@patricia26 wrote:
Wawa, Marije, jullie hebben toch kleertjes naar elkaar verzonden? Hoeveel verzendkosten betaal je dan?
Wawa, wat een vervelend bericht hebben jullie gekregen bij de ha zeg!!
Wel fijn dat je het nu weet maar toch. Ik wil je even een hele dikke :hug: en :-* geven en geef die ook maar dubbel en dwars aan beebje want die kan ze nu zeker wel gebruiken.
Sterkte ermee meid, ik hoop dat beebje toch spoedig op mag knappen.
:-*
Meiden, ik ben hier even wat minder…Ik was er al niet veel, maar ik mag van manlief niet veel meer achter de computer. Niet helemaal waar natuurlijk, maar hij vindt het verstandig als ik dat niet zo veel meer doe, omdat ik inmiddels zwaar oververmoeid ben. Ik zat er vorige week al doorheen. En gisteren was het de druppel…kon alleen nog maar janken. Popje kwam me al (nep) kopjes thee brengen omdat mama ‘drietig’ was… De schat :inlove:
Maar ik moet nu op alle mogelijke momenten proberen uit te rusten dus dan ben ik er op de meest logische momenten niet en zoals nu weer wel, terwijl het al best laat is. Moet even kolven namelijk.
Baal enorm. M’n lijf wil het niet meer en ik als ik niet goed rust blijft er van voeding weinig over.
Hou jullie wel in de gaten hoor, want ik kan niet zonder jullie gezelligheid.
Tot snel.
:-*
Het lijkt of we allemaal een beetje in een dip zitten… :think:
even een GROUPHUGG van mij!!! :hug: :-* :hug:
Ik doe mee Marije
:hug: GROUPHUG :hug:
Mamalena, jij bent belangrijk he meid. Neem zoveel rust je kan pakken. Nu Julian 's nachts veel last van krampjes heeft, werken wij in shifts. Vandaar dat ik nu beneden zit, ik heb vanavond op bed gelegen, en nu pakt mijn vriend even wat uurtjes slaap. Kok, schuift dan even naar de achtergrond hè. Over een paar maanden voelen we ons vast beter en hebben we meer tijd om te kletsen. :-
Patricia, je hebt gelijk, ik zal het aanpassen. Bedankt dat je me er op wijst. :-
Hoe gaat het nu met je rug?
Wawa, arme beeb, nu al zo ziek. Gelukkig is hij zo groot en strek. Heel veel sterkte :-
Tilly, :- Lastig al die emoties meid. Let je goed op jezelf?
Marije, ook al een dipje :-* sterkte
Alle andere schatten ook :-*
Onder de spoiler staat mijn bevallingsverhaal. Let niet op eventuele schrijf/typfouten. Ik heb het opgeschreven zonder veel na te denken. Ben ook vast dingen vergeten. Ik raak er nog steeds helemaal van vanslag.
Mijn bevalling
16 januari
Het is al laat en ik lig in bed. Ik voel me niet zo lekker. De kleine is weer druk. Na wat draaien kan ik de slaap nog steeds niet vatten. Als ik om middernacht nog niet slaap, dan ga ik eruit.
17 januari
Half 1, nog steeds wakker dus ga ik naar beneden en zet de lap-top aan. Wendy is online en we kletsen een tijd.
Ondertussen denk ik dat ik wat verkeerd gegeten heb, want mijn darmen spelen op.
kwart over 3, ik ben moe en besluit naar bed te gaan.
half 4 ik lig in bed en verbeeld me dat die ‘darmkrampjes’ een regelmaat hebben.
5 uur, er is zeker een regelmaat, als A even wakker wordt, vertel ik hem dat hij vandaag misschien wel papa gaat worden. Hij wil meteen actie ondernemen, maar ik zeg dat hij beter nog even wat kan gaan rusten.
Half 7, mijn vliezen breken.
Half 8, we bellen de verloskundige omdat de weeen nu om de 4 minuten komen. Ze zal rond 8 uur bij ons zijn.
8 uur, de vk is er. na controle blijk ik 1 cm ontsluiting te hebben. Dat had ik al bij de vorige controle, dus er is nog niks bijgekomen. De vk zegt over 4 uur terug te komen.
De weeen volgen elkaar steeds verder op. Er zit maar 1 a 2 minuten tussen, en ze worden heftiger. Ik doe mijn best en puf ze netjes weg. Het doet pijn, maar ik voel me ook een soort van trots dat ik hard aan het werk ben om ons zoontje op de wereld te zetten.
12 uur, de vk komt weer op controle, ik ben moe. Tijdens het onderzoek blijk ik even weg geweest ze zijn, even flauw gevallen. Ik heb dit zelf niet bewust gemerkt. Ik heb nog steeds maar 1 cm ontsluiting. De vk vertrouwd het niet en neemt contact op met het ziekenhuis. Na enig overleg krijg ik te horen dat ik over gedragen word.
Tussen de weeen door pakken we mijn tas en om even voor 13 uur rijden we richting het Diak.
13 uur, A. zet me af bij de hoofdingang van het Diak en gaat dan zelf de auto parkeren. Inmiddels is er een zuster met een rolstoel gekomen om mij naar de 4e verdieping te brengen. We wachten op A. en dan gaan we naar boven.
De weeen zijn heftig, en ik zal pijn bestrijding krijgen. Ik krijg een infuus en wonder boven wonder gaat dat in 1 keer goed. Ik ben namelijk erg moeilijk te prikken. Dat blijkt ook wel als er bloed afgenomen moet worden, na meerdere malen prikken is er nog geen buisje vol. Het is vast gelukt, maar ik heb het zelf niet meegekregen.
Ondertussen beland ik in een weeenstorm. Het wegpuffen lukt niet meer, ondanks coaching van een zuster en A. Ik raak een beetje in paniek, want ik krijg het benauwd. Een enkele wee is wel te doen, maar als ze achter elkaar blijven komen heb ik tussen door niet de tijd om mezelf te hervinden.
Er wordt besloten dat ik een ruggeprik krijg en ik word weggereden naar een andere kamer. Ik hoor in de verte een mannenstem instructies geven, maar echt bewust reageren lukt niet. Die weeen blijven maar komen.
Ineens ga ik me beter voelen. Mijn benen worden warm en ik merk dat ik gewoon kan ademen. Wauw, ik voel me goed!
Ik ga terug naar de verloskamer waar A zit te eten. We praten nog even en dan val ik even in slaap.
Helaas duurde dat goede gevoel maar even, de weeen komen namelijk in alle heftigheid terug. Het blijkt dat het slangetje niet goed aangesloten is ofzo. Als dat weer goed hangt, krijg ik weer rust.
Door de ruggeprik voel je de weeen niet, of minder, maar ze gaan wel door. Superhandig…als het werkt. Bij mij neemt de weeenactiviteit af. Ik heb nu nog maar 2 cm ontsluiting. Daarom krijg ik wee-opwekkers. Prima, ik voel ze toch niet. Maar helaas. Het werkt niet, de dosis moet verhoogd worden, en verhoogd worden en verhoogd worden en…net zo lang verhoogd worden tot ze weer op een bepaald niveau zitten. Maar nu zijn ze weer zo heftig dat die ruggenprik totaal nutteloos is, en ik zit weer in een storm. Ik vind het doodeng. Telkens krijg ik te horen dat de wee zo voorbij zal zijn en dat ik vol moet houden, maar op het moment dat de ene wee op zou houden, staat de andere al weer voor de deur. Na een tijd weeen opvangen en huilen krijg ik wat extra’s via dat slangetje in mijn rug. Even pauze, maar niet voor lang, want ik krijg weer meer wee-opwekkers.
Dit gaat zo maar door, en uiteindelijk heb ik 9 cm ontsluiting. Er blijft alleen een randje staan. Toch mag ik op een gegeven moment persen. Ik doe mijn uiterste best, maar ben echt bekaf. Ik trek aan mijn benen en leg mijn kin op mijn borst maar toch word ik aangemoedigd alsof ik niks doe. Van alle kanten hoor ik stemmen. Ik hoor ze, maar versta ze niet. Ik hoor eigenlijk alleen A. en doe wat hij zegt.
Ik blijk een uur en een kwartier hebben liggen persen. De persweeen laten me bijna braken, wat zijn dat een krengen zeg. Ik heb het idee dat ik geleefd word, ik heb totaal geen controle en ben doodsbang. Alles gaat langs mee heen.
Mijn kleine mannetje schijnt het ook moeilijk te hebben. En daardoor is besloten om de natuur wat te helpen. De kleine ligt met zijn hoofdje niet helemaal goed, en ik kan hem er niet uit persen. Omdat zijn hartslag daalt moet er snel gehandeld worden, ik krijg een knip en met behulp van de vacuümpomp wordt de kleine gehaald.
Ik heb hier niks van meegekregen. Ik hoorde alleen iemand roepen dat ik mijn ogen open moest doen, en terwijl ik dat deed, zie ik een klein mannetje tussen mijn benen vandaan komen, en hij wordt op mijn buik gelegd.
18 januari
1.19 uur HIJ IS ER! HIJ IS ER!! Mijn kleine schat ligt op mijn buik! Ooh wat een heerlijk gevoel!! Hij is prachtig!
Ik wil hem beter bekijken en pak hem beet om wat hoger op mijn borst te leggen. Het mag niet, de navelstreng is te kort.
Papa mag de navelstreng doorknippen en ik gebied een zuster om vooral veel foto’s te maken.
Ik lig heerlijk te genieten van mijn kleine mannetje, nog steeds met mijn benen wijd. Er wordt wat getrokken en 2 mannen duwen op mijn buik. Een vrouw zet zich af tegen het bed…wat zijn ze aan het doen???
Papa gaat met zijn zoon naar de andere kant van de kamer, waar onze kleine van alle kanten bekeken word. Ook hier wil ik foto’s van hebben. Frustrerend dat ik het niet kan zien, en dat er nog steeds 3 mensen aan mee aan het trekken zijn. Ik krijg injecties in mijn benen, waarom?? Wat is er aan de hand??
Dan hoor ik: nee, het laat niet los, we moeten maar naar de ok.
OK?? OK??? Mijn placenta laat niet los???
Och hemel, dan spookt het verhaal door mijn hoofd wat ik een week geleden hoorde. Een vrouw was net bevallen en raakte in coma tijdens de operatie om het placenta te verwijderen. Uiteindelijk stierf ze. DAT WIL IK NIET!!!
Ik heb alleen niets te willen, dat ding moet eruit. Ik word losgekoppeld van allerlei toeters en bellen waar ik de afgelopen uren aanvast zat. A. komt bij me en fluistert lieve dingen in mijn oor. Hij gebruikt onze geheime koosnaampjes. Wat hou ik veel van hem!
Ik kijk om en zie hem daar staan, met ons zoontje op zijn arm. Ik weet 1 ding zeker, ik kom bij hen terug. Er rollen weer tranen over mijn wangen terwijl ik weggereden word.
De kamer waar ik naar toegebracht word, ruikt naar lavendel. Ik merk het op, en er wordt gelachen. Blijkbaar had iemand verkeerde zeep besteld. Ik val in slaap…
Tijdens de operatie heb ik blijkbaar hartritme stoornissen gehad. Gelukkig heb ik dit niet bewust meegemaakt. Ook was er nog iets met een nabloeding ofzo. Het zal allemaal wel, ik was blij toen ik wakker werd en mijn mannetjes zag. A heeft behoorlijk in spanning gezeten. Samen huilen we even, en zijn we blij dat we nog samen zijn en voor ons mannetje mogen zorgen.
Na een tijdje komen er zusters die me wassen. Het is al diep in de nacht. A gaat naar huis om te slapen. Julian en ik gaan naar een zaaltje…ik mis A.
De eerste dagen na de bevalling zijn ook raar verlopen. Maar ik kan nu heel slecht zien wat ik typ, dus ik stop er ff mee. De tranen komen te snel, te veel, te heftig…net als de weeen tijdens mijn bevalling.
Meid, :-* wat heftig :hug:
Joos meid, ik heb er kippevel van gekregen en wordt er zelfs met jou verdrietig van. Dat is toch echt niet niks meid :hug:
Wat fijn dat het dan inderdaad allemaal zo goed af mocht lopen. Wat een spanning zeg!!
Ik hoop dat je de bevalling op de duur zal kunnen verwerken, misschien met wat hulp?
Geniet verder maar van jullie zoon Julian want het is een prachtig mannetje!!!
:hug: en :-*
Is even stil van het bevallingsverhaal van Joos 
:hug: :hug:
Besef me nu toch wer wat een geluk ik heb gehad met mijn bevalling zeg…
Kom later terug.
Joos, wat heftig allemaal :shock: Ik ben heel blij dat het allemaal goed is afgelopen. Denk goed om jezelf :hug: en geniet lekker van Julian, hij is prachtig :inlove:
Mamalena, jij ook lekker even aan jezelf denken. Jij bent belangrijker dan KOK :hug:
Voor iedereen die een dikke knuffel kan gebruiken
Mamalena, meid denk even heel erg goed om jezelf meid!!! Neem idd de rust die je krijgen kan. Ik hoop dat je snel resultaat mag ervaren.
Een hele dikke :hug: en :-*
Hey daar ben ik weer…
Jeetje Wawa, het RS virus…dat is toch wel even schrikken! :shock: Gelukkig is beeb groot en sterk. Maar ook hier in de omgeving ken ik een paar kindjes die er onlangs voor op zijn genomen. Het schijnt behoorlijk te heersen. :hug:
Wendy, nu je PB wel ontvangen. Ik reageer er later nog even op :-
M’lena, rust nemen en aan jezelf denken hoor! We zien je hier wel weer verschijnen. Jij, je BV en je kaboutertje komen nu even op de eerste plaats! :hug:
Joos, ik ben echt onder de indruk van je verhaal… Dan ook nog naar de OK moeten, met het verhaal van Hennie in je achterhoofd. Wat en nachtmerrie!! :shock: 
Maar, eerlijk is eerlijk, je hebt er een prachtzoon voor terug :inlove:
Je hebt trouwens weer een prachtig lijstje gemaakt! :thumbup:
Tilly hoe is het nu met je hoofdpijn?
Veel mensen met dipjes hier… :hug: voor iedereen die het even nodig heeft.
Charissa wat en geweldige foto’s van Lois in het SF! :inlove:
En lekker een weekje weg met vriendin, gezellig!
Femmie meid, hoe is het met jou?
Chrisje, heb je nu de foto’s van Wawa ontvangen??
Ik ben vanmorgen geweest voor die injectie in mijn pols. Meeeeeeeeen, ik ging doo de grond! Auw! Maargoed, nu maar hopen dat het helpt. Het is nu nog helemaal verdoofd. Gek gevoel hoor…alles met je hand kunnen doen maar toch lijkt het alsof je geen hand hebt :mrgreen:
De verdoving is na ongeveer 2-3 uur uitgewerkt. Daarna kan de pijn voor een dag of 2 verergeren, daarna zou het weg moeten zijn. Ben benieuwd.
Vanmiddag om half 3 moet ik met Nesrin naar de HA.
Ze is eigenlijk al maanden verkouden. Sinds kort ook erg aan het hoesten. De hoest zit haar zo dwars, dat ze soms helemaal aan het kokken is (nee niet hier, maar kokhalzen :mrgreen: ). Gisteravond hebben we haar zelfs uit bed gehaald, ik dacht dat ze erin stikte! :shock:
Ik ben met haar verkoudheid al 2 maal eerder naar de HA geweest, maar ben steeds weggestuurd met ‘elk kind is wel eens verkouden’. Maar dit kan toch niet…zo lang al. Ik smeer me rot met Luuf, er zijn al 5 flesjes neusspray dorrheen gegaan en ik geef haar zelfs hoestdrank (wat eioegnlijk pas vanaf 6 maanden mag) maar niets helpt. Het liefst zou ik een verwijzing krijgen voor een kinderarts. Maar even kijken hoe ver ik kan komen…
Ik ga nu even wat eten, val om van de honger!!
:-
Stug volhouden hoor Patricia, je niet zomaar laten wegsturen. Moedergevoel volgen…
Dat Loïs een keer heel ziek was en al dagen niets dronk en at werd ik weggestuurd met het feit dat ze nog niet uitgedroogd was dus dat het allemaal nog goed was…Ya right, ga zitten wachten totdat mijn kind uitgedroogt is 
Dus ben in de wachtkamer gaan zitten met een whoehahaha en na een half uur heeft hij haar toch beter onderzocht en hebben we medicijnen gekregen :mrgreen:
Wawa, beterschap voor beebje. Het is niet niks het RS virus en maar goed dat het zo’n beer is :hug: :thumbup:
Die injecties in je pols Patricia, auw! Hopelijk helpt het snel :hug:
Nou, de verdoving is inmiddels aan het uitwerken…en het doet verrot pijn! Wel eens geprobeerd om met 1 hand af te wassen? Dat gaat dus niet! :evil:
Mamalena, hier zal dat straks ook gaan gebeuren hoor als ik weer aan het werk ben. Privé gaat nou eenmaal voor alles. Investeren in je relatie, je kinderen en jezelf is belangrijker dan KOK!
Patricia, hoe was het met Nesrin bij de HA?
Charissa, hier gelukkig een arts die kinderen altijd laat komen als de moeder of vader twijfelt.
Wil even tegen Joos zeggen dat ik haar verhaal heb gelezen. :shock: Meid, wat heeeftig!!! ik heb het met dikke tranen zitten lezen, zo aangrijpend. Ik kan me je angst goed voorstellen; ik weet hoe overweldigend een bevalling kan zijn, al was het bij mij lang niet zo zwaar als bij jou.
Je mag met een gerust hart erover komen kletsen als je daar behoefte aan hebt hoor. Hier of per pb.
oh joos wat een bevalling zeg, ik heb nog even gereageerd per pb werd zo’n lang verhaal, maar het komt er op neer dat ook ik met tranen je verhaal heb gelezen en het knap vind dat je het zo verwoord hebt.
m’lena marije of nynkje :? tilly en ook wawa met de beep en eigenlijk ook patricia met de pijnlijke injectie men wat een pech zo in het begin van het jaar. ik geef jullie een dikke knuffel.
:hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
charissa ik ga snel naar het sf want ik heb vernomen dat daar een prachtig meisje prijkt.
femmie hoe is het met jou nog spannende ontwikkelingen :-*
liefs jane
Hey rustig hier…
Bij de HA ben ik nog niks opgeschoten…kom daar later nog wel even over vertellen. Vandaag zou Nesrin naar het KDV gaan, maar omdat ik toevallig vrij ben heb ik haar ook thuis gehouden. En ze heeft tot 12 uur geslapen :shock: :mrgreen:
En…ik heb geen last meer van mijn pols, dus het lijkt de goed ekant op te gaan.
Met jullie ook alles goed meiden?
Jane, hoeveel uur ben jij nu gaan werken eigenlijk?
Tot later. :-*
oh wat fijn patricia beter dan en balen dat je niets bent opgeschoten bij ha.
zal even stukje knippen en plakken uit mama’s topic om je vraag te beantwoorden en jullie een beetje op de hoogte houden van hoe het hier gaat.
ik werk zo’n 36 uur soms meer en heel soms minder met beep wegbrengen en halen heb ik zo’n anderhalf tot twee uur reistijd per dag, ik werk in de justitiele sector, onregelmatig.
morgen heb ik een sollicitatie gesprek voor een interne vacature waarbij ik meer zal moeten werken, maar wat wel heel aantrekelijk is voor mijn loopbaan. financieel zit ik beter dan vrienlief dus is het ongunstig om minder te gaan werken. vriendlief gaat vanaf, maart 4 dagen werken dus dat is wat beter. ik wil hier niet weg dus schrik niet, maar ik zal hier gewoon wat meer afstand van moeten nemen en dat valt me zwaar net als laatste keer nagym, zetten spiraal en komst nieuwe oktober mama’s ik heb moeite om de zwangere periode los te laten.
nu ik toch bezig ben. ik heb moeite om mijn gedachten erbij te houden. ik vergeet steeds dingen. laatst kolf spullen kon ik dus in mijn pauze naar huis weer een uur in de auto en dan nog kolven, mijn haren vallen uit en ik heb niet net als aagje een volle bos en ik word erg dun, ingevallen gezicht, beetje grauw en wil soms de hele dag slapen. maar emotioneel voel ik me niet zielig of down of zo, maar mijn energie is gewoon ff wat minder.
nog een leuk nieuwtje morgen gaat vriendlief mijn auto misschien inruilen voor een mini cooper :dance: :dance: is echt mijn droom auto wel de nieuwe versie. ik hoop dat hij voor onze prijs gaat anders gaat het over.
:-* :-*
36 uur of meer…dat is wel veel. Je kant het natuurlijk wel verdelen over 7 dagen, (net als ik), dus dan lijkt het minder, maar toch… Dan ook nog eens al die reistijd erbij. Werk je in de beveiliging?
Ik verdien ook meer als mijn man (zelfs nu ik minder ben gaan werken nog :mrgreen: ), maar hij ziet het niet zitten om mionder te gaan werken. Is eigenlijk niet nodig ook. We werken beiden onregalmatig. We lopen dus soms wel een aantal dagen langs elkaar heen, maar kunnen de zorg voor Nesrin goed combineren.
Gaat Owen ook nog naar een KDV of alleen bij familie?
Dat van de nieuwe maandamama’s herken ik wel hoor. Ik zit ook steeds te spieken bij de nieuwe oktoberstoppers :oops:
Een mini Cooper, wow! Die vind ik ook zo gaaf! :inlove:
Ik heb sinds een week of 2 ook een andere auto. Een BMW, en ben daar ook super blij mee! :dance: