moederschapsdip

algemeen mama-en-papa-vraagjes
#21

@hanneke wrote:

@fiep klophout wrote:
@Sennapen wrote:
Joh, das toch normaal… En als ze dan op bed liggen denk wat een schatje hebben we toch of als ze iets liefs doen!! En anders halen ze het bloed onder je nagels vandaan en wil je ze wel achter het behang plakken.




mijn 'dip' is niet zozeer dat je ze soms wel achter het behang zou willen plakken, als wel dat ik soms reageer op een manier waar ik van weet dat het niet de beste is, en ook niet de een-na-beste....terwijl ik heus wel weet dat dat zo is. Maar dat je dan een periode zo niet lekker zit met elkaar dat het dus ondanks voornemens en zo toch regelmatig zo loopt. en dat ik vervolgens me dus de slechte moeder voel en dat soort gelazer.


Dat dus.

En het erge met mij is dat ik op dit moment ook gewoon geen zin heb om het anders te doen. Ik weet dat wat ik doe niet goed is, en toch doe ik het omdat ik de energie niet meer op kan brengen om het wel goed te doen.


niet zo'n zin om al mijn sores op het www te gooien, maar laat ik volstaan met dat ik me er vanalles bij voor kan stellen wat je hier schrijft :-*
#22

En ik ook…



Wat een herkenbaarheid…

#23

Misschien kan je de antibiotica in capsules krijgen. Dan kan je die openbreken, beetje vla op de lepel, antibiotica erop, beetje vla en lekker happen. We hebben er hier ook een die medicijnen al vanaf een kilometer ruikt en vertikt te nemen. Dit werkte wel. Hopelijk is ze snel beter en kunnen jullie lekker genieten van de vakantie.

#24

Jaaaaa. wilde zelf een topic beginnen, maar hij is er al.

Zit momenteel met een zeer ondernemende, actieve, vindingrijke, ondeugende dreumes + een brutale kleuter die denkt dat ze alles zelf kan/mag regelen. Er wordt na een uurtje politieagentje spelen, op den duur weleens door mij geschreeuwd. Ik zie dan altijd direct ‘de Nanny’ voor me die met zo’n wijzend vingertje zegt: schreeuwen helpt niks!

Jaja, maar heeft dat mens zelf kinderen? :twisted:



Ik heb nu vakantie, maar mag maandag weer aan het werk. Het is voor het eerst dat ik hier naar uitkijk. (en dat terwijl het op het werk totaal niet lekker loopt). Wat voel ik me een slechte moeder :wink:



Nienke

#25

Wat zijn we toch allemaal normale moeders.

Dikke vette knuffel voor ons allemaal.

#26

@fiep klophout wrote:

@hanneke wrote:
@fiep klophout wrote:
@Sennapen wrote:
Joh, das toch normaal… En als ze dan op bed liggen denk wat een schatje hebben we toch of als ze iets liefs doen!! En anders halen ze het bloed onder je nagels vandaan en wil je ze wel achter het behang plakken.




mijn 'dip' is niet zozeer dat je ze soms wel achter het behang zou willen plakken, als wel dat ik soms reageer op een manier waar ik van weet dat het niet de beste is, en ook niet de een-na-beste....terwijl ik heus wel weet dat dat zo is. Maar dat je dan een periode zo niet lekker zit met elkaar dat het dus ondanks voornemens en zo toch regelmatig zo loopt. en dat ik vervolgens me dus de slechte moeder voel en dat soort gelazer.


Dat dus.

En het erge met mij is dat ik op dit moment ook gewoon geen zin heb om het anders te doen. Ik weet dat wat ik doe niet goed is, en toch doe ik het omdat ik de energie niet meer op kan brengen om het wel goed te doen.


niet zo'n zin om al mijn sores op het www te gooien, maar laat ik volstaan met dat ik me er vanalles bij voor kan stellen wat je hier schrijft :-*


Fijn dat wel allemaal fouten maken.

Ben me soms te bewust van dingen die we geroepen hebben,die echt niet door de beugel kunnen (uit onmacht en zware vermoeidheid).
Als Jo dan voor de tigste keer me toeroept dat ik zijn moeder niet meer mag zijn,dan is er wel eens een "Prima, zal ik maandag voor je regelen" geroepen. Niet omdat dat goed is, niet omdat het correct is,maar puur om een situatie te breken die al even gaande is.
Uitleg achteraf doet een hoop goed,maar de momenten van "oeps,wat zei ik nou" sluiper er soms wel in.

Vanavond 2 behoorlijk kijvende en vechtende kids uit elkaar gehaald,die me al vechtend toe staan te schreeuwen dat de ander hem pijn heeft gedaan (terwijl ze zelf weer een klap uitdelen). Ik praat,stop,kalmeer,roep,gil,schreeuw,maar blijk totaal genegeerd te worden door beide jongens. Alsof het 2 dolle stieren zijn.
Uiteindelijk moet er een 2e volwassene aan te pas komen om ze uit elkaar te halen en te houden.

En dan staan ze beide schreeuwend tegenover je om je ervan te overtuigen dat de ander begon. Terwijl beide heren geen seconde luisteren naar wat IK te zeggen heb.
Schaar me beetje bij beetje bij de groep "Ach, hoe lang nog tot einde vakantie?"
Thuis opvangen is leuk,maar de kids missen wel degelijk een vorm van dagbesteding.
Nog even volhouden tot we werkelijk op vakantie gaan. Doet vaak heeeel veel goed.

Aangezien een groot deel van de frustratie en boosheid een issue is bij 1 van de 2 en wij een hoop willen,maar dit misschien boven onze macht gaat, hebben we de hulp reeds ingeroepen. Voelt weer als falen,maar WIJ zijn al evenwichten volwassenen, hij moet het nog worden. Niet aanklooien in de hoop dat het vanzelf goed komt.

En zodra de zon weer schijnt (figuurlijk) staan ze diep in de nacht naast je bed. "Mama ik wil bij jou zijn". "Mama,knuffel".
Soms een emotionele achtbaan...
#27

@nienke2 wrote:

Jaaaaa. wilde zelf een topic beginnen, maar hij is er al.

Zit momenteel met een zeer ondernemende, actieve, vindingrijke, ondeugende dreumes + een brutale kleuter die denkt dat ze alles zelf kan/mag regelen. Er wordt na een uurtje politieagentje spelen, op den duur weleens door mij geschreeuwd. Ik zie dan altijd direct ‘de Nanny’ voor me die met zo’n wijzend vingertje zegt: schreeuwen helpt niks!

Jaja, maar heeft dat mens zelf kinderen? :twisted:



Ik heb nu vakantie, maar mag maandag weer aan het werk. Het is voor het eerst dat ik hier naar uitkijk. (en dat terwijl het op het werk totaal niet lekker loopt). Wat voel ik me een slechte moeder :wink:



Nienke




Hihi, erg fout om te denken dat je perse kids moet hebben om raad te kunnen geven,maar snap je gevoel.

Ik werk niet veel,maar ervaar het ook wel als een welkome break.

Hoewel ik de afgelopen 2 weken al 2 ochtenden thuis even heb moeten werken en de jongens dit erg goed begrepen en me echt totaal met rust hebben gelaten (ik eettafel, zij film kijken en heel lief samen spelen).

Maar ja, kan moeilijk “ik moet nu even werken op de computer” als excuus gebruiken om ze lief te laten zijn.

Gelukkig doet oma 1 ochtend per week iets leuks met ze (speeltuinentocht door de wijk bijvoorbeeld) en laat papa ook de boel de boel om met ze te spelen. Ze komen dus niets te kort,maar toch…
#28

volgens mij heeft iedere moeder deze perioden van moeheid ed. Zelf herken ik het ook heel erg, durf ook eerlijk toe te geven dat ik mijn kinderen wel eens verwenst heb! :oops:



maar ik kan zeggen dat het nu een stuk beter gaat. Marijn die veel problemen gaf zit nu vaste tijden in de box, ook al brult hij daar, hij heeft pech, het geeft mij veel rust zo ‘lak’ te hebben aan hem! en an toch mijn eigen ding even te doen, zoals was hangen ed.



wat betreft ab. Beloning achteraan zetten? Deze eet je nu, dan krijg je straks dit, of net zolang aan tafel laten zitten.



sterykte!!

#29

wat herkenbaar allemaal zeg, hier een leuke ondernemende dreumes en een niet lekker lopende zwangerschap…allemaal geen reden om het zo zat te zijn maar het is soms echt wel zo.

en dan reageer je op dingen en achteraf denk je…fout!!



ben zo blij :shifty: dat er meerdere zijn, in je omgeving hoor je gewoon heel vaak alleen maar de leuke dingen en is moederschap alleen maar leuk.

#30

@marije: Heb je geen vrienden of familie in de buurt die een dagje op je kids willen passen of een dagje met ze op stap willen of wat dan ook?



Ik zou zo een dagje op ze willen passen hoor :smiley: Het is alleen aan de andere kant van NL. Breng ze maar een dagje hier :wink: Heb er vandaag 3 hier: 8 maanden, 14 maanden en 21 maanden. Gezellige boel zo hoor :wink: Maar ben ook altijd wel weer blij als ze weer opgehaald zijn :wink:



Misschien kun je wel een gastouder of oppas in de buurt vinden die 1 dag in de maand op de kinderen past, zodat je minimaal 1 dag in de maand een dagje voor jezelf hebt? (Ik noem maar wat hoor)

#31

Heel herkenbaar allemaal. M’n zoontje is echt een leuk kind, heel actief en ondeugend. Ik ben toch blij dat het vandaag z’n crechedag is en dat hij daar nu is ook al heb ik vakantie :oops: . Dan kan ik straks in alle rust laden- en kastbeschermers aanbrengen en de knopjes van de dvd-speler afplakken :mrgreen:



Hanneke, hoe gaat het nu met de ab-kuur?

#32

Fijn, die herkenbaarheid. :slight_smile:



AB nog steeds niet ingenomen. We zijn maar heel intensief gaan zalven met de AB-zalf die ze eerst had, en hopelijk krijgen we het daar dan mee onder controle. Het lijkt al wel iets op te knappen :pray:

#33

Een jaar lang heb ik me schuldig gevoelt als ik eens wenste dat ik de kinderen niet had voor een dag en nacht. Omdat Si die keuze niet heeft. Omdat hij de kinderen niet bij zich heeft, en omdat dat MIJN ‘schuld’ was vanwege het verbreken van de relatie.

Ik mocht niet moe zijn, of het alleenstaande ouderschap zwaar vinden. Want het was tenslotte MIJN keus.

Ik ben geen Super-Moeder. En eindelijk, na een jaar worstelen met schuld gevoelens en niet durven vragen om hulp van Si…eindelijk durf ik hem nu te bellen en te vragen of hij de kinderen een uurtje eerder/langer kan halen/houden. Of dat hij ze misschien een heel weekend kan hebben zodat ik even kan ademhalen.

Rust van onze kinderen willen maakt ons geen slechte ouder. Het maakt ons gewoon mens.

#34

@fiep klophout wrote:

@Sennapen wrote:
Joh, das toch normaal… En als ze dan op bed liggen denk wat een schatje hebben we toch of als ze iets liefs doen!! En anders halen ze het bloed onder je nagels vandaan en wil je ze wel achter het behang plakken.




mijn 'dip' is niet zozeer dat je ze soms wel achter het behang zou willen plakken, als wel dat ik soms reageer op een manier waar ik van weet dat het niet de beste is, en ook niet de een-na-beste....terwijl ik heus wel weet dat dat zo is. Maar dat je dan een periode zo niet lekker zit met elkaar dat het dus ondanks voornemens en zo toch regelmatig zo loopt. en dat ik vervolgens me dus de slechte moeder voel en dat soort gelazer.


Dit is herkenbaar. Ik wil mijn zoon nooit achter het behang plakken, voel zelden de behoefte om even zonder hem te zijn, maar merk wel dat ik soms op een manier reageer die ik van mezelf verafschuw. En dat gevoel, dat je je kind naar behandelt, dat doet gewoon zeer. En daarvan ga je niet bepaald beter in je vel zitten, wat niet helpt natuurlijk.
#35

Ha, niets menselijks is ons vreemd. Wat herkenbaar toch allemaal! Moeder ben je 24 uur per dag, 7 dagen per week. Iedere andere baan is na een bepaald tijdstip afgelopen en als je dan vrij bent, ben je echt vrij. Kan me altijd ergeren aan mn man, die standaard op mijn zorgdagen zegt dat t zo fijn voor me is om een vrije dag te hebben. “Pardon, ik zit met 3 kinderen thuis, bij vrij stel ik me iets anders voor”

Ik heb respect voor de thuisblijf moeders, want voor hen staan er geen vaste vrije dagen in hun CAO. Zou eigenlijk eens geregeld moeten worden :wink:

#36

@anne70 wrote:



Ik heb respect voor de thuisblijf moeders, want voor hen staan er geen vaste vrije dagen in hun CAO. Zou eigenlijk eens geregeld moeten worden :wink:




En zo heb ik respect voor werkende moeders :wink: Om alles maar in je ‘vrije’ dagen te plannen lijkt mij erg moeilijk.



Hier ook een baal dag. Het regent weeeer, de meiden zijn eigenlijk hardstikke lief, maar mijn lontje is mega kort :oops: Voel me er best rot door, vooral omdat ze eigenlijk niets fout doen…
#37

Ik zeg het tegenwoordig tegen mijn kinderen. “Don’t mind me, i am super grumpy today”

Ava zegt dan “Awww…i will fix it” en Noah lacht me uit.

:lol:

#38

Ik denk dat het ook alles bij elkaar is…



Geen zomers weer.

Allerlei ellende in de wereld (Noorwegen, Hoorn van Afrika, Engeland, beurzen…)

Voor mij prive allerlei ellende in de kennissenkring…In 2 weken tijd hebben 2 van onze kennissen zichzelf van het leven beroofd. Het drama in Hoofddorp speelde zich af in de wijk waar een zwager van ons woont. Verder een kind van kennissen/buren die ieder moment kan overlijden aan de gevolgen van leukemie, nog maar een basisschooljochie :cry: Een lieve (heel, heel lieve) oom van ons die opeens ernstig ziek blijkt te zijn…

En dan al het verdriet hier op KOK, ook in heel korte tijd. Ik merk dat dat me toch echt allemaal heel erg aangrijpt, het leven is opeens niet meer vrolijk en luchtig.



Okee, dat is het nooit, maar soms heb je periodes dat je de ene schok na de andere krijgt te verwerken. En dan is je veerkracht er opeens uit.



Komt bij dat het nu op onze school (van de kinderen) ook opeens aan het rommelen is. Personeel weg, kinderen weg, onrust alom. En dan nog al die ouders met die grote uithangborden en dure huizen en vliegvakanties, waar ik opeens ook helemaal niet meer tegen kan ofzo.



Ik heb geen zin meer in al die ouders, geen zin meer om leuk sociaal te doen, mee te doen aan van alles. Ik wil gewoon lekker in een cocon gaan zitten, geen tv en geen krant, alleen mijn allerliefste man (godzijdank heb ik hem!!) en onze kinderen. Dat lijkt me heel fijn voor een paar maanden :slight_smile:



Ik voel me al wel weer veel beter dan gisteren hoor, en na de vakantie zal het vast weer terug zijn, die veerkracht. Maar voor nu…heb ik het even nodig om het lekker op te schrijven hier, en ik hoop dat er meer meiden zijn die daar dit topic lekker voor gebruiken. Even spuien :wink:

#39

snap het even niet waarom je als werkende moeder niet een dag zonder kinderen zit. Als ik vrij ben, zijn de kinderen gewoon thuis! ook een roostervrije dag! oid



Zit dus ook altijd met de kinderen als ik niet werk.

#40

Misschien doelde ze erop dat als de kinderen naar een kdv gaan en je een keer een vrije dag hebt en de kinderen dan ook gewoon gaan, zodat je een dag echt vrij hebt? Maar dat denk ik, misschien bedoelde ze het wel anders :slight_smile: