Ik wou vragen of er mama’s zijn die na een bevalling die heel heftig was opnieuw gekozen hebben voor een kindje?
Ik heb namelijk een postpartum fluxus gehad na de bevalling door een atonie van de baarmoeder en het was werkelijk kantje boord.
Nu twee jaar later beginnen de scherpe randjes er van te gaan en komt stilaan de wens voor een tweede. (niet voor heel direct maar over een jaar ofzo.)
Zijn er mensen bij bekend? Is het risico groter bij een tweede om het opnieuw te krijgen? Is een keizersnede een optie?
Ik moet ook eens langs mijn gyn passeren om het allemaal eens te vragen maar zou graag toch ervaringen ook uitwisselen. 
Tjeee… de hele week loop ik al met hetzelfde…
Wilde namelijk ook een topic openen met dezelfde vraag 
Voor de mensen die het niet weten, ik heb dezelfde complicatie gehad en was ook kantje boord
@ Femke: ik wil sowieso voordat de anticonceptie blijft staan een gesprek met de gyn.
Heb net een prille relatie, maar er de wens voor een 2e is er wel maar de angst voor weer een complicatie is errug groot nog
yep. Heb 2 1/2 jaar gezegd dat ik absoluut niet meer zwanger wilde worden.
Mijn bevalling was ook een lichtelijk drama (42w4d zwanger, niet vlottende ontsluiting,
ruggenprik, ernstige bloeddrukdaling, hartslag kind naar 60, spoedkeizersnede,
pijn tijdens keizersnede, knock out en veel napijn)
Op zich geen direct levensgevaar, alhoewel het voor ons wel even zo voelde.
Indrukwekkend hoe direct 8 man om je bed staat en dat binnen de 15 minuten je kind is geboren.
Schijnt echt heel snel te zijn.
Toen Olief 3 was, kwam het toch af en toe naar voren. En pas toen ze 4 was,
zijn we er dus echt voor gegaan.
Vanaf t begin loop ik bij de gyn en heb t gevoel dat t goed is. Als ik wil, kan
ik wel eventueel een geplande ks krijgen. Maar vooralsnog ga ik voor een natuurlijke
bevalling.
Je zou anders gewoon een informatief gesprek kunnen aanvragen bij de gyn. Praten
over toen en over een eventuele nieuwe zwangerschap? Wie weet neemt dat
ook een hoop vragen en twijfels weg.
Eén ding; doe het op je eigen tempo, neem je tijd. Ook een wat groter leeftijdsverschil
tussen de kindjes is goed.
@pooh wrote:
Tjeee… de hele week loop ik al met hetzelfde…
Wilde namelijk ook een topic openen met dezelfde vraag
Voor de mensen die het niet weten, ik heb dezelfde complicatie gehad en was ook kantje boord
Hallo lotgenote…
@Femmieke wrote:
@pooh wrote:Tjeee… de hele week loop ik al met hetzelfde…
Wilde namelijk ook een topic openen met dezelfde vraag
Voor de mensen die het niet weten, ik heb dezelfde complicatie gehad en was ook kantje boord
Hallo lotgenote…
:lol:
[/spoiler]
@Kroes wrote:
yep. Heb 2 1/2 jaar gezegd dat ik absoluut niet meer zwanger wilde worden.
Mijn bevalling was ook een lichtelijk drama (42w4d zwanger, niet vlottende ontsluiting,
ruggenprik, ernstige bloeddrukdaling, hartslag kind naar 60, spoedkeizersnede,
pijn tijdens keizersnede, knock out en veel napijn)
Op zich geen direct levensgevaar, alhoewel het voor ons wel even zo voelde.
Indrukwekkend hoe direct 8 man om je bed staat en dat binnen de 15 minuten je kind is geboren.
Schijnt echt heel snel te zijn.
Toen Olief 3 was, kwam het toch af en toe naar voren. En pas toen ze 4 was,
zijn we er dus echt voor gegaan.
Vanaf t begin loop ik bij de gyn en heb t gevoel dat t goed is. Als ik wil, kan
ik wel eventueel een geplande ks krijgen. Maar vooralsnog ga ik voor een natuurlijke
bevalling.
Je zou anders gewoon een informatief gesprek kunnen aanvragen bij de gyn. Praten
over toen en over een eventuele nieuwe zwangerschap? Wie weet neemt dat
ook een hoop vragen en twijfels weg.
Eén ding; doe het op je eigen tempo, neem je tijd. Ook een wat groter leeftijdsverschil
tussen de kindjes is goed.
Ik had dus ook gezegd: nooit meer! Ik heb nadien nog een postpartum/posttraumatisch depressie doorgemaakt waar we pas na acht maanden achter waren waarom ik me zo slecht bleef voelen. Pas na een jaar zijn de nachtmerries over mijn doodervaring (voelde me op een gegeven moment echt doogaan) gestopt.
Maar dan werd ik dit jaar onverwachts terug zwanger, eindigde in een miskraam en daar heb je het dan. Toch de wens voor een tweede. Je begint na te denken maar tevens denk je natuurlijk ook na van wat als het weer zo loopt? Wat dan?
Wij gaan inderdaad onze tijd hiervoor nemen, gewoon op ons eigen tempo. Eerst maar eens dit jaar zien door te komen.
Ik denk dat je doordeze complicatie en angst wat je hebt wel kan vragen om een ks :think:
Hier ook niet levensbedreigend voor mezelf, maar wel een ingeleide bevalling met semi-weeenstorm en ontsluiting die niet vorderde, na dag/avond lang weeen/persen tot de conclusie komen dat het kind niet gaat passen, kind die in het vruchtwater poepte een niet goed verdoofde spoedks, waardoor ik alles lekker heb gevoeld en daar ook echt een trauma aan over heb gehouden.
Bij mij begon het toch wel weer sneller te kriebelen voor een 2e (omdat mn kind wel zo onwijs leuk is ) maar ben begin dit jaar met ha, psycholoog en gyn gaan praten dat ik dit NOOIT meer wil. En de enige manier waarop ze mij konden verzekeren dat ik geen spoed ks zou krijgen, is een geplande ks te doen. Met een spinale ruggenprik ipv mn epiduraal (die ik halverwege de dag had gekregen) op te toppen. En pas te starten als ik denk dat het genoeg verdoofd is. Mijn gyn ging daar ook helemaal in mee, en heeft in het dossier opgenomen dat ik met 39 weken een ks krijg. Inmiddels zwanger dit nog een keer met de gyn besproken en we gaan het echt zo doen. Nu alleen zorgen dat de baby zelf niet eerder wil komen :shifty:
hier bleef na de bevalling de placenta hangen waardoor ik bij de eerste 3 liter bloed verloren heb. was echt kantje boord.
ik had ook angst voor een nieuwe bevalling zeker omdat de kans op herhaling heel groot was.
maar door mijn geschiedenis zijn ze er veel bedachter op dus handelen ze veel sneller. normaal wachten ze 1 uur op de placenta bij de 2e hebben ze het na 30 minuten voor gezien gehouden en ben ik naar de ok gereden waardoor ik MAAR 1,5 liter verlies had.
het beste is om gewoon een gesprek met je vk of gyn aan te gaan wat de handelingen van hun kant zijn zodat je een beetje gerust gesteld kan worden.
Je kunt inderdaad het beste naar je vk of gyn gaan en daar een gesprek mee hebben.
Afspraken over strengere controle tijdens de bevalling of eventueel gelijk een keizersnee zijn natuurljk altijd wel te maken.
Het lijkt me heel belangrijk om dat soort dingen op papier te hebben met een gyn die je 100% vertrouwd.
Je moet je zwangerschap ook nog door en die angst kun je er eignelijk niet bij gebruiken.
Sterkte met jullie beslissing!
Ik lees even mee. Heb zelf ook een fluxus gehad en wil desondanks graag een tweede. Voor een keizersnede ben ik juist banger omdat ik het idee he dat je dan juist een grotere kans hebt op een fluxus
@Jose wrote:
Ik lees even mee. Heb zelf ook een fluxus gehad en wil desondanks graag een tweede. Voor een keizersnede ben ik juist banger omdat ik het idee he dat je dan juist een grotere kans hebt op een fluxus
Dat dacht ik dus ook… :think:
en niet elke gyn laat je de keuze
de ene gynacoloog zegt " je MOET een keizersnee"
de andere zeg “je MAG kiezen”
en nog een andere zegt “Je MOET natuurlijk bevallen”
bij mij zei mijn gynacoloog echt van je moet het eerst normaal proberen ik begin niet met een keizersnee omdat daar een hoop complicaties aan vast kunnen zitten. meer dan een fluxus, placenta blijven hangen of totaal ruptuur.
in eerste instantie was ik best boos omdat ik echt niet normaal wilde bevallen ook door die angst. uiteindelijk toch gedaan en bij de 2e wel herhaling van de fluxus (nu 1,5 liter) en de placenta die bleef hangen, maar ze schakelden veel sneller.
Hier ook een fluxus, en oh wat was het spannend volgens manlief en gyn.
Ook ruim 3 liter bloed kwijt.
De kans op herhaling is idd aanwezig.
Ik durf echt nog niet, nou had ik ook een traumatische zwangerschap,
een prenatale depressie en hyperemesis
Daarna zo’n bevalling en toen een postnatale depressie en n longembolie
Hier kwam M te vroeg. Na een spannende zwangerschap met steeds voortijdig weeën en een bevalling die 42 uur duurde en waarbij ik gaanderweg 2x van zkh moest veranderen. Vervolgens moest ze nog 6 weken in het zkh blijven voor we haar mee naar huis mochten nemen.
Met mij ging het prima, maar dat is toch wel een spannende en gekke start geweest.
Uiteindelijk zit er bij ons 5 jaar tussen. De zwangerschap van T heb ik weer vroegtijdige weeën gehad en ben ik 3x opgenomen geweest, maar uiteindelijk is hij gewoon op tijd thuis geboren. Dat is zó fijn geweest.
Het leeftijdsverschil vind ik heel fijn. M begrijpt veel en kan al veel zelf. En ze is dol op haar broertje. Het is echt genieten om die 2 samen te zien. :inlove:
Idd wat de andere dames ook zeggen eerst een goed gesprek met je gyn, ik heb ook 2 keer fluxus gehad (1,5 en 2 liter) ik was blij dat ik dus bij de tweede weer in het ziekenhuis moest bevallen want de dubbele dosis in het been (spuitje om de bm te laten samentrekken) werkte bij mij niet dus kreeg ik meteen medicatie via het infuus om mijn baarmoeder te laten samentrekken en ze dus snel in konden grijpen maar ik begrijp je angst heel erg goed hoor, de verloskundige van het ziekenhuis zei ook al krijg jij 10 kinderen dan krijg je dat elke keer weer dat hoort bij jow lichaam (en bedankt) dat is nu dus de enie reden dat ik geen derde zou willen maar die wil ik wel ooit (als ik hub zover krijg :lol: ) maargoed ik zou dan ook zeker een gesprek met een gyn willen en sowieso niet meer bij de vk onder controle willen (mijn tweede was bijna een kilo lichter dan de eerste en met 2 dagen zwangerschap langer dan de eerste) en het is ze ooit opgemerkt bij de vk vind ik ook erg slecht dus.
Meid succes met je keuze maken :hug:
Mijn eerste bevalling was heel zwaar. Mede doordat ik verschillende epilepsie aanvallen tijdens de bevalling heb gehad. Gelukkig was ik al in het ziekenhuis. Bij de tweede zwangerschap hebben we met de gyn gesproken en afspraken gemaakt. Tijdens de zwangerschap ging het niet goed met het kindje. Daar heeft iedereen zich erg veel zorgen om gemaakt, gelukkig is alles goed gegaan. De bevalling zelf ging een stuk beter, daarna is een drama geworden. Mijn placenta liet niet los en ik ben uiteindelijk rennend naar de OK gebracht. Ik weet er niet veel meer van, maar achteraf heb ik begrepen dat het wel even heel spannend is geweest. Ik heb veel bloed verloren en doordat ik ook nu steeds epilepsie aanvallen kreeg begon het steeds weer te bloeden. Ze zijn erg bang geweest dat ik het niet zou halen. Achteraf heb ik het daar best nog wel moeilijk mee gehad.
Ik had heel graag nog een derde kindje gewild. Of dat er anders was gekomen weet ik niet, maar het is wel een van de redenen dat we het bij twee kinderen hebben gelaten. Want de gyn heeft me wel duidelijk gemaakt dat hij niet kon garanderen dat het een derde keer goed zou gaan. Maar ik had zowel tijdens de zwangerschap als na de bevalling complicaties. Ik weet niet wat ik had gedaan als het bij de eerste zwangerschap al zo was verlopen. Dan was ik denk ik goed in gesprek gegaan met de gyn en mijn neuroloog om te kijken wat we konden doen om de risico’s zoveel mogelijk te beperken.
Voor mij was de keuze nu wat makkelijker. Ik heb 2 gezonde kinderen en ben zo ondertussen voor mijn gevoel te oud.
Ik heb overigens epilepsie, het kwam niet zo uit de lucht vallen. Maar normaal ben ik volledig aanvalsvrij. Alleen bevallen gaat me blijkbaar niet zo makkelijk af :mrgreen:
Ik heb bij de zwangerschap van Nout zwangerschapsvergiftiging en hellp gehad. Roep nu heel hard dat we het hierbij laten vooral door wat er allemaal gebeurd is. Mocht het in de toekomst toch gaan kriebelen kan ik contact opnemen met de gyn en gesprekken en onderzoeken krijgen. Het zou zo jammer zijn als je een kinderwens hebt maar de angst overheerst… Ik zou dus ook in jouw geval voor een gesprek met de gyn gaan, die kan jou zeker verder helpen hiermee!
Een goed gesprek met de gyn aanvragen. Die van mij heb ik verrast met de zwangerschap van salomé en erg blij was hij niet.
Hij heeft toen Lev gehaald met een ks en kwam lijkbleek de ok uit omdat de baarmoederwand op scheuren stond.
Hij is de rest van de zwangerschap bijzonder bezorgd geweest, ik voelde me soms net een prinses maar ik werd er ook wat zenuwachtig van. Er zit gewoon een risico aan als je na een gecompliceerde bevalling weer zwanger bent. Bespreek het en spreek over mogelijkheden bij de bevalling, is een keizersnede bespreekbaar etc.