Dit is nogal een uitgebreid verhaal en weet ook niet of iemand wel kan helpen, maar ga het toch opschrijven, al is het maar voor mezelf om door de bomen het bos te kunnen zien. Ideeën en tips zijn altijd welkom.
Ik ben nu zwanger van mijn 4e kindje, en twijfel door eerdere ervaring enorm aan het geven van bv en waar ik de grens moet leggen om te stoppen.
Bij mijn eerste en tweede kindje kon ik om verschillende redenen (o.a. medicijnen) geen bv geven. Ik heb dit als erg jammer ervaren. Toen ik zwanger was van mijn derde kindje en niets bv in de weg stond besloot ik dat ik het heel graag wilde gaan geven en alles op alles zou zetten om het te doen slagen. Zo heb ik in die zwangerschap samen met mijn man een bv cursus gevolgd en verschillende boeken over borstvoeding gekocht om me er zo goed mogelijk op voor te bereiden.
Helaas liep alles anders dan verwacht. Op dag 2-3 in de kraamweek ging het mis doordat mijn tepels helemaal kapot gingen. Aanleggen was daardoor vreselijk bloederig en pijnlijk, ik zat helemaal verkrampt en verbeten van de pijn te voeden. Toch wilde ik perse doorzetten en liet dezelfde dag nog een lactatiekundige komen. Ik zat er op dat moment doorheen. Zij vond het gezien mijn tepels onverantwoord om nog te voeden en vond dat mijn tepels eerst de kans moesten krijgen te herstellen. Ik heb toen op aanraden van haar, bij haar een kolfapparaat gehuurd, en we zouden dit via lepeltjes, vingervoeden en via een slangetje (om tepel/speenverwarring te voorkomen) gaan doen.
De hele avond zat ik te kolven maar er kwam niets… de kraamverzorgster had gezegd dat onze dochter persé een bepaalde hoeveelheid voeding voor middernacht binnen moest hebben. (zij was toen al flink afgevallen en erg slap door te kort aan voeding). Omdat mijn dochter niet eens meer wakker wilde worden door gebrek aan voeding is mijn man toen in de nacht bij een nachtapotheek kv gaan halen, dit hebben we met een flesje gegeven omdat ze gewoon MOEST drinken. Dit was het beste voor haar maar ik voelde me zo enorm falen. Zeker omdat mijn kraamverzorgster er ook in wist te wrijven dat ik in de 30 jaar dat zij aan het werk was nog nooit gezien had dat het niet lukte met de bv. 
Toch heb ik doorgezet en ben blijven kolven, alles wat er kwam gaf ik mijn dochter via een slangetje en daarbij kreeg ze op dezelfde wijze kv. Ook meerdere malen per nacht. Na een paar dagen ben ik haar met hulp voorzichtig weer heeel veel gaan aanleggen, maar zij kreeg niet voldoende voeding. Ik bleef intussen kolven. Op dag 6 in de kraamweek draaide alles nog om voedingen, gewicht en de bv die maar niet leek te lukken. Het meeste kraambezoek hadden wij afgezegd en de kraamweek was op dat gebied alles behalve leuk en ontspannen, zeker omdat ook de vk zich er mee ging bemoeien en heel erg met haar gewicht bezig was. Toen zijn we toch met flesje gaan voeden, en tegelijk bleef ik haar aanleggen. Gelukkig wilde mijn dochter zowel de fles als de borst.
De weken daarna waren heel zwaar omdat ik zowel via de borst bleef voeden als moest blijven kolven omdat anders mijn productie heel snel weer inzakte. (ik heb PCOS, wat daarin niet bijdraagt)
De weken daarna ging het steeds beter, ik kon steeds meer kolven, gaf mijn meisje wat ik had, maar kon haar maar voor 80% zelf voeden de rest vulden wij aan met kv. Het was wel een heel gedoe om steeds (ook s’nachts 2x) te kolven,daarna te voeden en tegelijkertijd het schoolritme van 2 kinderen te volgen. Ik was nergens anders meer mee bezig. Toch genoot ik van het gevoel en dat het me toch (ondanks dat het niet volledig was) tot zover gelukt was.
Na 2 maanden en verschillende keren spruw en zelfs 2x een borstontsteking verder was ik op. Op van het kolven en op van de hele dag bezig te zijn met voedingen en alle mindere dingen erom heen. Ik besloot mijn kolfapparaat aan de kant te zetten en alleen nog maar via de borst te gaan voeden, en dan wel te zien hoe lang ik nog voeding had, ik verwachtte dat het binnen een week tijd voorbij zou zijn.
Het tegendeel gebeurde, binnen een week had ik mijn dochter volledig aan de borst!! Wat een feest… en een opsteker ondanks een nieuwe borstontsteking zette ik gewoon door!
Daarbij kwam ze wel om de 3 uur waarbij ik al snel een uur aan het voeden was, ook s’nachts, maar ik was zo trots dat ik heb doorgezet.
Uiteindelijk heb ik dit tot 7 maanden vol gehouden, toen gingen wij verhuizen en dat kostte zoveel energie dat ik het niet kon combineren met s’nachts nog 2 x voeden, mijn dochter was toen ruim een half jaar, en toen heb ik haar voor het eerst een avondfles gegeven om een nacht door te kunnen slapen. Zij sliep inderdaad de hele nacht door en toen besloot ik alleen nog maar overdag en in de avond te voeden, daarna ging mijn productie heel snel bergafwaarts en met 8 maanden was het op.
Lang verhaal… nu ben ik dus zwanger van mijn 4e kindje, wil graag bv gaan geven, maar zie er dus enorm tegenop! Ik ben wel van plan het te gaan proberen, maar heb in tegenstelling tot de vorige keer niet meer het vertrouwen dat het wel goed zal komen. Ik weet ook niet of ik wel zo wil gaan doorzetten als de vorige keer, het heeft me veel gegeven maar ook veel ontnomen. Daarbij heb ik nu 3 kinderen ernaast om voor te zorgen, ipv 2. Ik wil het dus zeker weer gaan proberen, maar wil vooraf wel duidelijke grenzen gaan stellen in hoever ik doorga. Ga ik bijvoorbeeld nog kolven, ga ik nog doorzetten als de boel opnieuw kapot is, of ik maanden lang ook 's nachts 2x zal moeten voeden, in combinatie met 3 andere kinderen… twijfel twijfel…
Soms denk ik, dat ik maar moet zien hoe het dan loopt, anderzijds vraag ik me af of het niet beter is vooraf goede afspraken te maken, en of dat ik iets kan doen om me voor te bereiden op dergelijke tegenslagen.
Ik weet het niet…
Advies en tips zijn welkom.
Goed dat je het wel weer wilt proberen! :thumbup:
Misschien is het wel een idee het van te voren uitgebreid met je vk erover te hebben. Bij de kraamzorg vragen om een kraamverzorgster met veel ervaring met betrekking tot bv-begeleiding. En zoek vast een goede lk. Misschien is het juist een idee om van te voren met een lk te spreken en evt. een plan te maken.
ik zou als ik jou was het zowieso proberen, maar stel grenzen.
ik vind het best heftig zoals het bij jou de vorige keer is gegaan.
(maar j aik heb makkelijk praten bij mij ging het 3x als vanzelf)
ga van tevoren naar een lactatiekundige en leg je verhaal voor (kopier het desnoods van hier.
en het ene kind is het andere niet, het ligt ook aan het kindje of de bv slaagt of niet.
Maar probeer wel te genieten ook van je kraamweek en niet koste wat het kost die bv willen geven.
dit heb ik mezelf ook altijd voorgehouden, gaan de andere kids er onder lijden dan is het klaar. maar zoals gezegd ik kan hier niet over oordelen heb nooit voor die keuze gestaan.
succes met je beslissing.
en wat het ook wordt jou keus is de goede keus en het beste voor je kindje.
Ik had vanmiddag al gereageerd, maar mijn reactie is niet geplaatst zie ik, vreemd :think: :eh: Wat ik had gezegd was iets in de trant van:
Ik kan me goed voorstellen dat je met jouw ‘bv-geschiedenis’ erg twijfelt en je met een hoop vragen zit. Hoe ver je wilt gaan (wel/niet- kolven etc.) kan niemand anders voor je bepalen. De grens moet je zelf trekken. Of het slim is om dat nu al te doen weet ik niet. Als ik jou was zou ik proberen om eerst te kijken hoe het überhaupt gaat, voordat je zo een belangrijke beslissing neemt…
Verder zou ik proberen(en ik weet heus wel dat het heel makkelijk gezegd, maar moeilijk om te zetten is…) om niet vooraf al te veel obstakels te bedenken. De beste tip die ik ooit gekregen heb wbt. bv is: ga er niet vanuit dat het niet lukt, maar juist dat het wél lukt! Hoe en wat als het niet zo loopt als jij had gewild, zie je dan wel weer. Je kunt er nu toch nog niets aan doen.
Ik geef toe, ik ben behoorlijk pro-bv, dus ik ga misschien wel een stapje verder dan veel van mijn vriendinnen/kennissen dat ooit zouden doen. Maar dat moet iedereen voor zich beslissen. Een kennis van mij is bij de 3e ook eerder overgestapt naar kv omdat zij alleen nog maar kon denken: “wat, nu al weer? Hij heeft toch net gedronken!” Ze zag tegen elke voeding op en kon nog maar amper genieten van haar lieve kleine baby. DAT is dus een goed moment om naar alternatieven te gaan kijken. Bv is (in mijn ogen iig) erg belangrijk, maar: het welzijn van jou, de baby en je gezin gaat voor. Er zijn tig millioen babies geboren die het prima doen met kv, dus waarom zou die van jou er onder lijden???
Succes straks en probeer je vooraf niet al te druk te maken :-*
Echte tips heb ik niet voor je, ik wil wel even zeggen : WOW! :shock: :thumbup: Knap van je dat je zo hebt door gebeten!
Het ene kindje is anders dan het andere. Ik zou van te voren persoonlijk geen grenzen gaan stellen. Ik zou het gewoon gaan proberen en dan zien hoe het gaat. Afhankelijk daarvan zou je dan grenzen kunnen gaan stellen?
:-* Veel succes meid!
hoi Marda,
Helaas heb ik zelf weinig ervaring met jouw verhaal of dingetjes, maar ik kan je wel vertellen dat elke BV-periode toch anders is, ook al is het wel makkelijker als je natuurlijk goede ervaringen hebt 
Bij ons liep het bij nr. 1 wel redelijk goed, alleen was ik onzeker en daardoor met 1,5 maand gestopt doordat ze 1 week niet genoeg was aangekomen.
Bij nr. 2 wilde ik doorzetten, maar Jesse wilde na de bevalling niet doordat hij zo groot was. Suikertekort als gevolg, bijgevoed en ondertussen gekolfd en met dag 3 had ik hem volledig aan de borstvoeding. Nog wat gedoe tussendoor en met 3,5 week besloten te kolven, zo veel mogenlijk volledig. Dit heb ik tot 3 maanden voor elkaar gekregen, toen was ik op.
Nu wil ik er toch weer voor gaan, het liefst live en tot 6 maanden maar in ieder geval weer zoals bij Jesse kolvend tot 3 maanden…
Maar het allerbelangrijkste is denk ik denk aan jezelf! En aan je 3 andere kids! Ik wil kolven, maar met 2 andere kids erbij lukt het misschien wel niet… Ik wil doorzetten, maar niet ten koste van alles!!! Je kleinste en andere 3 kids hebben er niets aan als je er zelf aan onder doorgaat!
Je bent een kanjer dat je het wilt proberen!!! En ik duim heel erg dat het lukt, het kan best nu heel anders gaan: bijvoorbeeld doordat dit kindje meteen goed drinkt en blijft drinken en geen pijn, kolf, enz.
Allereerst bedankt voor jullie lieve en ondersteunende reacties!
Als het om borstvoeding geven gaat is mijn ervaring dat ik grenzen stellen, evanals opgeven wanneer ik er midden in zit, bijna onmogelijk vind. Zeker omdat ik steeds besef hoe hard ik er al voor geknokt heb en weet dat er daarna geen weg meer terug is. Daarbij voelde het voor mij persoonlijk als enorm falen om zoiets natuurlijks en goeds als vrouw, mijn kindje niet te kunnen bieden. De reden dat ik nu dus overweeg vooraf al grenzen te gaan stellen, (bijvoorbeeld om niet meer te gaan kolven) is dus een stukje uit zelf bescherming. Ik moet er alleen nog even over nagaan denken, waar ik de grens zal gaan leggen, waar ik wel achter kan staan zodat het niet weer tenkoste van mezelf en mijn kraamtijd gaat.
Verder ga ik denk ik toch kijken of ik mezelf niet op een of andere manier kan voorbereiden op het tegen gaan van kapotte tepels. Dit is denk ik de hoofdreden waardoor het allemaal is mis gegaan. Vanaf dat moment ben ik de vorige keer in neerwaartse spiraal terecht gekomen. De reden dat het kapot ging was volgens lactatiekundige niet zo zeer door verkeerde manier van aanleggen, maar door de enorme zuigkracht van mijn kindje in combinatie met hele gevoelige tepels die dat niet gewend waren, ook kolven vond ik in het begin erg pijnlijk. Na een week of 2 kon ik wel pijnloos aanleggen en kolven omdat ze toen al kapot geweest waren en soort van ‘gehard’ waren.
Misschien dat er een methode is om mijn tepels al voor de bevalling te ‘harden’ zodat ik de ellende en alle negatieve gevolgen niet in en vanaf de kraamweek heb? :think:
Als iemand hier iets meer over kan vertellen, of tips heeft, dan hoor ik het graag, zo niet dan maak ik er een deze dagen wel even een nieuw topic over.
Reacties blijven welkom, ik wil het heel graag laten slagen.
ik kan alleen maar zeggen HEEL GOED van je!!
echt een doorzetter en ik zou het gewoon proberen en de grens trekken
als het je teveel wordt STOP ermee
:hug:
Misschien helpt het om te horen dat je niet de enige bent. Jouw verhaal had mijn verhaal kunnen zijn. Dus dat jouw vk er zo gek over deed, vind ik erg raar. Mijn vk heeft me ontzettend gesteund met tips en advies.
Mijn moeder en schoonmoeder hebben allebei geen bv gegeven en zeiden dus op dag 3: het hoeft echt niet hoor! Maar ik had mezelf een week gegeven om te kijken of het zou kunnen werken. En na een week had ik wel het gevoel dat het goed zou komen. Het was toen nog niet perfect maar het ging.
Succes maar probeer dus meer met de flow mee te gaan dan ‘alles op alles te zetten’.
Hoi Marda,
Allereerst wil ik je graag laten weten, dat ik veel bewondering heb voor je motivatie, doorzettingsvermogen en inzet; ik vind het een hele prestatie dat het je in deze omstandigheden uiteindelijk toch is gelukt om je dochter volledig aan de borst te krijgen, petje af hoor :thumbup:
Ik kan me heel goed voorstellen dat je voor jezelf graag duidelijk wilt hebben waardoor het zo is gelopen en in hoeverre je dit straks zou kunnen voorkomen. Uit je bericht komen meerdere problemen naar voren die je parten hebben gespeeld. Ik hoop dat de volgende informatie helpt om e.e.a. te kunnen plaatsen.
Je schrijft dat je tepels behoorlijk kapot zijn gegaan. Wat moet dat vreselijk voor je zijn geweest In je volgende reactie geef je aan, dat je denkt dat dit de hoofdreden is geweest van het ontzettend moeizame verloop van je eerdere borstvoedingsperiode. Ik denk dat je daarmee al een heel eind op de goede weg bent :thumbup:
Baby’s hebben inderdaad een flinke zuigkracht, bedoeld om de borst goed op z’n plaats te houden. Als een baby op de juiste manier is aangelegd, zal die zuigkracht geen problemen geven. Er ontstaat pas een probleem, als het kindje niet goed is aangelegd en de tepel teveel voorin het mondje van de baby komt te liggen. De tepel kan dan langs het harde gehemelte gaan schuren of afgekneld raken tussen de kaakjes. Dat, in combinatie met de zuigkracht kan leiden tot akelige problemen.
Wanneer er tijdens de eerste dagen na de bevalling al kloven ontstaan, is niet goed aanleggen in veruit de meeste gevallen de oorzaak daarvan. Om dit te voorkomen (en dat kan, echt waar!), is het ontzettend belangrijk dat de basis goed is: de baby moet de tepel én (een groot gedeelte van) de tepelhof in zijn mondje hebben. De tepel zal vervolgens als het ware iets worden uitgerekt en komt dan helemaal achterin het mondje van de baby te liggen. Daar zit allemaal zacht weefsel en daar kan een tepel gewoonweg niet beschadigd raken. Deze filmpjes geven daar een goed beeld van:
Latch on animatiefilmpje
Aanhappen, mooie grote hap
Verder is het denk ik goed om je te realiseren dat borstvoeding geven aangeleerd gedrag is. Bij een gezonde, op tijd geboren baby zijn alle reflexen die nodig zijn om goed aan de borst te kunnen drinken aanwezig. Vervolgens is het echter wel belangrijk, dat moeder en kind deze optimaal kunnen benutten. En dat heeft vaak even tijd nodig. Het is dus niet raar dat je na enkele weken duidelijk verbetering zag; jullie hadden samen de draai wat meer gevonden en kregen het voeden steeds beter onder de knie 
Je geeft aan dat je meerdere keren met spruw hebt gekampt en dat je (in relatief korte tijd) vaak een borstontsteking hebt gehad.
Spruw is een schimmelinfectie die wordt veroorzaakt door de schimmel Candida Albicans. Deze schimmel dragen we allemaal bij ons, voornamelijk in ons maag-/darmkanaal en meestal in rustende vorm. De schimmel kan actief worden wanneer er sprake is van een verminderde weerstand. Daarnaast is van het gebruik van antibiotica bekend, dat dit spruw in de hand kan werken. Vrouwen zijn tijdens een zwangerschap vaak ook vatbaarder voor een Candida-infectie. Meestal gaat het dan om een vaginale schimmelinfectie. Zo raken baby’s in de meeste gevallen ook besmet; zij komen tijdens de bevalling in aanraking met de schimmel, waarna er spruw kan ontstaan. De schimmel komt vervolgens tijdens het voeden via het kindje weer bij de borst. Één van de symptomen van spruw kan zijn: het ontstaan van kloven, die ondanks goed aanleggen niet genezen. Ik denk dat het de moeite waard is om voor jezelf na te gaan of er wellicht in de kraamweek als sprake van spruw zou kunnen zijn geweest.
Een borstontsteking kan verschillende oorzaken hebben. Vaak heeft het te maken met (om welke reden dan ook) een niet goed geleegde borst of een afknelling van de borst. Spruw en borstontsteking gaan echter ook hand in hand. Zeker omdat je aangeeft, dat je in korte tijd meerdere keren een borstontsteking hebt gehad, acht ik de kans vrij groot dat dit bij jou waarschijnlijk het geval is geweest. Een effectieve behandeling tegen spruw zal dan tevens een einde maken aan de terugkerende borstontstekingen.
Een ander belangrijk punt wat je noemt is PCOS. De ervaringen met PCOS en het geven van borstvoeding zijn wisselend. Sommige moeders geven aan dat zij geen problemen ervaren ten aanzien van hun melkproductie, anderen hebben daar in meer of mindere mate wel last van. Ik weet niet of je bekend bent met de informatie op deze site? Kellymom-bf pcos (in het Engels)
Jouw melkproductie is enorm op de proef gesteld door meerdere problemen die elkaar in korte tijd hebben opgevolgd. Je melkproductie heeft daardoor niet goed kunnen stabiliseren. Ik kan me voorstellen, dat de invloed van PCOS in die situatie wellicht groter zou kunnen zijn dan bij een start zonder heftige tegenslagen. Met de juiste en volledige informatie en waar nodig een goede begeleiding ben jij in staat om het ontstaan van heftige tegenslagen voor te zijn, daar ben ik van overtuigd :hug: De eventuele invloed van PCOS zal dan ook beter te behappen zijn.
Je laatste reactie eindigt met de vraag of er misschien een methode is om je tepels tijdens de zwangerschap al op het geven van borstvoeding voor te bereiden. Het enige wat je daaraan hoeft te doen is je lichaam haar gang laten gaan, die treft namelijk op een hele efficiënte manier al de nodige voorbereidingen
In de tepelhof zitten de kliertjes van Montgomery, die een olieachtige substantie afscheiden. Deze substantie houdt je tepels soepel en schoon (het heeft een antibacteriële werking). De soepelheid is belangrijk omdat het weefsel tijdens het voeden wat moet kunnen uitrekken. Verder hoort een tepel gevoelig te zijn voor prikkels, zodat signalen optimaal aan de hersenen kunnen worden doorgegeven. Dan gaat het natuurlijk vooral om de signalen die ervoor zorgen dat de hormonen oxytocine (voor het toeschieten van de melk) en prolactine (voor het aanmaken van de melk) worden afgegeven. Maar ook pijnsignalen hebben een duidelijke functie: pijn is een teken dat er iets niet goed gaat met het voeden. Door dat signaal vroegtijdig op te pikken, op zoek te gaan naar de oorzaak en deze te verhelpen, kunnen problemen worden voorkomen.
Kortom: het is dus niet nodig (en zelfs af te raden) om je tepels te ‘harden’.
Wat je ter voorbereiding wél zou kunnen doen is de informatiebijeenkomsten bijwonen die door de Vereniging Borstvoeding Natuurlijk of Borstvoedingorganisatie LLL worden georganiseerd. De VBN en LLL zijn beide vrijwilligersorganisaties. Contactpersonen van de VBN en leidsters van LLL hebben, met hun eigen borstvoedingservaring als basis, een opleiding gevolgd via hun organisatie en geven wetenschappelijk verantwoorde informatie over borstvoeding. Tijdens de informatiebijeenkomsten komen meerdere aspecten van borstvoeding aan bod, zoals de werking van de borst, het aanleggen van de baby, borstvoeding in de praktijk en het afkolven van moedermelk. Er is gelegenheid om ervaringen uit te wisselen en vragen te stellen, breng gerust ter sprake wat je bezig houdt.
Beide organisaties onderhouden ook hun eigen telefonische informatiedienst. Je hoeft geen lid te zijn om te kunnen bellen en er zijn geen kosten aan verbonden (je betaalt alleen je eigen gesprekskosten). Bellen kan dus altijd; met vragen, voor meer informatie of in geval van problemen. Een prettige bijkomstigheid van het bijwonen van de informatiebijeenkomsten is, dat je op die manier al even kennis hebt kunnen maken met de contactpersoon of leidster bij jou in de buurt, dat praat bij eventueel later telefonisch contact voor jezelf misschien wat gemakkelijker
Voor meer informatie en adressen bij jou in de buurt kun je terecht op http://www.borstvoedingnatuurlijk.nl of http://www.lalecheleague.nl .
Kun je hier iets mee?
Hoi Yvonne,
Bedankt voor je uitgebreide bericht, ik heb er heel veel aan!
Ik ga het even laten bezinken en ga een deze dagen uitgebreid op je reactie reageren! Ik heb in elk geval genoeg denkstof en waar vertrouwen weg was heb jij hier en daar weer een nieuwe deur weten te openen, dank je wel! :-*
Ik kom er later op terug.
Hoi Yvonne, ik ga al quote-gewijs even op jou bericht reageren:
@Yvonne Z. wrote:
Hoi Marda,
Allereerst wil ik je graag laten weten, dat ik veel bewondering heb voor je motivatie, doorzettingsvermogen en inzet; ik vind het een hele prestatie dat het je in deze omstandigheden uiteindelijk toch is gelukt om je dochter volledig aan de borst te krijgen, petje af hoor :thumbup:
Ik kan me heel goed voorstellen dat je voor jezelf graag duidelijk wilt hebben waardoor het zo is gelopen en in hoeverre je dit straks zou kunnen voorkomen. Uit je bericht komen meerdere problemen naar voren die je parten hebben gespeeld. Ik hoop dat de volgende informatie helpt om e.e.a. te kunnen plaatsen.
Dank je wel!!
Ik wil inderdaad mezelf graag zover als mogelijk is toch goed voorbereiden, als het op zijn minst al een beetje kan schelen, is het zeker de moeite meervoudig waard. Fijn dat je me informatie wilt geven!
@Yvonne Z. wrote:
Je schrijft dat je tepels behoorlijk kapot zijn gegaan. Wat moet dat vreselijk voor je zijn geweest
Ik weet niet of dit de hoofdreden is geweest, maar ik weet wel dat het feit dat het is ‘misgegaan’ hiermee allemaal is begonnen. Dit is de reden waarom mijn borstvoeding misschien niet optimaal op gang kwam, daarbij kan ik me voorstellen dat ook pijn misschien een oorzaak is voor het moeilijk opgang komen van het toeschietreflex. Het begint als ik jou verhaal zo lees met een niet goed aangelegde baby, gevolgd door kapotte tepels, vervolgens daardoor weer te gaan kolven wat natuurlijk niet dezelfde zuigkracht heeft als een baby, wat in combinatie er in de eerste dagen al voor zorgt dat de voeding niet goed op gang komt. Samen een perfect recept om het te doen laten mislukken natuurlijk. :think:
@Yvonne Z. wrote:
Baby’s hebben inderdaad een flinke zuigkracht, bedoeld om de borst goed op z’n plaats te houden. Als een baby op de juiste manier is aangelegd, zal die zuigkracht geen problemen geven. Er ontstaat pas een probleem, als het kindje niet goed is aangelegd en de tepel teveel voorin het mondje van de baby komt te liggen. De tepel kan dan langs het harde gehemelte gaan schuren of afgekneld raken tussen de kaakjes. Dat, in combinatie met de zuigkracht kan leiden tot akelige problemen.
Wanneer er tijdens de eerste dagen na de bevalling al kloven ontstaan, is niet goed aanleggen in veruit de meeste gevallen de oorzaak daarvan. Om dit te voorkomen (en dat kan, echt waar!), is het ontzettend belangrijk dat de basis goed is: de baby moet de tepel én (een groot gedeelte van) de tepelhof in zijn mondje hebben. De tepel zal vervolgens als het ware iets worden uitgerekt en komt dan helemaal achterin het mondje van de baby te liggen. Daar zit allemaal zacht weefsel en daar kan een tepel gewoonweg niet beschadigd raken. Deze filmpjes geven daar een goed beeld van:
Latch on animatiefilmpje
Aanhappen, mooie grote hap
Dank je wel voor deze info, ik ga de filmpjes straks meteen bekijken!
Wat mijn dochter deed was eigenlijk klemmen. Inderdaad zat de tepel waarschijnlijk niet ver genoeg in haar mondje en daarbij duwde ze als het ware mijn tepel helemaal plat, als ik klaar was met voeden zag je ook dat mijn tepel helemaal plat gedrukt was een een verticale streep op de voorkant van mijn tepel staan, dat was ook de eerste plek waar het kapot ging.
Misschien een beetje raar om zo te typen maar mijn tepels zijn nogal groot (dan heb ik het niet over mijn tepelhof) waardoor het tepelhof ook moeilijk te behappen viel. Een tepelhoedje ofzo werd me door lactatiekundige afgeraden.@Yvonne Z. wrote:
Verder is het denk ik goed om je te realiseren dat borstvoeding geven aangeleerd gedrag is. Bij een gezonde, op tijd geboren baby zijn alle reflexen die nodig zijn om goed aan de borst te kunnen drinken aanwezig. Vervolgens is het echter wel belangrijk, dat moeder en kind deze optimaal kunnen benutten. En dat heeft vaak even tijd nodig. Het is dus niet raar dat je na enkele weken duidelijk verbetering zag; jullie hadden samen de draai wat meer gevonden en kregen het voeden steeds beter onder de knie
Klopt, ik ben het helemaal met je eens, maar ik denk ook dat de ruwheid die mijn tepels later hadden, een rol speelt bij dat het toen wel goed ging. Op dat moment klemde mijn dochter nog steeds, maar doordat de boel helemaal kapot was geweest waren mijn tepels ook ‘harder’ en konden ze meer hebben.
@Yvonne Z. wrote:
Je geeft aan dat je meerdere keren met spruw hebt gekampt en dat je (in relatief korte tijd) vaak een borstontsteking hebt gehad.
Spruw is een schimmelinfectie die wordt veroorzaakt door de schimmel Candida Albicans. Deze schimmel dragen we allemaal bij ons, voornamelijk in ons maag-/darmkanaal en meestal in rustende vorm. De schimmel kan actief worden wanneer er sprake is van een verminderde weerstand. Daarnaast is van het gebruik van antibiotica bekend, dat dit spruw in de hand kan werken. Vrouwen zijn tijdens een zwangerschap vaak ook vatbaarder voor een Candida-infectie. Meestal gaat het dan om een vaginale schimmelinfectie. Zo raken baby’s in de meeste gevallen ook besmet; zij komen tijdens de bevalling in aanraking met de schimmel, waarna er spruw kan ontstaan. De schimmel komt vervolgens tijdens het voeden via het kindje weer bij de borst. Één van de symptomen van spruw kan zijn: het ontstaan van kloven, die ondanks goed aanleggen niet genezen. Ik denk dat het de moeite waard is om voor jezelf na te gaan of er wellicht in de kraamweek als sprake van spruw zou kunnen zijn geweest.
Een borstontsteking kan verschillende oorzaken hebben. Vaak heeft het te maken met (om welke reden dan ook) een niet goed geleegde borst of een afknelling van de borst. Spruw en borstontsteking gaan echter ook hand in hand. Zeker omdat je aangeeft, dat je in korte tijd meerdere keren een borstontsteking hebt gehad, acht ik de kans vrij groot dat dit bij jou waarschijnlijk het geval is geweest. Een effectieve behandeling tegen spruw zal dan tevens een einde maken aan de terugkerende borstontstekingen.
Heel vervelend inderdaad zo’n schimmelinfectie! Ik heb niet het idee dat mijn dochter daarmee werd geboren, de problemen ontstonden pas een paar weken later, maar het was erg moeilijk (lees bijna onmogelijk) er weer vanaf te komen. Wat ik ook deed (alles wassen op 95 graden (ook pyama’s enz, constant schone zoogcompressen, in smeren met creme van zowel mijn tepels als het mondje) het bleef om de paar weken steeds terugkomen. Ik geloof heel graag dat het samen gaat met borstontsteking, want ook deze heb ik meerdere gehad. Soms werd ik er gewoon gek van dat er altijd wat tegen zat! Ik zou graag willen weten hoe ik dit zoveel mogelijk kan voorkomen.
@Yvonne Z. wrote:
Een ander belangrijk punt wat je noemt is PCOS. De ervaringen met PCOS en het geven van borstvoeding zijn wisselend. Sommige moeders geven aan dat zij geen problemen ervaren ten aanzien van hun melkproductie, anderen hebben daar in meer of mindere mate wel last van. Ik weet niet of je bekend bent met de informatie op deze site? Kellymom-bf pcos (in het Engels)
Jouw melkproductie is enorm op de proef gesteld door meerdere problemen die elkaar in korte tijd hebben opgevolgd. Je melkproductie heeft daardoor niet goed kunnen stabiliseren. Ik kan me voorstellen, dat de invloed van PCOS in die situatie wellicht groter zou kunnen zijn dan bij een start zonder heftige tegenslagen. Met de juiste en volledige informatie en waar nodig een goede begeleiding ben jij in staat om het ontstaan van heftige tegenslagen voor te zijn, daar ben ik van overtuigd :hug: De eventuele invloed van PCOS zal dan ook beter te behappen zijn.
De site die jij aangeeft ken ik nog niet. Wel heb ik in het LLL tijdschrift BOVA (waar ik een abbonement op heb) eens een artikel gelezen over de invloed van PCOS op borstvoeding waaruit blijkt dat het ook in deze de hormonen dusdanig kan beïnvloeden waardoor de boel ontregelt kan raken, maar zoals PCOS in verschillende gradaties bestaat en soms erger aanwezig is als op andere momenten (kijk naar mij bij dochter 3 ben ik andarhalf jaar met hormoonspuiten bezig geweest om zwanger te worden, terwijl nummer 4 spontaan kwam) is er niets over te zeggen, soms heb ik het maanden niet soms heel extreem en blijkbaar wisselt zich dat af. Bepaalde problemen zoals het moeilijk opgang komen van het toeschietreflex waren voor mij heel herkenbaar, ik heb dan ook de neusspray gebruikt om dat op gang te brengen. Verder viel het mij op (weet niet zeker of dit PCOS gerelateerd is) dat ik nooit meer als een 170 ml borstvoeding in mijn borsten had, dit is ook de reden dat mijn dochter zelfs toen ze 6 maanden oud was nog om de 3 uur (vaak nog sneller) om een voeding kwam.
@Yvonne Z. wrote:
Je laatste reactie eindigt met de vraag of er misschien een methode is om je tepels tijdens de zwangerschap al op het geven van borstvoeding voor te bereiden. Het enige wat je daaraan hoeft te doen is je lichaam haar gang laten gaan, die treft namelijk op een hele efficiënte manier al de nodige voorbereidingen
In de tepelhof zitten de kliertjes van Montgomery, die een olieachtige substantie afscheiden. Deze substantie houdt je tepels soepel en schoon (het heeft een antibacteriële werking). De soepelheid is belangrijk omdat het weefsel tijdens het voeden wat moet kunnen uitrekken. Verder hoort een tepel gevoelig te zijn voor prikkels, zodat signalen optimaal aan de hersenen kunnen worden doorgegeven. Dan gaat het natuurlijk vooral om de signalen die ervoor zorgen dat de hormonen oxytocine (voor het toeschieten van de melk) en prolactine (voor het aanmaken van de melk) worden afgegeven. Maar ook pijnsignalen hebben een duidelijke functie: pijn is een teken dat er iets niet goed gaat met het voeden. Door dat signaal vroegtijdig op te pikken, op zoek te gaan naar de oorzaak en deze te verhelpen, kunnen problemen worden voorkomen.
Kortom: het is dus niet nodig (en zelfs af te raden) om je tepels te ‘harden’.
Dank je voor deze informatie! Ik was hier al op gaan googelen en kwam hele tegenstrijdige berichten tegen. Het laatste wat ik wil is de signalen naar de hersenen in de war schoppen waardoor het allemaal nog moeilijker wordt.
@Yvonne Z. wrote:
Wat je ter voorbereiding wél zou kunnen doen is de informatiebijeenkomsten bijwonen die door de Vereniging Borstvoeding Natuurlijk of Borstvoedingorganisatie LLL worden georganiseerd. De VBN en LLL zijn beide vrijwilligersorganisaties. Contactpersonen van de VBN en leidsters van LLL hebben, met hun eigen borstvoedingservaring als basis, een opleiding gevolgd via hun organisatie en geven wetenschappelijk verantwoorde informatie over borstvoeding. Tijdens de informatiebijeenkomsten komen meerdere aspecten van borstvoeding aan bod, zoals de werking van de borst, het aanleggen van de baby, borstvoeding in de praktijk en het afkolven van moedermelk. Er is gelegenheid om ervaringen uit te wisselen en vragen te stellen, breng gerust ter sprake wat je bezig houdt.
Beide organisaties onderhouden ook hun eigen telefonische informatiedienst. Je hoeft geen lid te zijn om te kunnen bellen en er zijn geen kosten aan verbonden (je betaalt alleen je eigen gesprekskosten). Bellen kan dus altijd; met vragen, voor meer informatie of in geval van problemen. Een prettige bijkomstigheid van het bijwonen van de informatiebijeenkomsten is, dat je op die manier al even kennis hebt kunnen maken met de contactpersoon of leidster bij jou in de buurt, dat praat bij eventueel later telefonisch contact voor jezelf misschien wat gemakkelijker
Voor meer informatie en adressen bij jou in de buurt kun je terecht op http://www.borstvoedingnatuurlijk.nl of http://www.lalecheleague.nl .
Kun je hier iets mee?
Ik heb de vorige keer via LLL een cursus gevolgd en heb mede door jou advies vandaag opnieuw contact gezocht met de cursusleidster die ons de vorige keer ook veelvuldig geholpen/begeleid heeft.
Ik heb met haar afgesproken opnieuw een cursus te gaan doen, waarschijnlijk ook met andere vrouwen die al ervaring hebben in het geven van borstvoeding. Gewoon om vooraf weer wat informatie op te doen en vragen te kunnen stellen. Ik ben toch alweer ruim een jaar geleden gestopt, en wellicht kan ik daar nog ideeën opdoen die ik anders niet wist.
Dank je wel voor al je informatie. Mocht ik nog vragen hebben dan kom ik ze hier stellen, ik zal via dit topic zo nu en dan posten hoe het gaat en wat mijn bevindingen zijn.
Ik sta altijd open voor goede raad en suggesties. Heel hartelijk bedankt voor je uitleg!
Marda,
Ten eerste, dikke knuf :hug: :-*
Ten 2e… ik heb jou, deels verdrietige verhaal gelezen en voel behoorlijk met je mee.
Ik kan geen keuze voor je maken, dat moet je helemaal zelf doen.
Maar ik kan wel zeggen dat ik veel herken en wat mijn uiteindelijke beweegredenen waren.
Ik heb bij Aniek borstvoeding gegeven, maar Aniek is met hersenoedeem en een hersenschudding geboren na een heftige bevalling en heeft de eerste aanleg/inprentingsperiode gemist. Ze wist werkelijk niet hoe ze moest happen en hapte ook niet in een fles.
We hebben haar eerst met fingerfeeding gevoed via wat ik af kolfde. Later met een cupje en pas na hulp van de logopediste kregen we haar uiteindelijk na x weken aan een fles.
Al die tijd heb ik alles afgekolfd want aan de borst kregen we haar niet. (heb het met hulp meerdere malen geprobeerd)
Ik heb het 13 weken volgehouden om alles te kolven, maar ja, ze was de eerste, ik had verlof, dus ik kon daar rustig al mijn tijd aan besteden.
Toen kregen we Peet, de borstvoeding lukte, hij dronk, geen kloven, alles leek prima te gaan.
Maar Peet was onverzadigbaar en wat hier wel clusteren word genoemd, deed mijn zoon zo ongeveer 24 uur per dag.
Ik zat alleen nog maar op de bank met een jongetje wat bleef drinken.
Ik sliep niet meer (zelf niet een klein beetje) en ben na een paar weken uit pure wanhoop en uitputting overgestapt op de fles.
Hij bleek lactoseintolerant en ik had dan dus ook zelf koemelkvrij moeten eten om zo min mogelijk koemelkbestanddelen in de moedermelk te krijgen. Erg fijn dat er veel mensen waren die meenden dat hij vast geen allergie had gekregen als ik had doorgezet.
Ik kon het gewoon niet.
Uiteindelijk ben ik door alle toestanden na Peet in een dikke PPD beland en ik had het never niet kunnen opbrengen.
Bij Mies had ik me voorgenomen er helemaal voor te gaan.
Ik was hersteld van mijn ppd, ik had geen hele kleintjes meer die veel aandacht vroegen (bijna 3 en bijna 4)
Toen kwam Mies, ik gaf bv, en na 8 dagen zei ik tegen mijn man "moet DAT kind nu alweer aan de borst? Toen zei mijn man… Cell, stop er maar mee, je begint het je kind kwalijk te nemen dat je moet voeden. Het kost jou emotioneel en fysiek zo ontzettend veel om bv te geven en dat is het mij als vader en echtgenoot NIET waard.
Straks zit ik weer met een vrouw die een ppd heeft en dan…
Ik ben gestopt en cold turkey de fles gaan geven.
En binnen 3 dagen was de rust weer terug in huize Z.
Toen ik onverwachts zwanger raakte van Suus, heb ik dus ook heel stellig gezegd… ze is mijn toetje. Ik ga het doen zoals het voor MIJ goed voelt en wat een ander vind zal me worst zijn.
Ik ga GEEN borstvoeding geven. Geen drup.
Gewoon vanaf dag 1 hypoallergene flesvoeding.
Ik ga genieten van mijn kraamtijd zonder borstvoedingsstress en de eerste de beste die mij het vuur aan de schenen legt en gaat preken kan de route naar het gat van de deur gewezen worden.
En zo is het ook gebeurt en voor het eerst heb ik echt een gave kraamtijd gehad waarin ik volop kon genieten van dat nieuwe kleine mensje. Waarbij ik niet allerlei gevoelens moest wegredeneren omdat het toch zooo goed zou zijn om bv te geven.
Ik ben hartstikke pro bv. ER is geen betere voeding… maar voor MIJ als moeder is bv geven slecht. Ik word er slecht van, een naar mens die depressieve gevoelens ontwikkeld en niet kan genieten van juist een tijd die zo mooi kan en zou mogen zijn.
Ik heb me er dus bij de 4e bewust niet meer aan gewaagd en erop terugkijkend is dat echt de beste beslissing geweest ooit.
Marda,
geen tips of dergelijks, nu (zoals je weet) van de eerste zwanger.
Maar ik kan alleen maar hopen dat ik net zo veel doorzettingsvermogen, kracht en wil heb voor de borstvoeding die ik wil gaan geven, als wat jij hebt gehad! 
Ontzettend knap dat je het wél gelukt is en dat je steeds toch weer bent doorgegaan.
En hoop dan ook ontzettend voor je mee dat je deze keer kan genieten van je kraamweek, en 't allemaal wat makkelijker en soepeler verloopt.
:-*
Cell, bedankt dat je je ervaring met mij wil delen!
Heftig hoor als ik jou verhaal zo lees, ik snap je keuze om het een 4e keer vooral niet te doen dan ook heel goed! Zeker als je er eerder ppd door hebt gekregen! Logisch ook dat je die keuze maakt als je bij de derde hebt gezien dat stoppen zichtbaar zo’n enorm positief effect had op de rust binnen het gezin! Gewoon super dat je daardoor de laatste keer wel een fijne kraamtijd hebt gehad, lekker in je vel zat enzovoorts, zooo belangrijk is dat!! Ik ben het heel erg met je eens, en ook pro- bv maar aan de andere kant als ik jou verhaal zo lees, denk ik inderdaad net als jij ook dat het wel moet gaan en niet ten koste van jezelf moet gaan. Het is echt ellendig om geen leuke kraamtijd te hebben en niet van alles te kunnen genieten, dat is het niet waard.
Voor mij is het ook de vierde en in ons geval de laatste, dat geeft voor mij extra kracht om het enerzijds zo goed mogelijk te willen doen maar er later ook fijn op terug te willen kijken. Ik vind het super moedig van je dat je het zo hebt aangepakt! Ben je op veel weerstand gestuit?
Ik heb zelf wel besloten er nog voor te gaan. Bij mij waren het voornamelijk lichamelijke klachten (borstontsteking, kapotte tepels, spruw enz) die roet in het eten gooiden… geestelijk (op de vermoeidheid na) voelde ik me juist super bij de bv… door de oxitocine had ik de hele dag een soort ‘geluksgevoel’ dat ook wel scheelt, anders zou ik er net als jou niet meer aan beginnen!
Jou verhaal doet mij wel de ogen openen, het sterkt mij nog meer om eens goed te gaan denken over waar ik de grens ga leggen. Ik heb nu al manieren bedacht om bepaalde dingen te voorkomen, maar ik ga net als jij niet weer mijn hele kraamtijd laten verprutsen.
De vrouw van borstvoedingscursus zei dat het écht elke keer weer anders loopt en dat het ook goed kan gaan, daar hoop ik nu heel erg op :shifty:
Esthe, lief dat je dat schrijft, ik weet alleen niet of ik er zo trots op moet zijn… enerzijds ben ik dat wel, en heb ik echt veel momenten van trots en mijlpalen gehad, maar aan de andere kant, heeft het op sommige momenten ook echt te veel van mezelf en mijn gezin gekost. Dus doorzettingsvermogen is goed, maar ook daar kun je in doorslaan! Het vergt ook moed om te stoppen, en die moed had ik soms niet terwijl ik die misschien wel nodig had. 
Hopelijk gaat het jou straks ook gewoon lukken! Op zich ook wel goed dat je nu al leest dat het bij sommigen niet altijd lukt, zou willen dat ik dat van te voren wist, tegen mij werd vooraf gezegd dat het altijd lukt en zo niet dat je dan iets fout doet (zowel in cursus als door de kraamverzorgster :? )
Ik heb me deze week opnieuw samen met mijn man opgegeven voor een cursus, deze start op 20 juni, ben benieuwd. De cursusleidster had aan de telefoon al wat goede tips! Ze zei ook dat PCOS (een teveel aan oestrogeen) vaak sowieso de productie tegenwerkt. Ze ging het verder voor me uitzoeken. Ik ben benieuwd!
Ik heb inmiddels wel al een kolfapparaat aangeschaft, ik ben niet van plan weer net als de vorige keer volledig te gaan kolven, maar wil ook weer niet midden in de kraamweek ineens zo’n ding moeten gaan huren als dat even nodig is, ik probeer alle dingen die vorige keer vervelend gingen nu al voor te zijn
Hoi Marda,
Wat mooi om te lezen dat je toch weer moed hebt kunnen putten uit de informatie, fijn 
@Marda wrote:
daarbij kan ik me voorstellen dat ook pijn misschien een oorzaak is voor het moeilijk opgang komen van het toeschietreflex.Daar heb je absoluut een punt. Een ontspannen, goed gevoel zal ten goede komen aan de toeschietreflex (en in veruit de meeste gevallen brengt dit vervolgens idd een geluksgevoel met zich mee
); angst, stress of pijn zal juist het tegenovergestelde effect hebben en het op gang komen van de melkstroom belemmeren. Dat kan uiteindelijk weer gevolgen hebben voor de melkproductie. Als er frequent minder melk vrij komt dan eigenlijk nodig is, zal er uiteindelijk ook minder worden aangemaakt.@Marda wrote:
Het begint als ik jou verhaal zo lees met een niet goed aangelegde baby, gevolgd door kapotte tepels, vervolgens daardoor weer te gaan kolven wat natuurlijk niet dezelfde zuigkracht heeft als een baby, wat in combinatie er in de eerste dagen al voor zorgt dat de voeding niet goed op gang komt. Samen een perfect recept om het te doen laten mislukken natuurlijk. :think:
Het welslagen van borstvoeding staat of valt idd met de basis: het borstvoedingsmanagement.
@Marda wrote:
Wat mijn dochter deed was eigenlijk klemmen. Inderdaad zat de tepel waarschijnlijk niet ver genoeg in haar mondje en daarbij duwde ze als het ware mijn tepel helemaal plat, als ik klaar was met voeden zag je ook dat mijn tepel helemaal plat gedrukt was een een verticale streep op de voorkant van mijn tepel staan, dat was ook de eerste plek waar het kapot ging.
De conditie van de tepel direct na het voeden zegt idd veel over het aanleggen; deze moet mooi rond zijn en een gezonde huidskleur hebben zodra de baby heeft losgelaten. Wat jij nu omschrijft, is duidelijk een teken dat het kindje niet voldoende borstweefsel in haar mondje had.
@Marda wrote:
Misschien een beetje raar om zo te typen maar mijn tepels zijn nogal groot (dan heb ik het niet over mijn tepelhof) waardoor het tepelhof ook moeilijk te behappen viel. Een tepelhoedje ofzo werd me door lactatiekundige afgeraden.
Helemaal niet raar hoor, sterker nog: het is juist belangrijke achtergrondinformatie. Naar verhouding grote tepels ten opzichte van een klein mondje van een pasgeboren baby kunnen het aanhappen in het begin lastiger maken. De LLL-leidster gaf het al aan: iedere borstvoedingsperiode is weer anders, iedere baby is ook weer anders. Het is van te voren dus niet te zeggen hoe dit kindje ermee om zal gaan. Vast staat wel, dat het voor een baby sowieso gemakkelijker zal worden naarmate hij en dus ook zijn mondje wat groter wordt.
Wat je in ieder geval kunt bewaken is de start die jullie samen maken. Uitgaande van een gezonde, op tijd geboren baby zal deze vlak de na de geboorte heel helder en wakker zijn; alle reflexen om goed aan de borst te kunnen drinken zijn op dat moment heel sterk aanwezig. Dat is het moment om het kindje kennis te laten maken met de borst. Die eerste imprint is zo belangrijk voor de start met borstvoeding. Daarom is het ontzettend waardevol om moeder en kind na de bevalling eerst met rust te laten en onnodige verstoringen te voorkomen (denk aan wegen, meten en aankleden, testen van MORO- en loopreflex en het toedienen van vitamine K). Bloot op bloot, baby afgedroogd en onder warme, droge doeken en de tijd nemen om hem voor het eerst (goed) aan de borst te laten drinken. Daarbij is het belangrijk dat moeder en kind dit zelf samen doen. Een zorgverlener kan eventueel tips aandragen vanaf de zijlijn, zónder moeder en kind aan te raken.
Mocht de baby moeite hebben om een flinke hap borstweefsel in zijn mondje te nemen, dan kan dit foefje wellicht helpen: bf made simple-nipple flip.
@Marda wrote:
Heel vervelend inderdaad zo’n schimmelinfectie! Ik heb niet het idee dat mijn dochter daarmee werd geboren, de problemen ontstonden pas een paar weken later, maar het was erg moeilijk (lees bijna onmogelijk) er weer vanaf te komen. Wat ik ook deed (alles wassen op 95 graden (ook pyama’s enz, constant schone zoogcompressen, in smeren met creme van zowel mijn tepels als het mondje) het bleef om de paar weken steeds terugkomen. Ik geloof heel graag dat het samen gaat met borstontsteking, want ook deze heb ik meerdere gehad. Soms werd ik er gewoon gek van dat er altijd wat tegen zat! Ik zou graag willen weten hoe ik dit zoveel mogelijk kan voorkomen.
Ik kan me voorstellen dat dit een enorm frustrerende situatie moet zijn geweest
In geval van spruw is wassen op hoge temperatuur (minstens 60 graden) idd één van de maatregelen om van de schimmel af te komen. Dat zowel moeder als kind met medicatie worden behandeld (al heeft misschien maar één van de twee echt klachten) is ook een hele belangrijke. Vaak wordt daarbij de frequentie aangehouden die in de bijsluiter is vermeld (drie of vier maal daags). Gebleken is echter, dat de medicatie beter aanslaat wanneer deze na iedere voeding wordt toegepast en dan in ieder geval tot een week na het verdwijnen van de symptomen. De totale dagelijkse hoeveelheid wordt dan verdeeld over het aantal voedingen. Meer goede tips en informatie is hier te vinden:
borstvoedingsforum-spruwbehandeling
VBN-Informatieblad Spruw en candidiasis van de borst (dit informatieblad is ook bedoeld voor zorgverleners).
@Marda wrote:
Verder viel het mij op (weet niet zeker of dit PCOS gerelateerd is) dat ik nooit meer als een 170 ml borstvoeding in mijn borsten had, dit is ook de reden dat mijn dochter zelfs toen ze 6 maanden oud was nog om de 3 uur (vaak nog sneller) om een voeding kwam.
Omdat er meerdere dingen tegelijk speelden, is het denk ik moeilijk om vast te stellen wat de precieze oorzaak is geweest.
Ik denk wel dat het goed is om te weten, dat om de drie uur drinken ook voor een ouder kindje niet uitzonderlijk hoeft te zijn. De ene baby zal minder vaak en grotere hoeveelheden in één keer drinken, terwijl het andere kindje juist vaker kleinere beetjes drinkt.
Wat verder meespeelt en wat je hierboven zelf al aanstipte, is het feit dat een baby die goed is aangelegd, de borst veel effectiever kan legen dan een kolf. De kolfopbrengst kan dus niet standaard als maatstaf worden gebruikt voor de hoeveelheid melk die de baby zelf uit de borst haalt. Overigens vind ik een opbrengst van 170 ml helemaal niet gek hoor :thumbup:
@Marda wrote:
@Yvonne Z. wrote:Verder hoort een tepel gevoelig te zijn voor prikkels, zodat signalen optimaal aan de hersenen kunnen worden doorgegeven. Dan gaat het natuurlijk vooral om de signalen die ervoor zorgen dat de hormonen oxytocine (voor het toeschieten van de melk) en prolactine (voor het aanmaken van de melk) worden afgegeven. Maar ook pijnsignalen hebben een duidelijke functie: pijn is een teken dat er iets niet goed gaat met het voeden. Door dat signaal vroegtijdig op te pikken, op zoek te gaan naar de oorzaak en deze te verhelpen, kunnen problemen worden voorkomen.
Kortom: het is dus niet nodig (en zelfs af te raden) om je tepels te ‘harden’.
Dank je voor deze informatie! Ik was hier al op gaan googelen en kwam hele tegenstrijdige berichten tegen. Het laatste wat ik wil is de signalen naar de hersenen in de war schoppen waardoor het allemaal nog moeilijker wordt.
Ik realiseer me dat ik iets vollediger had moeten zijn
Ik probeerde het belang van een gezonde mate van gevoeligheid van de tepels over te brengen, maar had het volgende nog moeten toevoegen: het behandelen van de tepels met een ruwe handdoek of iets dergelijks zal er namelijk niet voor zorgen dat het weefsel harder wordt. Het weefsel wordt juist kwetsbaarder en kan zelfs beschadigen. Het is sowieso al een gevoelig lichaamsdeel wat door verkeerde belasting snel stuk gaat. Daarnaast wordt dan ook nog eens steeds die beschermende olieachtige substantie weggepoetst. Jezelf plagen met koude douches is ook niet nodig. Gewoon lief voor jezelf zijn is voldoende @Marda wrote:
Op zich ook wel goed dat je nu al leest dat het bij sommigen niet altijd lukt, zou willen dat ik dat van te voren wist, tegen mij werd vooraf gezegd dat het altijd lukt en zo niet dat je dan iets fout doet (zowel in cursus als door de kraamverzorgster :?)
Ik kan me voorstellen dat je moeite hebt met deze benadering. Zeker, er zijn genoeg moeders die zonder ook maar één hobbel succesvol borstvoeding geven. Maar er zijn er ook zoveel die de nodige uitdagingen moeten overwinnen. Er kan met wat voor oorzaak dan ook iets fout gaan. Dat is iets heel anders dan ‘je doet iets fout’ (sorry, ik krijg daar een beetje de kriebels van, omdat het op die manier onherroepelijk bij jou wordt neergelegd terwijl er nog zoveel andere factoren een rol kunnen spelen :shifty:) zoals de rol van een kraamverzorgende die met haar 30 jaar ervaring blijkbaar dus nog steeds niet een aanlegprobleem herkent :silenced:
@Marda wrote:
Ik heb me deze week opnieuw samen met mijn man opgegeven voor een cursus, deze start op 20 juni, ben benieuwd. De cursusleidster had aan de telefoon al wat goede tips! Ze zei ook dat PCOS (een teveel aan oestrogeen) vaak sowieso de productie tegenwerkt. Ze ging het verder voor me uitzoeken. Ik ben benieuwd!
Hartstikke goed!
@Marda wrote:
Ik heb inmiddels wel al een kolfapparaat Aangeschaft
Welke is het geworden?
Hoi Yvonne,
Bedankt weer voor je uitgebreide reactie en info!
Ik ga in elk geval vanaf het begin af aan heel goed in de gaten houden hoe mijn tepel eruit ziet na de voedingen, bij rare randjes, plat klemmen ga ik meteen ingrijpen ipv zover laten komen dat ik niet meer zelf kan voeden.
Ik heb nu voor de zekerheid ook tepelhoedjes bestelt, het is niet mijn voorkeur, en ik ga ze ook zeker niet op voorhand al gebruiken, hoop ze zelfs helemaal niet nodig te hebben, maar liever tepelhoedjes dan weer helemaal kapotte tepels, niet meer mogen voeden, dagen lang verplicht moeten kolven omdat en met slangetjes/cupjes na elke kolfbeurt moeten voeden. 
Ik heb met mijn man nu de afspraak gemaakt dat we sowieso wat er ook gebeurd niet meer met slangetjes gaan voeden, dan maar een flesje… wel een speciaal flesje, maar dat is een van de dingen waar ik nu een grens bij leg dat ik niet meer wil. Mijn man was het er roerend mee eens, ziet het ook niet zitten om weer nachten lang met zo’n slangetje in de weer te zijn terwijl het kindje dan weer niet genoeg aankomt. Dat doen we dus niet meer.
Wat betreft het voeden na de bevalling, ik heb een geboorteplan waarin o.a. staat dat ik na de geboorte (indien mogelijk) eerst de tijd wil hebben om de baby tegen me aan te houden en het kindje ook de kans te geven de tepel te zoeken en te drinken. Pas daarna mogen ze het kindje wassen, aankleden enzovoort. Ik vind dat heel belangrijk. Ik beval met een doula en zij staat daar ook achter. Ik vind dat ook heel belangrijk.
Ik ga zo eens even naar het foefje kijken wat betreft aanhappen, ik ben benieuwd.
Ik heb voor de avent hand en electrische kolf in een gekozen, het kost wel wat, maar las er veel goede berichten over. Ik denk dat het een hele fijne kolf is, het geeft me in elk geval nu al rust er een in huis te hebben.
A.s. maandag starten we met de bv cursus, ik ben benieuwd.
Ik ben in elk geval (naar wat kan) mezelf zo goed mogelijk aan het voorbereiden en info aan het winnen.
Marda, ik hoop dat het jou nu net zo vergaat als bij mij bij de 2e…
Bij de oudste is ook veel (zo niet alles) mis gegaan al in de eerste dagen/ week in het zhuis. Had ik toen geweten wat ik nu allemaal wist had hij vast ook minimaal een half jaar bv gekregen.
Nu waren het 7 weken hangen en wurgen en nooit volledig.
Toen ik zwanger was van de 2e ben ik net als jij met ‘tot de tanden’ gaan wapenen en informatie gaan opzoeken en halen. Ben toen ook naar bijeenkomsten van de VBN geweest (waar ik Yvonne live in actie heb mogen zien :lol: die was toen bezig met haar stage nog).
Ik vond het sowieso fijn om daarna te zien WAAR het mis was gegaan bij de oudste en dat dat echt niet alleen bij mij lag (enige wat ik mezelf daar nog weleens over ‘verwijt’ is dat ik toen meer info had kunnen zoeken op voorhand).
Jammer… want het had anders kunnen lopen, maar nieuwe rondes nieuwe kansen… en nummer 2 en 3 hebben lang bij me gedronken en de jongste gaat tot nog toe ook als een tierelier.
Bij de 2e was ik in het begin overigens wel nog onzeker, maar wel erg gebrand om nu gewoon te kunnen voeden en tegenwerking (als in een VK die me over de telefoon het advies gaf dan maar kv bij te voeden toen de kleine man niet goed wilde drinken op dag 2… ) niet zijn werk te laten doen.
Mijn man heeft mij erg gesteund en dat had ik wel nodig EN ik heb veel steun gehad aan een vriendin die kraamverzorgster was. Ik heb haar 2x in de avond gebeld nadat onze kraamverzorgster weg was en de kleine niet wou drinken en zelfs over de telefoon wist ze me voldoende te helpen.
Die kleine dingen maakten het verschil.
Bij de 3e was de onzekerheid pas echt weg. Hem had ik al aanliggen voor ze er in het zhuis iets van doorhadden en nu bij nummer 4 wist de VK ook wel dat ik voldoende ervaring had dus zij hebben ons echt even met rust gelaten direct na de geboorte en gingen er ook helemaal vanuit dat hij al even gedronken had/ aangelegen had toen ze terug kwam.
Maar hoop dus voor jou dat jij nu net als ik bij de 2e ondanks een stuk onzekerheid (nu en misschien ook in de kraamweek/ eerste weken) een mooie borstvoedingsperiode tegemoet mag gaan :thumbup: .
Ik heb de verdere reacties niet allemaal gelezen maar wil toch even reageren. ik heb 4 mooie meisjes. De eerste 2 hebben helemaal geen bv gehad. De derde 2 dagen. Daarna heb ik opgegeven. Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om bv te gaan geven bij de vierde maar die optie heb ik opengelaten tot aan de bevalling.
na de bevalling heb ik haar geprobeerd de borst te geven. Het is niet altijd vanzelf gegaan, het was de eerste maanden hard werken maar nu geef ik mijn vierde meid nog steeds borstvoeding! Wie had dat ooit gedacht. Ik nl niet. En nu loopt het als bijna vanzelf.
Wat ik je mee wil geven: sta er gewoon open in. De tijd zal leren of het goed gaat of niet. Goed aanhappen en vaak voeden de eerste week is wel gewoon heel belangrijk. Ik heb ook momenten gehad dat ik dacht: dit gaat ten koste van de rest van het gezin. Maar nu niet meer. Zorg dat je mensen om je heen hebt om de andere kinderen op te vangen wanneer nodig. En geef je gewoon de eerste maand over aan de bv. En dan zie je wel waar het schip strand.
maar het kan dus zeker bij de vierde gewoon lukken!
Ik wil je een hele fijne zwangerschap wensen! Geniet ervan. Het is zo voorbij.
MamaMarije en Jabe bedankt voor jullie reacties!
Fijn om te lezen dat het na een mindere ervaring bij een volgend kindje veel beter kan gaan!
Vanavond start onze eerste bv-curusavond. Manlief en ik gaan samen. Ik ben benieuwd! We hebben de cursus samen al eens gedaan, maar wat dingen ophalen is niet verkeerd lijkt me.
Ik heb besloten me zo goed als kan binnen het redelijke voor te bereiden en het dan los te laten en straks wel te zien hoe het gaat.
Ik heb op een paar punten wel al duidelijke grenzen gesteld, en ga extra opletten op de manier van aanleggen. Meer kan ik niet doen.
Ik zal hier updates plaatsen over het vervolg.
bedankt in elk geval voor alle reacties en steun.