Hallo dames
We zijn nu bezig voor een kindje, en we hebben over gehad van doen we een nekplooi meting of niet, maar stel dat het wel kans heeft dat het gehandicapt is enzo houden we het dan of niet
Zelf hebben we zoiets van ja als het kindje gehandicapt is doen we er dan goed aan om het op de wereld te zetten, we vinden eigenlijk van niet, ook al weet je van te voren niet hoe erg het zal zijn willen we het toch niet. (ervaring met gehandicapten zorg en hulp enzo zijn van mijn kant slecht dus vandaar ook een beetje)
Nou wil ik wel graag weten hoe jullie er tegen aan kijken ?
x
@MegaMindy wrote:
Nou wil ik wel graag weten hoe jullie er tegen aan kijken ?
x
Hoe we waar tegen aan kijken?
Nekplooimeting geeft een kansberekening…dus x% kans dat het goed is, x% kans dat het niet goed is…lastig om op basis daarvan beslissingen te nemen…
Wij hebben het niet gedaan en waarom niet. Omdat wij beide nog jong zijn (ik ben 24) en in mijn familie komen ook geen handicappen voor.
En er altijd een kans bestaat op een miskraam en volgens mij ga je je er alleen maar druk om maken dan…
Hier ook geen nekplooimeting gedaan.
Zoals al gezegd is geeft het een kansberekening en geen volledige zekerheid, daarop wil ik zo’n zware beslissing niet nemen 
Hier hebben we de nekplooimeting wel gedaan. Mijn man en ik zijn wel beide nog jong (hij 26 en ik 22) en er komen in de familie geen handicapen voor. We hebben het er wel over gehad, wat als. Maar we zouden zowiezo geen abortus laten plegen. Het was meer dat mocht het zo zijn dan konden we er rekening mee houden.
De kans die was overig 1 op de 5000.
Wij hebben de meting wel gedaan (de combinatietest). Als er verhoogde kans uit komt kan je altijd nog kiezen voor een aanvullende test (vlokkentest, vruchtwaterpunctie).
En bij een laag risico wordt er verder geen actie ondernomen.
Daarnaast vonden we het erg leuk om een extra keer naar het beebje te kunnen kijken. :inlove:
Wij doen het nu wel. De vorige keer hebben we ervoor gekozen om het niet te doen omdat we niet tot de risicogroep behoren. Toen de 20-wekenecho niet goed bleek en er gedacht werd aan een chromosoomafwijking en ik een vruchtwaterpunctie moest, heb ik me voorgenomen het voortaan wel te doen.
Oké, het is een risico-inschatting, maar we hebben zo ontzettend in de rats gezeten in de dagen dat we op de uitslag moesten wachten… Uiteindelijk waren de chromosomen goed en als ik voor de combinatietest had gekozen en had geweten dat de kans heel klein was, had ik dat toch liever geweten. Dus vandaar.
Mocht er nu een verhoogde kans uitkomen, dan kiezen we voor een vlokkentest. Dan is je zwangerschap toch minder ver gevorderd (vorige keer kregen we de uitslag in de 23ste week).
Ik heb het geen enkele keer laten doen, want bij een kennis van mij (via een ander forum) was de uitslag van de nekplooimeting ook keurig 1 op de 10.000 en toch kreeg ze een kindje met het down syndroom., als je dan toch zekerheid wilt dan zou ik eerder kiezen voor een vlokkentest of vruchtwater punctie.
Wij hebben er voor gekozen het niet te doen, omdat het slechts de kans dat het zo is aangeeft en ook niet de ernst van een eventuele afwijking, uiteindelijk weet je dus nog vrij weinig. Om het kindje een keer extra te zien kun je ook een pretecho laten maken (dat hebben we wel gedaan ;)).
hoi hoi
Ook hier niet gedaan omdat het een kansberekening is.
En dan hoor je ook nog eens in heel veel gevallen dat mensen met zeer weinig tot 0 kans toch een downkindje kregen…of andersom dat mensen veel kans hadden op een kindje met down zich heel erg druk hebben gemaakt over de vervolgonderzoeken en dat er niets aan de hand was… behalve heel veel weken stress ipv genieten. Dus eigenlijk zegt het niets… voor ons dan. Kan mij voorstellen als het in de familie zit, of er zijn andere erfelijke dingen dat je het wel laat doen…
Maarre…vooralsnog… ik zou eerst maar eens genieten van een geslaagde poging 
en mij nog niet te druk maak om deze vragen… maar ook dat is persoonlijk! Succes!
is idd vroeg om daar over na te denken enzo
maar ik ben nog al een zenuwpeesje dus vandaar
ik hoorde om mij heen in iedergeval daar ook verhalen over dus daarom vroeg ik het me af, kennissen van ons hebben het wel laten doen nekplooi en dat was goed, ze hadden daarvoor een MK en ze zijn al tegen de 30 aan, en die vertelde ook dat als het niet goed dat ze dan weg zouden laten halen
ik zelf heb verstandelijk beperkte broer,
en weet nog niet hoe en wat of en ik het zou doen,
maar ik dus wel weten hoe andere mensen er tegen aan kijken en wat ze zouden doen als het niet goed is.
Hoi hoi
Ja het blijft altijd moeilijk en zooooo persoonlijk!
Gewoon doen wat je gevoel je ingeeft op het moment dat het zover is…
En van te voren over de grote lijnen nadenken met zijn tweetjes.
Zet hem op!
Succes!
Wij kiezen niet voor de nekplooimeting maar voor de vlokkentest. De vlokkentest 100% duidelijkehieid en de nekplooimeting niet. Ik wilde zekerheid of er dit keer niks mis was met de chromosomen.
Mijn gyn wou wel bij mij nekplooi laten doen want hij had zoiets het zit wel goed maar hij zag aan mijn gezicht dat ik gewoon zekerheid wilde
Ik heb ook een nekplooimeting laten doen.
Was geen risocofactor(20 jaar) in beide families geen afwijkingen, maar toch een verdikte nekplooi.
Aan de hand daarvan een vlokkentest laten doen en helaas geen goede uitslag gekregen.
Ik heb geen van de tests laten doen.
Was wel al bijna 36 toen ik zwanger was.
Ik vind een kindje een geschenk. Gehandicapt of niet…
@Bren1970 wrote:
Ik vind een kindje een geschenk. Gehandicapt of niet…
Zo is het…maar voor mama’s en papa’s die eerder een kindje of een kindje in wording zijn verloren kan ik me heel goed voorstellen dat ze de tests wel laten doen (nekplooi, vlokken of vruchtwaterpunctie)
Ik heb mijn laatste zwangerschap een vruchtwaterpunctie laten doen gezien mijn leeftijd (40 toen) en het risico op een open verhemelte…niet met de insteek de zwangerschap af te breken indien er iets aan de hand zou zijn,wel met de insteek voorbereid te zijn…en het kindje dan de beste zorg en aandacht te geven die er op dat moment beschikbaar zou zijn.
Gelukkig was en is alles goed, helaas is dat niet alle ouders en kindjes gegeven… :kaars:
De beslissing om een zwangerschap wel of niet af te breken naar aanleiding van prenatale onderzoeken en diagnoses is een hele persoonlijke, daar kan niemand je een advies in geven…elke situatie is anders, maar vooral is ieders gevoel daarbij anders…
Zou ik no-way doen,
En dan wat? Dat is er een KANS dat je kindje MISSCHIEN gehandicapt is?
Wat als je je kindje vermoord, en het een gezond kindje bleek?
Dan vergeef je het jezelf nooit meer…
Nee, bah 
Een mens moet niet op die manier over leven en dood kunnen beslissen vind ik…
Waar is dan de grens?
Bij welke ‘handicap’ ligt de grens?
In China word er al op geslacht geaboteerd…
nonono :naughty:
zo, dat was dan mijn ongezouten mening 
Ik ben het eens met Vuurvosje. Wat heb je er aan als de kans te horen krijgt en wat ga je er dan mee doen? Weg laten halen of toch niet? Dat moet je van te voren bedenken: wat te doen met de uitslag. Maar het blijft een kans - het babietje kan ook gewoon normaal zijn.
Ik ben nu 34 en ik heb het bij mijn tweede babietje niet gedaan. Bij de eerste was ik 32 en toen heb ik het ook niet laten doen.
Maar ik kan me wel voorstellen dat als je een licht gehandicapte broer hebt dat je er dan wel anders over denkt. En je dan graag wat zekerheid wil hebben. Het ligt er natuurlijk ook heel erg aan hoe je de handicap van je broer ervaart en hoe hij er mee omgaat. Misschien een idee om te achterhalen hoe het zit met erfelijkheid qua handicap? Dat zou ik namelijk niet weten.
kweet niet in hoeverre het erfelijk is van mijn broer
ik denk dat het gewoon aan zijn geestelijke toestand ligt enzo natuurlijk en niet erfelijk, hoop ik
maar miss even aan mijn moeder vragen en bij de dokter informeren
thnx voor jullie reacties
Bij de bazin van mijn zus was bij de berekening een verhoogde kans op een kindje met down.
Zij hebben het kindje laten komen en het bleek kerngezond.