En, heb je een leuke vakantie gehad Lotte?
Welkom terug van vakantie… Spammen van vakantiefoto´s he!!!
We hebben een heerlijke vakantie gehad.
Het weer zat natuurlijk ook me dus wat wil je nog meer.
De foto’s moet ik nog op de computer zetten dus nog even geduld 
He dames, ben weer terug van een weekje vakantie! Hebben het heerlijk gehad en ben even met de foto’s bezig :inlove:
Vera, van harte met jullie zoon Charlie!! Ik vind de naam geweldig!!! Wat een mooi mannetje en een prachtige trotse zus! :inlove:
Hee Hanneke leuk dat je er ook weer bent. Fijn dat jij en Lotte allebei een leuke vakantie hebben gehad. Nu nog ff wachten voor de foto’s!
Oja, foto’s :oops:
Ze zijn onderweg
Ze staan er!!!
Leuke foto’s!! En je buik Hanneke, gaat snel!!
Ik probeer vandaag ook een buikfoto te maken, de laatste is tenslotte alweer 4 weken geleden!
Vriend gaat vandaag het schapje boven de commode ophangen. En ik ga even voor gordijnen kijken. Denk dat het een eenvoudig vouwgordijntje wordt in het wit. En dan donkerpaarse fopgordijnen aan de zijkant. Maar die laatste moet ik bestellen.
Gisteren dekentjes gehaald en natuurlijk meteen het bedje opgemaakt. Moet nog wel allemaal gewassen worden, maar ik dacht… ach… ja jullie weten wel hè, zwanger :mrgreen:
Het hemeltje komt als het goed is over een week of 3 en dan is het kamertje zo goed als klaar.
Moet alleen nog verder met de schilderijtjes. Ben ik niet meer aan toegekomen.
Hoi dames,
Op showforum mijn buikfoto van vandaag!
Ik ga meteen kijken.
Er staat (nog) niks :?
zo zat ik ook al :think:
Haha, zitten jullie achter de pc te wachten tot er iemand op KOK komt??? Ik was ff de foto’s van Damian aan het bekijken, daarom duurde het even.
Hoi meiden…
Ik heb niet veel tijd, want het is gewoon druk, haha. In een nieuw ritme komen, hubbie vakantie, veel telefoon, kraamvisite begint te lopen… Maar ik heb mijn bevallingsverhaal getypt en ik plaats het nu!
:-*
De bevalling is zwaar geweest. Erg zwaar. À la Arwen-zwaar. Maar goed, Charlie is er! Maar ik heb het hele feestpakket weer gehad in het zh. Het verhaal: ik had al de hele week flink last van voorweeën. Vrijdagavond kwamen ze vrij regelmatig en toch ook wat pittiger. Dus na 1,5 uur hebben we Arwen laten ophalen om bij mijn schoonouders te slapen, omdat ik het idee had dat het wel eens door zou kunnen zetten en het al tijd was voor Arwen om te gaan slapen. Maar goed, ze was nauwelijks weg of de weeën hielden op. Wel 's nachts nog flink gerommeld. 's Morgens hebben we Arwen weer opgehaald. De hele dag was het verder rustig op wee-gebied, al had ik wel erg zeurende buikpijn (menstruatiepijn). Arwen had slaap tekort gehad, was moe en hangerig en kreeg 's avonds ook nog koorts (39 graden). Oh jee… als die nu maar niet ziek ging worden! Dus lekker vroeg in bed gelegd. Branko en ik waren 's avonds t.v. aan het kijken toen om 20.50 uur mijn vliezen braken. Het was niet helemaal duidelijk of het helder was, dus het azM gebeld. Sowieso moest ik me daar al melden voor een CTG op het moment dat de vliezen gebroken waren of de weeën regelmatig kwamen. Ik moest idd meteen komen. Dus mijn schoonouders gebeld en die zijn naar ons toe gekomen en hebben de nacht bij ons doorgebracht. Arwen werd dus 's morgens wakker: papa en mama weg, opa en oma in bed??? Maar goed, wij dus naar het zh. De weeën kwamen in eerste instantie nog niet echt op gang, maar na het CTG begon het toch te komen, zij het dan nog niet regelmatig en sterk. Nou, ze hebben me dus daar gehouden 's nachts en een bed voor Branko bijgezet. Maar het was een gebroken nacht vol lichte en onregelmatige weeën. 's Morgens kwamen de weeën nog steeds niet krachtig genoeg en niet regelmatig, dus ze hebben me naar huis laten gaan om daar het verder verloop af te wachten. Om 17.00 uur moest ik sowieso terug komen voor een CTG, en als de bevalling niet spontaan op gang kwam, zou ik maandagmorgen om 7.30 uur in het zh moeten zijn om ingeleid te worden. Dus… wij naar huis en de dag rustig af gewacht. Omdat we verwachten pas rond etenstijd weer thuis te zijn na de CTG en Arwen natuurlijk ook moest eten, én we maandagmorgen al om 7.00 uur weg moesten hebben we besloten Arwen voor de afspraak van 17.00 uur weer naar mijn schoonouders te brengen en haar daar te laten logeren. Zo gezegd, zo gedaan. Daarna naar het zh. CTG gemaakt, alles was goed. Ik had wel nog steeds flinke buikpijn. We gingen weer naar huis en onderweg in de auto had ik om 18.10 uur de eerste van vele regelmatige weeën. Thuis gekomen hebben B en ik wat te eten besteld, maar de weeën kwamen al snel om de 7-8 minuten. Dus ik heb hier liggen puffen, afwachtende wat ging gebeuren. Na een uurtje of 2,5 ben ik gaan douchen en toen ging het ineens snel, om de 3 minuten. Tegen de tijd dat ik aangekleed was kwamen ze om de 2 minuten (!), dus het zh gebeld en vertrokken. Daar gekomen meteen weer aan het CTG, maar helaas zakten de weeën toen weer terug tot om de 6-7 minuten. Hoe dan ook, ze lieten me nu niet meer gaan, dus ik werd opgenomen en er werd weer een bed bijgezet voor Branko. Ik heb een inslapertje gekregen, zodat ik toch wat kon slapen, ondanks de weeën. Nou, dat heb ik misschien een klein uurtje gedaan, toen ik weer wakker werd van de pittigere weeën. Ik moest de verpleegkundige dan bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Het was inmiddels iets van 1.15 uur, denk ik… Dus die kwam, en ze hebben weer een CTG gemaakt. Daarna hebben ze me een pethidine-injectie gegeven tegen de pijn, in de hoop dat ik nog wat kon slapen. Nou, dat is dus nauwelijks meer gelukt, want ik heb de hele nacht om de 6-10 minuten weeën gehad en liggen puffen. 's Morgens ben ik nog ff lekker gaan douchen en om 7.15 uur stonden ze weer naast mijn bed. Toen gingen ze me de eerste keer toucheren (hadden ze nog niet gedaan i.v.m. het infectiegevaar door de gebroken vliezen). Toen bleek ik toch al 6-7 cm. ontsluiting te hebben. Nou, er zou dus afgewacht worden wat het ging geven. Gek genoeg voelden ze wel nog vliezen intact, terwijl ik dus al flink veel vruchtwater was verloren. Toch bleek ik nog veel vruchtwater te hebben (volgens de echo). Waarschijnlijk is de eerste keer een grote scheur aan de bovenkant geweest. Anyway, ze hebben me al naar de verloskamer gebracht en ik ben door blijven puffen. Maar rond 12.00 uur had ik nog steeds maar 7 cm. ontsluiting. Toen hebben ze besloten me door te leiden, d.w.z. weeënversterkers te geven. Helaas, dat zijn echt krengen, de weeën gaan dan helemaal door het dak. Dus ze stelden de ruggeprik voor. O.K., maaaar daar heb ik bij Arwen’s bevalling natuurlijk niet zo’n goede ervaringen mee gehad! Maar goed, toch besloten om te doen. Dus… anesthesiste is gekomen en ik kreeg de ruggeprik. Máár, het was niet duidelijk of die goed zat. Ik kreeg nl. warme billen en dat schijnt een teken te zijn dat het niet goed kan zitten. Dus de supervisor-anesthesiste werd erbij gehaald en die controleerde het. Ik weet niet hoe lang ze daarmee bezig zijn geweest, maar ik denk toch langer dan een uur. Op een gegeven moment kwamen ze tot de conclusie dat het goed moest zitten. Dus ik kreeg verdoving toegediend en ik mocht verder afwachten. Gelukkig hielp de ruggeprik deze keer beter en voelde ik zelfs niets meer. Tussendoor ben ik dan ook iedere x ff weggezakt voor een dutje. Echter, omdat het niet duidelijk was of die ruggeprik goed gezet was, mocht ik niet aan een pomp met verdoving, maar moest de anesthesiste iedere x zelf terug komen om handmatig bij te geven. Ik geloof dat ik 'r 3 x terug heb laten komen. Iedere x werd ik weer knetter van de pijn. Dan kwam ze me bij geven… Dat duurde dan ff eer het werkte, en dan moest ze nog minstens 15 minuten bij me blijven om mijn bloeddruk te controleren e.d. (die gaat omlaag bij een ruggeprik en mag niet té laag worden). Nou, en zo gingen we dus nog een paar uur door. Ondertussen braken mijn vliezen (nog eens dus, haha). Het was dat de verpleegkundige ernaast stond en het zag, want later bleek dat er nóg steeds een vlies stond… Die hebben ze me uiteindelijk zelf gebroken. En wéér kwam een giga plas eruit. Nou, de tijd verstreek, totdat ik volledige ontsluiting had. Maar toen bleek dat het kopje nog steeds niet ingedaald was en niet vast zat. Dus… ik moest blijven liggen. Ik werd onderhand gek van de pijn. Het was dat ik mijn benen niet goed kon bewegen (door de ruggeprik), anders was ik op mijn hoofd gaan staan, geloof ik. Dus de anesthesiste laten komen, maar die heeft me 3 x (!) bij moeten geven eer de pijn draaglijk werd. Nou goed, toen heb ik nog zo’n 1,5 uur gelegen, maar ondertussen voelde ik de druk steeds groter worden. Ik had dus zo het idee dat het de goede kant uit ging. Toen de pijn weer terug kwam heb ik dat tegen de verpleegkundige gezegd, dat het volgens mij tijd was. Zij zei dat ik maar wat actief moest meepersen, en dan zouden ze wel zien. Ja hállo! Ik had inmiddels alweer zo’n pijn dat ik me gek lag te puffen en ik wilde dat de gynaecologe kwam. Dus ik een paar minuten later gebeld. Toen de verpleegkundige weer kwam heb ik gezegd dat ik de dokter wou zien of dat anders de anesthesiste terug moest komen en dat me dat ook niet de bedoeling leek. Nou, haar ook niet, haha, dus even later kwam ze terug met de gynaecologe. Die toucheerde me en ja hoor, het kopje lag vast! Dus ik mocht beginnen met persen!!! Dat heb ik gedaan, en in tegenstelling tot Arwen’s bevalling, waar ik het heel slecht kon voelen, voelde ik het nu prima en kon ik heel gericht persen. 31 Minuten later is Charlie toen ter wereld gekomen. Heel rustig, heel relaxt (bij Arwen was er nogal wat paniek), maar gód, wat was het warm! Tussen de persweeën door werd ik door B afgeveegd met een koud washandje en op een gegeven moment heeft de verpleegkundige mijn blauwe ziekenhuishemd helemaal los geknoopt, want het zweet liep me overal. Zij sopte toen mijn nek en schouders af tussendoor, haha. Anyway, toen mijn zoon geboren werd, dat was een geweldig, prachtig, supermoment. Ik ben zielsgelukkig met hem en stapelverliefd op hem! Overigens was Arwen de dag na de koorts een stuk beter, dus tegen de tijd dat Charlie geboren was en wij naar huis mochten (ik heb ff in het zh moeten blijven vanwege verhoogd infectiegevaar, omdat de vliezen langer dan 24 uur gebroken waren), was zij weer helemaal in orde. Gelukkig!!!
Vera, ik heb tranen in mijn ogen, wat een verhaal.
Maar wat heerljk dat je nu lekker aan het genieten bent.
Het is je gegund :-*
Jemig wat een verhaal… We hebben hier ook met z’n allen zitten wachten op nieuws…
Gelukkig is hij er nu en kan het grote genieten beginnen…
Snuf, ik krijg er ook traantjes van, wat een verhaal.
Gelukkig is Charlie gezond en heb je de bevalling achter de rug.
Nu lekker genieten samen met Branko en Arwen!!
Allemachtig wat een verhaal Vera! :-*
Pffff hang hier even op de bank terwijl Niels nog ligt te slapen, 't gaat niet zo geweldig hier. Sinds vrijdag heeft Niels besloten dat hij niet meer wil drinken… Fles weigert hij absoluut, tuitbekertje gaat heel mondjes maat, van een lepeltje wil tot nu toe nog wel dus probeer maar vaak wat fruit te geven. Vanmiddag even naar mijn zus geweest omdat ik er helemal gestressed van werd. Daar geprobeerd met een pakje en rietje dat ging redelijk. Al contact met CB en HAP gehad, opletten voor uitdroging verder is er niets aan te doen, hopen dat hij toch weer wil gaan drinken op den duur. Ben een bonk zenuwen op 't moment, tsja met een depressie kun je toch minder hebben merk ik wel. Morgen naar de creche (drie dagen) deze week, hoop dat het daar wel gaat, hier is ’ t natuurlijk minder druk en kan ik me helemaal richten op hem en het drinken. Snap gewoon niet waarom hij het ineens niet meer wil (tandjes zijn het niet, heeft geen koorts, verder wel vrolijk)… 
Hij is altijd lastig geweest met eten en drinken maar de laatste tijd ging het juist beter…
't Is natuurlijk niet waar maar denk wel eens dat ik de enige ben met zo’n ingewikkeld kind…
Ehh, sorry voor de ego meiden…
Jippo :hug: Kan me voorstellen dat je het zo voelt hoor. Hopenlijk gaat ie snel weer drinken…