19-10-2011
Marijn, ons kleine hekkensluitertje… Het kindje dat ons gezinnetje compleet maakt. Zo voelt het ook echt. We hebben het goed, meer dan goed met onze drie fantastische dochters op wie we zo ontzettend trots zijn.
Een 4e kind willen we niet alleen niet omdat wij compleet zijn, maar ook omdat we het financieel gezien moeilijker zouden krijgen. Het is zowel een emotioneel als een financieel besluit.
Na lang beraad zijn we eruit. Allard zal voor een vasectomie gaan bij de uroloog. Ik stop wel al meteen met de pil. Ik merk dat ik me er niet meer prettig bij voel en door allerlei lichamelijk gehannes staat het liefdesleven even op een laag pitje. Totdat we een avondje echt even de tijd hebben voor elkaar en er dan ook even van genieten. Zodanig dat we alletwee volledig vergeten dat ik niet meer aan de pil ben. Op het moment dat ik me ineens realiseer dat we zijn vergeten om anticonceptie te gebruiken is het al te laat. Werkelijk nét te laat.
We praten over de morning after pil. Ik geef aan dat dat dan maar moet. Maar mijn hart schreeuwt op dat moment al -nee-. Hoe kan ik dat doen terwijl ik zo fel tegen abortus ben? Als ik een spiraaltje niet eens overweeg omdat een bevruchting in mijn ogen al een levend wezen is en ik daarover niet beslissen mag?
De hele nacht doe ik geen oog meer dicht en de volgende ochtend ga ik met een zwaar hoofd naar de kerk. Het is Kerk en Gezinsdienst, Senna moet zingen en dus gaan we allemaal mee.
De preek is duidelijk en er werd de vraag gesteld ‘Als God Zijn Hand uitsteekt en je vraagt om met hem mee te gaan zonder dat Hij je verteld waar je heen gaat, ga je dan mee? Vertrouw je dan genoeg’? Eenmaal thuis vraagt Allard mij: ‘Kan je er mee leven als je de morning after pil neemt, Mar? Of doe je het voor mij’? Huilend vertel ik hem dat ik het voor hem zou doen. Huilend vertel ik dat ik het niet kan en mag verantwoorden naar God toe om zelf dit besluit te nemen. Huilend vertel ik dat ik moet kiezen tussen ons besluit om geen kinderen meer te krijgen en dus misschien wel onze relatie en mijn Geloof. Allard weet genoeg en zegt vastbesloten: ‘Dan doen we dat dus niet, we zien wel en aanvaarden de eventuele consequenties’ Ik ben opgelucht en doodsbang tegelijk.
Is dit een test van God? Kijkt Hij of ik Hem alsnog volg, terwijl ik niet weet waar we naar toe gaan en wat de toekomst brengt?
Ik heb geen idee meer wanneer mijn laatste menstruatie was, wel voel ik 2 dagen na onze gezellige avond mijn eisprong.In die anderhalve week daarna ben ik me terdege bewust van alles dat er in mijn lijf gebeurd, elke steekje, krampje en weeïg gevoel merk ik op en diep van binnen denk ik: ‘het zou me ook helemaal niks verbazen als ons dit overkomt’. De allermeeste zorgen maak ik mij over mijn baan. Ik heb nu mijn 2e jaarcontract en ik ben als de dood dat ik hierdoor mijn geweldige, heerlijke baan kwijt raak.
Als ik op 19 oktober naar een afspraak rijd wordt ik misselijk en dan weet ik het zeker. Na mijn afspraak rijd ik naar de drogist, koop een test en ga naar huis. Daar is niemand. Sas is bij D, Senna en Marijn bij M. Allard naar het werk en die komt pas om 22:00 uur thuis. Ik doe de test en binnen twee minuten staat het tweede streepje er overduidelijk. Ik sta te trillen op de benen. kan niet eens huilen en ik moet het kwijt. Ik bel A. Ik verontschuldig me voor het feit dat ik hem op het werk bel en dat ik echt wel weet dat het voor hem ontzettend vervelend is om dit nieuws te krijgen terwijl je op je werk bent. Maar ik weet ook dat ik sowieso I zou gaan bellen en het kon niet zo zijn dat zij het eerder zou weten dat Allard zelf. Hij begrijpt het wel en is helemaal flabbergasted. Die arme man.
En nu zit ik hier. Alleen. Mijn verhaal van me af te tikken. Ik ben zwanger. Van mijn 4e kindje…
Het voelt dubbel. Nee, het is niet gepland. Ja, het zal zoveel onzekerheden met zich mee brengen. Zou ik weten dat mijn baan voorlopig veilig was dan zou ik al een stuk geruster zijn… Ik denk dat mijn knop sneller om zal zijn dan die van A. Ik hoop met heel mijn hart dat hij met me blijft praten en dat ik hem de tijd kan geven die hij, maar ik zelf ook, nodig heeft. Maar… Er groeit een kindje in mijn buik. Misschien zit er deze keer wel een piemeltje aan. Misschien was het de bedoeling dat er toch nog een mannelijke opvolger zou komen die Aart* zijn naam zal voortzetten. Misschien is A wel echt de tweede Robert ten Brink met 4 prachtige dochters… En hoe dan ook. Voor dat kindje moet ik zorgen… Dat kindje is zo welkom en ik hoop met heel mijn hart dat het komen mag…
Ik neem Zijn hand. In het vertrouwen dat het goed komt… Dat het goed IS.
respect!
Jullie verrassingskindje kan zich geen beter gezin wensen :-*
24-10-2001
Ik weet natuurlijk alweer een poosje dat er van alles aan de gang is in mijn lijf. En inmiddels weten we nu ook al een kleine week dat er een klein beebje in mijn buik zit. Het is geland, we zijn eigenlijk dolgelukkig en weten zeker dat het goed komt. Natuurlijk heb ik stress en ben ik bang dat er wat mis gaat. Maar goed, dat is niet anders dan de andere 3 keer.
Toch bleef ik elke keer die knoop in mijn maag houden en was ik bloednerveus. Afgelopen vrijdag zat mijn moedertje even bij me op de thee. Het allerliefste wilde ik even bij haar weg kruipen. Haar vertellen wat er allemaal aan de hand was. Wat er stond te gebeuren. Maar Allard was er niet, en mijn papa ook niet. En deze keer wilde we het samen vertellen op een moment dat mijn ouders ook samen waren. Dus het kon niet. Oh wat voelde dat beroerd… ‘Gelukkig’ ging ze vlug weer weg…
Vanochtend was het zo ver. Met z’n allen gingen we naar ze toe. De kinderen gingen lekker boven televisie kijken en eindelijk kon het hoge woord eruit: “hé, kennen jullie die mop van Allard en Marion die het graag bij drie kinderen wilden houden?”. “Ja…”, zei mama zachtjes, vragend. Nou, die kregen een vierde…" Mijn moeders ogen werden zo groot als schotels en ze sloeg haar handen voor haar mond. “Wà t!! Marion! Marion!” Mijn lieve papa zei niets… Maar hij zag waarschijnlijk wel dat het goed was en hij werd meteen zó ontroerd. We vertelden wat en hoe het was gebeurd. En dat het goed is. Dat het is geland, dat alles op zijn kop staat, maar dat het eigenlijk simpelweg een ontzéttend, fantastisch wonder is.We vertellen dat het een bewuste keuze is geweest om geen maatregelen te treffen en waaróm we dat niet hebben gedaan. En dan janken we allemaal. Mama zegt hoe verschrikkelijk trots ze is op Allard en hoe hij toch wel zo fantastisch is voor haar dochter. Papa houdt ons alleen maar stevig vast en huilt. Van blijdschap en ontroering en van de shock natuurlijk…
We knuffelen wat af, maken grapjes, kijken vooruit en maken voorzichtige plannetjes…
Een mooiere, liefdevollere en ontroerende reactie hebben we ons niet kunnen wensen. Lief kleintje, ook opa en oma zeggen met hun hele hart: “Wees welkom in ons leven, we zullen goed voor je zorgen”
En nu eis ik dat de zenuwen uit mijn lijf zijn en dat ik eindelijk weer eens een nachtje door mag slapen…
wauw meis
Gefeliciteerd met jullie verrassingskindje :inlove: :inlove:
Nou, en zo geschiede dus… Het is nog pril, het is dood eng, het is geweldig en ik hoop met heel mijn hart dat er niks mis gaat en ik, wederom in juli, een gezond beebje in mijn armen houden mag… Onvoorstelbaar, ik denk dus dat ik rond de verjaardag van Marijn ben uitgerekend. (k weet de 1e dag laatste menstruatie niet meer, maar ik verwacht dus daar ergens uitgerekend te zijn. Hoe hilarisch zou dat zijn: ‘mijn oudsten zijn van 29 en 30 mei, en mijn jongsten van 3 en 4 juli’ hihi…
Vind het ook zo irritant om verhalen te verzinnen. Was vooral bang dat mijn collega’s er via deze link achter zouden komen, maar het ophangen van een onzin verhaal voelt zo niet goed en ik wil er zo graag over kletsen kunnen! Vandaar toch maar gewoon open kaart spelen. Ik zie het wel! Sorry dus. Zal ook vragen of dat topic op slot mag…
Dank voor jullie reacties
Liefdevol Marion :inlove: :inlove: :inlove:
:-*
Wauw wat een mooi verrassingskindje zeg. Gefeliciteerd!
We slepen je er wel doorheen :-*
schitterend geschreven Marion :-*
en gefeliciteerd! :inlove:
:-
Verrassingskindjes zijn de leukste, in alle opzichten.:inlove:
Een groot cadeau, dat ene zaadje, dat ene eitje wat elkaar vinden terwijl jij er geen plannen mee had en ze ook niks hebt gevraagd.
Maar dan word er anders beslist. Jij zegt de hand van God, wij zeiden, moeder natuur.
Maar een wonder blijft een wonder en hoewel ik niet in God geloof, heb ik dezelfde ideeen als jij over abortus en maatregelen nemen tegen een al evt ontstane zwangerschap.
Dat is niet aan mij, dat is aan moeder natuur, aan God zo je wil. Het lot heeft gewoon andere plannen voor jou en je gezin.
En echt, het komt goed, financieel loopt het vast ook wel los. Tot nog toe bijvoorbeeld heb ik Suus voor pakweg 100 euro kunnen kleden… de rest was gratis gekregen. Verbazend hoe snel we de spullen weer hadden.
En jou baas zou wel gek zijn als hij je laat gaan, echt… :-
Lekker slapen, geef het uit handen. Dit kindje zegt heel duidelijk dat niet alles in het leven te plannen is en dat je dingen soms gewoon moet accepteren. En dat is eigelijk ook zo mooi aan het leven. :inlove:
Dikke knuf,
enne… been there, done that, got the t-shirt… dus als je es wil bomen, eitje kwijt enzo… je weet me te vinden he :-* :thumbup:
:-* Lief… zó lief…
Marion wat leuk!!!
Proficiat met jullie zwangerschap!!! :dance:
Het geluk wordt je zo in je schoot geworpen! Wat heerlijk voor jullie…
Geniet er van! Dit kindje wil echt heel graag bij jullie komen wonen. :-*
…zucht…
wauw…het heeft zo moeten zijn :inlove:
lieve Marion,
ik heb met tranen in de ogen van ontroering je stukjes hier gelezen.
(als oma zijnde, zou ik precies zo reageren als jouw ouders; weet ik zeker !)
Van harte gefeliciteerd met dit grote kleine wonder, meis.
dit zieltje wil absoluut bij jullie geboren worden, zoveel is duidelijk !
en vier kids: het is zoooooooooooooo leuk !
:inlove: :inlove: :inlove: :inlove:
liefs
Gerda
Dus toch… :inlove:
Meis, gefeliciteerd!
Je hebt het heel mooi omschreven.
Ik wens je een hele voorspoedige zwangerschap toe!
:-*
Pffff een brok in mijn keel meid!!
Wat zijn jullie geweldige mensen, dit kindje komt in het perfecte gezin terecht.
Geniet van je zwangerschap en de lieve lieve mensen om je heen!
Dikke knuffel.
wauw jij bent toch je eigen vriendinnetje, een kleintje erbij :inlove: .
Fijn dat het nu toch echt geland is en de reactie van je ouders is helemaal top :thumbup: .
Gefeliciteerd :-* .
Wauw Marion wat een mooi ontroerend stukje heb je geschreven.
Dit kindje had geen beter plekje kunnen uitzoeken dan jullie gezin.
Gefeliciteerd en een voorspoedige zwangerschap gewenst.
:-*