Onze dochter is een heel lief meisje. Nooit gemeen, nooit wild. Ze is gewoon een hele lieve peuter met af en toe wat nukken. Maar dat hoort erbij!
Ze heeft al tijden (al vanaf haar 2de jaar) regelmatig aanvallen in de avond, na ongeveer 2 uur slapen. Ze huilt, krijst, schopt, slaapt, is niet voor rede vatbaar, reageert niet of zeer slecht op ons. We zitten regelmatig met onze handen in het haar.
De huisarts weet er geen raad mee en de CB-arts noemde het nachtangst. De informatie op internet is summier. Dus misschien zijn er hier mensen die er meer van weten?
Wat hebben jullie gedaan om het te verminderen? Of is het gewoon niet te voorkomen?
Ik hoop dat iemand ervaring er mee heeft en het heeft kunnen oplossen.
S.enne huilt ook heel vaak na een paar uurtjes slapen.
Hij is dan ook erg overstuur en roept dan soms ook nog ‘auwie, auwie’…
Als ik dan bij hem kom weet hij 9 op de 10 keer niet waarom hij huilt, dan ga ik weer weg, ben ik nog maar net beneden, begint hij opnieuw…
Ik word dan eigenlijk een beetje boos op hem en zeg dan dat hij moet ophouden en gewoon lekker moet gaan slapen… :oops:
Ben niet echt iemand van de geduldigste… :oops:
Hij roept ook erg luid en zo maakt hij de andere 2 ook vaak wakker als ik niet snel genoeg bij hem ben…
Ik weet niet waarom hij dat doet, hij heeft doorgeslapen van zijn 13 maanden tot rond zijn 18 maanden, dat is alles… :shifty:
Ik kan je dus niet echt helpen, heb zelf wel al overwogen om iets op basis van kruiden te geven voor een rustigere en ontspannendere nachtrust (calmomel ofzo).
Britt is dus echt niet aan te raken. Aaien om haar te troosten eindigen in klappen mijn kant op. Zelfs al het op bed zitten en er alleen maar daar te zijn is soms te veel voor haar.
Weglopen is ook geen optie omdat ze dan keihard gaat krijsen (mama/papa). Maar vaak is dat pas na ongeveer 3/4 uur onbereikbaar zijn. Daarna is ze nog steeds heel erg overstuur, maar dan antwoord ze tenminste. en na een verhaaltje lezen of even kletsen gaat ze weer gewoon slapen.
Het is echt heel heftig, eigenlijk niet te omschrijven.
mischa heeft het ook wel eens. Soms is afleiden het enigste wat helpt. Vanavond had hij het ook, even opgepakt naar onze slaapkamer gegaan en naar buiten gegeken (na 15 minuten ofzo, toen was ie oppakbaar zeg maar)
echte tips heb ik niet voor je, ik denk dat het met nachtmerries te maken heeft… verwerken van de dag enz.
Het klinkt idd als nachtangst. Lijkt me een soort slaapwandelen.
Mijn man slaapwandelt namelijk en heeft ook van dat soort dingen. Lopen, rennen, roepen, schreeuwen en slaan.
Negen van de tien keer krijg ik hem niet het bed ingepraat en krijg ik hem niet wakker. Ookal zegt hij tegen mij dat hij wel wakker is :roll: .
De meeste kinderen groeien er overheen. Mijn man krijgt binnenkort bij GGZ begeleiding waar hij leert zijn slaapwandeldromen om te buigen naar iets positiefs, hopen dat dat werkt want ik kan zelf ook wel wat slaap gebruiken :mrgreen: .
Volgens mij gingen zijn ouders vroeger naast zijn bed zitten en zachtjes tegen hem praten of liedjes zingen, dan werd hij meestal wel wat rustiger.
sterkte :hug:
Hoi,
We hebben een boekje lezen geprobeerd: die slaat ze uit je handen.
Optillen eindigt in nog meer verzet.
Lastig he als ze zo onbereikbaar zijn.
Ik hoop dat het snel over gaat.
Het is gelukkig maar in fases, maar die zijn behoorlijk heftig. Ook voor haar.
Heel herkenbaar!
Anique heeft het gehad tussen haar 2 en 3 jaar. Helemaal overstuur wakker worden en niet te bereiken.
Vasthouden enz maakte het alleen maar erger.
Wat hier “hielp” was over haar rug aaien en ssssss zeggen (beetje lastig uit te leggen)
Ondertussen was ze dan helemaal overstuur en “wild” maar zo werd ze het snelst weer rustig.
We namen haar wel op ons bed zodat ze de ruimte had en zichzelf niet pijn kon doen.
Maar het gaat gelukkig weer over, ze heeft er nu al bijna een jaar geen last meer van gehad :thumbup:
zachtjes zingen dan?? werd ook al door iemand anders gezegd… maar dat lijkt me wel rustgevend. Vooral omdat ze geen aanraking dult. ik ken eht totaal niet, maar zo ik het lees lijkt het mij erg heftig om het te zien… vooral omdat ze ‘niet’ getroost willen worden :hug:
hier ook een slaapwandelende hub, gelukkig blijft dat bij rond lopen… vaak doe ik dan het grote licht aan en duw em weer in bed… en de volgende dag weet hij er niks van. Overigens als hij nachtdienst heeft gehad en ik beneden zit, ikomt hij ook vaak even naar beneden en dan weet hij er niks van als hij weer wakker is.
Heb eens ergens gelezen dat op zo’n moment je kind in feite nog slaapt. En jou aanziet voor het enge waar ze over droomt. Dus als jullie naar haar toe gaan, of oppakken, ziet zij dat enge monster waar ze net over droomde die naar haar toekomt en haar oppakt. Dan zou ik ook flink meppen 
.
Daar stond dan omschreven om in ieder geval zo mogelijk licht in het kamertje aan te doen en rustig te praten tegen het kind dat mama er is. Na een paar minuten (of eerder) zou het licht zijn werk gedaan moeten hebben en ze ‘bij positieven’ komen. Dan is ze wel benaderbaar en troostbaar.
We hebben het hier maar een paar keer gehad en van dat felle licht wanneer ze dan zo beduusd dat het huilen al stopte. Voelt raar hoor, het licht vol aan te doen. Maar dan even aandacht in vorm van boekje lezen / liedje zingen (slaapritueeltje) en weer lekker slapen.
Is ze ook echt wakker of slaapt ze nog terwijl ze dit doet?
Mijn zoontje had het namelijk ook ineens. Die is heel erg bank en ogen open en schreeuwen als een gek maar slaapt dus eigenlijk gewoon nog.
Zoek eens nachtangst op in Wikipedia. Daar staat het verschil goed omschreven.
Hier heeft de oudste het ook sterk gehad (na een hevige periode) en wij kregen van de psychologen hetzelfde advies als hier staat omschreven.
Hier heeft de kleine man EMDR gehad, maar ik weet niet vanaf welke leeftijd dat zinvol is. Hier was het na 3 sessies over! Onze zoon was 4,5 toen.
Ik herken het heel goed. R. deed het ook. Maar achteraf heb ik het idee dat het door de stress en spanningen die in huis waren kwam. Sinds dat mijn ex en ik apart wonen zijn R. zijn ‘driftbuien’ over. Hij slaapt weer nachten door, overdag nietm eer met zijn hoofd overal tegen aan slaan enz. enz…(ohja ik sliep uiteindelijk halve nachten met R. op de bank :? Bij mij en ex samen in bed deed die niet gilde die nog harder)
Nu moet ik zeggen dat het de afgelopen tijd weer wat meer is. Maar ik denk dat dat weer komt doordat we ‘weer’ zijn verhuisd. Maar nu naar ons eigen huis. Weer wennen aan een nieuwe situatie, we zijn veel weg (waar ik nu ook weer een verandering in maak omdat ik zie dat het de spuigaten weer uitloopt) En sinds ik weer meer thuis ben met hem (geen visites doe) begint die weer op te knappen.
Zou niet weten hoe het bij jullie is. Maar hier komt het voornamelijk door stress/spanningen en veel veranderingen achter elkaar. R. hier heeft echt rust en regelmaat nodig.
Bedankt voor jullie antwoorden.
Rust en regelmaat zijn toverwoorden.
Maar wat als je bij vrienden wilt gaan eten?
Dat kan niet meer omdat ze ook in zo een aantal terecht komt als we haar 's avonds wakker willen maken. Dat lukt niet en ze wordt dan echt agressief. Heel zielig.
En wat als je op vakantie wil met vrienden?
Ze maakt iedereen in het huis wakker. En wij kunnen daar wel mee omgaan, maar uit ervaring is gebleken dat anderen zich er niet in kunnen verplaatsen.
Het is erg lastig… Ik hoop dat het snel over is.
Wij hebben een jongetje die niet elke nacht zo wakker wordt, maar wel zn periodes heeft dat ie dat zo wel vaker meemaakt.
Toen ik bijv mn been net gebroken had ne het voor hem een angstige en onzekere tijd was, heeft ie dit heel veel gehad, maar we herkennen dit wel al van dat ie heel klein was.
Hij lijkt dan ook niet helemaal wakker te kunnen worden en gilt en slaat om zich heen. Heel sneu vind ik het altijd.
Tegenwoordig praat ik niet of nauwelijks tegen hem, maar leg hem weer neer en aai hem eventueel. Dan is ie het snelst weer rustig.
Mijn vader snapt dit helemaal niet. Hij denkt dat dit is om uit bed te mogen oid, of dat het gewoon dwars gedrag is.
Anderen begrijpen het ook niet, maar zien wel dat het geen rare opzet van ons jochie is.
Geen idee wat je eraan kunt doen. Het enige wat ik doe heb ik hierboven beschreven.
Succes.
Hier ook soort gelijke problemen gehad (gelukkig is de fase alweer even over;-). Lizan heeft een grote fantasie en verwerkt in haar dromen de dag waarschijnlijk op een nogal heftige manier. De tip die ik kreeg was om voor het slapen gaan de dag helemaal door te spreken om zo de dag al voor een groot deel te verwerken. Bij haar heeft dat wel geholpen, de nachtelijke buien werden minder heftig. Nu gebeurd het eigenlijk alleen nog weleens als ik haar nog wil laten plassen als wij naar bed gaan (en dat hangt dan weer van het tijdstip af).
Succes
Tja,
Dat laten plassen 's avonds is iets wat wij al niet meer doen.
Haar wakker maken lukt niet, waardoor ze eigenlijk altijd in zo een soort trance komt met slaan en schreeuwen als wij haar willen laten plassen.
Echt sneu, daarom heeft ze nog een luier aan 's nachts.
Hier ook een mannetje die vaak aan het begin van de avond huilend wakker wordt. Elke aanraking is dan ook echt teveel en verergerd de boel alleen maar.
Als het te lang duurde haalden wij hem uit bed en lieten hem dan tv kijken, die beelden kwamen toch op een of andere manier wel binnen en gaven rust.
de laatste tijd laten we hem meteen plassen als hij huilend wakker wordt, en we merken dat het daarna meteen over is en hij rustig gaat slapen. ( heeft ook nog een luier om 's nachts)
Sterkte in iedergeval want het is echt hartverscheurend om je kind zo te zien en je kan hem niet troosten met je stem of met een knuffel. :hug:
Het lijkt er trouwens op dat haar zusje het ook heeft. Bij Britt begon het ook op erg jonge leeftijd en Daphne begint nu ook!
Dat zullen de komende jaren fijne nachten worden.
De afgelopen 2 dagen begon eerst de ene en een uur later de ander! Gaap, uiteraard wanneer je net in bed ligt…
Hiero de oudste heeft het ook!
Soms helpt oppakken, en soms werkt het echt averechts gewoon :?
Schreeuwen, slaan, schoppen, niet tot bedaren te komen, niet wakker te krijgen, wandelen in zijn slaap :roll:
Maar dit heeft hij allemaal alleen maar als hij een drukkere dag heeft gehad…,
Hej,
Dit heet in de volksmond nachtangst, maar officieel heet het pavor nocturnus. Zoek hier maar eens op.
Bii pavor nocturnus krijgt een kind een aanval zoals je beschreef. Het kind slaapt op dit moment nog, ook al kan het lijken alsof het kind wakker is omdat het de ogen open heeft. Omdat het kind slaapt is het ook moeilijk te troosten en lijkt het niet te bereiken.
De meeste kinderen met pavor nocturnus groeien erover heen. Het is niks ernstigs en het kind weet er de volgende ochtend niks meer van. Wat kan helpen is om het kind overdag niet te veel prikkels te geven. Dus rust en regelmaat.
Hopelijk gaat het snel over.
Veel groetjes
Yvonne