@ Selena
Hier zitten ze wel niet zò dicht op elkaar (allemaal ca 2 jaar), maar denk dat het verder niet zo heel veel zal uitmaken (behalve dat ze met (bijna) 2 over het algemeen wat zekerder zijn met dingen als (trappen)lopen, e.d.). Hoe het allemaal precies zal gaan, zul je pas weten als de 2e er dan daadwerkelijk is, maar komt best in orde, hoor! Zal in het begin ff flink wennen zijn je aandacht te moeten verdelen, maar dat went vrij snel. En ook je dochtertje zal er dan snel aan wennen niet meer ‘alleen’ te zijn. 
Vaak loopt de BV idd door een nieuwe zs vaak terug of stopt zelfs helemaal, maar niet altijd. En ook zonder nieuwe zs, is het niet gegarandeerd dat je lang kunt voeden. Hier was de oudste er met een maand of 10 al zelf op ‘uitgekeken’, de 2e met een maand of 11 en alleen met de 3e heb ik nèt de 12 maanden gered. Hadden van mij allemaal nog wel langer gemogen, maar ze wilden op een gegeven moment gewoon zelf niet meer.
@ Marcella
Gaat op zich wel, zolang ik maar echt niet al te veel (lees: bijna niets) doe. Heb ik 's ochtends en/of 's middags wel e.e.a. gedaan, nemen de harde buiken eind van de middag/'s avonds gelijk toe (‘normaal’ iets van 1x per uur, dan een paar uur lang zo elke 10-15 min.). :? Zijn nog wel niet regelmatig en ook niet echt pijnlijk, maar nemen toch gestaag in frequentie toe en sommige kunnen toch best venijnig zijn al. Vandaar dat ik blij ben maandag meer duidelijkheid te hebben of dat ‘gerommel’ al wat doet of nog niet (maar zie er dus ook best tegenop, want stel dat… :shifty: )
Spannend Iuno, ik hoop dat het maandag mee blijkt te vallen. :-*
Jeeee, selena, van harte gefeliciteerd joh! Wat een verrassing! :shock:
Wat voor AC gebruikte je als ik vragen mag? :roll:
En joh, 2 van die kleintjes komt echt wel goed!
Ik kwam er de dag nadat J 8 maanden was achter dat ik (ruim 4 weken) zwanger was. Zit dus ongeveer hetzelfde tussen als tussen jouw kleintjes straks. En eigenlijk is het mij ontzettend meegevallen.
Ok, toegegeven: de eerste weken heb ik spijt gehad als haar op mijn hoofd en me regelmatig afgevraagd waar ik aan begonnen was. Maar dat kwam enkel en alleen doordat C echt (en dat is helaas niet overdreven…) héle dagen huilde en amper sliep, dusdanig dat ik er zelf helemaal wanhopig van werd en bijna geen tijd meer over had om aan J te besteden of van hem (of C) te genieten… 
Maar dat had dus een medische reden en is natuurlijk een extreem geval.
Toen we C aan de speciale voeding hadden en het een normale baby werd, was het echt prima te doen. Eigenlijk vind ik het nu allemaal soepeler lopen dan bij de eerste. Je hebt al een ritme en je baby gaat daar gewoon in mee, daar vind je zo snel handigheidjes in. De ene keer geef je de baby dan even drinken als de oudste op bed ligt, of je doet het juist als de oudste zelf aan het smikkelen is; dat vindt J hier hartstikke leuk. Die zegt dan: “J brood, C fles.”
En Lynn kan ook best even in een hoekje van de kamer lekker gaan spelen als jij zit te voeden.
Ook weet ik nu veel beter wat ik doe. Bij J vroeg ik me wel eens af wat ik nu in vredesnaam moet doen, maar nu is het allemaal vrij vanzelfsprekend. Ik herken ook veel beter wat C wanneer nodig heeft.
En ja, natuurlijk is het druk, twee kleintjes. Maar ik vind het dus prima te doen, zodanig dat het me dus zelfs makkelijker af gaat dan bij de oudste. Toen was ik continu met hem bezig en nu zit ik bijvoorbeeld dit verhaal te typen…
@Tierrr wrote:
Spannend Iuno, ik hoop dat het maandag mee blijkt te vallen. :-*
Jeeee, selena, van harte gefeliciteerd joh! Wat een verrassing! :shock:
Wat voor AC gebruikte je als ik vragen mag? :roll:
En joh, 2 van die kleintjes komt echt wel goed!
Ik kwam er de dag nadat J 8 maanden was achter dat ik (ruim 4 weken) zwanger was. Zit dus ongeveer hetzelfde tussen als tussen jouw kleintjes straks. En eigenlijk is het mij ontzettend meegevallen.
Ok, toegegeven: de eerste weken heb ik spijt gehad als haar op mijn hoofd en me regelmatig afgevraagd waar ik aan begonnen was. Maar dat kwam enkel en alleen doordat C echt (en dat is helaas niet overdreven…) héle dagen huilde en amper sliep, dusdanig dat ik er zelf helemaal wanhopig van werd en bijna geen tijd meer over had om aan J te besteden of van hem (of C) te genieten…
Toen we C aan de speciale voeding hadden en het een normale baby werd, was het echt prima te doen. Eigenlijk vind ik het nu allemaal soepeler lopen dan bij de eerste. Je hebt al een ritme en je baby gaat daar gewoon in mee, daar vind je zo snel handigheidjes in. De ene keer geef je de baby dan even drinken als de oudste op bed ligt, of je doet het juist als de oudste zelf aan het smikkelen is; dat vindt J hier hartstikke leuk. Die zegt dan: “J brood, C fles.”
En Lynn kan ook best even in een hoekje van de kamer lekker gaan spelen als jij zit te voeden.
Ook weet ik nu veel beter wat ik doe. Bij J vroeg ik me wel eens af wat ik nu in vredesnaam moet doen, maar nu is het allemaal vrij vanzelfsprekend. Ik herken ook veel beter wat C wanneer nodig heeft.
En ja, natuurlijk is het druk, twee kleintjes. Maar ik vind het dus prima te doen, zodanig dat het me dus zelfs makkelijker af gaat dan bij de oudste. Toen was ik continu met hem bezig en nu zit ik bijvoorbeeld dit verhaal te typen…
Heey. We gebruikten condooms :shifty:
Eerste maanden na de bevalling de Cerazette pil geslikt, maar daar bloedde ik letterlijk iedere dag mee, 2 maanden lang. Toen er mee gestopt.Hier wordt het ook pittig. Lynn is ook een huilbaby en kan soms ook dagenlang huilen. Is met 6 weken ook al in het ZH opgenomen geweest, we waren zo dodelijk vermoeid en de wanhoop nabij dat we op het punt waren dat we haar bijna wat aan deden omdat we het gehuil niet meer aan konden horen :oops: Dagenlang en nachtenlang huilen, tot 12 uur achter elkaar. Ik belandde bij de GGZ hierdoor, vriendlief in de ziektewet. Echt, het was heftiger dan heftig en konden op een gegeven moment alleen nog maar huilen uit vermoeidheid en wanhoop. Nachten van 23:00/09:00 met haar bezig geweest en nog niet slapen, iedere keer weer. Dit heeft weken en maanden geduurd, iedere dag weer non stop huilen uuuuurenlang.
Het gaat nu wel al beter, maar ze blijft een prikkelbare baby. Op dit moment heeft ze last van tandjes en heeft ze vandaag weer de hele dag lopen jengelen en huilen. En echt, ik kan dat dan heel slecht hebben, word geirriteerd, boos, ongeduldig en raak het zat. :oops: Komt ook wel door wat we al meegemaakt hebben denk ik. En dan straks nóg zo’n kleintje erbij, en dan heb ik regelmatig dagen dat ik er van 12:00/24:00 alleen voor sta (en de nachten ook al vanwege borstvoeding). :oops: Vind het nu al loeizwaar en bijna niet te trekken, maar goed.
Jeetje selena, jullie ook dus niet echt mazzel qua gehuil…
Wat is dat heftig he? Dat wordt wel eens onderschat, maar is echt vreselijk, kan je helemaal opbreken, ik weet er alles van.
Hoe lang is ze eigenlijk opgenomen geweest? En is daar verder nog iets uitgekomen? Heb je nog steeds wel hulp?
En hee, ook al was Lynn een huilbaby, voor hetzelfde geld is je tweede straks hartstikke makkelijk. En ook Lynn kan over 8 maanden heel anders zijn dan ze nu is he? Wie weet valt alles dit keer juist mee.
Je hebt ook ervaring nu.
@Tierrr wrote:
En hee, ook al was Lynn een huilbaby, voor hetzelfde geld is je tweede straks hartstikke makkelijk. En ook Lynn kan over 8 maanden heel anders zijn dan ze nu is he? Wie weet valt alles dit keer juist mee.
Je hebt ook ervaring nu.
En dat scheelt denk ik het meeste:mocht de 2e toch ook een huilbaby blijken, zal je dat veel eerder herkennen, veel eerder aan de bel trekken en ook veel sneller en meer op je strepen gaan staan als je niet serieus wordt genomen…
Maar we hopen natuurlijk dat de 2e ´gewoon´ een ´makkelijke baby´wordt.
Selena, alsnog gefeliciteerd! Wat een verrassing voor jullie! Ik begrijp dat je allerlei beren op de weg ziet, maar de eerste weken van deze zwangerschap zijn wellicht ook niet de allerbesten om er goed over na te kunnen denken. Al die hormonen die door je lichaam gieren! Vermoeidheid die je misschien nu nog erger voelt etc.
Hoewel onze tweede zwangerschap gepland was, had ik de eerste weken ook even helemaal het gevoel dat het wellicht geen slimme keuze was geweest… Pfff… ik was al doodmoe van alleen Lukas aan het einde van de dag en was zo bang dat het me nooit zou gaan lukken met twee…
Of het me wel gaat lukken, moeten we nog even afwachten , maar ik sta er in ieder geval veel positiever in!
Maar goed, het eten staat klaar. Zal later nog even een korte update geven!
@Ici wrote:
Hoewel onze tweede zwangerschap gepland was, had ik de eerste weken ook even helemaal het gevoel dat het wellicht geen slimme keuze was geweest… Pfff…
Hier ook, hoor, bij de 2e nog niet, maar bij de 3e en zeker nu, bij de 4e geldt dat net zo goed - en dan zit er hier steeds ca 2 jaar (dus nog net een half jaartje meer) tussen…
Bij deze nog even de update
Ons kleine meisje is een eigenwijsje want ook na een draaipoging ligt ze nog steeds in een stuit. Ze was al te diep met d’r billen in mijn bekken… :mrgreen:
Gezien de toch wel problematische bevalling van Lukas en het feit ik ondertussen deze zwangerschap een liesbreuk(je) heb ‘opgelopen’ wordt het een keizersnede. Op zich jammer, want ik had graag een ‘normale’ bevalling willen hebben om alle negatieve ervaringen van vorige keer nu positief te ervaren (vreemde zin, maar jullie begrijpen het vast).
Als ze zich niet eerder meldt, wordt ze 5 november gehaald :inlove:
Hopelijk houdt mijn lichaam dat nog even vol… Veel last van mijn bekken en die liesbreuk, en ik word ook al even ‘geplaagd’ met zeer regelmatig episodes voorweeen… Maar: einde is in zicht!