Ik heb ook het 1 en ander meegemaakt, waardoor ik met de zelfde vraag heb gezeten.
Even kort, wantkan er wel een boek overschrijven
Melissa kwam met 42 weken zwangerschap, ze bleek een sterrenkijkertje, er is geprobeerd met een vacuum haar te halen, die 2x van haar hoofd afschoot… omdat haar hartslag naar beneden ging moest ze direct eruit (spoedkeizersnede zou niet meer kunnen) ze is letterlijk met de tangen eruit geropt… ik ben direct erna beweusteloosgeraakt (mijn HB was 3.0) melissa is beademd en geintubeerd en met spoed naar zwolle gegaan, ze heeft 2 weken gevochten voor haar leven op de IC… ik heb ook nog in het ziekenhuis gelegen een week, omdat ik bloedtransfusies nodig was, na 3 dagen bleken er n og vliezen te zitten, en ik ben zelfs 8 maanden later nog geopereerd aan mijn kringspier door de bevalling… melissa bleek achteraf zuurstoftekort gehad te hebben ,e een zware hersenschudding… ze moest langzaam aan herstellen en wat de toekomst zou brengen wisten ze niet ( ze heeft er epilepsie en een erg slechte motoriek aan overgehouden , ze is nu 5 jaar)
toch werd ik gauw weer zwanger,… en ook daar ging het niet helemaal goed, ik mocht ingeleid worden omdat ik absoluut niet weer zo veel bloed mocht verliezen… niks was minder waar, omdat mijn placenta niet kwam moest ik geoepreerd worden, na de operatie bleek mijn hb 2.3, wederom een aantal dagen in het ziekenhuis moeten blijven… ik kon in coma raken zeiden ze, dus kreeg gelijk katheter en mocht niks doen…
na een aantal dagen mocht ik naar huis… heb wel weken moeten herstellen helaas… met Fenna ginghet overigens supergoed…
ik wou altijd 3 kindjes als dat ons gegeven mocht zijn… die wens voor een 3e is er… maar ik durf niet meer… een paar weken nadat fenna is geboren, is Hennie :**: overleden (aan bijna hetzelfde waar het bij mij kantjeboord was) dit heeft me zo aangegrepen…
mocht ik ooit zwanger worden , zou ik heel graag voor mijn eigen gemoedsrust een ks willen…
wauw meiden… wat heftig allemaal…
Na een fluxus bij mijn eerste bevalling werd ik zelf kunstmatig in coma gehouden omdat ik 5 liter bloed had verloren. De reden van mijn fluxus was dat mijn baarmoeder niet samentrok door een achter gebleven stuk placenta.
Achteraf is alles goed gekomen… al hield ik er wel een deuk aan over. Mijn kraamtijd was geen prtje en ik heb een hoop gemist van de eerste week van mijn dochtertje. Gelukkig staat alles op film… door infusen kon ik haar lastig vasthouden en bovendien was de roze wolk heeeel ver te zoeken. Ik mag van geluk spreken dat voordat de fluxus zich voordeed ik een geweldige bevalling had… gezonde dochter… prima bevalling
(met de nodige pomp en knip).
3 weken geleden hebben we een geweldig gesprek gehad met onze gynacoloog…
We hebben de hele bevalling en operatie doorgesproken… we konden alles vragen. Daarnaast hebben ze met het hele gyn. team over onze situatie vergaderd en gezegd dat we absolut nog een keer kunnen bevallen. De kans dat het weer mis gaat is aanwezig, maar de kans dat er echt wat ergers zou gebeuren (baarmoeder eruit… of erger) is enorm klein.
We hebben besloten, na 5 jaar met veel praten/verwerken dat we voor een tweede wonder willen gaan!!
Onze gyn raadt een KZ af, omdat je het minste risico loopt bij een natuurlijke bevalling. bij een KZ zit je bij een fluxux met 2 wonden… die van de fluxus zelf en de buikwond. Aldus onze gyn.
Ik weet zeker dat de tweede bevalling goed zal gaan. althans daar moet ik op vertrouwen… en dat doe ik ook.
Voor nu nog eerst maar even zwanger worden… nou ja even…
liefs
@armara wrote:
wauw meiden… wat heftig allemaal…
Na een fluxus bij mijn eerste bevalling werd ik zelf kunstmatig in coma gehouden omdat ik 5 liter bloed had verloren. De reden van mijn fluxus was dat mijn baarmoeder niet samentrok door een achter gebleven stuk placenta.
Achteraf is alles goed gekomen… al hield ik er wel een deuk aan over. Mijn kraamtijd was geen prtje en ik heb een hoop gemist van de eerste week van mijn dochtertje. Gelukkig staat alles op film… door infusen kon ik haar lastig vasthouden en bovendien was de roze wolk heeeel ver te zoeken. Ik mag van geluk spreken dat voordat de fluxus zich voordeed ik een geweldige bevalling had… gezonde dochter… prima bevalling
(met de nodige pomp en knip).
3 weken geleden hebben we een geweldig gesprek gehad met onze gynacoloog…
We hebben de hele bevalling en operatie doorgesproken… we konden alles vragen. Daarnaast hebben ze met het hele gyn. team over onze situatie vergaderd en gezegd dat we absolut nog een keer kunnen bevallen. De kans dat het weer mis gaat is aanwezig, maar de kans dat er echt wat ergers zou gebeuren (baarmoeder eruit… of erger) is enorm klein.
We hebben besloten, na 5 jaar met veel praten/verwerken dat we voor een tweede wonder willen gaan!!
Onze gyn raadt een KZ af, omdat je het minste risico loopt bij een natuurlijke bevalling. bij een KZ zit je bij een fluxux met 2 wonden… die van de fluxus zelf en de buikwond. Aldus onze gyn.
Ik weet zeker dat de tweede bevalling goed zal gaan. althans daar moet ik op vertrouwen… en dat doe ik ook.
Voor nu nog eerst maar even zwanger worden… nou ja even…
liefs
Hoi Amara;
Je verhaal is voor mij zo ontzettend herkenbaar!
Ook mijn roze wolk (ik wist in hemelsnaam niet wat dat zou geweest zijn waar iedereen over sprak) was er niet. Haar eerste badjes, haar eerste pampers, zelfs de eerste keer haar vasthouden (ze werd toen in allerijl uit mijn armen genomen omdat ze mij een infuus wilden geven), alles ging aan mij voorbij.
Mijn bevalling liep oh zo vlot. Tijdens de eerste weeën dacht ik nog: “is dit het nu?” omdat ik veel meer en ergere pijn had verwacht. Na een kleine weeënstorm (waarbij ik het gevoel al veel minder had :mrgreen: ) mocht ik persen en na drie keer persen was ze er. Geen knip, geen infuus, geen pijnstilling, geen pomp,… Ze was er! Helemaal op mijn eigen houtje en toen liep het zo gigantisch fout…
Er hielp bij mij niks; het infuus (dat hebben ze drie keer willen aanleggen maar aan één arm daar liep in mijn aders al geen bloed meer door), er zijn tabletten opgestoken geweest, een katheter werd aangelegd. Er was geen tijd om de operatiezaal te bellen om de baarmoeder eruit te halen omdat dit zo snel ging. Uiteindelijk is mijn baarmoeder weer beginnen samen te trekken nadat de gyn zijn beide vuisten erin heeft gestoken. Nou toen was ik dus helemaal van het idee af van: “was dit het?” :mrgreen:
Ik heb onmiddellijk gevraagd hoe het zat met een tweede! De kans is aanwezig en ik moest bevallen onder zijn toezicht, met veel controles op het einde, met een epidurale, met een infuus en natuurlijk met de middelen om mijn baarmoeder er toch uit te halen moest het nodig zijn. Ik heb toen mijn droom voor een tweede opgeborgen maar toch kriebelt het terug. (enfin kriebelde want nu ik mijn job verloren ben zal ik de wens nog maar even langer opbergen.)
Ik dacht dus ook dat keizersnede het risico vergrootte, ben ik dus toch niet onjuist. :think:
Na mijn volgende periode maak ik een afspraak, ben benieuwd wat hij zal zeggen.
wow femmieke
Heftig om mee te maken… Ik heb mijn dochtertje nog gelukkig wel langere tjd even vast gehouden voordat ik naar de ok mocht. Er was iets minder spoed.
Wat vervelend dat je kinderwens nu weer moet worden uitgesteld… zeker omdat je voor je gezoel er misschien al we aan toe was…
Hopelijk komt er snel verandering in je situatie…
Wat mij wel een beetje verbaast lees ik dat veel gynacologen aangeven dat ze bij de tweede bevalling alles uit de kast halen… infusen…epidurals… noem het maar op… Mijn gyn heeft daarover niet gesproken… zo normaal en zo natuurlijk mogelijk is mij verteld… maar goed als de tijd daar is gaan we het meemaken. We zullen voor die tijd de bevalling een aantal keer doorlopen en de gyn zei: ‘kijken wat de mogelijkheden zijn’
@armara wrote:
wauw meiden… wat heftig allemaal…
Na een fluxus bij mijn eerste bevalling werd ik zelf kunstmatig in coma gehouden omdat ik 5 liter bloed had verloren. De reden van mijn fluxus was dat mijn baarmoeder niet samentrok door een achter gebleven stuk placenta.
Achteraf is alles goed gekomen… al hield ik er wel een deuk aan over. Mijn kraamtijd was geen prtje en ik heb een hoop gemist van de eerste week van mijn dochtertje. Gelukkig staat alles op film… door infusen kon ik haar lastig vasthouden en bovendien was de roze wolk heeeel ver te zoeken. Ik mag van geluk spreken dat voordat de fluxus zich voordeed ik een geweldige bevalling had… gezonde dochter… prima bevalling
(met de nodige pomp en knip).
3 weken geleden hebben we een geweldig gesprek gehad met onze gynacoloog…
We hebben de hele bevalling en operatie doorgesproken… we konden alles vragen. Daarnaast hebben ze met het hele gyn. team over onze situatie vergaderd en gezegd dat we absolut nog een keer kunnen bevallen. De kans dat het weer mis gaat is aanwezig, maar de kans dat er echt wat ergers zou gebeuren (baarmoeder eruit… of erger) is enorm klein.
We hebben besloten, na 5 jaar met veel praten/verwerken dat we voor een tweede wonder willen gaan!!
Onze gyn raadt een KZ af, omdat je het minste risico loopt bij een natuurlijke bevalling. bij een KZ zit je bij een fluxux met 2 wonden… die van de fluxus zelf en de buikwond. Aldus onze gyn.
Ik weet zeker dat de tweede bevalling goed zal gaan. althans daar moet ik op vertrouwen… en dat doe ik ook.
Voor nu nog eerst maar even zwanger worden… nou ja even…
liefs
@armara wrote:
wow femmieke
Heftig om mee te maken… Ik heb mijn dochtertje nog gelukkig wel langere tjd even vast gehouden voordat ik naar de ok mocht. Er was iets minder spoed.
Wat vervelend dat je kinderwens nu weer moet worden uitgesteld… zeker omdat je voor je gezoel er misschien al we aan toe was…
Hopelijk komt er snel verandering in je situatie…
Wat mij wel een beetje verbaast lees ik dat veel gynacologen aangeven dat ze bij de tweede bevalling alles uit de kast halen… infusen…epidurals… noem het maar op… Mijn gyn heeft daarover niet gesproken… zo normaal en zo natuurlijk mogelijk is mij verteld… maar goed als de tijd daar is gaan we het meemaken. We zullen voor die tijd de bevalling een aantal keer doorlopen en de gyn zei: ‘kijken wat de mogelijkheden zijn’
Jeetje wat een verhalen… :hug:
Maar armara, als je 5 liter bloed bent verloren en de gemiddelde volwassene heeft ongeveer 5 liter bloed, waarom moest jij dan niet met spoed naar de ok?
Hier ging het iets anders, gelijk na de bevalling werd ik al niet lekker.
Zwart voor mn ogen, diagnose: lage bloeddruk 40/60
Ik vond dat ik veel vloeide, de verpleging echter vond dit normaal en ik wist immers ook niet waar ik over sprak.
2 uur na de bevalling raakte ik in shock en toen kwamen ze er pas achter dat mn bloeddruk zo laag was door het vele bloedverlies doordat mn baarmoeder niet samen trok.
Op de prik reageerde ik niet, infuus ook niet, vuist erin was het laatste redmiddel… ze zijn een uur met me bezig geweest.
Heb lianne de eerste week niet zelf kunnen vasthouden of verzorgen, er is veel aan mij voorbij gegaan.
Heb de dag na de bevalling bloed gehad, dat heeft me toen iets opgeknapt want op mn benen staan lukte echt niet.
Infuus en catheter zijn er 2 dagen na de bevalling uit gegaan.
Ik ben door de vuist in mn buik nog zeker een liter aan stolsels verloren, plus de rest van het bloed wat er al uit was.
Binnen een uur 3 schonen bedden :mrgreen:
De scherpe randjes beginnen een plekje te krijgen maar durf een 2e zwangerschap/bevalling echt niet aan.
Tijdens de zwangerschap extreem over gegeven, hoge bloeddruk, hellp en een depressie.
bevallen op zich was een makkie das dan ook het enige wat ik ooit nog weer zou willen doen :mrgreen:
Het gaat nu erg goed met me, eindelijk de roze wolk gevonden :inlove:
nou er was niet zozeer geen spoed, maar iets minder spoed. De meeste liters ben ik op de ok verloren. Volgens mijn man gingen we vrijwel direct toen de placenta vastzat naar de ok.
Ik weet het dus niet meer precies. Weet nog wel dat mijn dochter al helemaal gecontroleerd was voordat ik naar de ok ging. Ik reageerde ook niet op de infusen… door het tamponeren stopte bij mij het bloeden.
Door het bloedverlies en de shock werd ik een nachtje onder zeil gebracht.
even iets anders…
wat kan je eigen lichaam je toch voor de gek houden… voelde me echt een beetje zwanger…
Toch een negatieve test gister en vandaag een beetje ongesteld… bah …
ik weet het … geduld is een schone zaak… tis ook wel erg snel… maar toch…Bij de eerste was ik ook in 1 keer zwanger…
LAAT HET GAAN, LAAT HET VALLEN … LAAT HET LOS!!!
Ik heb ook een fluxus gehad na mijn bevalling…weeën hebben 28 uur geduurd, ik moest naar het ziekenhuis omdat ik meconiumhoudend vruchtwater had, daarna weeën opwekkers gehad omdat mijn weeën niet sterk genoeg waren, hartslag van mijn meisje daalde, ruggeprik gehad en toen ging het snel…3 persweeën en in 22 minuten was ze er.
De placenta had er echter geen zin in en het bloed bleef maar komen…doordat ik hoofdpijn kreeg en mijn hartslag razendsnel daalde wist ik dat er iets helemaal niet goed zat en op het moment dat ik dat zei werd ik met spoed naar de ok gebracht (dat was ook echt het laatste wat ik nog weet)…uiteindelijk heb ik 2.5 liter bloed verloren en heb de dag erna een bloedtransfusie gehad, waar ik achteraf spijt van heb omdat ik nu geen bloeddonor meer kan zijn.
Maar ondanks dat allemaal heb ik (vind ik zelf) een mooi bevalling gehad en heb ik toch het meeste zelf kunnen doen. De keuze voor een tweede was ook niet moeilijk en na 6 maanden zijn we begonnen voor een tweede…helaas mocht dit niet zo zijn 
Ik zie mijn bevalling niet als een negatieve ervaring…omdat het zwanger worden bij ons niet op een natuurlijke manier kan ben ik allang blij dat ik op een natuurlijk manier mijn dochtertje ter wereld heb kunnen brengen en ach het verdient niet de schoonheidsprijs…maar ik heb er wel een schoonheid aan over gehouden.
Ik wist vanuit het ziekenhuis al dat als ik weer zwanger zou worden de bevalling in het ziekenhuis zou plaats vinden en dat vond ik prima en als het op dezelfde manier zou gaan zou ik daar vrede mee hebben…ik en mijn dochtertje zijn er gezond en wel uit gekomen en dat is het belangrijkste.
Ik heb met 2 weken een gesprek staan 
wij gaan stoppen met de pil per december… en ik heb ook een zware bevalling gehad.
het stomme is… dat ik er zelf dus helemaal niet mee zit. Maar als ik het aan andere vertel zijn ze vol verbazing dat ik er zo makkelijk over praat.
Tja… ik denk dat de ruggeprik mij heeft verdoofd en toen de placenta niet eruit kwam en ik 2,5liter bloed kwijt was, ik gewoon alles in een waas heb meegemaakt.
Ik raakte onder volledige narcose en werd wakker met een schone mooie baby in haar bedje naast me. Nou ja… Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik nu al aan een 2de denk.
dikke knuf nicole
(ps… dit is de verkorte en minder erge versie van mijn bevalling. :think: )
Gesprek gehad
Uitkomst: het is niet per definitie: nee.
Ze vind wel dat ik er goed over na moet denken.
Merk aan mezelf dat ik deze uitkomst niet had verwacht, het benauwd me.
Das al teken dat ik er nog lang niet aan toe ben.
Mocht het zover zijn dan komen er strengere controles, ook gezien de complicaties tijdens de zwangerschap.
En eventueel gesprekken bij een psych/maatschappelijk werker.
Dus ik laat alle info ff zakken :lol:
@pooh wrote:
Gesprek gehad
Uitkomst: het is niet per definitie: nee.
Ze vind wel dat ik er goed over na moet denken.
Merk aan mezelf dat ik deze uitkomst niet had verwacht, het benauwd me.
Das al teken dat ik er nog lang niet aan toe ben.
Mocht het zover zijn dan komen er strengere controles, ook gezien de complicaties tijdens de zwangerschap.
En eventueel gesprekken bij een psych/maatschappelijk werker.
Dus ik laat alle info ff zakken :lol:
Zou je eventueel via PM meer uitleg kunnen geven. Ik heb nog altijd geen gesprek gehad. Ben nogal een schijtluis. :oops:
Vanavond stuur ik je een Pb, anders ff via msn ???
pb is verstuurd hoor!! :-*
Oh wat lijkt me dat erg, zo’n traumatische bevalling en dan nog een kinderwens hebben.
Ik heb er zelf (gelukkig) geen persoonlijke ervaring mee maar weet wel dat de meeste gynaecologen open staan voor gesprekken en mee willen werken aan afspraken over bijv. een geplande keizersnede.
Heel veel succes dames. :-*
Ik denk dat een gynaecoloog laat meewegen wat er in de vorige bevalling is gebeurt. Een moeder die ik ken heeft tijdens haar tweede bevalling bijna haar kindje verloren, door het gebrek aan zuurstof is hij zowel lichamelijk als geestelijk gehandicapt. Het kindje is alsnog geboren met een spoedkeizersnede. Voordat de derde in haar buik zat is ze eerst naar het ziekenhuis gegaan en heeft de gynaecoloog zwart op wit laten zetten een keizersnede te krijgen met 39 weken of eerder indien nodig. Hij heeft hier gehoor aan gegeven en hun derde kindje is zonder complicaties met een keizersnede ter wereld gekomen.
Jee Petra, wat heb jij het vreselijk zwaar gehad. :hug: