Cees77: heeeeeeel herkenbaar wat je schrijft. Precies mijn zoontje!
Ik krijg ook blikken van vreemden, naaste familie begrijpt het ook veel beter. Ik merk dat ik veel meer uit moet leggen en zijn prikkelaanbod moet beperken. Ik merk dat ik ook meer moet accepteren zoals hij is, zoals hij doet… maar dat gaat nog niet elke dag even goed. Ik leer elke dag bij 
! Het is wat die kleine spons van mij, hij wil alles opzuigen wat er op te zuigen valt op een dag.
Alle andere dames, bedankt ook voor jullie antwoorden :-* !
Ik ben zo blij met deze reacties :-* !! In mijn omgeving ken ik alleen moeders met rustige kinderen. Nu lees ik gelukkig herkenning!
En ik twijfel nu niet meer zo aan mezelf…
Dank voor al jullie verhalen!
Hihi, de uitdrukking van jonge hond slaat ook op Lars.
Vanavond een goede ervaring gehad tijdens een feestje. Lars heel duidelijk uitgelegd waar we naartoe gaan, wie er jarig is, dat hij lief moet zijn voor de kindjes, lekker mag spelen, niet mag lopen gillen. Echt waar… het ging zo top! Heb hem wel 100 complimentjes gegeven!!
Meestal zijn overgangsmomenten ook moeilijk. Toen ik naar huis wilde zette Lars het op een schreeuwen. Een kookwekker gevraagd en Lars gezegd dat hij nog even mocht spelen tot de kookwekker zou gaan. Dat werkt de laatste tijd thuis ook wel goed! Ja hoor, de wekker ging en meneertje gaf iedereen spontaan een kus, liep naar het hek en zei: “doeg!” Heerlijk, geeft me weer moed!!
@Bella wrote:
Lars - Lasse = het zal wel in de naam zitten
Hahaha, zou het :mrgreen: ?
Ik snap je onzekerheid helemaal. Herken die onzekerheid ook van mijzelf bij het KDV. Daar weten ze vaak ook niet hoe ze ermee om moeten gaan en laten Lars heel veel in de tuin spelen. Soms ook als de groep iets anders gaat doen. Hij schijnt dan zielig voor het raam te staan en natuurlijk laten ze hem daarna binnen. Maar ik vind het zo rot dat hij daar ook zo druk kan zijn en dat hij niet rustig te krijgen is.
Lars is echt een kuddedier en super enthousiast. Hahaha, hij heeft het overigens niet van een vreemde :lol: !!