Ik weet niet goed hoe ik dit aan moet pakken, dus ik hoop op ervaringen en/of tips.
Mijn vriend wordt zondagmiddag ( lekker hé met het wk :roll: ) opgenomen om maandagochtend vroeg geopereerd te worden. Daarna zal hij nog 2 á 3 dagen in het ziekenhuis moeten blijven.
Wat vertel ik Sam?
Mijn gevoel zegt dat ik wel eerlijk moet zijn, papa is werken is natuurlijk niet waar. Al gaat papa voor zijn werk ook wel eens een aantal dagen/nachten weg en kan Sam dát inmiddels prima begrijpen.
Maar ziekenhuis is voor Sam wel iets heel vaags, evenals operatie. En in hoeverre zal hem dat beangstigen? Wil natuurlijk geen drama’s veroorzaken, maar wil ook de waarheid niet verzwijgen.
Lastig lastig :think:
Hij kent vast het begrip ziek zijn en beter worden wel…
Hij kent vast de dokter wel…
Ik zou zeggen dat papa ergens in zijn lijf een beetje ziek is (neem dan even aan dat de operatie noodzakelijk is, maar niet heel ernstig zwaar?) en dat de dokter hem beter gaat maken, net als dat bijvoorbeeld een automonteur een auto gaat repareren.
Dat dit heel slim is van de dokter en dat papa daarom naar het ziekenhuis gaat. Dat het ziekenhuis een groot gebouw is waar mensen heen gaan om door dokters geholpen te worden.
Peter was 3 toen Mies heel ziek werd en werd opgenomen.
Hij is gek op auto’s en daar kwamen we heel ver mee.
Als de auto stuk is, gaat de monteur hem maken en moet de auto naar de garage.
Mies is ziek en zo ziek dat de dokter graag alle tijd krijgt om hem te repareren en dus gaat hij naar het ziekenhuis zodat de dokter goed op hem kan letten en hem beter kan maken.
Ik zou niet zeggen dat hij is gaan werken… maar op zijn niveau kun je best wel metaforen gebruiken van dingen die stuk zijn, niet goed werken en gerepareerd moeten en dat dit ook kan gebeuren als je in je lijf iets stuk hebt.
Hij zal toch ook wel bekend zijn met pleisters enzoo…
straks heeft je vriend toch nog pijn als hij thuiskomt en dan kun je dat ook goed verklaren…
Super Cell :thumbup:
Auto’s zijn hier hot and happening, gister is Sam meegeweest naar de garage omdat ik een lekke band had. De monteur is nu zijn held geloof ik :inlove:
Dus das idd heel praktisch toepasbaar hier!
Zou ik Sam wel mee kunnen nemen naar bezoekuur denk jij?
En operatie is idd noodzakelijk maar niet levensbedreigend hoor, gelukkig!
denk dat de uitleg alla Cell het wel moet doen voor je kleine man.
En mee naar het bezoekuur… ligt er denk ik een beetje aan hoe papa eruit ziet na de operatie.
Ligt hij in (zichtbaar) verband en aan een infuus + toeters en bellen zou het voor een uk best even eng kunnen zijn, maar als hij vooral in bed ligt en weinig poespas… dan zou ik hem gewoon meenemen.
Thuis een mooie tekening maken voor papa op de kamer in het zhuis en die brengen :thumbup: misschien even zeggen dat hij niet te hard met papa kan knuffelen als papa een wond heeft die pijn zou kunnen doen, maar dat hij papa wel kusjes kan geven etc.
Daar ben ik dus idd bang voor hé, dat hij papa eng vindt. Kan me dat zo voorstellen met apparatuur en een infuus. Iig dag 1 wordt niks maar misschien samen ophalen ofzo als ie naar huis mag. En de tekeningen van Sam zijn meestal in 5 seconden klaar :lol: :lol: Maar wie weet voor papa, of een kaart schrijven… Deed ie laatst ook voor oma :inlove:
Merk ook stiekem dat ik er tegenop zie het best wel spannend vind :shifty:
kinderen gaan er makkelijker mee om dan je denkt.
in niet al te vele details toch alles eerlijk zeggen als hij vragen heeft kun je die beantwoorden als hij geen vragen heeft is het ook goed.
ik heb er meer trauma`s aan overgehouden doordat ik bij bepaalde dingen niet aan wezig mocht zijn omdat te beangstigend zou zij (door familie en omstanders niet eens mijn moeder). en daar denk ik nog dikwijls aan.
hoe cell het omschrijft is een goede.
maar weet dat een kind anders denkt dan een volwassenen. het kind gaat er vanuit dat papa gewoon beter word.
wij denken aan de complicaties en wat als dit of dat nou ja je snapt het wel
soms zouden wij eens moeten gaan denken als een kind heb je minder stress en zorgen 8)
gelukkig dat het niet ernstig is maar wel sterkte voor je man en jullie
Heb je idd een punt Monique. Voor Sam is het natuurlijk heel simpel. Papa ziek, papa naar dokter, papa beter!
Het enige wat spannend kan zijn is hoe hij eruit ziet na de operatie dus wb meenemen wacht ik nog even af. Maar ga zaterdag het auto verhaal maar eens opbouwen.
Fijn dat jullie wilde meedenken! :-*
@Mip wrote:
Het enige wat spannend kan zijn is hoe hij eruit ziet na de operatie dus wb meenemen wacht ik nog even af. Maar ga zaterdag het auto verhaal maar eens opbouwen.
Fijn dat jullie wilde meedenken! :-*
kijk en dat snap ik ook hoor en daarvoor ken jij je kind het beste.
maar neem het besluit wat voor hem het beste is omdat jij hem door en door kent ook hoe hij reageert op andere dingen die eng zijn.
en na de uitleg van het auto verhaal kun je ook weer zien hoe hij erop reageert.
als mijn moeder dat ook had gedaan had ik er nu niet meegezeten
Ik zou er niet te zwaar aan tillen als ik eerlijk ben. Voor een kind is het inderdaad allemaal niet zo eng als je denkt. Die kent nog geen consequenties van dingen en als je verteld dat papa enkel “drinkt” door het infuus is dat gewoon zo. Onze zoon heeft heel lang aan het ziekenhuis gelegen aan heel veel apparaten en draden en slangetjes, ook in zijn neus en onze jongste heeft dat vanaf dag 1 (toen was ze nog geen 1,5) allemaal ook gezien. Nog geen woord erover. Het hoort er gewoon bij voor die kids.
Dus6!
Ik ben afgelopen maart en mei 2 keer geopereerd,
we hebben Damian daar eigenlijk niks bijzonders over verteld, die snapt dat toch niet. Hij is wel meteen megekomen na de operatie, toen ik net op de kamer lag. Hij vond het wel prima en heeft gewoon lekker bij me gezeten. Hij vond me niet eng met dat gips en die draadjes e.d.
Die van jou is iets ouder maar ik denk dat het allemaal wel mee zal vallen voor hem :hug:
Sterkte en beterschap met/voor je man :hug:
Ik zou in het geval van Sam voor de ‘auto’ variant gaan :mrgreen:
Papa kijkt de WK finale dus in een steriele witte omgeving ipv oranjegekte 8)
@mayo28 wrote:
Papa kijkt de WK finale dus in een steriele witte omgeving ipv oranjegekte 8)
Ja, zó ongezellig :?
Hij stond al tijden op een wachtlijst en je zal het dus net zien… finale… tadaaa ineens bovenaan de lijst :roll:
Mag ik vragen waarom je dan niet maandagmorgen vroeg gaat? Als het het probleem is dat hij nuchter komen moet, dat kan je toch thuis ook?
Ik kom nooit de avond ervoor… Is namelijk (bijna) altijd bedvulling voor de verzekering OF om er zeker van te zijn dat je er bent…
Hij heeft idd vanmorgen nog gebeld of hij niet maandagochtend kan komen. Maar zondag staan er nog onderzoeken gepland werd er gezegd :think:
Ik had nl ook het idee dat het echt bedvulling is. Maar zelf denkt ie het wel voor elkaar te krijgen ná die onderzoeken naar huis te komen en dan alsnog maandagochtend heen te gaan :mrgreen:
@Mip wrote:
Heb je idd een punt Monique. Voor Sam is het natuurlijk heel simpel. Papa ziek, papa naar dokter, papa beter!
Het enige wat spannend kan zijn is hoe hij eruit ziet na de operatie dus wb meenemen wacht ik nog even af. Maar ga zaterdag het auto verhaal maar eens opbouwen.
Fijn dat jullie wilde meedenken! :-*
Ik zou je kindje er “gewoon” in meenemen. Hij is 2,5 jaar… En kan volgens mij best een stuk realiteit aan toch?
Een niet levensbedreigende situatie is dan toch een prima “oefenmaterie” voor later de (hoop het niet hoor…) heftige dingen.
De auto kan als voorbeeld, maar let op… kinderen nemen heel veel dingen gewoon super letterlijk.
Kun je vertellen waarom je denkt dat Sam het niet aankan… Gewoon de realiteit van “papa is geopereerd, en straks als we komen zitten er misschien slangetjes in hem en is er een of meer apparaten die piepien”… daar mag je niet aankomen, maar we gaan wel alles bekijken…
Een kind kijkt volgens mij veel meer door de toeters en bellen heen.
Vraag me een beetje (beetje maar hoor) of je het zelf niet heel eng vindt, in plaats van Sam… :think: :lol: :lol:
@Mip wrote:
Heb je idd een punt Monique. Voor Sam is het natuurlijk heel simpel. Papa ziek, papa naar dokter, papa beter!
Het enige wat spannend kan zijn is hoe hij eruit ziet na de operatie dus wb meenemen wacht ik nog even af. Maar ga zaterdag het auto verhaal maar eens opbouwen.
Fijn dat jullie wilde meedenken! :-*
Ik zou je kindje er “gewoon” in meenemen. Hij is 2,5 jaar… En kan volgens mij best een stuk realiteit aan toch?
Een niet levensbedreigende situatie is dan toch een prima “oefenmaterie” voor later de (hoop het niet hoor…) heftige dingen.
De auto kan als voorbeeld, maar let op… kinderen nemen heel veel dingen gewoon super letterlijk.
Kun je vertellen waarom je denkt dat Sam het niet aankan… Gewoon de realiteit van “papa is geopereerd, en straks als we komen zitten er misschien slangetjes in hem en is er een of meer apparaten die piepien”… daar mag je niet aankomen, maar we gaan wel alles bekijken…
Een kind kijkt volgens mij veel meer door de toeters en bellen heen.
Vraag me een beetje (beetje maar hoor) of je het zelf niet heel eng vindt, in plaats van Sam… :think: :lol: :lol:
Idd kan hij vast een een stuk realiteit aan. En wat dat spannend vinden betreft vind ik het eerder spannend wat het hem doet dan dat ik het spannend vind voor mezelf. Of bedoelde je dat ook?
Vanmiddag papa weggebracht, gezegd dat hij bij de dokter moet slapen en dat als ie weer beter is dat hij dan thuiskomt. Sam praat er bij vlagen veel over en vroeg of papa gebotst was :lol: :lol:
Vind het alleen voetbal kijken trouwens wel retesaai
Ik zou mijn kind er helemaal bij betrekken, veel uitleggen als dat nodig is.
Saar vindt het heel gewoon dat mijn nichtje in het zkh moest blijven toen ze geboren werd, en nu nog allerlei slangen en een sonde met zich mee draagt.
We hebben het nooit ‘eng’ gemaakt.
Succes met alles Mip!!!
:-*