:
Ik weet precies hoe je je voelt.
Onze zoon nu 19 maand maakt er ook al 19 maand een potje van s’nachts. En de relatie wordt er momenteel ook niet fijner op!
Hij gaat gewoon om 19:00 op bed en slaapt ook zonder problemen in.
Tegen 23:00 wordt hij wakker en roept dan om mij, en zegt dan ikke niet moe, niet op bed! En dat ka wel 5 uur duren en we hebben alles geprobeert. Boos worden met liefde, terug leggen bij ons in bed, troosten, laten huilen. Maar niks helpt. Nu hebben wij ook een drankje via de huisarts, maar dat helpt maar drie dagen?
Ik weet het ook soms niet meer.
Kommende nacht maar even een nachtje naar opa en oma, even weer bij slapen. Bij opa en oma doet hij het trouwens haast nooit en slaapt als een roosje.
Bianca
Ik weet precies hoe je je voelt.
Onze zoon nu 19 maand maakt er ook al 19 maand een potje van s’nachts. En de relatie wordt er momenteel ook niet fijner op!
Hij gaat gewoon om 19:00 op bed en slaapt ook zonder problemen in.
Tegen 23:00 wordt hij wakker en roept dan om mij, en zegt dan ikke niet moe, niet op bed! En dat ka wel 5 uur duren en we hebben alles geprobeert. Boos worden met liefde, terug leggen bij ons in bed, troosten, laten huilen. Maar niks helpt. Nu hebben wij ook een drankje via de huisarts, maar dat helpt maar drie dagen?
Ik weet het ook soms niet meer.
Kommende nacht maar even een nachtje naar opa en oma, even weer bij slapen. Bij opa en oma doet hij het trouwens haast nooit en slaapt als een roosje.
Bianca
Alsof ik mijn verhaal lees… :shock: :shock: :shock:
Frustrerend he dames…
Wij hadden ALLES geprobeert, echt ALLES…
Per toeval heb ik hem toen een echt volwassenen kussen gegeven en sindsdien slaapt hij door… :shifty:
Ik kan dus al 9 maanden tot 6 uur slapen…Hij wordt nog 2 a 3 keer per week wakker maar is dan niet meer uren aan het gillen/praten/zingen etc.
Ik ga naar hem toe, geef hem een kus en vaak valt hij weer in een slaap.
eens in de maand is het weer zoals vanouds, maar over het algemeen gaat het hier nu goed.
Dat hij om 6 wakker is neem ik voor lief na 2 jaar drama…
Kus voor jullie allemaal, ik weet hoe het voelt…
Ik herken het ook maar al te goed helaas…
Moet zeggen dat we afgelopen week 2 nachten hebben kunnen doorslapen, dus er zit verbetering in na 21 maanden… :dance:
Hopelijk houdt ie dit vol
Ik heb dus ook geen tips helaas… Ik hou me maar steeds voor dat als hij straks 14 is, ik hem waarschijnlijk met moeite uit zijn bed ga krijgen :mrgreen: