Kaylee heeft van die periodes dat ze weinig eet. Dan lust ze geen saus, lust ze geen kip, lust ze dat gekke ding niet, lust ze geen groenten. :roll:
Dit is dus zo’n periode.
Gisterochtend heeft ze geen hap van haar brood gehad…
Tussendoor een kiwi.
's Middags nog geen halve boterham. Ze mocht zelf het beleg kiezen, maar ze ee thet gewoon niet.
's Middags een halve dorakoek.
Ik hadgisteravond een shoarmaschotel gemaakt, en ze wilde het niet eten, want ze lust geen shoarma, en geen courgette, en die “saus” wilde ze ook niet.
Ze heeft dus geen hap gegeten.
Score van gisteren: een kiwi, een halve boterham en een halve koek
:? De dag ervoor ook maar zoiets… Dag daarvoor ook…
Nu staat ze net op, ik vraag wat wil je eten. Een broodje chocopasta. Die kreeg ze.
En nu wil ze er weer niet van eten.
Ze heeft nu al zo lang bijna geen eten gehad dat ik er gewoon ongerust van word.
Ik ben altijd van het “laat maar gaan, komt wel goed, geen strijd” geweest. Mijn ouders hebben mij vroeger zo vaak gedwongen om te eten (aan tafel blijven zitten tot het op is, straf als je t niet eet etc) en dat wilde ik bij mijn dochter niet.
Maar nu 
Ik word er gewoon echt verdrietig van. Ze is 3.5, weegt 11.5 kg. Ze at altijd als een bouwvakker en nu dus al wekenlang bijna niets. En ze is al zo dun…
Mensen zeggen mij “ze moeten bij mij proeven”. Dat moeten ze bij mij ook. Maar ze doet het gewoon niet! Wat moet ik dan, ik kan moeilijk haar neus dichtknijpen en het erin schuiven 
:?
Alle consequenties die we al geprobeerd hebben, zoals “dan maar geen toetje”, of “dan kijk je straks maar geen tv” lacht ze gewoon weg met “ik hoef geen toetje” of “ik hoef geen tv”.
We zijn zo ver dat ik mijn kind bijna ga smeken om te eten en dat wil ik niet.
Ik weet dat het een machtsstrijd is, en dat het niet slim is om te laten merken dat ze me er mee raakt.
Tips?
Ik kan alleen maar zeggen… negeren… negeren… negeren… geef haar waar ze om vraagt, ga zelf eten, en zeg aan het begin duidelijk, als mama klaar is is Kaylee ook klaar!. Als je zelf je ontbijt (of lunch of avondeten) op hebt, haal je zonder pardon haar bordje weg, maar besteed er verder geen aandacht aan. Eventueel wel gewoon toetje als jullie dat ook eten, en tijdens de maaltijd aan tafel alleen over koetjes en kalfjes praten, vooral geen opmerkingen over eet je bord leeg ofzo.
Het duurt ff, maar eten is een van de weinige machtsmiddelen die kinderen hebben(ze weten instinctief dat ouders er gevoelig voor zijn) en zolang jij er aandaccht aan besteedt, zal ze erover blijven tobben.
De gouden regel, als een kind honger heeft eet het toch wel is echt een ware!
Tis ff doorzetten, maar het helpt echt hoor!
Ik weet dat je gelijk hebt… En we hebben het ook wekenlang gedaan… en toen was het opeens op.
Ik baal ervan dat ik in de keuken sta, dingen klaarmaak waarvan ik gewoon WEET dat ze t lekker vindt, en dan wil ze niet proeven.
Ik baal ervan dat ik zo’n beetje een brood per week kan weggooien, omdat zij me wel laat smeren, maar er geen hap van wil eten.
Of dat ik speciaal worstjes voor haar haal omdat ze die wil en ze dan gewoon in mijn gezicht zit te lachen als ik ze voor haar op tafel zet 
En als ze nou nog wat reserve had… maar kom op, ze is 3.5 jaar, weegt 11.5 kg en draagt maat 86 en soms zelfs nog 80 :wall: We zijn net ontslagen bij de kinderarts, ik heb geen zin om daar zo meteen weer te gaan zitten :roll:
Dus ik weet dat negeren het beste is… maar op dit moment raakt het me gewoon te erg… Ik kan het gewoon niet meer. Vanochtend ben ik moeten weglopen toen ze WEER niet wilde eten, want ik stond op t punt om te gaan huilen
och meis… :hug: als het een troost is(voor zover ik je een troost kan bieden hierin want het is zooo ontzettend moeilijk) mijn oudste kind heeft ruim 5 jaar amper gegeten… is klein voor zijn leeftijd, was bleek, veel ziek, etc etc… en die heeft pas sinds kort het licht gezien(nouja, deels dan)… Zat met 3.5 nog in maat 92. Alle truken zijn hier uit de kast gehaald, niks werkt, inclusief video home training om te kijken of ze ons nog tips van de hand konden doen… maar ook dat werkte niet…
nu we het negeren gaat het opeens beter, had ik dat maar eerder uit geprobeerd!(nouja, langer als twee dagen volgehouden dan)…
Aan je tekst te lezen daagt ze je echt uit. Ik zou terug gaan naar het begin, niet smeken om te eten, niet dingetjes voor haar halen en proberen haar zo te paaien. Gewoon eten wat de pot schaft en daarmee klaar… scheelt je in elk geval een hoop ergernis en de sfeer aan tafel wordt weer iets beter(de rest van je gezin geniet wel van je kookkunsten neem ik aan?)
nog een dikke :hug:
Hier nog altijd problemen met de eetgewoonten van mijn dochter, na vijf jaar, dus ik begrijp exact wat je voelt!!!
Mijn regels zijn echter dus WEL zo dat madam geen koekjes of snoepjes krijgt wanneer ze niet goed, of niet goed genoeg eet.
Ja, ze is veeeeeeeeeel te licht, maar niet ziekelijk licht. Als ze voedsel nodig zijn dan eten ze echt wel. Bij ons ging het op een gegeven moment zelfs een tijdje zo ver dat ze zo’n typisch bol hongerbuikje had! Erg frustrerend allemaal dus. Vooral als ze je er ook nog eens op aan gaan kijken op het consultatiebureau!!! Toen heb ik de wijkverpleegkundige uitgenodigd een dag mee te komen kijken hoe het gaat bij ons met eetmomenten, en toen was dat gauw over! 
Ook geldt hier inderdaad een tijdslimiet voor het eten. We zetten een wekkertje op tafel, dan krijgt ze een half uur de tijd, en als het dan niet op is, heeft ze dikke vette pech, dan krijgt ze geen toetje. En ja, ook onze meid zegt dan doodleuk dat ze toch al geen toetje wilde, maar daar besteden we dan geen aandacht aan.
Ook ik had er een heel erg hard hoofd in dat dit ooit goed zou komen, maar gaandeweg gaat het steeds beter!
Houd vol, en houd moed, je bent absoluut niet de enige!!! :hug:
haha ja het heeft wel als voordeel dat mijn vriend mijn eten de hemel in prijst :lol: En Jayden eet gelukkig ook altijd lekker mee :thumbup:
Maar ik denk dat je gelijk hebt idd… Vanaf vanmiddag eet ze weer gewoon wat de pot schaft… niet eten, dan maar niet, maar dan ook niet om 2u vanmiddag opeens dat broodje willen. Dat gebeurde ook wel eens, dan wilde ze koek, kreeg ze niet, ging ze dat broodje opeens opeten om de koek te krijgen. Wat ik liet gebeuren, want ik was al blij dat ze at.
Dat gaan we dus ook niet meer doen, je eet maar als het etenstijd is, samen met ons.
Bedankt voor jullie berichtjes, ik ga proberen er weer met goede moed tegen aan te gaan En mijn vriend ook even inlichten, want die werd vanochtend dus ontzettend boos op haar… Het frustreert hem ook zo enorm… Dus we moeten weer even op 1 lijn gaan zitten.
Bedankt voor de lieve berichtjes :-*
@ tweet, ging het bij jou na het 1e jaar ook ineens zomaar bergafwaarts?? Ooo wat herkenbaar…
Gelukkig eet de jongste nog altijd prima, wel met tijd en wijlen wat minder, maar hij eet… Ben bij hem dan ook gelijk begonnen met totaal niet aandringen op eten, klaar? ok klaar, wachten tot mama klaar is en dan toetje… (soms eet ie dan toch nog wel wat) Af en toe is het nog wel bijten op mijn lip… dan wil ik er zo graag iets van zeggen, maar hou me in… want weet dat dat het begin van het einde is…
weet je wat het ook is he…
Ze at als een bouwvakker, ze at soms meer dan ik… En ze kwam dus niet aan.
Nu gaat ze helemaal niet eten en ik denk dat dat me bang maakt dat ze nu gaat afvallen. En dat kan ze niet gebruiken :think:
Nu ja we zien wel.
Frisse moed en zo
Vicky :hug: .
Wat hier werkt (maar ik heb niet echt een probleemeter) is het omdraaien. Ik ga dus niet zeuren maar beloon als ze alles heeft opgegeten (doe heel weinig op het bord). En geef aan dat als ik mijn bord leeg heb we de boel opruimen dus als ze nog wat wil eten ze dat dan nu moet doen.
Dus dat gaat hier zo:
‘mama ik wil een ijsje’
Dan moet je bord leegeten hè.
‘blah blah blah’
mama heeft het bijna op; zal ik je helpen want ik ruim zo op.
‘nee niet opruimen’.
Nou dan moet je nu wel gaan eten.
‘ja helpen’
(ik voer een paar happen)
Jij wint nog van papa!
‘ik heb gewonnen!’
(en gaat trots een waterijsje uitzoeken).
Zo eet ze een beetje gezellig 5-10 happen.
Wij hebben zo’n kletskous dat ze gewoon de hele maaltijd praat en ons allemaal dingen van haar geeft terwijl ze zou moeten gaan eten.
Dus ik vind het dan erg moeilijk om niet heeeeeel vaak te zeggen ‘ga nou eten’.
Door het weer bij haar neer te leggen ben ik niet zo negatief bezig en gaat ze ook eerder eten.
Maar goed ik neem aan dat je alles al hebt geprobeerd :? .
Maaike doet dat ook wel eens dat ze iets ‘besteld’ en het dan vervolgens niet wil. Ik maak dan niet wat anders maar ze eet het ook niet op :? .
Dus ik ken het. Maar die van mij heeft wel wat kilo’s over.
Verder eet M dus heel goed op het KDV. Werkt dat met V ook zo op de peuterspeelzaal? Dat je daar wat extra’s mee naartoe kan geven in iedergeval?
ondanks dat M eerder te dik is eet ze ook niet heeel veel hoor. Het is misschien ook het weer?
M eet op een dag denk ik 1 broodje zonder korst, een stukje ontbijtkoek, wat aardbeien ofzo, een ijsje en een paar happen avondeten.
Het IS ook frustrerend!!! Wees maar blij dat je het samen kunt doen, want ik mocht het de eerste drie jaar in mijn uppie doen, als alleenstaand ouder, en dan moet je maar zien hoe je het moet rooien… :lol:
Succes!!! :thumbup: :thumbdown: 
Lien, dat proberen we ook idd… Het enige wat ze dan doet is niet eten, en vervolgens huilen omdat ze dan ook dat ijsje niet krijgt :roll:
Op psz krijgen ze eten van psz zelf, crackertje of zo, omdat van het eten wat werd meegegeven, 3/4de in de prullenbak belandde. En het is nu ook vakantie
Ik heb net Sydney even opgebeld om te melden dat we weer gaan negeren Want anders komt ie zo thuis en is t eerste wat ie vraagt 'en heb je nu wel goed gegeten" :lol:
:mrgreen: ja je moet het dan steeds weer eens zijn :mrgreen: .
Psz wordt hem dus niet :think: .
Wat hier ook nog wel eens werkt als ze ziek is geweest en niks wil zijn van die knijpfruit dingen. Die vind ze zo interessant :mrgreen: .
Of ik zeg ‘kom we gaan naar de speeltuin!’
‘oh even snel die appel opeten, helemaal vergeten, nou jij een hap, ik een hap en dan kunnen we weg, heb je je schoenen al aan?’ :mrgreen:
@Hermione: Nee, ik heb met R vanaf dag 1 van bijvoeden problemen gehad… En zelfs de borstvoeding, en daarna de flesvoeding zijn bij haar redelijk dramatisch geweest… Dus echt van meet af aan problemen!
zo herkenbaar!
hier t zelfde verhaal,j kan dr ribben tellen.Hele ochtenden was ik bezig met: Savannah,neem nou een hapje van je brood"Tegen de lunch had ze m nog niet op en ik maar boos zijn.Van alles geprobeerd,nix helpt.Tot ik van t weekend dacht: nu is t klaar.Ik vraag wat ze op brood wil,geef dat,eet ze t niet dan zet ik t weg of eet ik t zelf op.Zo dus de hele dag door.Makkelijk is t niet,maar een kind moet toch gaan eten als t honger krijgt??
Iig geval succes met je schatje en ik blijf maar ff meelezen!
lieve Vicky,
Als ik jouw menu’s zie in keukentopic bij "wat eten we vandaag? "
dan snap ik jouw dochter écht niet…
klinkt altijd heerlijk (en ben overtuigd dat het echt wel heel lekker zal zijn).
Nieuwe tips kan ik je niet geven, wat ik wou zeggen, schreven de andere mama’s ook al.
Dus : :hug: :hug: :hug: :-* :-*
snap jouw machteloosheid goed hoor…
liefs
Gerda
Ze is 3,5 jaar he… Misschien is het wat als je haar laat proberen zelf haar broodje te smeren? Wordt vast en zeker een kliederboel, maar misschien dat ze dan wel zin krijgt om er van te eten? En 's avonds haar eigen bordje vol laten scheppen? Kan ze zelf (soort van) bepalen hoeveel ze van plan is te eten.
Sterkte hoor! Mijn oudste was ook zo’n probleemeter en dat heeft hier ook heel wat stress en verdriet opgeleverd.
Wat ik me ook afvraag he…
Wat ze ook wel eens doet, dan eten we bijvoorbeeld kip met groente en gebakken aardappeltjes.
Dan eet ze wel gebakken aardappeltjes, geen kip (lust ze wel) en geen groente (lust ze vaak ook wel).
Wat doe je dan? Geef je haar dan zoveel aardappeltjes als ze wil?
Of zeg je iets van “eerst wat kip of groente eten, en dan krijg je weer aardappeltjes”, met het risico dat ze dan helemaal stopt met eten (doen wij dus normaal).
Of nog wat anders? :think:
Gerda :oops: Thx :-*
@Debke wrote:
Ze is 3,5 jaar he… Misschien is het wat als je haar laat proberen zelf haar broodje te smeren? Wordt vast en zeker een kliederboel, maar misschien dat ze dan wel zin krijgt om er van te eten? En 's avonds haar eigen bordje vol laten scheppen? Kan ze zelf (soort van) bepalen hoeveel ze van plan is te eten.
Sterkte hoor! Mijn oudste was ook zo’n probleemeter en dat heeft hier ook heel wat stress en verdriet opgeleverd.
Broodjes mag ze meestal wel zelf smeren… dan smeert ze hem. En laat hem vervolgens liggen :roll: :lol:
Wat doe je dan? Geef je haar dan zoveel aardappeltjes als ze wil?
Of zeg je iets van "eerst wat kip of groente eten, en dan krijg je weer aardappeltjes", met het risico dat ze dan helemaal stopt met eten (doen wij dus normaal).
Michaël eet niet bijster goed, maar toch meer dan Kaylee.
Als hij eerst al de aardappeltjes zou opeten en de rest niet, dan verwittig ik hem als de aardappelen bijna op zijn (die op zijn bordje liggen hé).
Als je nu al je aardappeltjes opeet, oké, maar je krijgt er geen bij vooraleer je ook wat groentjes en heel klein beetje vlees gegeten hebt. (ik benadruk dan vooral de groentjes - vitamientjes).
Als hij toch alleen de aard opeet, krijgt hij er echt geen bij. Meestal begint hij dan toch nog wat groenten/vlees te eten. Als dat lukt, dan kan hij nog aard bij krijgen zo hij wil.
:-*
Gerda
Ik zou op daar op dit moment niet moeilijk over doen.
Gewoon vanalles opscheppen en maar zien.
Als ze weer wat beter eet kun wel weer meer regeltjes gaan maken .