Ik heb 2 dochters, en een derde op komst. Wij zijn 2,5 jaar geleden verhuisd naar een klein dorpje (1700 inwoners) in een andere provincie. De oudste is 5 jaar en zit hier in oktober alweer twee jaar op school, en haar zusje van 3 jaar gaat vanaf volgend jaar april ook hier naar de basisschool. Er is maar één basisschool in het dorp.
Ik ben niet zo tevreden over die basisschool, ik had al twijfels, en ben na wat onderzoek te doen er achter gekomen dat de rapporten van de schoolinspectie verre van positief zijn over de kwaliteit van het onderwijs op de school. De citoscores liggen al jaren gemiddeld ver onder het landelijk gemiddelde, en ook heb ik begrepen dat de leraren op het voortgezetonderwijs kinderen uit ons dorp zien als kinderen met een achterstand op leergebied in vergelijking met leerlingen die van andere basisscholen komen. Ik vind dit zorgelijk, omdat ik goed onderwijs heel belangrijk vind.
Ik maak me vooral zorgen om mijn dochter van 3 jaar, ze heeft voorheen een ontwikkelingsachterstand gehad en is daar met veel hulp bovenop gekomen. Ze zal straks misschien ook extra aandacht nodig hebben op school en ik vind het daarom extra belangrijk dat de kwaliteit goed is.
Een alternatief zou zijn om ze naar een andere basisschool buiten het dorp te sturen. Daar zie ik tegen op omdat ze dan vermoedelijk een buitenbeentje in eigen woonomgeving worden, omdat alle kinderen hier naar school gaan. De oudste heeft hier nu ook vriendinnetjes, en ik wil het niet zomaar afnemen. De kans is er natuurlijk dat ze in een ander dorp op een andere school dan ook een buitenbeentje zullen zijn omdat ze daar weer niet wonen. Ik vind het heel lastig!
Wie heeft hier ervaring mee?
Geen ervaring met kinderen in een naburig dorp naar school. In onze vorige woonplaats gingen onze kinderen wel in een andere wijk naar school. Terwijl alle andere buurtkinderen naar de school in eigen wijk gingen. Kort een beetje op hetzelfde neer dus.
Gaf voor de kinderen geen enkel probleem. Ze hadden buurtvriendjes en schoolvriendjes. Eigenlijk dus twee keer zo veel vriendjes. Het spelen onderling ging pirma.
Ik snap wat je bedoelt, het komt alleen niet op het zelfde neer…
Een andere wijk in een groot dorp/stad is toch anders dan wanneer je in een klein dorpje waar iedereen elkaar kent, als enige je kind naar een ander dorp naar school laat gaan. Hier heerst een ‘dorpscultuur’ wat je in een grotere gemeente, of wijken daarvan niet hebt. Om er als buitenstaander in zo’n dorpje tussen te komen is weet ik uit ervaring al lastig, zeker als je je kind dan ook nog eens ergens anders naar school stuurt, wordt het vooral voor het kind, nog moeilijker, helaas heerst er hier zulke ‘bekrompenheid’. ik denk dat je dat in een wijk/groot dorp niet hebt… Helaas ligt het dus niet zo gemakkelijk.
Nou, hier hetzelfde verhaal als Baukje, maar ik werd met de nek aangekeken in de straat dat wij Anne naar een andere basisschool straks sturen dan echt ALLE kinderen uit de straat (op 1 na). We hebben nml een basisschol tegenover ons en daar zitten alle kinderen op. Wij vinden die school 10 keer niks en Anne gaat dus naar een school in een heel andere wijk. Ondertussen zijn de mensen in de straat wat bijgetrokken en Anne speelt met alle kindjes. Er woont ook 1 kindje in de straat die naar speciaal onerwijs gaat, die wordt ook geaccepteerd, dus moeten ze onze Anne ook maar zo nemen. Tot nog toe geen problemen. Wij gaan voor kwaliteit van een school en niet voor wat mensen van ons of van Anne zouden denken.
@ Mamavananne, Bedankt voor je reactie. Anne is nog geen 4 toch? Dat is denk ik toch iets gemakkelijker dan wanneer je kind al op school zit, en naar een andere school. Wel erg vervelend hoor, die reacties!
Wij zijn er inmiddels uit dat we goed onderwijs ook belangrijker vinden bovendien zijn er meerdere reden waarom een andere school fijner is (andere dialect (school ligt in een andere provincie), mogelijkheid BSO, veiligere uitjes enz). Ik heb inmiddels contact opgenomen met een school in een ander dorp voor een orriëntatiegesprek.
Ik ben trouwens absoluut niet bang dat de mensen hier in de straat het niet zullen accepteren, we hebben redelijk goed contact met de buren ed., ze weten hoe wij erover denken, ik geloof niet dat dat problemen op gaat leveren, of dat die kindjes niet meer met onze kindjes willen spelen. Probleem ligt meer bij alle andere ‘dorpdingen’ zoals hobby en sportclubs. Maar misschien til ik er wel te zwaar aan… De reden daarvan is dat ik vroeger een vriendin had die vanuit een klein dorp naar een groot dorp (waar ik woonde) naar school kwam. In haar eigen dorp werd dat helemaal niet geaccepteerd, zij kon niets meer in het dorp doen, werden overal genegeerd of weggepest. Echt triest vind ik dat soort reacties. Vraag me ook af hoe ze in het andere dorp er tegenover zullen staan, dat er kindjes van buitenaf komen, dat gaat toch vragen opleveren.
Anderzijds vinden we echt dat we het nu moeten doen, nu ze nog zo klein zijn is de overstap makkelijker.
Anne moet idd nog naar de basisschool gaan, maar kan je nagaan dat het hier dus al een ‘probleem’ was. Ach ze weten nu dat we ons er niks van aantrekken en ik verwacht geen problemen. Natuurlijk is het moeilijk als je kindje van school moet wisselen. Mijn broer en ik zijn vroeger ook verhuisd en moesten naar eeen andere basisschool…Voor ons was het echt een opluchting, we kregen veel beter onderwijs en dat heeft zn vruchten af geworpen 
Misschien maak je je wat druk, laat het over je heen komen en uiteindelijk zullen het ouders zijn die er problemen van maken en vaak zie je dat kinderen het allemaal niks uitmaakt.
Ik kan je probleem wel begrijpen, maar ik denk zelf dat de praktijk mee zal vallen. Misschien zijn er zelfs meer mensen die durven over te stappen als jullie dat ook doen. Als er 1 schaap over de dam is…Ik geef je groot gelijk dat je voor kwaliteit gaat.
Wanneer je probeert om heel actief te zijn in andere dingen van het dorp(sportclub bijvoorbeeld) dan denk ik dat je geen buitenstaander wordt.
Veel succes iig.
Marda ik begrijp niet zo goed waarom je denkt dat de kinderen op een nieuwe school niet geaccepteerd zullen worden. Heb je een school in ook een heel klein dorpje op het oog?
En waarom zou je kind een buitenbeentje worden binnen eigen dorp als ze elders naar school gaat. Er zullen toch ook wel kinderen voor speciaal onderwijs naar een andere school moeten. Worden die dan ook buitengesloten.
En in hoeverre zijn jullie als gezin geaccepteerd 2 1/2 jaar naardat jullie er zijn komen wonen. Als jullie inmiddelas geaccepteerd zijnin die zin dat je jezelf er echt thuisvoelt zal het met de bekrompenheid wel meevallen. Zoniet dan zou voor mij de keuze nog gemakkelijker zijn.
Goed onderwijs vind ik persoonlijk erg belangrijk. En ik vind de schoolkeuze zodanig belangrijk dat ik die nooit zou laten bepalen door wat een ander er van zou denken. En volwassenen kunnen soms heel bekrompen denken maar kinderen spelen gewoon met elkaar hoor.
Waar je wel tegen aankunt lopen als je de kinderen elders naar school doet is dat de afstand voor jou naar school veel korter is dan voor andere ouders. En daarmee bedoel ik dat bij speelafspraken ouders het al snel te ver vinden hun kind op te halen. Dat merk ik nu al nu we in het buitengebied wonen. Maar dat is met zelf een extra keer fietsen zo op te lossen.
Bedankt voor jullie reacties!
Eigenlijk zijn we vanaf het begin af aan al een beetje buitenstaanders, het hier nogal bekrompen allemaal, als ze je niet kennen hoor je er niet bij en moet je zelf heel veel moeite doen er tussen te komen. Ik ben niet iemand die er persé tussen moet komen, door allerlei dingen te doen zoals bingoavonden, carnavalsvereniging, saaie buurtactiviteiten en dat soort dingen, waar ik helemaal geen zin in heb! Wat ik wel vervelend vind is wanneer mensen geen gedag zeggen, je negeren enz… Vanuit waar wij vandaan komen zijn we dat niet gewend, dat maakte me in het begin al best onzeker. Dat hoort een beetje bij de cultuur hier wanneer ze je niet kennen, maar hoop niet dat het voor de kinderen ook zo wordt.
Anderzijds heb ik zoiets van dan is dat maar zo, de wereld is groter dan het dorp waar we in wonen (ik wordt al makkelijker in denken 
)
@baukje wrote:
Marda ik begrijp niet zo goed waarom je denkt dat de kinderen op een nieuwe school niet geaccepteerd zullen worden. Heb je een school in ook een heel klein dorpje op het oog?
En waarom zou je kind een buitenbeentje worden binnen eigen dorp als ze elders naar school gaat. Er zullen toch ook wel kinderen voor speciaal onderwijs naar een andere school moeten. Worden die dan ook buitengesloten.
En in hoeverre zijn jullie als gezin geaccepteerd 2 1/2 jaar naardat jullie er zijn komen wonen. Als jullie inmiddelas geaccepteerd zijnin die zin dat je jezelf er echt thuisvoelt zal het met de bekrompenheid wel meevallen. Zoniet dan zou voor mij de keuze nog gemakkelijker zijn.
Goed onderwijs vind ik persoonlijk erg belangrijk. En ik vind de schoolkeuze zodanig belangrijk dat ik die nooit zou laten bepalen door wat een ander er van zou denken. En volwassenen kunnen soms heel bekrompen denken maar kinderen spelen gewoon met elkaar hoor.
Waar je wel tegen aankunt lopen als je de kinderen elders naar school doet is dat de afstand voor jou naar school veel korter is dan voor andere ouders. En daarmee bedoel ik dat bij speelafspraken ouders het al snel te ver vinden hun kind op te halen. Dat merk ik nu al nu we in het buitengebied wonen. Maar dat is met zelf een extra keer fietsen zo op te lossen.
We hadden tegelijk gepost. Inderdaad de school die we op het oog hebben is in een dorp nog kleiner dan waar we nu wonen! Voordeel is wel dat het in een andere provincie is en dat het cultuur verschil heel groot is. Bekrompenheid valt daar wel mee weet ik. Persoonlijk ken ik hier geen kinderen die naar speciaal onderwijs gaan, dus daar kan ik niet over oordelen.
Ik ben ook niet bang wat anderen zullen denken, dat interesseert me niet, en zeker niet als het om mijn kinderen gaat, het is alleen dat ik bang ben dat ze hier straks genegeerd worden of worden gepest… Dat zou ik voor de kinderen zo vervelend vinden…
Wat afstand betreft naar school en spelen, weet ik niet of het een probleem is, ik ga de kinderen dan met de auto brengen en halen, bovendien is het buitengebied van dat andere dorp ook ontzettend groot en zullen er meer kinderen zijn die kilometers van school wonen, dat is dan weer een voordeel.
Ik heb zelf jarenlang in een piepklein dorpje (plm 600inwoners) in zeeland gewoond. In het dorp was een schooltje met maar 40-45 leerlingen. Voor mijn was het eigenlijk van begin af aan duidelijk dat ik daar mijn kinderen niet naar toe zou sturen.
Toen we voor de oudste daadwerkelijk op zoek moesten voor een school kwamen we vrij snel tot de conclusie dat we eigenlijk helemaal niet wilde dat de kinderen daar op zouden groeien en hebben we het boeltje opgepakt en zijn terug naar brabant gekeerd.
Het gevoel van er eigenlijk (na 7 jaar) er nog niet bij horen herken ik dus wel. Ik kon dar prima mee leven. Maar inderdaad met kinderen is het ineens toch wel een ander verhaal.
@ Baukje, Zo herkenbaar… Ik snap helemaal wat je bedoelt.
Wij komen ook uit Brabant, en wonen nu in Limburg. Ik hoef alleen niet zo nodig terug, want we wonen vrij centraal, en hebben familie en vrienden in de buurt (niet in het dorp, maar wel op 5-10 kilometer afstand) maar kan me in jullie situatie voorstellen dat je dat wel doet. Hadden jullie wel een netwerk, goede buren, familie en vrienden in de omgeving?
@Marda wrote:
@ Baukje, Zo herkenbaar… Ik snap helemaal wat je bedoelt.
Wij komen ook uit Brabant, en wonen nu in Limburg. Ik hoef alleen niet zo nodig terug, want we wonen vrij centraal, en hebben familie en vrienden in de buurt (niet in het dorp, maar wel op 5-10 kilometer afstand) maar kan me in jullie situatie voorstellen dat je dat wel doet. Hadden jullie wel een netwerk, goede buren, familie en vrienden in de omgeving?
O, wat raar om dit te lezen…ik ben limburgse en in brabant gaan wonen, jij dus andersom. Ik had moeite met de brabanders omdat ik ze zo kortaf vind en ik vind e (zuid) limburgsers juist erg vriendelijk en open. waarschijnlijk woon je noord of midden limburg…baal voor je dat het zo tegen valt…wij willen ooit (voor mij) terug naar limburg. Ik woon nu 7 jaar in de omgeving van eindhoven, maar het heeft lang geduurd voordat ik me geaccepteerd voelde…wellicht als we terug naar limburg zouden gaan (over jaren) dat ik dan weer moet wennen.
Marda via mijn hobby (hondensport) had ik wel een vrienden/kenissenkring opbgebouwd. En we woonden daar in het buitengebied maar hadden wel goed contact met de buren.
Ook via mijn werk (dierenarts) kende ik veel mensen. De mensen waren in de praktijk heel aardig , zeker als ze me op zondag nodig hadden. Maar als ik op diezelfde zondag voor iemand anders op pad ging werd me geen blik waardig gekeurd en groeten was er al helemaal niet bij.
Toch realiseer ik me wel dat het je ergens niet thuis voelen misschien wel meer in jezelf zit dan in je omgeving. Dat blijkt wel weer uit de verschillende verhalen weer.
@ Baukje, Ik ben het met je eens, ik denk inderdaad dat het in jezelf zit, en dan bedoel ik niet zozeer in je karakter of manier van denken, maar wel in wat je gewend bent/ in welke omgeving je bent opgegroeid en wat als gewoon/normaal ervaart. Sociale omgangsvormen zijn denk ik toch een beetje regio/provincie gebonden. Relativisme en aanpassingsvermogen zullen ook een belanrijke rol spelen in of je het ergens naar je zin hebt, maar dat moet je naast willen ook wel kunnen. Aanpassen heb ik zelf geen problemen mee, maar kan soms knap onzeker worden van negeer gedrag, wat hier in deze regio blijkbaar normaal is als mensen iemand niet zo goed kennen.
@ mamavananne, wij wonen inderdaad in Noord-limburg. Het schijnt hier inderdaad weer heel anders te zijn als zuid limburg.
Marda, zo heel veel anders is het soms niet hoor hier…
maar goed ik kom hier vandaan en voel me nog vaak een buitenstaander, omdat ik niet in dat pure dorpsgevoel mee wil, maar ik voel me wel geaccepteerd, al zal ik nooit ‘een van hun’ zijn (lastig uit te leggen hoor). Er zijn altijd mensen die je negeren, als je groet, maar ik hou gewoon vol en meestal draaien ze wel bij…
Wij wonen hier in een klein dorpje (300 inwoners) en iedereen hier brengt zijn kind naar de school in het naastgelegen dorp, terwijl een groter stadje/dorp net zo ver weg de andere kant op ligt en daar zijn meer scholen, maar ook beter in mijn ogen. Wij gaan dan ook in eerste instantie daar kijken, hoewel jolijn nu wel op de psz in het eerstgenoemde dorp zit. Ik merk dat men dat raar vindt, dat ze niet automatisch ook daar naar de basisschool gaat.
Mensen hebben het dan al snel over vriendjes en vriendinnetjes in de buurt, maar ja, zoveel kinderen zijn er sowieso al niet in zo’n klein durp als dit, dus de kans is heel groot dat jolijn naar vriendjes/vriendinnetjes gebracht en gehaald moet worden en andersom natuurlijk.
ik denk dat de kwaliteit van de basisschool voor jou voorop moet staan en als je open blijft staan voor de mensen in het dorp waar je woont, trekken ook zij wel bij, waar je kindje ook naar school gaat. Bovendien, op die mensen die je blijven negeren zit je ook niet te wachten, toch?
En je kindje heeft dadelijk toch contacten hoor, zeker als je ook wel eens naar de speeltuin of weet ik wat voor activiteiten in het dorp gaat.
@ Barbara wat vervelend dat je in zo’n omgeging woont waar er zo met je wordt omgegaan. Ik dacht dat het in het zuiden wel mee viel, helaas niet dus, kom je zelf wel uit die regio? Ik vind het wel bewonderingswaardig dat jij maar blijft groeten, ik heb zelf zoiets van als een ander niet wil en duidelijk negeer gedrag vertoont, dan hoeft het voor mij ook niet meer zo nodig. Met mensen met die manier van doen/denken heb ik sowieso liever niets te maken, ik ga niet alles maar doen om maar aardig gevonden te worden of er tussen te komen.
Ik twijfel bijna niet meer over een andere basisschool. Maar het is natuurlijk wel een grote verandering, dus ik denk dat die beren op de weg logisch zijn, we kunnen nu nog niet 100% zeker weten of we de juiste keuze maken, zeker als het om belang van de kinderen gaat leggen we alles op een weegschaal, en willen geen verkeerde keuze maken. Ik weet dat het beter is dat ze ergens anders naar school gaan, ik moet alleen de onzekerheid mbt mogelijke gevolgen nog zien te overwinnen. Vandaag krijgen we te horen wanneer we het orriëntatiegesprek op die andere school hebben. Ik hoop dat daar gaan kijken, en praten zo goed bevalt dat het alle onzekerheid die er nog zit meteen weg neemt.
ja, ik kom uit de regio, maar ik doe niet automatisch met alles mee, dus ben ik anders en dus hoor ik er niet echt bij (wel een beetje, maar niet helemaal). En ik blijf groeten, niet omdat ik aardig gevonden wil worden, maar omdat ik me niet wil aanpassen aan hun.
Ben het met je eens dat je nooit alle gevolgen van je beslissing mbt schoolkeuze kunt overzien, maar ik denk dat als je naar de school gaat en jullie komen er met een goed gevoel vandaan, dat je er dan goed aan doet.
(Voorbeeld: ik heb jaren bijles gegeven aan kinderen die op de school in het nabijgelegen dorp gingen, zaten in groep 7 en konden niet terugtellen van 80 naar 70 of zo, duidelijk een misser in het rekenonderwijs daarvoor. Het kon de school niet veel schelen toen de betreffende ouders gingen praten… en helaas is er nog steeds niet veel veranderd op die school, nog steeds dezelfde oud-gedienden die daar de dienst uitmaken, nieuwe leerkrachten houden het ook al snel voor gezien, dus nee, daar gaat mijn dochter niet heen. Geen goed gevoel, niet doen, denk ik dan)
succes met je keuze!
Dat van dat tellen is nogal een behoorlijke misser inderdaad! Ik vind dat soort dingen erg nalatig! Zeker voor kinderen die het echt aangeboden moeten krijgen om het goed onder de knie te krijgen!
Ik kan me gezien jou gevoel heel goed voorstellen dat je niet wilt dat jou kind naar die school gaat! Elke school heeft inderdaad naast onderwijskwaliteit ook een bepaalde sfeer en mentaliteit (schoolcultuur) die, weet ik uit ervaring (PABO verleden) op elke school weer heel anders is. Ik ben ook niet blij met de sfeer en mentaliteit op school. Ik vind veel dingen een beetje amateuristisch opgezet. Je merkt aan alles (nieuwsbrieven enz.) dat ze wel aan het verbeteren zijn omdat ze vanuit hogerhand wel moeten (schoolinspectie ed). Maar intussen blijft de sfeer van ‘niet te moeilijk doen’ de overhand nemen.
Voorbeelden: Bij ziekte van leerkrachten worden groep 8 leerlingen voor de klas gezet, bij schoolreisjes worden kleuters per 4, ook voorin, in een auto zonder autostoeltjes/stoelverhogers vervoerd, kleuters gaan op schoolreis in groot pretpark in duitsland met 8 in een groepje, mijn dochter komt thuis met een creatief werkje waar 10 spijkers 3 cm door een plastic tas heensteken, (je moet er toch niet aan denken dat een kind daar mee valt!) en zo kan ik nog wel een bladzijde doortypen… Het is de sfeer, van ‘gemak en gezelligheid voor veiligheid’ die je overal in terug ziet. Ik kan me daar als ouder naast de mindere onderwijskwaliteit ook niet in vinden.
Vandaag gaan we op een andere school kijken, de hele opzet is zoals ik hoor en lees daar anders, ik ben erg benieuwd.
ha, grappig, ook een pabo-verleden . ben benieuwd hoe je gevoel op die andere school is.
ik moet daar nog voor gaan hoor, ben het een beetje aan het uitstellen omdat het me te snel gaat anders