Vandaag weer met Mischa bij de ha geweest. Hij heeft alweer oorontsteking (2e keer binnen een maand). Daarvoor heeft hij waarschijnlijk al veel vaker oorontsteking gehad, maar wij zijn er nooit mee bij de ha geweest, omdat ik zoiets had van: hij ziet iedereen met een verkouden kind al aankomen.
Hij is bijna doorlopend verkouden en loopt de hele dag met zijn mond open.
Reden genoeg om met hem naar de KNO arts te gaan.
Wie heeft er ervaring met het knippen van neusamandelen?
Hoe reageren kinderen erop?
En hoe lang is je kind dan in het ziekenhuis, en mag je er bij blijven?
Ik hoor graag jullie (negatieve en positieve) ervaringen.
Hoi,
Kris had ook continu ooronsteking. Hij had vrijwel n chronisch loopoor. In de zomer van 2006 zijn zowel zn neus- als keelamandelen geknipt/gepeld. Daarbij zijn beide oren ook nog es doorgeprikt en schoongemaakt wat daarachter zat.
Van te voren e.e.a. uitgelegd. Narcose zat hij bij mij op schoot. Vond ik best erg, want hij werd helemaal hysterisch met het kapje (was hij ook zo weg natuurlijk…). Ondanks dat we thuis vaak met de knuffel hadden geprobeerd. Toen hij weg was moest ik de operatiekamer uit en moest op de gang wachten. Na de operatie ging hij gelijk weer naar de kinderafdeling en daar wachten tot hij bijkwam. Hij was huiligerig toen en drinken deed natuurlijk zeer. Maarh ij zat lekker op schoot. Toen hij weer ging drinken mocht hij naar huis en t infuus eruit. Hij was ook wel wat misstelijk van de narcose, maar dat trok snel bij. Ik had van te voren van alles georganiseerd want ik had dramadagen verwacht, maar savonds (hij was sochtends vroeg geholpen) was hij weer bijna zichzelf.
Viel al met al heel erg mee. Hij had nog antibiotica n weekie erna en moest binnen drie maande terug voor controle, want de dokter dacht dat de amandelen w.s. niet genoeg zouden zijn en dat het oor operatief gesaneerd moest worden. De verbazing bij de dr. was enorm groot toen bleek dat alles rond de ooronsteking volledig weg was.
Sins dien is Kris bijna niet verkouden en ooronsteking…niet meer gehad.
Oftwel…we zijn megablij! En de operatie viel enorm mee!!
Succes :thumbup:
bij tyg is de neusamandel gepeld en zijn oren zijn doorgeprikt.
hij was als een van de eerste aan de beurt
ik mocht mee met het onder narcose brengen
(via kap over neus/mond)
dat ging goed, want hij dacht ws gewoon dat hij gepuft werd.
ik had nog maar net mijn blauwe steriele overal uit
en daar was ie al weer.
het schijnt echt binnen een paar seconden gebeurd te zijn, vooral die amandel.
de oren waren nog langer werk.
je wordt dan naar een kamer gebracht, waar hij lekker op schoot mag
en als ie weer wat zou drinken, dan mocht ie alweer mee naar huis (als ie zichtbaar niet meer misselijk is)
hij moest een paar daagjes binnen blijven
(3 geloof ik)
en hij heeft er volgens mij niet echt veel last van gehad.
klein beetje nabloeden uit de neus en een beetje prut uit de oren, maar verder niks.
tis overigens nooit verbeterd
dus waarschijnlijk zal ie binnenkort weer moeten komen voor zijn keelamandelen.
succes!
Nou hier een maand geleden en helaas een heel ander verhaal.
Het viel mij vies tegen!
Lieselotte is natuurlijk nog echt een kleine puk, en was toen ze wakker werd werkelijk hysterisch. Ze was woedend. Het bloed kwam uit haar neus en mond, en ze bleef slaan, schoppen, gillen en krijsen. Zo vond ik mijn kind 1 minuut nadat ik haar had achtergelaten, op de vercouver kamer.
De kindjes naast haar vrijwel het zelfde, allemaal helemaal door het lint.
Deze hysterie heeft 1,5 uur geduurd, ik zat helemaal onder het bloed net als Lieselotte, toen voel ze in slaap.
Daarna was ze wel wat zielig, maar was het ergste wel geleden en de volgende dag was er niets meer aan haar te merken, op wat pijn bij het slikken na.
Ik heb me die dag vreselijk gevoeld, heel wat tranen gelaten en weggeslikt en ik hoop echt dat het geholpen heeft…
sterkte met je kleine man!
Sharon is wel al 3 keer geholpen en als het heeft geholpen ja in het begin steeds wel maar bij haar groeien ze steed weer aan
Ik vond de nacose en als ze wakker worden en pijn in haar mondje hebben het ergst de laaste keer is mijn moeder me geweest ik lag toen zelf in het ziekenhuis mocht wel na beneden en mee dat ze onder nacose ging maar vind het verschrikkelijk
Devi was anderhalf…
Hij was als 4e aan de beurt, alles ging heel snel ( ook oren doorgeprikt trouwens )
Binnen 10 minuten was het gebeurd.
Bijkomen was geen pretje, omdat devi ook astmapatientje is, werd hij erg benauwd van het narcosegas, hij moest erg hoesten dus kreeg hij ook ventolin.
Met zijn knuffeltje en speentje was het vrijs snel weer oké !
Op zaal was hij al heel snel weer aan het spelen.
Echt pijn heeft hij niet gehad, ook was hij de dagen daarna snel de oude !
Ik zag devi razendsnel opknappen van een kind dat vaak moe en snotterig was naar een actief vrolijk kind.
Echter de laatste periode komen de snotneuzen weer…
Ik 
dat ze niet teruggegroeid zijn (wat voor schijnt te komen 
)
Heel veel succes :-*
Yuri is een 3-4 tal weken geleden geopereerd. De ingreep is mij ontzettend meegevallen.
Met de narcose ben ik meegeweest. Helaas was hij als laatste aan de beurt dus heb wel even moeten wachten tot een uur of 9 (was er al om half acht). Het kapje ging prima, hij ging gewoon puffen net als thuis (hij heeft puffers).
Na 10 minuten kon ik er weer bij en heeft hij even gehuild maar daarna meteen praatjes…hij wilde een ballon.
Op zaal ook huilen en wilde hij niets drinken…maar de wikky uit mama’s tas ging er wel in haha.
Eenmaal thuis was het alsof er niets was gebeurd. Beetje wondvocht uit zijn neus maar verder heeft hij dezelfde dag nog 2 boterhammen op (was officieel nog niet mocht… :oops: maar hij wilde het perse.
Na de ingreep moest hij 3 dagen binnen blijven en 4 dagen thuis blijven van de creche.
Moet eerlijk zeggen dat ik op sommige punten verbetering merk (dwz meer energie, eetlust en niet meer snurken :mrgreen: ) maar hij is nog steeds verkouden… :?, hoest ook nog steeds :? , en heeft nog steeds meerdere dagen per week verhoging (37.5-38.0) 's avonds…heel apart.
Moet over 2 weken weer naar de kno arts voor controle.
Mijn dochter is in augustus geholpen. Haar neusamandel verwijdert en ze heeft buisjes gekregen.
Iedereen vertelde mij dat het een ingreep van niets was, dus ik ging er heel ontspannen naar toe. Ze lag op een zaal met nog 7 kids, en was helaas de laatste die geholpen werd. Ze kreeg twee plakkers op, een op haar hand en een bij haar elleboog, voor een slaapinfuus. Dat was al een drama, ze wilde de pleisters er maar aftrekken…
Eenmaal aan de beurt, probeerden ze een infuus aan te leggen, maar haar ader klapte dubbel…Daar werd ik zo kwaad om, waarom een meisje van nog geen 2 jaar proberen te prikken?? Geef d;r gewoon een kapje!! :naughty: Door dat verkeerd prikken was ze natuurlijk al van slag en dat werd nog erger toen we de OK binnen liepen en daar geloof ik 6 man stond!!
Ik vond persoonlijk dat kapje vreselijk, je kind langzaam zien wegzakken…brrrr ik heb wat traantjes gelaten!
Toen ze zo’n 10 minuten later klaar was, gilde ze alles bij elkaar en kwam er ook nog bloed uit haar neusje.
Toen weer naar de zaal, waar nog 7 gillende kinderen lagen, dus daardoor kalmeerde ze ook niet echt snel… Wel meteen gedronken en een uurtje later mochten we naar huis.
Toen we thuis waren, was ze alweer rustig en heeft ze twee uur geslapen…
Daarna NIETS meer aan de hand! In tegenstelling tot de verhalen van anderen, mocht mijn dochter gewoon eten en naar buiten. Ze heeft diezelfde dag nog in het speeltuintje gespeeld en haar boterhammen gegeten…
De operatie zelf heeft me een jaar van mijn leven gekost, maar achteraf is ze supersnel opgeknapt en is het echt 100% waard geweest, want we hebben nu een heel ander kind!!!
Succes!!!
Ik vond de operatie een “appeltje en een eitje”… als je de emotie en je bezorgdheid weghaalt.
Want ik ging me in die 10 minuten dat het duurde wel allerlei doemscenarÃo’s inbeelden… NIET DOEN!
Ik ben Wessel een week voor de operatie gaan voorbereiden. We hebben zelf een ventolin-toeter (ook een plastic kapje dus op de neus) en dan deed ik die 3 x per dag op z’n neusje… tellen tot 10 en mama aankijken.
Gewoon thuis… in de keuken op het aanrecht.
Zetpilletjes zijn sowieso geen probleem bij Wessel… dus het pilletje voor de operatie is geen probleem.
Eenmaal op de ok moet je erop letten dat JIJ de regie over je kindje hebt.
Dus JIJ zegt of ie gaat zitten/liggen.
Het maakt hen vaak niet uit, maar liggen is gebruikelijk en als je natuurlijk anders gewend bent of je kindje WIL niet liggen, dan is het handig om vooraf al te zeggen…
ik zeg dus altijd… (ben nu 3 x geweest) “Wessel is een kapje gewend bij mij dus ik wil graag zelf tegen Wessel zeggen wat hij moet doen, en hij blijft zitten en kijkt mij aan”.
hij zit dan met z’n rugje tegen een ok-ass. en ik zit voor hem. Je moet ervoor zorgen dat het echt rustig blijft voor hem en dat JIJ contact met hem houdt… verlies elkaar niet in de hectiek van alle dingen daar.
Dus gewoon met hem praten. Dan zeg ik “kijk eens Wessel… Een toeter… jij weet wel hoe dat moet he? doe 'm maar op je neus”… Dan pakt ie dat ding zelf (zoals thuis…) ik neem 'm over en we gaan tellen…
1e keer is het even schrikken want je kindje wordt eerst slaperig, oogjes gaan dicht… en dan kan hij gaan schokken. deze bewegingen gebeuren buiten zijn bewustzijn, maar kunnen je een rot gevoel geven.
soms proberen ze je weg te doen voordat dat begint… de 2e en 3e keer heb ik gezegd… “ik weet dat ie zo begint te strekken en schudden hoor”… Zo kon ik gewoon bij hem blijven totdat hij op z’n rug ligt… en ik zeker weet dat het oke is.
Ik zeg dan “Doen jullie wel voorzichtig met hem?”(moet ik toch even zeggen) en dan ga ik weg.
In de verkoeverkamer krijg je koffie, doe je je pakkie uit, en nog 5 min. wachten en dan komt je kindje terug.
de 1e keer was Wessel heel erg van slag en overstuur, kwam ook bloed uit z’n neusje inderdaad.
Ik heb 'm gewoon op schoot genomen (rekening houden met luchtige, niet prikkelende, kleding zonder knoopjes en ritsen en die dus vies mag worden) en gewoon zoals je thuis troost.
De eerste keer viel hij op zaal in slaap en heeft hij 2 uur in mijn armen geslapen (snurkte de hele afdeling bij elkaar)… De 2e en 3e keer was hij al snel weer wakker, at een ijsje en een boterjam en dan gingen we naar huis… voor een middagslaapje en het gewone doen en laten weer.
Wel… een heel verhaal he?
De kwaal is vele malen erger dan het middel vind ik in dit geval. Al die weken, maanden etc. met oorontstekingen, naar voelen, diarree, niet willen eten.
Thomas was nog net geen 1 toen hij buisjes kreeg en zijn neusamandelen gepeld werden.
Hij had zo ongeveer de hele tijd looporen. Ook na de operatie helaas.
Hij krijgt een onderhoudskuur voor zijn urinewegen. In overleg met de KNO arts en de kinderuroloog is nu gekozen voor een onderhoudsdosering die ook het orengebied aanpakt…
Ik weet niet of hij er nu nog last van zou hebben… De kuur gaan we pas over een half jaar afbouwen. Maar het pellen en de buisjes hadden tegen de oorontstekingen bij Thomas niet echt geholpen…
Bedankt voor jullie reacties allemaal!
Wat een wisselende ervaringen zeg.
Preggie, bedankt voor je uitgebreide verhaal. Wel heel duidelijk voor mij.
Ik ben gelukkig vrij nuchter in deze dingen. Toen Mischa een paar weken oud was hebben we veel onderzoeken voor zijn nieren gehad, waarbij hij bijv. een infuus in zijn hoofd en een buisje in zijn piemeltje kreeg. 't Is geen fijn gezicht hoor, maar het is voor het goede doel zeg maar.
1 nov. moeten we naar de KNO arts, dus dan zullen we het verder horen.
Hopelijk heeft het bij Mischa effect, en wordt hij er niet al te naar van .
zo denk ik er ook over altijd: tis geen fijn gezicht, maar het is voor het goede doel.
tuurlijk is dat onder narcose brengen een rotmoment
en tuurlijk vond ik dat ook vreselijk
tyg bleef maar in mijnhanden knijpen van verzet, zelfs toen ie ‘weg’ was.
en het moment dat ze terug komen is vreselijk
tuurlijk zijn ze hysterisch met zijn allen.
maar mama;s knuffel doet wonderen.
oren en nier/urinewegproblemen gaan ook samen he?
ik lees dat nu hier bij 2 kindjes… mijn nichtjes hadden dat ook.
Vreemde combinatie vind ik altijd… maar wel waar.
@preggie wrote:
oren en nier/urinewegproblemen gaan ook samen he?
ik lees dat nu hier bij 2 kindjes… mijn nichtjes hadden dat ook.
Vreemde combinatie vind ik altijd… maar wel waar.
O joh, dat wist ik helemaal niet.
Idd een vreemde combinatie, maar wel goed om te weten.
Ik zal het ook eens aankaarten bij de KNO-arts volgende week.
Dank je!
Maaike heeft op dit moment ook haar (keel; neus weet ik niet zeker)amandelen onstoken in combinatie met ooronsteking. Voor de zooooooveeelste keer inderdaad (6e ABkuur dit jaar geloof ik).
Maar de HA zei dat eigenlijk normaal haar amandelen er nu uit zouden moeten maar dat hij ons niet wilde doorsturen omdat ze nog geen een 2 is en dus veel te jong volgens hem :think: .
Nou is het niet dat ik dat graag wil ofzo maar ik vind het wel apart na het lezen van jullie verhalen.
Daarom breek ik even in 
.
Wij hebben nu dus weer AB…
ja heel apart… artsen spreken elkaar graag tegen :?
Nou ja, dat is idd vreemd zeg.
En als ze er nou maaaaaaanden vanaf lag, maar ze is al zowat 2 joh!
Zoveel AB kuren is ook niet fijn.
Ik kan me wel voorstellen dat je graag wilt dat er iets gebeurt.
Hopelijk is ze snel weer beter!
Ik weet niet eens wat ik wil maar ik vind het gewoon frapant dat jullie doktoren er blijkbaar heel anders over dachten.
Hier is het een duopraktijk en de andere HA had de vorige keer gezegd dat als ze weer AB moest we maar eens naar de KNO moesten om het in iedergeval te bespreken of er wat moest gebeuren.
En deze zegt dus gewoon ‘nee daar is ze te jong voor’.
@Mamalien wrote:
Maaike heeft op dit moment ook haar (keel; neus weet ik niet zeker)amandelen onstoken in combinatie met ooronsteking. Voor de zooooooveeelste keer inderdaad (6e ABkuur dit jaar geloof ik).
Maar de HA zei dat eigenlijk normaal haar amandelen er nu uit zouden moeten maar dat hij ons niet wilde doorsturen omdat ze nog geen een 2 is en dus veel te jong volgens hem :think: .
Nou is het niet dat ik dat graag wil ofzo maar ik vind het wel apart na het lezen van jullie verhalen.
Daarom breek ik even in
Wij hebben nu dus weer AB…
Wat mij nog het meest verbaasd aan jouw verhaal is dat Lieselotte nu 2 keer AB heeft gehad (meestal geen AB bij oorontsteking) en nu ze laatst ziek was (geen oorontsteking), moest het vanzelf over gaan, of anders naar de kinderarts in het ziekenhuis omdat ze anders over het aantal maximale AB kuren zou gaan voor haar leeftijd.
Ik kan me niet voorstellen dat jouw dochter van een paar maanden ouder heel veel meer AB mag hebben… :think:
AB is hardstikke schadelijk voor het lichaam, ter illustratie, de schimmel die spruw en vaginale witte vloed veroorzaakt heb ik chronisch, nadat ik in 3 jaar 1 jaar chronisch en 2 jaar maandelijks aan de AB zat in mijn kindertijd.
AB gebruik moet dus zo min mogelijk.
Ik zou dus in jouw geval, sowieso naar een kinderarts gaan om het veelvuldig AB gebruik aan de kaak te stellen en daar een oplossing voor te zoeken, want ook het gebit, en de botten van je kindje worden waarschijnlijk al behoorlijk aangetast, door al die kuurtjes.
Succes ermee in ieder geval, en laten we hopen dat je kindje voorlopig een poosje gezond en zonder AB door het leven kan :-*
De andere HA van deze praktijk zei mij de vorige keer dat 2/3 keer per jaar AB prima was maar dat het eigenlijk niet vaker moest.
Van de 6 keer AB zijn er denk ik 5 dit jaar geweest.
Ze is nog nooit ‘gewoon’ ziek geweest.
Als ze ziek wordt krijgt ze keel- en oorontsteking en dan eet en drinkt (en dus plast) ze niet meer na een paar dagen.
Dit was de eerste keer dat dus ook het amandelen verhaal er nog bij kwam. Maar volgens mijn HA ‘was dat heeel wat anders’… :think: … :eh: .
Ze zijn dus niet PRO-AB ofzo…maar als ze nu weer ziek wordt wil ik naar de KNO voor een second-opinion inderdaad.