Ik zit met een dilemma wat betreft het vernoemen van onze ongeboren dochter.
We hebben twee zoons, die alletwee vernoemd zijn in hun tweede naam. De een naar een overleden vriend en de ander naar de opa’s. (de namen van beide opa’s verbasterd tot 1 naam.)
Als dit kindje een jongetje was geweest was ze vernoemd naar alletwee de oma’s. Ze zou dan Boris William Merlijn gaan heten (mijn moeder heet W.ilma en mijn schoonmoeder heet M.erle)
Ik heb zo’n band met mijn moeder dat ik haar dit verteld heb. Ze vond dit heel erg mooi en was er ontroerd van dat ze vernoemd zou worden.
Nu krijgen we toch een meisje (had al die tijd gedacht dat het een jongetje zou worden) en manlief en ik hebben altijd de naam I.sis Mirre in gedachten gehad voor een evt. dochter. De initialen I.M. vind ik heel mooi, omdat dat in het Engels I am is, dus “Ik Ben”
Wat ik zo mooi vind is dat mijn moeder mij I.K. heeft genoemd, dus IK. Dit als symbool dat ik altijd mijzelf mag zijn (wat zij in haar jeugd niet mocht zijn)
Mijn schoonmoeder is inmiddels vorig jaar, na een lang en heftig ziektebed, overleden. We willen haar dus graag vernoemen. Ik heb toen gedacht om er ipv Mirre, Marlie van te maken. Een combinatie van letters van onze moeders (W.ilma en M.erle). We willen namelijk wel de initialen IM houden en dus niet een derde naam erbij geven.
Nu vond manlief de naam Marlie toch niet mooi en vergezocht. We hebben toen min of meer besloten het toch bij Isis Mirre te houden.
Totdat ik ineens een ingeving kreeg: een van de oma’s (mijn schoonmoeder) zal NOOIT haar kleindochter in haar armen houden, NOOIT op haar passen, NOOIT kadootjes voor haar kopen of van haar krijgen, NOOIT kennen en onze dochter zal dus ook die oma NOOIT leren kennen.
Ik kreeg ineens binnen: Onze dochter moet Isis M.erle gaan heten.
Het IM hou ik er dan in (soort vernoeming naar mijn moeder, in de lijn van moeder naar dochter) en mijn schoonmoeder zal specifiek vernoemd worden.
Nu was ik vanmorgen bij mijn moeder en zij zei iets over de naam Mirre. Ik vertelde haar toen van mijn ingeving (dat het dus niet Mirre gaat worden maar M.erle) en zag dat ze teleurgesteld was… 
Ik heb haar gezegd van het symbool IM en dat we daarom kiezen voor maar 2 namen en niet haar naam er ook nog achter of tussen plaatsen. Dit snapte ze heel goed en zei ook dat ze er ook helemaal niets mee te maken heeft, dat wij als ouders moeten kiezen en dat ze het wel hoort als onze dochter geboren is.
Ze zei ook dat ze zag dat ik het altijd zo goed bij haar wil doen, en dat dat niet hoeft. Dat ze sowieso al heel veel van mij houdt en dat ik zelf keuze’s
moet maken. Maar toch zag ik haar teleurstelling…ik vind dit heel lastig en voel me er rot onder.
Ik zit nou toch te denken aan weer een combi van de namen: Marlie of Merril of Mirle of Marle…
Of is dit vergezocht?
Of moet ik gewoon bij de vernoeming van M.erle blijven (aangezien ons kind dan ook nog wat meekrijgt van die oma) en accepteren dat ik het niet voor iedereen goed kan doen?
Voel me nu ook extra emotioneel…hormonen hormonen Pffff
Je moeder geeft jou je naam met de verwijzing naar ik. Waarmee ze bedoelt dat jij jij mag zijn en je eigen keuzes mag maken.
Maar daar handelt ze niet naar… Ze geeft je een rot gevoel over de naam van jou ongeboren dochter. Niet zo netjes dus…( in mijn ogen.)
Ik zou de naam kiezen die goed voor jullie voelt. Voor je man en voor jou. Maar goed, ik zou nooit vernoemen. Alleen al om dit gezeur te voorkomen.
Ik vind Isis Mirre of Isis Merle erg mooi. 
Ik kan me wel voorstellen dat je moeder het jammer vindt, maar toch vind ik haar reactie niet vreemd. Ik zou uitgaan van wat ze zegt en niet van wat je denkt dat ze voelt. Of je zou er naar moeten vragen. Het kan namelijk best dat je het, zeker onder invloed van de hormonen, erger ‘maakt’ dan dat zij het vindt.
Mocht je het per sé willen, dan zou je misschien achter Merle een tweede naam met streepje er tussen kunnen zeggen (dus als voorbeeld: Merle-Wilma). Dan wordt het gezien als één naam en blijven de voorletters dus IM.
wat zegt jouw man erover?
ik vind marlie of marle ook mooi.
zelf zou ik hetzelfde gevoel hebben.
het belangrijkste is de keuze te maken, MAAR er ook achter te staan…
wij kunnen je alleen maar tips geven.
zelf zou ik persoonlijk voor isis marle gaan.
En Isis Ameli Merle?
I.A.M. (!!)
Ameli omgekeerd is Wilma zonder w en met een e ertussen
Of te ver gezocht?..graag meningen
En Isis Ameli Merle?
I.A.M. (!!)
Ameli omgekeerd is Wilma zonder w en met een e ertussen
Of te ver gezocht?..graag meningen
@Jaden wrote:
Totdat ik ineens een ingeving kreeg: een van de oma’s (mijn schoonmoeder) zal NOOIT haar kleindochter in haar armen houden, NOOIT op haar passen, NOOIT kadootjes voor haar kopen of van haar krijgen, NOOIT kennen en onze dochter zal dus ook die oma NOOIT leren kennen.
Dit is precies de reden dat onze dochter als 2e naam die van m'n overleden schoonmoeder heeft gekregen en mijn moeder achter het net vist (aangezien de kans dat hier nog een meisje komt nihil is) we hebben even overwogen om haar beide namen mee te geven maar dat vonden we echt too much worden (zou een hele grote brei a's zijn geworden). Mijn moeder ziet haar kleindochter opgroeien, onze dochter heeft de kans om haar te leren kennen, en dat vinden ze allebei een groot feest, da's uiteindelijk zoveel meer waard dan een naam. Maar op deze manier konden we haar toch nog wat meegeven van de oma die ze niet kan leren kennen.
Doe wat volgens jullie gevoel juist is, doe het niet om een ander te plezieren.
Maar goed, mijn moeder had er ook totaal geen moeite mee, dat scheelt een hoop, maar ik denk niet dat we het anders gedaan zouden hebben als dat wel zo was. (en mijn vader was geloof ik half in shock toen we op de dag voor de aangifte besloten om de jongens toch ook nog naar de opa's te vernoemen :wink: )
Ik vind Isis Ameli Merle ook heel mooi, zou wat mij betreft zeker een goede optie zijn.
En verder, met jouw initialen heeft je moeder eigenlijk al zoveel gezegd. Deze doorgeven aan je dochter is ook veelzeggend, en ook dat zij al aangaf dat ze ziet dat je het goed wilt doen voor haar. Ik zou echt je eigen keuze maken, ook als dat zou zijn Isis Merle… als ik het zo lees heb ik het idee dat je moeder daar heel goed mee kan dealen, ook al is ze misschien best een beetje teleurgesteld.
@ariel wrote:
Je moeder geeft jou je naam met de verwijzing naar ik. Waarmee ze bedoelt dat jij jij mag zijn en je eigen keuzes mag maken.
Maar daar handelt ze niet naar… Ze geeft je een rot gevoel over de naam van jou ongeboren dochter. Niet zo netjes dus…( in mijn ogen.)
Ik zou de naam kiezen die goed voor jullie voelt. Voor je man en voor jou. Maar goed, ik zou nooit vernoemen. Alleen al om dit gezeur te voorkomen.
Heb jij dezelfde OP gelezen als ik? Want wat je hier schrijft is naar mijn idee absoluut niet wat er gebeurd is.
@Jaden wrote:
En Isis Ameli Merle?
I.A.M. (!!)
Ameli omgekeerd is Wilma zonder w en met een e ertussen
Of te ver gezocht?..graag meningen
ik vind dit ook wel leuk, maar belangrijker… wat vind je man?
En het I am gebeuren loslaten en het meisje 3 namen geven?
1 eigen naam…dan Merle na de ene oma en dan jouw moeder nog vernoemen?
Lastig he die vernoemingen
Ons meisje heet volluit
R.anomi F.emma May
2de naam is vernoeming van mijn moeder en overgroot oma
Het is ook mijn moeders 2de naam en zij is dus weer vernoemt naar haar oma die femmigje heette …
Heb dit keer kwa namen alles zelf mogen brain stormen… Ben volledig vrij gelaten hierin.
R.anomi omdat ik dat zelf een mooie naam vond
May vond ik een leuke afsluiter :inlove:
F.emma betekend ook God is met ons
En daar zij echt voor mij een geschenk uit de hemel is vond ik het extra speciaal
Mijn man zei, toen ik Ameli opperde, meteen “NEE!” Hij vind het een lelijke naam. Net zoals hij Wilma ook een lelijke naam vind. Hij zegt: we zijn er toch al over uit?? En staat niet echt open voor nieuwe dingen…vind dit heel lastig!! Vooral omdat onze eerste vernoemd is naar ZIJN jeugdvriend waar ik niets mee had. Ik heb hem daarin in zijn waarde gelaten.
Daarom wil ik er eerst voor mijzelf uit zijn, wat IK wil. Als ik toch duidelijk voel dat mijn moeder ook vernoemd moet worden en op welke manier (Ameli?) dan ga ik hierover wel goed met hem in gesprek. Het is “maar” een vernoeming. Dus geen roepnaam. Bij de roepnaam vind ik dat je er alletwee helemaal over uit moet zijn.
@D. wrote:
@ariel wrote:Je moeder geeft jou je naam met de verwijzing naar ik. Waarmee ze bedoelt dat jij jij mag zijn en je eigen keuzes mag maken.
Maar daar handelt ze niet naar… Ze geeft je een rot gevoel over de naam van jou ongeboren dochter. Niet zo netjes dus…( in mijn ogen.)
Ik zou de naam kiezen die goed voor jullie voelt. Voor je man en voor jou. Maar goed, ik zou nooit vernoemen. Alleen al om dit gezeur te voorkomen.
Heb jij dezelfde OP gelezen als ik? Want wat je hier schrijft is naar mijn idee absoluut niet wat er gebeurd is.
Mee eens, ik vind dat haar moeder juist verteld dat ze haar eigen keus moet maken. Dat de moeder het jammer vind niet vernoemd te worden betekent niet dat ze ook gelijk erwachtdat je het daarom verandert.
Ik zie het woord teleurstelling in combinatie met moeder toch wel regelmatig in de openingspost. Vandaar mijn reactie…
Maar teleurstelling is een emotie, die kan je niet aan of uit zetten en heb je al helemaal niet om iemand anders een schuldgevoel te bezorgen.
Mijn moeder meent ook wat ze zegt over dat ik mijn eigen keuze’s moet maken en dat ze ziet dat ik het altijd goed wil doen bij haar en dat ze toch wel van me houdt.
De teleurstelling zie ik doordat ze, toen ze hoorde dat een evt zoon als tweede naam William zou heten, helemaal straalde en tranen in haar ogen kreeg en dat ze nu, toen ik vertelde dat haar naam bij onze dochter dan niet specifiek genoemd zou worden, ze stil werd, neutraal keek en even koffie ging zetten…
Dit deed mij pijn. Daarna vertelde ze dus het bovenstaande, maar ik werd er wel emotioneel onder en zij ook.
Wat ik ook lastig vind is dat het inderdaad klopt: Ik wil het ook graag goed bij haar doen! Heb ook de neiging om haar voor te stellen wat ze van Ameli vind. Vind ze dat toch heel mooi of vind ze het jammer dat ik niet bij mijzelf ben gebleven.
Ik vind t een heel moeilijk dilemma, echt 
Als het zo belangrijk is dan zou ik mijn moeder ook vernoemen.
van Wilma zijn ook best wel leuke namen te maken…en het word geen roepnaam.
Maak je van Wilma en Merle, Mare
Maarre even zonder gekheid, ik wil ook altijd goed doen en dat gaat gwn niet. Je moet vooral om jezelf denken en kijken wat jij wil en niet wat je moeder perse wil. Ik snap haar teleurstelling ook wel, maar daar moet ze jou niet mee opzadelen.
En Ameli wordt het toch niet, dus hoef je het ook niet voor te stellen
Vind trouwens die optie die genoemd werd van die 3 namen ook wel heel mooi.
Welke drie namen bedoel je sennapen?
Mijn moeder s tweede naam is J.eannette.
Isis Annette Merle?
I.A.M. 