Wie o wie herkent dit? En wat doe je eraan?
Mijn kleine man kan heel mooi rustig spelen als hij alleen is, maaaaaar… zodra er meer volwassenen en kinderen bij komen dan wordt hij ontzettend druk. Gaat de clown uithangen, wild rennen, gillen. Gewoon overenthousiast. Hij is dan ook niet af te remmen! En om contact met hem te krijgen moet ik hem in de hal zetten, uit laten razen en na een minuut of 2 heb ik dan contact met hem.
Vanavond kon hij niet tot eten komen omdat we met meerdere mensen aan tafel zaten. Hij is dan zo afgeleid. Ik moet hem dan apart zetten en in alle rust met hem eten. Dan lukt het hem wel.
Ben benieuwd of er meer mensen zijn die dit herkennen zonder dat er meteen een plakkertje op wordt geplakt van ADHD!
Hey Erika,
Ik heb er hier geen problemen mee gelukkig!!! En ik heb zo iets van niet willen eten prima dan niet! Geen strijd van maken hoor!
En dat hele drukke ken ik hier wel maar dan niet onder etenstijd gelukkig!
Succes meis.
Misschien kan je hem voorbereiden en strakke regels trekken.
Ik heb namelijk een piepklein vermoeden dat het aandachtsstreken zijn.
Door het werk van papa is hij natuurlijk heel veel 1 op 1 met jou en heeft hij jou volledige aandacht.
Als er mensen komen dan moet hij jou aandacht delen en negatieve aandacht is ook aandacht he.
Het is zeker geen adhd, don’t worry, hier in huis loopt een adhd-er rond maar die is echt ALLE dagen heel druk :lol: :mrgreen: Die zit niet stil, gaat als laatste aan tafel en er als eerste weer af en of we nu visite hebben of niet maakt daarin geen verschil. Gewoon altijd snel afgeleid, heel ad-hoc in iets willen zeggen en dan niet doorhebben dat niemand naar hem luisterd enz. We hebben het dan over mijn man van 39
Tussen de 2 en 4 begint het besef enorm te groeien dat Lars een eigen IK is… dat hij invloed kan uitoefenen op de omgeving en de gebeurtenissen in zijn leven.
Mijn idee zou zijn hem voor te bereiden, leg het maar uit.
Mama en Lars krijgen visite, dan gaat mama ook koken voor ons allemaal en eet mama niet alleen met Lars.
Mama begrijpt dat je dat wat moeilijk vind, we eten altijd samen he of met papa erbij.
Maar het is maar 1 keertje, en ze gaan vanavond weer naar huis.
Mama wil met jou graag afspreken dat je mij helpt, dat je rustig vraagt om dingen die je wil van mama, want dat kan jij best, je bent al zo groot.
Als de visite weg is zullen we dan nog even praten over alles wat we hebben meegemaakt.
Iets van die strekking.
En je zou evt zelfs een beloning in het vooruitzicht kunnen stellen.
Een aandachtsbeloning. Dat je bijvoorbeeld een extra verhaaltje leest of zo als hij jou zo goed helpt.
Positief brengen, hem meer een opdracht geven jou te helpen, omdat je het toch allemaal alleen moet doen met de visite enz ipv hem dingen verbieden.
Hier werkt dat bij Mies heel goed. :thumbup:
Idd, het feit dat hij de hele dag rustig kan spelen. Dat is al het grootste bewijs dat hij geen adhd heeft hoor.
Ook toen je hier was met hem en jij met mij aan het praten was, hield hij je goed in de gaten.
Steeds als we even wat minder oog hadden voor hem, ging hij samen met mies lopen etteren.
Dat doen ze, dat doen ze :mrgreen:
Hij leert gaandeweg vanzelf wel dat hij periodes met jou alleen is, maar de wereld toch echt groter is dan jij en hij samen.
Mies wil ook steeds uitleg en bevestiging en al snapt hij maar 30% van de uitleg, je helpt hem toch. Maakt hem belangrijk genoeg om AAN uit te leggen en dat voelen ze wel als “mama vind mij belangrijk”
Mies zegt ook vaak “echt waar?” of “ohjaaa snappe wel” om vervolgens iets te doen waaruit blijkt dat hij het niet helemaal snapt. Maar toch blijven we uitleggen. Op den duur valt het kwartje wel hoor 
ja hoor heel herkenbaar… beide meiden…
tja… ik zeg gewoon je kunt nu eten, en straks krijg je niks meer (voordat ze naar bed gaan krijgen ze zowiezo nog melk, en het komt enkele keren wel voor dat ik een boterham smeer (wij hebben toch ook nog wel eens later honger) maar dit komt misschien eens in de 2/3 mnd voor dat ik een extra boterham moet smeren)
onze meiden hebben het voornamelijk als de nichtjes meeeten… of als je ergens bent met veel afleiding…
Mijn zoontje reageert precies hetzelfde als er visite komt. Dus ik houd mijn hart vast voor de kraamvisite 
Ik denk bij mijn zoon niet aan ADHD, maar gewoon aan een enthousiast kind dat tijd nodig heeft om prikkels te verwerken. Afgelopen weekend heeft hij gelogeerd bij zijn neefje en nichtje en vond het reuze spannend. Dat merk ik doordat hij nu pas met verhalen over het weekend komt.
Doordat hij de prikkels niet direct verwerkt krijgt, moet ik ervoor zorgen dat er veel rustmomenten in de week zitten. En tja, dat houdt in dat we niet iedere dag wat (kunnen) doen en dat ik niet graag onverwacht visite in huis heb :shifty:
Ik merk op verjaardagen vaak dat mensen mijn zoon bekijken als iemand die dus wel iets zal hebben. Doordat hij op een gegeven moment niet meer te remmen is of aanspreekbaar is. Bekenden doen niet moeilijk, die weten hoe hij is, maar vreemden zie je denken. Dat vind ik wel eens vervelend, maar hij is zoals hij is en dat kan ik toch niet veranderen. We gaan dan inderdaad wel eens eerder naar huis of een blokje rond met alleen zoonlief. Dan is hij wat afgekoeld en is weer wat meer geconcentreerder en kan wat beter spelen.
Wat eten betreft, hier krijgt zoon dan voor het slapengaan gewoon wat extra’s. Idd wel eens een boterham als hij wil of een banaan ofzo. Apart met hem ga zitten doe ik niet. Dat voelt een beetje als hem en mezelf afzonderen van de groep. Dan maar een keer wat minder eten. Haalt hij de dag erna wel weer in :thumbup:
Levi had dat eerst soms. Hij kan zo rustig zijn, maar ook echt helemaal doorgaan in zijn gedrag mbt het druk zijn etc.
Vaak ook door toedoen van andere kindjes, soms ook omdat hij te blij is en zo enorm de clown wil uithangen.
Nu heeft hij dit niet meer zo, alleen als hij erg moe is
Maar eerst echt wel! Soms werd ik gek van het gestuiter!
Dit had dus ook als resultaat dat als hij zoveel prikkels had gehad op een dag, dat als hij ging slapen altijd wel een keer krijsend wakker werd omdat hij het dan niet had kunnen verwerken.
Dit heeft hij nog soms…
Erg herkenbaar (wat een verassing!)
Riley is zelf best rustig, speelt vaak gewoon alleen (of met mij). Maar vermaakt zich prima!
Maar zodra hij uit zijn veilige zone komt, dus als er visite is , dan raakt hij heel erg enthousiast , is ineens heel erg druk, reageert niet op mijn stem met verzoeken tot rust, en draaft maar door.
Hij wil dan in het middelpunt van belangstelling staan, rent enthousiast mee met bijv, mijn neefje en nichtje…hij eet dan slechter, raakt afgeleid, en vind het net zo interessant als mijn neefje en nichtje al klaar is, dan is hij ook klaar, zonder ook maar een hap te hebben gehad…
Vaak als visite hier komt, laat ik Riley even op zijn kamer spelen als hij drukker word. Wij wonen gelijk vloers, dus dat is geen probleem, maar op bezoek kan dat niet natuurlijk… en zit ik achteraf thuis met een kind die veel prikkels heeft gehad, niet zijn rust kan vinden om te slapen, of dagen tot weken later er ineens op terug komt wat hij heeft gedaan enz.
Ik krijg reacties ‘Wat is hij stil en lief!’, ‘Jeetjeeeee! Wat is hij gigantisch druk!!’…
Terwijl ik hem ken als rustig, en zelfspelend…
hier ook hoor. mijn peuter van nu 3,5 jaar vindt bezoek heel spannend. hij weet dan niet wat hij met zichzelf aan moet, wordt druk en dwars. rennen, schreeuwen, op de bank springen, duwen, allemaal stress. lastig he :hug:
Hier nog 1 hoor kan ontzettend hyper doen ook de clown uithangen rennen vliegen enz en daarna niet eten.
Ik heb ook wel eens getwijfeld of Ivan geen adhd heeft :oops:
Hier toen straks heel veel kinderen, in de leeftijd van 1 tot 9 jaar.
Alleen de oudste van 9 was rustig, de rest waren allemaal net stuiterballen.
De een ging wat harder stuiteren dan de ander, en dan begon de ander weer.
Dus heel gek is het echt niet :lol:
je kind is echt de enige niet hoor :-* ik las er pas ook een artikel over, dat kinderen ook gewoon moeten leren hoe ze met spannende en nieuwe en feestelijke situaties moeten om gaan.
we hadden een tijdje veel visite en ook logées in ons (kleine) huis. eigenlijk vond ik dat artikel wel een eye-opener. Ãk plan die dingen omdat ik het leuk vindt (of hub), Ãk weet wie er komt en wanneer, wat we ongeveer gaan doen en wanneer ze weer weg gaan. maar mijn peuter niet. hem ‘overkomt’ het in zijn veilige huis, waar ineens iemand anders op de bank zit, we dingen toch wat anders doen dan anders en hij zich ook nog eens ‘netjes’ moet gedragen.
ik hou nu meer rekening met de planning, niet teveel achter elkaar, uitleggen wie er komt en dat ze ook weer weg gaan, en peuter laten afkoelen op de gang als hij echt te ver gaat. bij hem is het echt een kwestie van leren hoe visite/logeren gaat.
Grappig al die reakties. Ik heb bij Lasse ook wel eens gedacht van oh jee. En vooral mijn schoonfamilie hebben het ook wel eens uitgesproken van heeft die geen AHDH ofzo. Of moet je het niet eens laten onderzoeken :shifty:
Vooral met het vooruitzicht op leuke dingen zoals op visite gaan of naar de dierentuin gaan was hij vaak niet meer te houden. Het ging alle kanten op en ik had geen moment rust meer (soms vertelden we het ook maar niet tot vlak ervoor)
Langzamerhand ben ik er aan gewend en het wordt ook wel steeds beter. Je kan hem meer uitleggen, meer rust afdwingen. Maar het blijft een ding.
Hij heeft grenzen nodig en duidelijke ook. Hele dagen vakantie bso en het hek is van de dam, daar mogen ze teveel en in het weekend proberen wij weer de boel in het gareel te krijgen.
Wij doen ook vaak niet meer dan 1 speelafspraak in de week en liefst op woensdag. Op vrijdag is de koek op en rust geboden. Want als hij moe is, zijn de rapen vaak ook gaar.
Langzamerhand krijg ik er vertrouwen in dat het bij hem hoort en zijn manier van reageren is op veel prikkel en proberen we daar mee om te gaan. Het daarnaast een leuk en lief jong en zoals zijn juf weleens zei het is gewoon een jonge hond.
Iemand vertelde laatst dat ze een documentaire had gezien over een of andere professor die het opnam voor jonge jongetjes - jonge jongetjes kunnen gewoon heel druk zijn. Niks mis mee. Stelde me weer gerust :mrgreen:
Ik wil even benadrukken dat ik het nu even makkelijk opschrijf maar dat we echt wel al vijfenhalf jaar hier mee te stellen hebben en het me soms ook enorm onzeker heeft gemaakt.
De juf vind hem ook bewerkelijk en soms lastig zijn focus de goede kant op te krijgen want tja mijnheer wil het liefst doen waar hij zin in heeft en dat is buitenspelen met zijn vriendjes. Op school zijn gewoon heel veel prikkels en laat hij zich makkelijk afleiden. Dus ik ga met dichtgeknepen billen naar het tien minuten gesprek. Hij mag gelukkig lang kleuteren en dat is wel nodig ook om uit te razen en hij mag nu nog een jaar voor het grotere werk in groep drie.
Maar de juf heeft ervaring en de juf heeft er alle vertrouwen in dat het wel goed zit met dat kind van mij en ik kom er altijd opgeluchter vandaan dan ik er heen ging.
Ik merk dat het me raakt om er over te schrijven omdat ik verder ook geen herkenning heb in mijn naaste omgeving en we er met z’n tweeen soms aardig wat mee te stellen hebben.
Maar het komt goed - dat weet ik onderhand wel zeker.
Lars - Lasse = het zal wel in de naam zitten
jou verhaal is heel herkenbaar, alleen niet bijonze dochter maar bij mijn zwagers dochter, nichtje dus.
Zelf heeft ze het alleen als de familie bijeen is en ze zuigt aandacht. Ik erger er mij groen en geel aan, niet aan ons nichtje maar aan de volwassenen die haar maar dol maken, onbewust.
Ze vraagt continu daardoor de aandacht, voert van allerlei kunstjes uit. Nu onze uk in de gaten eheft dat dat de manier voor aandacht is, begint zij ook. Gelukkig lukt het ons om haar nog op tijd af te leiden tot nu toe.
Ik geef bij ons de schuld aan de schoonouders die haar zo dol maken. Ik kan niet goed onder woorden brengen wat er gebeurd, maar altijd als zij er zijn is het mis, anders is het een geweldig meisje!
Hier lukt ht julia om direct speelgoed oid te geven en in een hoekje te zetten… of gewoon even positef aandacht te geven, zodat ze het niet hoeft te vragen.
Misschien kan je de mensen in je omgeving of bij de visite vragen om je zoon geen aandacht te geven?? heb nieth eth ele topic doorgespit, misschien had je al wat tips gekregen.
@Zeemeermin wrote:
[
Lars is echt een kuddedier en super enthousiast. Hahaha, hij heeft het overigens niet van een vreemde :lol: !!
Ik herken het ook van mezelf hoor. Ik was vroeg ook heel gevoelig voor prikkels uit mijn omgeving en erg op de omgeving gericht. En ging dan over mijn eigen grenzen heen. Nu ik ouder en wijzer ben kan ik mezelf daarin hanteren. Maar Lasse gaat er helemaal in op.
Ik heb overigens een tijdje geleden een periode hem korreltjes gegeven van mijn homeopate - zodat hij zich iets meer afsloot en ik merkte wel verschil.
Mijn dochtertje is daarentegen een stuk introverter en stoicijnser - en lijkt wat dat betreft meer op mijn man.
Konijn ik herken bij ons niet dat hij door de familie opgefokt wordt. Men probeert hem juist altijd eerder ook een beetje rustig te houden. Hij wordt echt druk van uit zichzelf van alle spanning en sensatie en niet door teveel aandacht van die of gene. Als dat het geval was geweest had ik daar al lang en breed iets aan gedaan.
Yep, visite kan het zeker erger maken door de manier waarop ze erop reageren :? niet bewust en goed bedoeld maar nog meer stress veroorzaken en zorgen dat je kind de clown gaat uithangen. heel irritant. ik heb wel geleerd daar meteen op te reageren en het af te kappen. ik sta geloof ik te boek als erg strenge ouder maar het zij maar zo. mijn kind vaart hier wel bij.
eerst een kind dol maken en 2 minuten later verwachten dat hij wel luistert en rustig aan tafel blijft zitten en anders is hij ineens abnormaal druk of onopgevoed 
nee hoor, ze werkt het niet. zeker niet bij jonge kinderen.
Danielle, het is niet zo dat hij niet wil eten. Hij wil wel eten, maar is zo dolenthousiast dat hij niet aan eten toekomt. Hij ziet teveel en wil teveel. Door alle prikkels heeft hij echt een apart plekje nodig. Ik zie meteen een verandering als ik dat doe. Hij wordt rustiger en pakt als vanzelf meteen zijn vork om te gaan eten.
Vraag me af of meer peuters hier last van hebben?
Cell, dank je wel :-* ! Is toch wel fijn om je verhaal te lezen.
Het gebeurde gisteren eigenlijk heel onverwachts. Hij was de hele dag rustig aan het spelen geweest. Ineens komt er bezoek en besluiten mee te eten. Tja, inderdaad… Lars vraagt ook wel om bevestiging dus ik had hem dit ook uit moeten leggen.