Is er een mogelijkheid om de kinderen op te splitsen en een weekendje uit logeren te doen? Wat wij wel eens doen is met zijn allen bij pake en beppe gaan logeren. De kinderen slapen bij hun op de kamer en wij hebben de mogelijkheid een keer heerlijk uit te slapen. Nu hebben wij de zwaarste periode wel achter de rug (voorlopig dan). Maar het heeft ons zo geholpen. Zelfs 1 kind uit logeren doen is heerlijk. Wij doen dat regelmatig. Je hebt een keer 1 kind waar je je volledige aandacht aan kan besteden en gelijk meer rust.
Maar als jullie zo moe zijn moet je echt zien dat je rust krijgt. Op wat voor een manier dan ook. Als jullie er zelf aan onder door gaan hebben jullie kinderen niks meer aan je. En ook voor je relatie is dat nodig. Je hebt elkaar nodig. Al is het maar een keer samen naar de bioscoop of het theater.
Wat je nodig hebt moet je zelf bedenken. En hoe je dat kan bewerkstelligen. Maar als ik het zo lees heb je het echt nodig.
En een oppas dan? Gewoon een 16/17 jarige die de SPW opleiding doet. Die van ons kost 2,50 per uur (haar eigen voorstel), geen geld! Vanavond een hele avond heerlijk uit geweest, voor maar 12,50!
@blue_fairy wrote:
En een oppas dan? Gewoon een 16/17 jarige die de SPW opleiding doet. Die van ons kost 2,50 per uur (haar eigen voorstel), geen geld! Vanavond een hele avond heerlijk uit geweest, voor maar 12,50!
Wij hebben het er al een keer over gehad. Maar ik ben geloof ik de grootste moeder-meut die er is. Ik durf mijn kleinste dochter van 9 maanden oud niet in handen van een vreemde achter te laten. Dan geniet ik echt niet van de avond.
Zodra ze allebei wat ouder zijn dan is dat wel een optie.
Het zijn momenteel gewoon tropen tijden. Mijn man en ik hebben vanavond er nog even over zitten praten. We gaan allebei een nieuwe aanpak beginnen. Of liever gezegd, we gaan verder met de oude aanpak die in de loop der tijd een beetje in het slop is geraakt.
Vooral mijn man heeft momenteel een erg kort lontje.
Die praat af en toe tegen haar alsof het een puberdochter is in plaats van een meisje van 4.
Ik snap dat wel, als je je bedenkt dat ze af en toe ook echt de discussie met ons aangaat, en met vrij “volwassen” reacties komt. Maar als ik dan even doorvraag, wat dieper op haar opmerking inga, merk ik dat ze vaak niet precies weet wat ze nou eigenlijk zei.
Ze slaat als het ware de zinnen, de uitdrukkingen en het taalgebruik van de volwassenen uit haar omgeving in haar hoofdje op, weet het zelfs op de juiste momenten te gebruiken, maar de echte betekenis ziet ze nog niet.
Maar het resultaat is wel dat mensen (inclusief haar eigen ouders :oops: ) haar af en toe veel te hoog inschatten en dingen van haar verwachten die eigenlijk nog niet van toepassing zijn voor haar leeftijd.
Goed dat je dat ziet.
Waarom ga je niet lekker om weet ik het, 20.30u al slapen… Ik deed dat
f regelmatig toen ze klein waren. Ze melden zich zelf wel weer als het tijd is voor een voeding en dan heb je toch al zomaar drie uur extra geslapen.
En als oppas lastig is, wissel het dan af. Ga er lekker met een vriendin op uit en een week later gaat je man iets met zijn vrienden doen. Dat helpt niet voor je relatie maar zo kom je zelf wel een beetje bij zonder het oppasprobleem.
En een oppas… Ik vond dat ook wel moeilijk hoor, maar aan de andere kant weet ik ook dat ik er als jong meisje van genooot. Heerlijk vond ik het om op te passen en al helemaal als zo’n kleintje dan wakker werd en ik er lekker mee kon tutten. Misschien een buurmeisje, nichtje oid? Toch niet helemaal vreemd dan.
Die uitputting door te weinig slaap ken ik ook, al was ik het al bijna weer vergeten. Als je kinderen groter worden zakt dat naar de achtergrond. Apart, want ik was helemaal total loss toen ze klein waren.
Ik ging heel regelmatig vroeg naar bed en ging er om 11.00 uit voor nog een voeding. De oudste was een hele beroerde slaper. laat slapen, 's nachts wakker en heel vroeg weer wakker. Het enig wat hielp was vroeg op bed. Helaas sliep ze 's middags amper dus ook dan kon ik niet bijkomen.
De jongste heeft 1,5 jaar nachtvoeding gehad, ellenlang. Aan het begin 3x op een nacht. Gelukkig sliep zij 's middags wel zodat ik even op bed kon. De oudste zat toen al op school. En 's avonds vroeg op bed.
Ik had ook heel veel moeite met oppas. Tot ik gedwongen werd door een acute blindedarmontsteking. Toen viel het best mee en zijn we het vaker gaan doen. Niet maandelijks, maar zo nu en dan. Even een avondje samen en dat is zo lekker. Ik kon daar helemaal van bijkomen. Nu is die behoefte er veel minder. Maar toen ze nog heel klein waren voelde dat als een luxe.
Ruim een jaar geleden hebben we voor het eerst een buurmeisje laten oppassen. Heel eng omdat we een lichamelijk gehandicapte dochter hebben. Maar het voelde wel als een bevrijding dat dat kon.
Wat we toen Y.oni klein was wel deden is dat we omstebeurten mochten uitslapen. Ze was heeeeel vroeg wakker (soms om 5 uur) en dan ging de een er uit en kon de ander blijven liggen. Wat een luxe. Als je allebei een dag neemt kom je allebei weer wat tot rust. Want je moet het samen doen. Dat deden we de nachten ook. Y.oni heeft een tijd heel slecht geslapen. Dan bleef de een liggen en hield de ander zich met haar bezig. Zo hou je het allebei vol.
Maar vergeet niet ook aandacht en tijd voor elkaar te hebben. Echt, tijd moet je soms maken.
Happy mommy, ooo wat herken ik veel in jouw verhaal!!
Hier soms ook dagen dat ik bij de muren opvlieg van irritatie en iedere avond met een vreselijk schuldgevoel naar bed ga.
En ik weet het allemaal wel hoor, het ligt voornamelijk aan mij, ik verwacht echt teveel van haar, ze krijgt soms echt te weinig aandacht en alle ruimte die zij in de woonkamer had is ingenomen door haar broertjes.
Ik weet dat ik diegene ben die de boel moet omdraaien, maar ik heb/had er de energie niet voor en dat terwijl dit zeker weten meer energie kost.
Ik ga ook eens speuren naar dat boek.
Nica is nu een weekje uit logeren en dat geeft rust en tijd om na te denken en nu kwam ik dus tot de conclusie dat het kleine meiske best veel heeft moeten opgeven het afgelopen jaar :? Dáár gaan we verandering in brengen, hoe dat weet ik nog niet, maar ze krijgt in ieder geval haar eigen plekje in de woonkamer weer terug, ik ga meer met haar praten en spelen en we gaan niet op alle slakken zout leggen.
Want eerlijk is eerlijk, de ene dag kan ik heel veel hebben om de volgende dag zo tegen haar uit te vallen dat ik denk: 't arme kind weet helemaal niet meer wat ze aan me heeft :oops:
Hier is eten bijvoorbeeld een drama, ze treuzelt, leidt haar broertjes af en eet slecht. Ik denk dat ik het gewoon maar laat, als wij allemaal klaar zijn halen we haar bord maar weg en dan maar een toetje en klaar. Uiteindelijk zal ze het toch wel weer oppakken? :think:
Ik dacht er ook aan om een plan bord te maken, waar wat dingen opstaan die ik van haar verwacht, zoals bijvoorbeeld 's ochtends: aankleden, tandenpoetsen, schoenen en jas aandoen en tasje pakken. Bij het aankleden en tandenpoetsen help ik haar natuurlijk en het tasje zet ik klaar. Ik moet ondertussen ook nog 2 jongens in de kleren, jassen en wagen helpen dus ik vind wel dat dat de dingen zijn die ze zelf wel kan doen toch?
Net als haar tasje opruimen als ze thuiskomt.
Misschien is het duidelijker als het op een planbord staat en misschien kunnen we er tegelijk een beloningsbord van maken :think: En dan niet belonen met een kadootje maar na het eten bijvoorbeeld nog een ijsje halen met één van ons of een spelletje doen als de jongens al in bed liggen.
Kortom ik wil echt de gezelligheid terug in huis, ik ben gek op dat meiske maar op dit moment echt niet een leuke mama voor haar, terwijl ik engelen geduld heb met de jongens en dat vind ik niet eerlijk :snooty:
Ik heb niet alle 4 de pagina’s doorgelezen, maar probeer het een som te draaien. Dus als jullie gaan eten, dan nog eens zeggen dat voor de vieze vingers er een servet ligt.
Verder het met vork eten: als je daar zo de nadruk op legt, krijg je spanning aan tafel. Zolang er hier niet geknoeid wordt met het eten, doe ik niet moeilijk als er een boontje met de vingertjes opgepakt wordt.
Zolang jullie gewoon met vork/mes eten, zal ze dat voorbeeld heus wel volgen. En dan is het zaak om haar er flink om te prijzen. Bovendien is ze pas 4 jaar.
Bij Supernanny zag ik dat iedereen ging zitten juichen en klappen toen dat kindje dat deed en je zag dat kindje helemaal groeien.
Verder zijn er al genoeg tips gegeven door de anderen, suces ermee.