ik heb het bij nikki niet gedaan en laten het nu ook niet doen het is idd een kansberekening en dit kindje is welkom ookal zou het gehandicapt zijn ik wil niet voor god spelen en zal dus NOOIT mijn kindje weg laten halen als het niet goed is.
wij zouden de natuur zijn werk laten doen dus als het in me buik zou overlijden oke zo niet dan mag het geboren worden ookal zou het meteen na de bevalling overlijden.
mensen maken fouten ook artsen wie zegt dat mijn kindje ook echt zou overlijden na de geboorte?
maar goed dat is mijn mening
@bianca&? wrote:
wij zouden de natuur zijn werk laten doen dus als het in me buik zou overlijden oke zo niet dan mag het geboren worden ookal zou het meteen na de bevalling overlijden.
als ik zoiets lees, heb ik het altijd moeilijk... vind een kindje met down toch iets anders dan een niet levensvatbaar kindje... maar dat is eigenlijk offtopic...
wij hebben het wel gedaan en doe het opnieuw... zeker nadat wat wij meegemaakt hebben...
@Mandala wrote:
@Bren1970 wrote:Ik vind een kindje een geschenk. Gehandicapt of niet…
Zo is het…maar voor mama’s en papa’s die eerder een kindje of een kindje in wording zijn verloren kan ik me heel goed voorstellen dat ze de tests wel laten doen (nekplooi, vlokken of vruchtwaterpunctie)
Ik zal het verhaal van Merel33 en Thomas :**: nooit vergeten. Wat heb ik altijd een respect voor haar gehad. Heb destijds zo met haar meegeleefd… Zo’n kracht, die vrouw!
Dit is 1 van de redenen waarom ik er zo over denk!
Nee niet gedaan. Ken teveel verhalen dat de kansberekening groot was (dus kindje met Down), ouders zich helemaal daarop ingesteld - voorbereid en blijkt het een gezond kindje te zijn.
Zo ook een stel de de keuze kreeg: kindje geboren laten worden met een zwangerschapsduur van rond de 20 weken of door gaan met de zwangerschap en dat het kindje dan na de bevalling zou overlijden.
Ze hebben gekozen voor het tweede, kindje is kerngezond op deze wereld gekomen!
Ook tests kunnen het fout hebben, niks is zeker…,
Wij hebben besloten om de nekplooimeting niet te doen.
Ten eerste vond ik dat ik er zeker van moest zijn wat ik wilde doen als zou blijken dat het kindje down heeft, anders schiet je er nog niks mee op.
Ten tweede is het een kansberekening. Zit je net boven dat percentage zodat je geen vruchtwaterpunctie/vlokkentest kan doen dat zit je je hele zwangerschap met de wetenschap dat de kans op een kindje met down bij jou erg hoog is maar dat je geen zekerheid hebt.
Daarnaast is zelfs een vlokkentest of punctie niet waterdicht… ik ken verhalen van mensen die een gezond kindje hebben laten weghalen…
Ik heb ervoor gekozen dat het mij de stress niet waard is.
Iemand schreef eens als ik een kindje met down krijg betekent dat dat ik sterk genoeg ben om dat aan te kunnen. Dat vond ik wel een hele mooie gedachte!
mijn zoon heeft een matig verstandelijke handicap dat was niet te zien op nekplooimeting. hij heeft dat hij 3jr was een chromosoontest, dnatest en een stofwisselingsziekte test gehad en uit al die testen is niks gekomen. dus vanaf mijn kant zeg ik ondaks alle testen heb ik toch een kindje die verstandelijk gehandicapt is en als ik het van te voren wist had ik het even goed gehouden. maar die testen hoefen dus geen uitsluitsel te geven.
zelfs al zou ik weer zwanger worden zou ik geen enkele test laten doen want al komt er niks uit weet ik uit ervaring dat het niks zegt.
en wat anderen ook al zeggen het is een kans berekkening die niet 100% is.
geniet van je zwangerschap :inlove:
er zijn verschillende testen…nekplooimeting is idd een kansberekening, dus daar kun je niet zo heel veel mee.
Ik heb een vruchtwaterpunctie laten doen (vanwege mijn leeftijd en schisis bij mijn vriend) en wat daar uitkomt is wel zeker omdat ze chromosomentesten doen…ook het geslacht is dan zeker.
Mocht ik nu onverhoopt zwanger zijn, dan zal ik zeker die test weer laten doen…vooral om voorbereid te zijn op.
heeft iemand informatie over vlokketest en vruchtwaterpunctie die het zelf heeft meegemaakt?
bij de zwangerschap van n was die optie er nog neit, of iig niet voor mij (wslk wel voor oudere vrouwen?). Nu kreeg ik de optie wel, maar ik kan er helemaal niks mee eigenlijk. Je krijgt geen heldere uitslag maar een kans. en dan? Dan weet ik dat ik een verhoogde kans heb op een kindje met down…ik zou niks met die info kunnen. Omdat het geen vaststaand feit is (en je om het wel een vaststaand feit te laten zijn, een risico moet nemen). En ik geloof niet dat ik zou overgaan op een abortus als ik een Down-kindje blijk te dragen. Dus ik zie er alleen maar extra zenuwen in, waar ik niet echt op zit te wachten.
ik ben 31 en 15weken zwanger van een tweeling. heb de combinatie test gedaan omdat ik het toch wel wou weten. nu heeft een van de kindjes kans op meer dan de ander downsyndroom 1 op200. toen ze dat zeiden drong het nog niet door tot ik thuis was toen storte mn wereld in. je zegt wel dat het kindje(s) wekom zijn maar als je zo’n nieuws krijgt weet je het ff nie meer. ik krijg nu een vervolgonderzoek ik ben heel zenuwachtig… ik zou graag van vrouwen willen horen die dit hebben meegemaakt en hoe ze ermee zijn omgegaan…
@lotus79 wrote:
ik ben 31 en 15weken zwanger van een tweeling. heb de combinatie test gedaan omdat ik het toch wel wou weten. nu heeft een van de kindjes kans op meer dan de ander downsyndroom 1 op200. toen ze dat zeiden drong het nog niet door tot ik thuis was toen storte mn wereld in. je zegt wel dat het kindje(s) wekom zijn maar als je zo’n nieuws krijgt weet je het ff nie meer. ik krijg nu een vervolgonderzoek ik ben heel zenuwachtig… ik zou graag van vrouwen willen horen die dit hebben meegemaakt en hoe ze ermee zijn omgegaan…
ow lotus, dat is heftig he. en dat is dus ook een beetje het rotte met die test; je weet nu nog niks, alleen dat er een verhoogde káns bestaat. Kan me voorstellen dat je nu goed in de rats zit, en hoop voor jou dat de overige onderzoeken je onzekerheid weg kunnen nemen :hug:
dankje! dit is mijn eerste zwangerschap dus alles is nieuw voor mij… maaja je bent natuurlijk nooit voorbereid op slecht nieuws zelfs als je het in je acherhhoofd heb. het is heel moeilijk want ik heb nu pas echt het besef dat ik zwanger ben (klinkt heel raar). heb wel echo’s gezien omdat ik een 2ling heb gebeurd dat ong om de 2wk en natuurlijk de hartslagen gehoord maar het wou nog niet doordringen. maar nu alles lijkt nu een waas en ik weet dat het niet goed is maar ik heb me afgezonderd. ik weet niet goed hoe ik met dit soort dingen moet omgaan. en al lijkt het nu niet zo ik ben absoluut geen prater daarom ben ik blij dat ik mijn verhaal hier kwijt kan…
@ Lotus79 ik heb ergens gelezen dat in het geval van een tweeling de combinatietest onbetrouwbaarder is. Dus de kans dat het met beide kindjes goed is, is nog steeds heel groot. Probeer te genieten van je zwangerschap.
Wij laten de combinatietest niet doen.
Wij hebben de combinatietest wel laten doen. Ik was op dat moment 29, geen aparte dingen in de familie ofzo (wel zus die van tweeling in verwachting was en open ruggetje en waterhoofdje bleek te hebben bij 20 wkn echo. Daarna hebben ze in korte tijd veel moeten beslissen vanwege de gezondheid van de andere). En we hebben van te voren bedacht dat de kans er zou kunnen zijn dat we het dan weg zouden laten halen mocht de uitslag zeer slecht zijn en de daarop vervolgende onderzoeken erop wijzen dat het bereslecht zou zijn, maar daarbij ook bedacht dat we het misschien wel zouden laten komen. Waarom dan toch het onderzoek als je nog niet 100% zeker weet wat je doet? Omdat we dan, als er idd dingen niet bleken te kloppen, dat we dan op zijn minst iets meer op voorbereid zouden kunnen zijn dat het niet helemaal 100% zou zijn.
@Cin. wrote:
Nee niet gedaan. Ken teveel verhalen dat de kansberekening groot was (dus kindje met Down), ouders zich helemaal daarop ingesteld - voorbereid en blijkt het een gezond kindje te zijn.
Dat zal eraan liggen hoe je ermee omgaat denk ik, wij zijn van nature niet van die stressers en voorzie dan ook geen probleem als wij ons mentaal zouden voorbereiden op de komst van een kindje met een chromosoomafwijking, dus veel extra zorg etc. van te voren regelen, bedenken hoe je alles in kannen en kruiken wil gaan gieten, minder werken dan je eerst misschien van plan was omdat je zelf alle zorg op je gaat nemen, etc. en als er dan een gezond kindje uit blijkt te komen, dan is veel denkwerk en planning voor niets geweest, maar er bestaat niets mooiers dan dat je dan alles voor niets hebt gedaan toch??? Helaas is het inderdaad ook andersom, het is nu eenmaal een kansberekening en iedereen heeft zijn eigen voors- en tegens om het wel of juist niet te doen, heel persoonlijk.
Lotus, het was wel heel wat anders, maar mijn zus heeft dus een tweeling gekregen waarvan de ene vanalles mankeerde. Het is niet hetzelfde als bij jou, maar als je toch over moeilijke beslissingen wilt kletsen, kan ik haar vragen of je haar mag mailen? Laat het me maar weten via pb als je dat graag wilt. Voor haar is het nu zo’n 5 jaar geleden dat ze daarvoor veel onderzoeken heeft gedaan. Probeer ondanks je kansberekening toch te genieten van je laatste weken en wie weet valt het mee :hug:
Hai Lotus, dat is de reden dat ik bij ooit nog een kindje de test niet meer doe. Ik had kans op 1 op 140 terwijl ik 28 jaar was en beide families ook niet belast zijn met handicaps.
Ik heb mij de eerste 20 weken erg druk gemaakt maar toen ik de 20 weken echo heb gehad en er geen vocht zat in de nek en het hart en de buikomvang goed was waren mijn zorgen weg. We toen ze geboren werd was het eerste waar ik naar vroeg of ze gezond was.
gr Leonie
Ik heb bij de oudste 3 nooit getwijfeld over de test… die wilde ik niet want mijn intuitie zei me gewoon dat het goed zat.
Ik ben echt een mega intuitief mens en dat is maar goed ook, anders was Mies er niet gekomen. Ik leek namelijk bij de eerste echo een missed abortian te hebben, dacht 9 weken te zijn, op de echo maar net aan 4.
Kreeg doorverwijzing voor curretage binnen 5 dagen na de echo.
Kans dat er dan al wat te zien zou zijn was klein en dan hadden we hem dus weg laten halen. Mijn intuitie zei me dat ik moest wachten en ik heb niet gebeld… 6 weken later om een nieuwe echo verzocht en toen was ik bijna 10 weken zwanger… Ik heb gehuild omdat ik beseft hoe dicht we bij curretage zaten. Ik had gewoon een cyclus overgeslagen.
Maar bij dit 4e kindje ben ik enorm overvallen door de zwangerschap. Ben echt enorm geschrokken en van intuitie was geen sprake.
Ik wist echt niet wat ik moest denken en kon dus ook niet goed naar mijn gevoel luisteren.
Maar ik wist wel dat juist omdat we het eigelijk bij 3 kinderen hadden willen laten, ik het niet zou trekken als we dan een 4e, ongepland kindje zouden krijgen en slecht voorbereid zouden zijn op wat mogelijk ging komen.
Ik heb dus wel de combi test laten doen en mijn kans ging enorm naar beneden. Alsnog in mijn achterhoofd gehouden dat het een kans berekening was maar dat de 20 weken nog meer uitsluitsel zou kunnen geven.
Bij de 20 weken echo bleek alles goed wat hart en aanleg betreft zover ze konden bekijken. Maar daarmee was de kans op down nog weer minder want down kindjes hebben bijna altijd ook een aantal fysieke afwijkingen aan het hart of andere organen.
Bij de 3d echo hebben we ook goed naar het gezichtje gekeken en zijn we nog meer gerustgesteld.
Inmiddels heb ik er meer vertrouwen in, maar het gevoel overvallen te zijn door dit kindje blijft wel en dus laat mijn intuitie me compleet in de steek.
Ach ja… net wat is gezegd… als het zo moet zijn, dan is het maar zo en dan zal zij haar plekje in ons gezin ook wel vinden.
je moet de combi test alleen doen als je OF al zeker weet dat je met een negatieve uitslag de zwangerschap gaat beeindigen of als je zegt… het is hoe dan ook welkom, maar ik wil graag goed voorbereid zijn.
Als je het niet wilt weg halen en je ook niet druk wilt maken, dan moet je het niet doen.
@lotus79 wrote:
dankje! dit is mijn eerste zwangerschap dus alles is nieuw voor mij… maaja je bent natuurlijk nooit voorbereid op slecht nieuws zelfs als je het in je acherhhoofd heb. het is heel moeilijk want ik heb nu pas echt het besef dat ik zwanger ben (klinkt heel raar). heb wel echo’s gezien omdat ik een 2ling heb gebeurd dat ong om de 2wk en natuurlijk de hartslagen gehoord maar het wou nog niet doordringen. maar nu alles lijkt nu een waas en ik weet dat het niet goed is maar ik heb me afgezonderd. ik weet niet goed hoe ik met dit soort dingen moet omgaan. en al lijkt het nu niet zo ik ben absoluut geen prater daarom ben ik blij dat ik mijn verhaal hier kwijt kan…
heftig… een hart onder de riem:
ik ken iemand wie zelf een broertje heeft met down syndroom. Zij heeft zich laten testen
en bleek uiteindelijk een kans van 1 op 5 te hebben op een down kindje. Ze hebben
de zwangerschap doorgezet en er werd een kerngezond kindje geboren.
Dit is ook gelijk de reden waarom ik mijzelf niet heb laten testen, er komt een kans uit … en dan?
Omdat ik bij de gyn loop, kreeg ik wel een echo met 13 weken (scheen standaard
te zijn, net als ik met 30 weken nog een echo krijg) en daarop was de nekplooi goed.
Wij laten ons kindje ook niet testen.
Ons kindje is welkom op de wereld hoe hij/zij ook is.
Ik werk al vele jaren in de gehandicaptenzorg en heb er veel meegemaakt maar het gaat om ons kindje en niet om de vele anderen kinderen die er zijn.
Doe wat jou gevoel zegt om te doen. Kan je later nooit spijt krijgen.
Beide kinderen kon ik vanwege mijn leeftijd laten testen. Ik heb toen gekozen voor de combinatietest (nekplooi + bloed) omdat door een vruchtwaterpunctie en een vlokkentest de kans op een miskraam wat groter wordt. Als uit die test zou zijn gekomen dat ik een vergrote kans op een kind met het syndroom van down of een ander chromosomale afwijking zou hebben, zou ik die testen wel hebben laten doen omdat ik anders de rest van de zwangerschap alleen maar daarover zou piekeren en omdat ik me dan erop kan voorbereiden en indien nodig in een universitair ziekenhuis zou gaan bevallen. Gelukkig had ik bij beide een hele kleine kans, bij de jongste geloof ik iets van 1:1800 en bij de oudste ook zo iets en dat terwijl ik 36 en bij mijn 2e 38 was.
ik had de volgende dag een intakegesprek op de afdeling prenatale diagnostiek. was toen een beetje gekalmeerd i.pv. ik alleen maar het negatieve hoorde. de dokter was heel aardig en probeerde me gerust te stellen door maar blijven te herhalen dat het niet zo hoefte te zijn ondanks de verhoogde kans. omdat ik nog zat te twijfelen of ik de vruchtwaterpunctie zou doen of niet stelde de dokter voor om een afspraak te maken voor een uitgebreide echo en eventueel vruchtwaterpunctie wanneer ik 16wk ben. aan de hand van de echo is het besluit aan mij of ik de vruchtwaterpunctie wil doen of niet. heb de afspraak over 10dg. worden de 10 langste dagen ooit!!! probeer het een beetje van me af te zetten maar het is moeilijk…