…
Ik heb zelf een ppd gekregen na de bevalling van Yeline en ik zit dr nog steeds mee!
Ik slik nu zelf al ruim 1,5 jaar Antidepresivia Citalopram… en heb hulp gehad van een psycholoog en psychiater, maar helemaal over is het nog steeds niet want heb nog steeds bijna elke week een dip dan ik ff niks meer kan dan schelden en huilen…
Werken lukt me nu wel weer het geeft me afleiding maar kost me ook enorm veel energie moet ik zeggen ben altijd moe…doordat het nooit rustig in mijn hoofd is en met werk erbij soms ff iets te veel.
In de omgeving werd er verschillend op gereageerd, de een begreep het wel en de ander niet. Ben er zelf altijd heel open in geweest en mn naaste familie die weet het ook en als ik het even niet meer aankan en dat iemand bel dat Yeline er even heen kan dan kan dat altijd om mij even te ontlasten…
Hier ook een ppd en net als Chantal ook nog vol in de race.
Ik kan nu zeggen dat het sinds de eerste verjaardag van Moreno een stuk beter gaat.
Ik gebruik sinds een maand of 4 Remeron hier voor Zeroxat gehad maar dat werkt niet goed. Ik ben nu sinds een week of 5 weer aan het werk al is het nog op AT basis.
Ik heb hele donkere buien gehad veel huilen en ook veel driftbuien. Momenten waar het mij beter leek dat Moreno maar een andere mama moest hebben en dat ik maar van de aardbodem moest verdwijnen. Niet dat ik de hand aan mijzelf wilde slaan maar gewoon weg naar een ander plaats. Mijn man begrijpt het niet maar doet zijn best om mij te ontzien. Ook na zijn drukke werkdagen en op zijn vrijedagen. Mijn fam kan ik altijd bellen als het ff niet wil en ik tot rust moet komen. Dat voeld goed. Weet dat Neno op een goede plaats is en ik kan dan ff bij komen.
Meede door steun van vriendinnen die ik hier via KOK heb leren kenen en ook een ppd hebben.(Chantal!!! :-* ) zie ik de boel weer een stuk positiever. Zij begrijpen wat je voelt. Voor iemand die het niet kent is het niet te begrijpen wat het met je doet.
Als je wil kletsen via msn om gewoon ff je hart te luchten stuur me een pb dan krijg je mijn msn.
Heel veel sterkte. En je staat er niet alleen voor
x
…
Hi,
ik wil je even een knuffel geven! :hug:
Ik werk in de psychiatrie en heb 4 jaar lang huisbezoeken gedaan bij mama’s met een ppd.
(postnataal betekent na het nieuwe leven, dus dat betekent eigenlijk dat je kindje depressief is…)
Ik hoop voor je dat je er snel overheen komt, maar bedenk ook dat ontzwangeren niet helpt om beter te worden van een ppd. Maar t komt echt goed! Vraag ook hulp hoor, aan ouders/schoonouders…
Als je daar kunt eten bijvoorbeld, of dat er thuis voor jou gekookt is als je gewerkt heb.
veel liefs en veel sterkte! :-*
…
Hoi Steph,
Ik ga vanavond even je pb-tje beantwoorden, dan kan ik er wat meer de tijd voor nemen. Door mijn burn-out heb ik moeite om me te concentreren en doe ik drie keer zo lang over berichtjes.
Alvast een dikke knuffel :hug:
Secreetje kan best hoor dat je berichtjes op andere forums van mij voorbij ziet komen over pnd… ik praat er vrij veel over. Voor jou ook een hele dikke knuf :hug: dit is gewoon een hele zware tijd waar je doorheen moet wat echt niet leuk is 
en ook nog eens enorm veel energie kost…
Coor :hug: je bent een lieverd :-*
Judith daar heb ik ook zo’n last van consentratie, kan me dus ook niet lang op 1 punt consentreren. Als ik zoals nu aan het typen ben gaat het goed maar typ ik ff langer dan is de consentratie weg en staan er kromme zinnen vol met fouten. Net als ik iets moet vertellen lukt me dan niet wordt dan heel verward…
:hug: :hug:
Hoi Secreetje,
Ook hier een mama met een pnd ervaring. Bij mij is het gelukkig wat sneller over gegaan dan wat de andere dames hier schrijven. Nou werd de diagnose ook al heel vroeg gesteld en was ik binnen een week na de geboort vn Morris al aan de medicijnen. Ik had de klachten al in de zwangerschap. Ik was er deze keer best bang voor dat het weer zou gebeuren en een paar keer leek het er ook op. De combinatie slaapgebrek en hormoonschommelingen zijn 'fataal 'voor mij. dan dip ik enorm met paniekaanvallen en zo. terwijl ik daar normaal helemaal geen last van heb. Is dus echt hormonaal gerelateerd.
Ik heb veel hulp gekregen destijds en heb daar ook heel veel aan gehad. (oa een psychiatrisch verpleegkundige zoals Famke en thuishulp voor de huishouding. Een huisarts die me begreep en serieus am en een man die me enorm hielp.
Wat ik deze keer gedaan heb in de zwangerschap is acupunctuur. Omdat ik haast niet sliep en toen weer de paniek begon. Het heeft me weer doen slapen en ik werd na een behandeling heel rustig. En niet alleen die dag, maar het werkte door. Het heeft me in de zw schap echt gehoplen. Na de bevalling stortte ik op de ‘kraamtranendagen’ weer in. Ik was als de dood dat het weer misging. Voelde precies hetzelfde. Toen ben ik meteen weer naar acupunctuur gegaan. Ze hadden er zelfs een folder over acu en depressiviteit. Uit allerlei onderzoeken is gebleken dat het voor veel mensen echt helpt de depressieve klachten te verminderen.
Als ik dit vorige keer geweten had, was ik er toen zeker heen gegaan.
Het gaat nu gelukkig heel goed met me en de depressie is buitende deur gebleven. Ik ben kapot van het slaapgebrek op dit moment, maar dat elidt gelukkig helemaal niet tot de bekende klachten. Als ik nu veel jank, dan is het gewoon omdat ik te moe ben door de nachtvoedingen, maar ik ben wel geestelijk stabiel.
Ik wens je veel succes en misschien heb je iets aan dit verhaal. :-*
…
Ook ik heb kort na de bevalling een postnatale depressie gekregen waar ik tot op heden nog steeds mee worstel. Het is een heuze strijd (Sem word in maart 2008 2 jaar).
Groetjes Ariska
…
Hierzo ook. Ik ben blij dat het achter de rug is.
hai,
Helaas heb ik ook een ppd gehad. Ik ben pas na een jaar seroxat gaan slikken (huisarts begreep me niet helemaal… wel doorgestuurd naar een psycholoog maar huisarts deed erg luchtig over mijn klachten. Ik voelde me wel op en top moeder en daarom was het volgens mijn huisarts geen pnd, maar goed… het was het wel).
Ik slik nu nog een halve tablet per dag, ben aan het afbouwen en het gaat goed. De oude ben ik nooit meer geworden, maar voel me wel weer goed.
Maar heb alsjeblieft geduld met jezelf. Het is iets wat heel lang kan duren. Jaag jezelf niet op, wees niet boos op jezelf, dat is zo belangrijk!
Alle mama’s met deze klachten: heel veel sterkte!
…
Hoi meiden.
Pppff gelukkig kerstdrukte weer gehad ben nog aan het bijkomen (oke ben 1e kerstdag ook wezen stappen, met Coor en Ariska 
) maar ben bijna weer fit…
Vandaag lekkere hangdag gehad net als de vorige dagen…Yeline heeft de hele dag bijna met dr nieuwe speelgoed gespeeld die ze met kerst heeft gekregen dus ik had ff wat meer rust…heerlijk…
Jillian fijn zeg dat je aan het afbouwen bent en je huisarts :x zo jammer dat ze bij jou zo laat erachter kwamen… maar ben blij dat het verder goed met je gaat.
Ariska lieverd :hug:
Ik ben ook heel erg veranderd door de depressie de oude Chantal is dr niet meer moet ik zeggen, maar sinds deze maand komt er wel een opgewekte nieuwe Chantal terug (Coor en Ariska weten wel waarom :inlove: ) voel me heerlijk en kan me nu echt ook van mezelf genieten en voel me meer happy dan voorheen :thumbup: . Van Yeline moet ik nog meer genieten maar dat komt wel.
Zat er afgelopen week steeds aan te denken…vind het nog steeds moeilijk om aan Yeline te wennen, nog steeds voelt het af en toe dat het mn meisje helemaal niet mij is en bijv. gewoon een logeetje is. De band met haar is er gewoon niet, ik hou van haar, kan af en toe echt genieten van haar (zie de foto’s in het showforum van ons) maar het voelt nog steeds niet echt goed eigenlijk. Net alsof ik nog steeds niet aan dr gewend ben, ben nu sinds de zomer alleenstaande moeder geworden en ben elke week weer blij dat het zaterdag is en ze en paar dagen bij dr papa is, zou er gewoon niet aan moeten denken om alleen 7 dagen per week 24 uur per dag voor haar te moeten zorgen :oops: . Vind het heel erg dat ik het moet zeggen maar zo voelt het, ben gewoon blij dat ik een goede omgangsregeling heb voor haar dat ze daar gewoon elke week kan zijn dan kan ik ff geen mama zijn en lekker voor mezelf dingen doen.
Misschien heel raar dat ik het zeg misschien herkennen jullie het wel, de buitenwereld snapt het meestal niet.
Knuff voor jullie :hug:
…
prachtig gedicht zeg
Chantal: Ik herken het niet dat niet zo’n band hebben met je kind , want dat had ik niet. Wat ik wel helemaal snap is dat je het ook heerlijk vindt om een paar keer in de week even tijd voor jezelf te hebben, als je dochter naar haar vader is. Weet je, volgens mij is dat heel normaal! Niet elke moeder zal het hebben, maar er zijn er genoeg die even heerlijk genieten van de tijd dat hun kindje slaapt of uit logeren is!
Secreetje en anderen, ik ben naturlijk ook super blij dat ik aan het opknappen bent, maar mijn zoon wordt in 2008 drie… Moet je nagaan hoe lang ik al bezig ben… Wat kost het een hoop tijd he zo’n ppd!
Wat zijn/waren jullie “voornaamste” klachten eigenlijk? Bij mij was het vooral paniek, paniekaanvallen en de hele dag bang zijn voor alles wat jezelf en de mensen die je lief hebt kan overkomen.
Ondanks alle klachten: fijne dagen iedereen!
…