Wat ook nog een idee is, is om een psycholoog in te schakelen juist via je werk. Toen ik een burnout had, is dat via de ziekteverzuimverzekering van mijn werk geregeld. Poef, weg wachttijd! Ze willen je immers ook snel weer aan het werk hebben anders moet de verzekering langer uitkeren
Ik weet niet hoe het bij jouw werkgever geregeld is, maar de mijne betaalt na 2 weken ziekte i.p.v. 100% maar 75% salaris uit. Als je zwangerschapsgerelateerd ziek bent (dus bijv. een ppd) dan pakt het UWV het op en krijg je gewoon 100% salaris. Ik moest daarvoor bij een UWV arts komen en ik moet je eerlijk zeggen dat die na mijn verhaal echt helemaal niet moeilijk deed, ben er daarna ook niet meer geweest, nog een keertje telefonisch contact gehad en na een jaar weer aan het werk.
Ik heb na de geboorte van Sem een ppd gehad, en uiteindelijk via de ha bij een pscych gekomen omdat ik er zelf op had aangedrongen (eerstelijns psych) helaas stopte die met haar praktijk en kon ik bij haar vervanger maar eens per maand of minder terecht. Ergens terecht gekomen waar het absoluut niet mee klikte en ondertussen vroeg ik al maanden om medicatie om het wat makkelijker voor mezelf te maken, want buiten dat ik me zo rot voelde was Sem een huilbaby, had ie van alles en nog wat en zat ik zo wat wekelijks met hem in het zkh. Uiteindelijk via de ha paroxetine gekregen en dat heeft me echt heel goed geholpen. Ik ben na een aantal maanden gestopt omdat ze bang waren dat ik nierproblemen had, gelukkig achteraf niet zo, maar ik was beter af geweest als ik nog een tijdje door was gegaan want af en toe heb ik het echt nog steeds moeilijk, leef al 2,5 jaar in een soort van overspannen toestand voor mijn gevoel, terwijl niemand daar bij stil lijkt te staan, niet dat ik er een geheim van maak of zo hoor. Ik ben er behoorlijk eerlijk in, maar ja, ik werk, met Sem lijkt het wel goed te gaan (ja ja, kom maar eens een dagje en nachtje meedraaien hier…) hub die ADHD heeft en ook steeds behoorlijk op het randje zit door alle onrust in huis en nou juist een beetje rust en regelmaat nodig heeft en de drukte die een gezin met twee jonge kids (ook nog eens dicht op elkaar) nou een maal met zich meebrengt. Heb mijn huishouden sinds een paar maanden weer aardig onder controle en dat geeft al wel rust, dat ik dat gewoon weer kan, want tot die tijd liep ik altijd achter de feiten aan voor mijn gevoel, gewoon omdat de kids en vooral Sem zoveel tijd opslokken.
Tis echt pittig, helaas hier ook niemand die een handje geholpen heeft, want je moet echt alle hulp die je kunt krijgen aanpakken, zodat je lekker tijd voor jezelf hebt af en toe, dat is namelijk ook belangrijk met je kids om je heen heb je gewoon geen tijd om met jezelf bezig te zijn.
