ik heb 2 situaties met mijn zoontje waar ik graag wat tips over zou willen van andere moeders:
aan het eind vd middag is ie heel hangerig als ik uit werk kom (en moet koken). Hij hangt letterlijk aan mijn rok en wil continu opgetild. Ik heb al een ‘speelkwartier’ ingelast voordat ik ga koken, en hij mag op de stoel kijken bij het koken. Maar dat werkt gewoon niet. Hij zal wel aandacht willen compenseren ofzo. Hoe gaan jullie hiermee om? Ik moet toch koken he? Want honger heeft ie ook! :roll:
Na 3x stout te zijn wil ik time out in de gang invoeren. Hoe lang en wanneer doen jullie dit? Ik doe het nu een paar sekonden, vervolgens krijst ie als een speenvarken en hangt weer aan mijn rok. Oppakken en troosten lijkt me dan ook niet zo slim, toch? Maar negeren is ook zo zielig :oops:
Graag jullie advies! Hij is overigens verder om op te vreten hoor :inlove: , maar ook vaak letterlijk dus :mrgreen:
Kwa eten koken heb ik eigenlijk nooit heel veel problemen gehad maar als dat eens voor kwam had ik hem vast op de arm en kookte ik tegelijk…misschien gevaarlijk maar wat moet je anders.
Kwa time out; Daar zijn wij echt met een jaar mee begonnen. Neem een vaste plek en ik deed 3 x waarschuwen en dan in ons geval op de traptede zitten. Weg lopen gewoon weer terug zetten. Dit kost heel veel gedult maar op den duur werkt het echt. En ik deed 1 jaar 1 min nu 2 jaar 2 min. Al moet ik zeggen dat hij meestal nu wel eieren voor zijn geld kiest :mrgreen:
kan je em niet lekker met een bakje tomaatjes of appeltje voor de tv parkeren? dat is en gezond, ook al moet je nog eten… en je hebt even de handen vrij!
Ik parkeer ze voor de tv (in een kinderstoel) als ik eten ga koken. Liever pedagogisch onverantwoord dan het risico dat er een kinderhandje aan een pan komt
Voor straffen geld vaak hetzelfde aantal minuten als de leeftijd. 1 jaar = 1 minuut, 2 jaar is 2 minuten, enz…
Als ik kook en hij is aan het jammeren, dan laat ik hem jammeren, en probeer tussen de bedrijven door even lekker gek met hem te doen, dat gaat in de keuken ook prima En ik ben helemaal niet van het uitgebreide langdradige koken, dus aardappels, vlees en groenten op, en ik ben er weer minimaal een kwartier vanaf Mijn man kookt soms uitgebreid, vaak op zondag, maar dan kan ik mooi Jurian bezig houden. Op andere dagen eten we dus niet luxe of super uitgebreid.
En voor het strafmomentje, wij hanteren hier nog de kinderstoel als strafstoeltje. Want op een gewoon stoeltje blijft hij echt nog niet zitten.
Na 2 x waarschuwen en hij doet het de 3e keer toch nog, gaat hij voor 1 minuut in zijn stoel in de gang. Dan gilt hij, maar ik hou strak die minuut aan. Ik heb dat ooit gelezen: zo oud als hij is, zoveel minuten in de stoel. Hij weet het nu precies. Nu hebben we hem hier zeer weinig nodig, anders is de kinderstoel misschien niet het meest fantastische idee, maar nu werkt het nog prima.
Sowieso doe ik het ook alleen als die waarschuwingen binnen een hele korte tijd zijn, na een kwartier tellen de eersten niet meer zeg maar, maar hij doet soms iets gewoon achter elkaar, dan ben ik het de 3e keer zat.
Hier ook regelmatig tv kijken (een DVD van Dribbel) als ik aan het koken ben. Ik heb twee van die doomoo seats, heerlijke zitzakjes waar ze lekker even in kunnen relaxen. In mijn eentje met twee dreumessen is het anders bijna niet te doen :?
Overigens zet ik ze pas voor de tv (tijdens het koken dus) als ze echt hangerig/zeurderig zijn of elkaar tijdens het spelen de hersens inslaan ofzo 8)
Bij een driftbui of niet willen luisteren (en dan bedoel ik echt aan het uitproberen zijn, grenzen opzoeken mag maar er totaal overheen walsen niet) dan gaan ze wel eens op de gang (is alleen een rechte lange gang, zonder trap naar boven oid). Ik let dan niet zozeer op de tijd, maar ik luister naar de manier van huilen of protesteren. Een paar seconden is wel erg kort denk ik, ik zou hem even laten ‘uitrazen’ denk ik.
Ik doe trouwens altijd even als ik de deur weer open doe even een knuffel en kus, ik vraag of het over is, ik zeg dat we weer vriendjes zijn, traantjes afdrogen en klaar. Met een driftbui merk ik het dan ook meteen als het nog niet over is, dan gaat hij nog even terug op de gang.
Ik vind het wel een lastige leeftijd soms hoor. Mijn geduld wordt soms aardig op de proef gesteld met twee van die mannetjes :shifty: en soms verlies ik mijn geduld wel eens en word ik boos. Maar daar schiet je ook niks mee op. Dreumessen hebben hun geweten nog niet ontwikkeld, en kunnen wel leren dat iets niet mag maar door gebrek aan geweten doen ze het keer op keer toch weer.
hier ook tv aan dan vermaakt hij zich wel en ik heb een hek voor de keuken dan maar even brullen voor het hekje :oops: :oops:
en straffen, als hij echt door gaat met bijv mama slaan of papa slaan na 3x waarschuwing is het op de gang voor 1 minuut. Dat helpt erg goed moet ik zeggen
onder het koken… en de jongste is jengelig… dan zet ik haar stoel in de keuken naast me en haar erin… kan ze kijken wat ik doe en ondertussen kan ik haar bezig houden :mrgreen: …
en hier ook 3x waarschuwen dan tel ik tot drie ( 1/ 2/ 2,5…3) wordt er dan nog niet geluisterd dan even op de gang…
ook al schreeuwen ze de buurt bij elkaar…
( leeftijd= aantal min. op de gang)
daarna vraag ik “is het klaar” bij ja knuffelen en een kus…
bij nee terug op de gang…
werkt hier prima :mrgreen: tellen is al niet eens meer nodig tot 2,5 hahahaha
zet ze ook regelmatig bij mij in de keuken, met iets in de handen. of laat alvast wat proeven van komkommer, tomaatjes etc. net wat we eten want soms kan dat natuurlijk niet.
Als ze niet luisteren gaan ze naar de gang, ik waarschuw altijd: Nu stoppen of je gaat naar de gang. Of als ze krijst en schopt en slaat dan is het: kom gaan we even samen op de gang zitten.
ga ik naast Sarah of Eef op de trap zitten en zeg ik: mama is een beetje boos dus we gaan nu hier even afkoelen samen, en dan praten we NIET!
na een tijdje kruipen ze uiteraard op schoot :inlove: en dan knuffelen we samen en vraag ik: zo weer goed? Niet meer boos? want ze kan soms zoo hard tekeer gaan dat boos worden en straffen averechts werkt.
Als Steven wat onrustig is tijdens het koken. Leg ik wat metalen schaaltje op de grond en lepeltjes en laat hem daar lekker mee spelen (herrie maken) zolang ik maar in de buurt ben is het vaak goed. Heb alle dingen die niet veilig zijn, ergens anders neer gezet, hij speelt dus gewoon lekker in de keuken.
Met Straffen heb ik nog geen ervaring vind hem nog te jong daarvoor.
Ik geef Riley zelf een bakje met fruit/groente. Waar hij mee mag ‘helpen’.
Ook staat zijn kinderstoel regelmatig aan het aanrecht.
Hij zeurt nog wel, maar niet extreem. Hij wil gewoon graag ‘Welpu’…
(Voordeel van hier is, alles is gelijk vloers, dus Riley kan ook in zijn kamertje spelen).
Mbt straffen, kinderhoogte! Leg uit wat hij niet mag, waarom hij dit niet mag, leg ook duidelijk de gevolgen uit (dus gang), als hij het dus wel doet.
Ik ben hier mee begonnen toen Riley stout deed, hij doet het dus niet, en is nog maar 1x (in 2 maanden), op de gang gezet. Ik ben ook echt duidelijk.
Als Riley met spullen gooit… :shifty:
‘Riley, mama wil niet dat jij hier mee gooit. Straks gaat het kapot, en dan is mama helemaal niet blij. En ik denk dat Riley dan ook niet blij is of wel? Mama wil het niet meer zien, anders ga je naar de gang. Voor een time out’.
Ik zeg het niet op een lieve manier, maar toch wel wat bozig , maar niet schreeuwrig…
Maar sweet, is dat niet te lang? Ik ben zelf veel meer van kort en bondig. ‘Nee Jurian, je mag mij niet slaan.’
En soms zeg ik er dan nog achteraan: ‘want dat doet zeer bij mij’. maar dan is zijn aandacht vaak al weer weg. Wel moet hij mij altijd aankijken, en dan heeft hij donders goed door dat het niet mag. Maargoed, ook hier is het gelukkig weinig nodig. En als een lange zin wel werkt, prima hoor, maar hier een ventje dat te snel afgeleid is daarvoor.
Drift buien niet te zuinig en dat vooral onder het eten het leuk vinden om het bord op de grond te gooien.
En als er iets niet mag driftkikkeren en het op een brullen zetten.
En ik zeg gewoon nee mag niet op strengerige toon en dan gaat het eventjes goed en begint dan weer en waarschuw ik nog een keer en bij de 3e keer geef ik er geen aandacht meer aan. En dat lijkt wel eventjes te helpen.
Naar de gang gaat niet lukken want dan gaat ze daar zitten gekken dus dat werkt niet gisteren hebben we wel de kinderstoel omgedraait in de kamer en dat leek wel eventjes goed te gaan en even geen aandacht aan gegeven en toen weer terug om te eten.
Klinkt allemaal erg bekend :mrgreen: hier komt en gaat het met vlagen. Dan is J weer zoet en lief, dan staat ie weer om de haverklap op de gang :roll: . Meestal zijn het 2-3 dagen waar hij heel ondeugend is(op dit moment favoriet: speelgoed afpakken van R, knippen in spullen van mama, niet opruimen :roll: )
Wat koken betreft doe ik’t net als de andere al zeiden: niet te moeilijk koken, kinderstoel in de keuken(voor R) , eventueel iets lekkers geven(rauwkost of soepstengel werkt hier het beste), kind laten mee helpen… Maar ik merk eigenlijk dat het vooral erom gaat hoe ik er tegenover sta. Als ik loop te stressen omdat het laat is en ik moet nog koken, dan pikken de jongens dat meestal zo 1-2-3 op :roll: Terwijl als ik me bedenk dat 10min later eten(of een keer gewoon poffertjes- die heb ik altijd in de vriezer voor ‘noodgevallen’ ) en dus later naar bed echt niet erg is, dan gaat het in eens veeeeeel beter
Heel eerlijk let ik eigenlijk nooit op de tijd, maar meer op hoe hij doet. Soms doe ik al na 1min de deur weer open om te informeren of meneer zich weer kan gedragen. Zo niet dan blijft ie nog even zitten/staan. Als hij denkt zich weer te kunnen gedragen, praten we nog even rustig over wat er nou mis ging en wat we nu wel kunnen doen, meestal zegt hij dan nog sorry tegen mij of tegen R en dat hij het niet meer zal doen(heeft ie van’t kdv), dan krijgt hij nog een knuffel en een kus en dan is’t klaar.
Mijn toverwoord is eigenlijk gewoon consequent zijn! Consequent zijn betekent dat je zelf grenzen stelt en dat je deze ook daadwerkelijk iedere keer nakomt. Jouw grenzen bepaal jezelf. Maar die moeten erg duidelijk zijn. Als deze niet duidelijk zijn voor jou dan zijn ze al helemaal niet duidelijk voor de kinderen, dus…
Merk je dat het keer op keer gooien met eten wordt, zoals dat nu bij R is en die is echt te klein om er wat van te snappen, dan leg ik alleen maar een paar hapjes op z’n plek, die hij zelf met de handen mag eten. Is dat op dan krijgt ie meer. Sausjes, puree etc eten wij eigenlijk zelden, maar die voer ik altijd.
Overigens probeer ik zo min mogelijk aandacht te besteden aan negatief gedrag, dus ik treed wel op, maar kort en kordaat Terwijl ze als ze wel netjes eten allemaal complimentjes krijgen over hoe goed ze niet eten, en wat een grote happen ze al genomen hebben… en voor R: gewoon een aai over z’n bolletje. :inlove:
Bij J was het gooien met eten op deze manier in 1-2 weken afgelopen.
Met Straffen heb ik nog geen ervaring vind hem nog te jong daarvoor.
Hier precies zo. En wij doen het vaak zo dat mijn man kookt en dat ik me met Jinthe bezig houd. Of ik zet haar in de kinderstoel erbij en dan geef ik haar het eea om mee te spelen of iets om vast te eten ofzo. En in geval van nood zijn er altijd nog de Teletubbies. ;)
Als ik na mijn werk de kinderen van het kinderdagverblijf heb opgehaald, krijgt de oudste wat lekkers of een soepstengel en de jongste een potje. Koken doe ik pas als mijn vriend thuis is, of als de jongste in bed ligt omdat ik hem niet uit het oog kan verliezen. De oudste kijkt dan een filmpje. Toen de oudste jong was, legde ik haar als ik na het werk thuiskwam even in bed zodat zij even kon slapen en ik kon bijkomen, maar bij de jongste hoef ik dat niet te proberen. Die wil meteen eten als hij thuiskomt en dankzij de magnetron en een potje kan dat ook. Als hij geen potjes meer wil, dan warm ik wat pasta o.i.d. op. Lekker snel klaar en ik hoef hem dan niet alleen in de woonkamer achter te laten.
Time-out geven en hem op de gang zetten, doen we nog niet. Op dit moment zeggen we nee als hij iets stouts doet en zeggen we waarom dat niet mag en halen hem weg. Ik zorg dan wel dat ik als ik hem corrigeer of iets verbied dichtbij hem ben en dat onze ogen op gelijke hoogte zijn. Als we hem time-outs gaan geven, dan is het net als bij de oudste de lengte van de time-out afhankelijk van de leeftijd (Een minuut per jaar) en leggen we hem uit als we hem op de gang zetten uit waarom we het doen en na afloop herhalen we dat en geven we elkaar een knuffel.
Iets in zijn handen geven of tv boeit die van mij helaas niet. Het enige wat ie nog wel wil is echte pannen om zelf ook in te koken :roll: . Maar die beschadigen van zijn wilde spel (en ook de vloer). En eigenlijk is het geen speelgoed (maar ja, speelgoed lijkt hier per definitie als saai)…
dat apart zetten in de gang ga ik nu inderdaad ook 1 minuut invoeren. Maar als ie daarna hard huilend uit de gang komt, hoe kan ik dan volgens jullie het beste reageren? Toch troosten? :think:
En ik ben helemaal niet van het uitgebreide langdradige koken, dus aardappels, vlees en groenten op, en ik ben er weer minimaal een kwartier vanaf 