Sinds ongeveer een week nu is het hier echt een heel groot probleem mijn dochter in bed te krijgen. Voorheen hoefde we ons ritueeltje maar te doen, weg te leggen en we konden zo weglopen. Ze gaf geen kik en ging slapen.
Nu bij het naar boven lopen zegt ze al “Liënne is wakker”. Tijdens het ritueeltje is ze afgeleid en met protest leg ik haar in bed. Nog voordat ik bij de deur ben is ze haar bed al uit en gaat ze tekeer alsof ik haar ik weet niet wat aandoe.
De eerste paar dagen hebben we haar “gestraft” door haar in het campingbedje te leggen. Dan viel ze huilend daarin in slaap. Omdat we dit geen gewoonte willen maken hebben we haar de laatste twee dagen gewoon laten huilen en is ze op de grond in slaap gevallen (na ruim 20 minuten hysterisch huilen), als wij dan naar bed gaan leggen we haar terug op bed.
Ik ben dit inmiddels na ruim 5 dagen ontzettend beu en weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Herkent iemand dit, dit gedrag dat ineens ontstaat? En wat is er aan te doen???
Ik heb niet de gouden tip helaas maar herken het wel. Hier is het alleen zonder huilen maar met alle smoezen uit het Grote Peuter Smoezen boek.
Voorheen na wegleggen gelijk in slaap, laatste weken gelijk de deur weer open met smoezen zoals; wat gaan jullie doen? Tommie ( knuffel) kannie slapen, muziekje af mama aanzetten, Sam moet nog even bellen (??) etc etc. Soms loop ik wel 20 keer heen en weer om hem terug te leggen. Meestal zonder antwoord te geven en hem gewoon een aai over z’n bol te geven en weer in te stoppen. Maar dat vraagt een geduld zeg!!Pfffff 
Dus ik hoop op een fase 
Hier ook weer sinds een week.
Ze gaat compleet over de rooie.
Vorige keer moesten we niet meer bij haar komen en deze keer werkt het het snelste om bij haar te blijven.
Slaapt ze 's middags nog? Misschien is ze gewoon niet moe genoeg?
Wij blijven er sinds die fase ook altijd bij zitten totdat jasper slaapt :oops: dus: weet waar je aan begint 
Nou vind ik dit stiekum best gezellig zo lekker met z’n 2en nog even, maar soms dan lijkt het wel uuuuuren te duren voordat hij in slaap kan vallen. Hier blijkt de oplossing simpel: van de winter is het er een beetje ingeslopen dat hij maar later en later naar bed ging, tot ie uiteindelijk pas rond 20.30 sliep, nu gaan we vrij rap na het eten zo rond 18.30 al naar boven en slaapt hij meestal al rond 19.00/19.15, dus misschien is dat een tip: eerder naar bed… :think:
Dat erbij blijven gaan we hier niet doen, daar zijn we het samen (als ouders) ook overeens. We willen niet uren bezig zijn met een kind in bed leggen. We vinden het allebei ook heel naar dat ze op de grond in slaap valt maar wij denken dat ze na een paar dagen wel snapt dat ze beter op bed kan blijven liggen???
In het begin doe ik wel pogingen haar zonder wat te zeggen terug in bed te leggen, maar na een half uur geef ik dat ook op (heb ik ook geen geduld voor en ik ga dan boos worden).
Ik hoor links en rechts ook dat het kan komen doordat ze 's middags geen slaapje meer nodig heeft, of minder (niet meer iedere dag). Ik denk dat ik dat ook maar eens ga proberen. Vandaag hou ik haar gewoon op en dan kijk ik wel even wat ze doet vanavond. Ik hoop dat ze er wel in ligt (en slaapt) voor 20.30 uur want m’n huis zit straks vol bezoek om de voetbalwedstrijd (op groot scherm) te komen kijken!!!
Goh, is het de tijd van het jaar?? Hier een net 4 jarige die echt niet gaat slapen. Die blijft momenteel gewoon tot middernacht (of later) wakker. We worden er knetter van. Ernaast zitten/liggen, zelf naar beneden of wat dan ook helpt niet.
Mijn vriendin werkt in een gezondheidswinkel en heeft als tip slaapsiroop gegeven. Die heb ik nu in grootverpakking gekocht. Hopelijk dat het helpt.
Vanmiddag opgehouden, ging vrij goed, ze leek het niet nodig te hebben. Maar vanavond was het weer een ramp. Hub is bij d’r gebleven totdat ze sliep, duurde maar 5 minuten. Ik hoop dat het een fase is.
Misschien wordt ze ziek? Mijn ervaring is dat zulke fases na de tijd ook altijd wel te verklaren zijn: kiezen, ziek worden etc. Dan is het best wel sneu als je ze wel de hele tijd alleen laat huilen…
Hier ook op het moment drama’s … schreeuwen, krijssen, huilen, en idd het smoezen boek gaat open dan :mrgreen:
EN na 40 x naar boven laat ik hem ook krijssen tot hij dan toch besluit soms na 4 uur in slaap te vallen ergens op de boven verdieping :roll:
Is echt vermoeiend ik hoop dan maar dat het vanzelf weer over gaat. Want ons mannetje was ook altyd heel makkelijk met naar bed gaan. Ik ga er ook niet naast liggen ben ik niet van plan na bed is na bed!
Succes en een dikke :hug: want het is echt vermoeiend
Hier gaat het smoezenboek ook open :mrgreen:
Wat hier helpt is afspraken maken, beetje meebewegen en soms dus wel “boos” worden. Ik spreek af dat ze lief gaat slapen, zachtjes doen, praten en zingen mag, huilen niet, als er niks aan de hand is daar komen we niet voor. Als er echt iets is komen we vanzelf. Ze mag wel kletsen of liedjes zingen. Wil ze zitten en niet slapen, prima, ga je zitten en doe je een tukkie of ga je rustig liggen enz… de enige eis die ik heb is in bed en geen herrie, dan mag ze wat ze wil, maar doet niet wat ik niet wil :mrgreen: Ik moet nu soms 1 keer terug voor een spontaan uit bed gesprongen knuffel (en nee mama, dat hebbe ikke nie espes daan :liar: ) en verder eigenlijk niet. Bij manlief probeert ze meer. Van de week wel een keer “boos” geworden. Ze bleef jammeren en huilen en schreeuwen om niks. Al aantal keer geweest en er was niets. Dan is het een simpel "en nu wil ik je niet meer horen, afgesproken? (dit laatste woord is ze heel gevoelig voor) en dan is het daarna ook stil.
Vandaag weer afgesproken lief te gaan slapen. Toen was ze zacht aan het kletsen en ben ik naar haar toe gegaan om juist even te zeggen dat ik het zo fijn vond dat ze zo zachtjes haar best deed om te gaan slapen.
Lang verhaal, misschien kun je er iets mee. Hier kan ik wel veel uitleggen, afspreken enz, dat bergijpt ze goed, misschien helpt dat? Ik zou denk ik niet aan campingbed meer beginnen idd en denk dat consequent terugleggen, zonder iets te zeggen uiteindelijk, ook goed kan helpen.
Succes!!!
Ook weer supernanny-methode.
Je stelt een bedtijd in, hier 18.30 uur. Zelfde ritueeltje als altijd en ook deze week af en toe zware huilbuien. Jammer, het blijft bedtijd. (NB: hij dut niet, dus weten we heeeeel zeker dat hij echt heel moe is).
Erheen na 5 min, 10 min, 20 min, 40 min. Hooguit halve minuut, even ssssjt zeggen, handdoekje over bezwete bol.
Sommige dagen met driftig eruit komen rennen: 1e 2 keer terugleggen met ssssssjt het is bedtijd, ga maar lekker slapen. De overige keren zwijgend terugleggen terugleggen terugleggen.
De eerste dag is altijd het hardst “werken” en het moeilijkst om vol te houden. Tweede dag is altijd minder lang en derde dag is het zo goed als weer goed.
Het is niet cru, het is consequent zijn en de boodschap geven dat regels nu eenmaal regels zijn.
Na een half uurtje was ze weer wakker, inderdaad een paar keer zonder wat te zeggen terug gelegd. Tweede helft van de wedstrijd heeft ze geslapen!
Wien, jouw verhaal klinkt in theorie best goed, alleen is E. veel wijzer al dan Liënne. Als ik deze dingen tegen haar zou zeggen heeft ze geen idee wat ik bedoel.
Het ging redelijk vanavond. Om 19.45 uur waren ze uit bad, om 20.15 uur was het stil! Zag er erg tegenop vanavond want ik was maar alleen! Ze wilde dat ik op d’r bed ging zitten, maar dat deed ik niet. Ik zei dat ik op de trap ging zitten. Toen de deur dicht was begon ze weer te huilen. Toe ik zei dat ik op de trap zat was het meteen stil, ik heb er twee minuten gezeten en ben daarna naar beneden gagaan.
Is idd lastig als ze het nog niet begrijpt. Misschien is ze bang ergens voor? Heeft ze even het gevoel nodig dat jullie er zijn, dat ze daarom nu zo snel stil was omdat ze wist dat je op de trap zat?
Sterkte ermee!
Ik hoop dat dit DE oplossing is. Ze heeft de hele nacht goed geslapen, heb haar vanmorgen wakker moeten maken omdat ik moest gaan werken.
Vanavond gaan we weer proberen of ze gaat slapen als ik op de trap blijf zitten…
Ik ging vaak gewoon was opvouwen in de gang of op de kamer, gewoon een beetje stilletjes rommelen. Als ze dan uit bed kwamen kon ik meteen reageren of bij kwebbelen sshhtt zeggen en de wetenschap dat ik in de buurt was was voldoende. Even zelf een boekje laten kijken hebben wij ook veel gedaan, maar ik denk dat ze dan ietsje groter waren, zo 2,5 -3.
Ik vind het voor zo’n kleintje echt heel sneu om ze maar op de grond in slaap te laten vallen. Zo erg is het toch ook weer niet om er even bij te blijven…? Je went ze echt niet in een keer voor de komende tien jr aan zo’n ritueel, je gaat alleen maar in aan de behoefte van je kind op dit moment, ipv ze te negeren…
HEEEEL herkenbaar, al was ik de drama in het begin wel weer bijna vergeten :lol:
Tejo kwam continue uit zijn bed en als we de nanny methode gebruikte, commandeerde hij gelijk al dat we daar moesten gaan zitten. (en dan hopen natuurlijk dat hij snel in slaap viel, wat ook niet vaak gebeurde)
Na heeel veel geduld en van alles proberen, was ik een keer zo boos geworden dat hij toch weer steeds zijn kamer uitkwam dat ik de krik omhoog heb gedaan en zijn deur dicht.
Daar schrok hij zo van en vond (en vind nog steeds) dat totaal niet leuk, dus is het geworden dat de deur open (kier) blijft staan als hij in bed blijft liggen en als hij eruit komt dat de deur dicht gaat.
In het begin gaven we hem eerst nog een waarschuwing voor de deur dicht ging, maar toen dat een gewoonte werd hebben we de waarschuwing gezegt bij het naar bed toe gaan.
Wat we ook toegevoegt hebben na het boekje lezen is: Lampje uit lekker liggen (bij boekje lezen wil hij op schoot) en nog even napraten. Ik begin dan met wat we allemaal gedaan hebben die dag (vanaf 's ochtends) en soms komen er nog hele dingen van een paar dagen terug tevoorschijn.
Kortom: het is een fase en kids proberen daarin hun grenzen te zoeken. En helaas proberen te dat steeds weer. ofterwijl, je moet het strak blijven houden. Na een paar dagen de touwtjes wat losser, merk je dan weer dat je ze even heel strak moet trekken :roll:
En idd, Tejo slaapt vaak sneller als je nog even een beetje rommelt. Ja rommelt, want als je het geluidloos doet, hoort hij het niet dat je er bent
Gelijk nog ff afkloppen allemaal. Siep heeft er in de verste verte nog geen last van. Die leg je neer en slaapt vrijwel gelijk. Nog even van genieten dus :inlove:
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
hier staan hopelijk ook een paar tips tussen die wij eens kunnen gaan proberen want hier is het ook hopeloos…
wit niet dat peuters zon groot smoezen boek hebben!