Vanaf dag 1, ben ik niet zeker van de zwangerschap.
Eerst bloedverlies nog voor de test (ik dacht menstruatie maar dat was te kort ) terwijl die wel weer positief was (dag na het bloedverlies).
Wat me deed testen was wel de klachten van een zwangerschap.
En ik zekerheid wilden hebben omdat ik rookte. (en per direct gestopt ben).
Daarna veel ziek, en ook krampen, maar een echo wees uit dat het goed zat, ja wat zeur ik dan toch?!
2e echo wees ook uit dat het goed zat, en toch… ben ik onzeker…
Of het wel zo goed zit… dit had ik bij Riley totaal niet.
Morgen moet ik weer naar de verloskundige, dan heb ik weer zekerheid, maar voor hoelang…
Wie herkent dit?
Ik, maar ik wil je hoop niet verder de grond in boren.
Ga jezelf na: waarom ben je nu onzeker? Heb je ergens anders angsten of stress over? Denk je dat je aanvoelt dat dit niet goed zit?
Moeilijk hoor.
Dikke kussen en succes morgen. Vertel het je vk. Ik hoop dat ze je kan gerust stellen in eventueel een nieuwe echo of een grondiger echo.
Het gevoel is eerder van het kan nu goed zitten, maar dat blijft niet zo.
Zat tot week 12 te wachten op een miskraam 
die kwam niet…
maar wat nu… die onzekerheid is er nog steeds…
Ik heb geen stress ja… wel … dit!
Balen dat je met die onzekerheid zit…morgen krijg je weer voor het moment zekerheid…Waar ben je precies onzeker over?
Wat mij helpt is een angelsound…heb vanochtend weer even geluisterd, en hoorde een stevig hartje kloppen, misschien helpt het jou ook?
En misschien ga je kleine uk binnen niet al te lange tijd ook voelen…
Het is gewoon een gevoel dat het niet klopt…
Ben trouwens bang dat met de angelsound ik dan hele dagen luister…
ik had deze zwangerschap ook geen goed gevoel, er moest iets mis zijn. Maar tot op heden gaat alles nog goed .
de beeb groeit goed, er zijn op de iedere 2 weken echo geen afwijkingen te zien dus geen reden tot ongerustheid.
dit is ons derde kindje en ik zag het een beetje als de goden verzoeken om na 2 gezonde kinderen toch voor een derde te gaan, maar dat is dus geheel ongegrond.
probeer toch te genieten van het wondertje in je buik !
@Sweet-Love wrote:
Het is gewoon een gevoel dat het niet klopt…
Ben trouwens bang dat met de angelsound ik dan hele dagen luister…
Das alleen in het begin…
Dan luister je elke dag even, dat word op den duur minder…
Ik PB je wel even.
Ik had bij Daan ook die onzekerheid, gevoel dat er iets niet klopte. Heb ook met 6 weken bloedverlies gehad en toen dacht dit zit niet goed maar e zat een prachtig kloppend hartje.
Bij mij heeft de onzekerheid bij Daan altijd gezeten , moedergevoel er klopt iets niet er is wat.
Helaas was het dus ook zo ondanks dat ik het uitgsproken heb met de verloskundige.
Spreek het uit met je VK misschien kan ze je vaker voor een echo sturen en het goed in de gaten houden :hug: :hug:
Ik ga dit morgen zeker overleggen…
Ik wil je natuurlijk niet bang maken :hug: :hug: Zelf heb ik er van geleerd en toch beter mijn mond open doen toen ik me niet zeker voelde, werd snel afgescheept , je bent nog jong dus wat kan er zijn
:hug: :hug:
Ik ben het helemaal met Karin eens.
Kan me voorstellen dat je onzeker bent geworden na dat bloedverlies, maar het gebeurt bij heel veel vrouwen dat ze bloedverlies blijven hebben, alsof je ongesteld bent. Ik heb dat met Giulian gehad tot 24 wkn.
Met Rosa heb ik 1x een heel klein beetje bloedverlies gehad en met alle andere zwangerschappen (6 in totaal) heb ik gevloeid om de 4 wkn of vaker.
Dus het hoeft niet mis te zijn, maar zoals je kunt zien aan wat ik schrijf en mn onderschrift, hoeft het ook niet helemaal een geruststelling te zijn.
Echt duidelijk aangeven en laat je niet afschepen idd.
Ik had dus op 30 juni bloedverlies, en op 1 juli een positieve test. (en 4 wkn zwanger).
Verder, ik weet dat jullie verhalen helaas niet positief afloopt, maar toch stelt het enig sinds gerust dat me gevoel een signaal geven.
Het hoeft dus helemaal geen signaal te zijn.
Dat weet je ( met alle respect) altijd pas achteraf.
Ik zou het wel bespreken met degene bij wie je je controles hebt.
Misschien zijn extra controles goed voor je gemoedsrust of mischien is juist het vertrouwen in je lijf krijgen beter.
Het is niet vreemd hoor dat je die tweede keer veel onzekerder bent.
Ik heb bij de tweede 40 weken gezegd ’ eerst maar eens zien dat’ tot zo ongeveer de bevalling aan toe.
Ik kon me niet voorstellen dat het me gegund was.
Toch zit er nu een springend peutertje op mijn schoot.
Je weet gewoon veel beter wat een wonder het en wat er allemaal fout kan gaan.
Heel herkenbaar.
In september 2007 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. In april 2008 was ik opnieuw zwanger. Met 4 weken een echo gehad, met 6 weken, met 9 weken en met 12 weken (liep bij de gyn omdat ik meerdere miskramen heb gehad op jonge leeftijd).
Ik had de hoop dat ik me niet meer zo onzeker voelde als ik de 12 wekengrens gepasseerd was. Maar helaas, met 14 weer een echo, met 20 weken een echo, 24 weken een echo, 30 weken een echo en met 36 weken een echo. Al die tijd ben ik onzeker geweest, het gevoel van, het mag niet zo zijn. Komt ook door het bloedverlies de eerste weken van mijn zwangerschap.
Met 38 weken ben ik ingeleid. Ik was zwaar depressief, kon niet meer lopen door de bekkenpijn en kon gewoonweg de hele zwangerschap niet meer aan.
Met 38 weken is Levy geboren. Het enige wat hij mankeert is dat hij een luchtwegpatientje is. Verder is hij kerngezond!
Het kan dus ook anders. Het hoeft niet per definitie slecht af te lopen omdat je het zo voelt.
Sterkte ermee!
@ollie wrote:
Het hoeft dus helemaal geen signaal te zijn.
Dat weet je ( met alle respect) altijd pas achteraf.
Ik zou het wel bespreken met degene bij wie je je controles hebt.
Misschien zijn extra controles goed voor je gemoedsrust of mischien is juist het vertrouwen in je lijf krijgen beter.
Het is niet vreemd hoor dat je die tweede keer veel onzekerder bent.
Ik heb bij de tweede 40 weken gezegd ’ eerst maar eens zien dat’ tot zo ongeveer de bevalling aan toe.
Ik kon me niet voorstellen dat het me gegund was.
Toch zit er nu een springend peutertje op mijn schoot.
Je weet gewoon veel beter wat een wonder het en wat er allemaal fout kan gaan.
sluit me hierbij aan. ik merkte zeker de eerste 12 wkn van deze zwangerschap ook echt tig keer meer onzekerheid dan bij de eerste zwangerschap. Ik was de eerste zwangerschap ook echt helemaal blanco als het om kennis gaat, wist dus ook niet heel veel van wat er allemaal mis zou kunnen gaan en zo. Dat is nu wel anders. Maar nog belangrijker: ik weet in inmiddels tot wat voor vreselijk leuk levend wezentje zo’n zwangerschap leidt als alles goed gaat, en dat maakt de wens dat het nu ook gewoon goed gaat veel groter en de onzekerheid daarmee ook. Ik moet zeggen dat hier de grootste onzekerheid wel weg is sinds ik de 12 wkn gehaald heb, maar ook nu is het er duidelijk meer dan bij 1ste zwangerschap.
ik bedoelde ook niet dat het altijd slecht hoeft aftelopen (klinkt dat naar)
maar ik bedoelde meer dat je niet je gevoel moet negeren maar zeker bespreken met de VK :hug:
@Debbie & Lana wrote:
Heel herkenbaar.Het lijkt mijn verhaal wel met de zwangerschap van Rosa.
In september 2007 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. In april 2008 was ik opnieuw zwanger. Met 4 weken een echo gehad, met 6 weken, met 9 weken en met 12 weken (liep bij de gyn omdat ik meerdere miskramen heb gehad op jonge leeftijd).
Ik had de hoop dat ik me niet meer zo onzeker voelde als ik de 12 wekengrens gepasseerd was. Maar helaas, met 14 weer een echo, met 20 weken een echo, 24 weken een echo, 30 weken een echo en met 36 weken een echo. Al die tijd ben ik onzeker geweest, het gevoel van, het mag niet zo zijn. Komt ook door het bloedverlies de eerste weken van mijn zwangerschap.
Met 38 weken ben ik ingeleid. Ik was zwaar depressief, kon niet meer lopen door de bekkenpijn en kon gewoonweg de hele zwangerschap niet meer aan.
Met 38 weken is Levy geboren. Het enige wat hij mankeert is dat hij een luchtwegpatientje is. Verder is hij kerngezond!
Het kan dus ook anders. Het hoeft niet per definitie slecht af te lopen omdat je het zo voelt.
Sterkte ermee!
@Karin1981 wrote:
ik bedoelde ook niet dat het altijd slecht hoeft aftelopen (klinkt dat naar)Dat bedoelde ik ook.
maar ik bedoelde meer dat je niet je gevoel moet negeren maar zeker bespreken met de VK :hug:
Het is 4x mis gegaan, MAAR het is wel 2x helemaal goed gegaan.
Bij Giulian wist ik dat het goed zou komen, maar bij Rosa was ik de laatste maand echt helemaal over de rooie en de bevalling heeft nog geen 2 uur geduurd, maar ik was zo enorm bang dat zij, of Giulian of ikzelf het niet zou overleven. Ik was zo bang dat het me gewoon niet gegund was.
Gelukkig heb ik dus wel 2 heerlijke kinderen hier in huis.
Ik snap ook wel dat het niet slecht hoeft af te lopen.
Maar ik kan dit gevoel, niet negeren… en hoop morgen gewoon wat duidelijkheid te krijgen.
Ik voel me onzeker, rot en het gevoel gewoon van ; het loopt fout af…
Ik weet dat dit enigsinds te maken kán hebben met het feit, dat ik weet wat ik kwijt raak… als het fout gaat. Maar toch…
Wat vervelend dat je je zo onzeker voelt… :hug:
Ik had dat bij de 2e ook. Ik was er bijna van overtuigd dat er iets niet goed was, ik kwam ook steeds artikelen tegen over allerlei aangeboren afwijkingen en zag dat echt als een ‘teken’ dat mij dit ook te wachten stond…
Gelukkig zijn deze ‘voorgevoelens’ bij mij totaal niet uitgekomen, m’n zoontje was en is kerngezond.
Wat al eerder hier genoemd is, bij een 2e ben je je veel meer bewust van wat er allemaal verkeerd kan gaan denk ik, daarom ben je onzekerder. Maar bespreek het wel met je vk morgen, wie weet kan zij al een hoop onzekerheid bij je wegnemen. Sterkte!