Ik vroeg haar pas geleden waarom ze het wel onthoudt als ik haar 's-ochtends voor in de middag een ijsje beloof. Maar dat ze wel vergeet om haar handen bijvoorbeeld te wassen als ze het toilet uitkomt…
Haar antwoord was; ja maar mamma, ik vind een ijsje belangrijk, maar dat andere vind jij alleen maar belangrijk. :roll:
Dit is precies waar die Gordonmethode over gaat! Lees er maar eens wat over, en probeer wat in de praktijk. Gegarandeerd succes!
Jouw manier van praten tegen een / je kind kan een boel invloed hebben idd.
Gordon-methode is goed, maar t boek leest echt bagger. Een heel toegankelijk boek met ongeveer
dezelfde strekking is How2talk2kids. Er is een site van.
Ik zou vooral veel praten met je kind ipv tegen je kind.
Google ook eens op ‘opvoeden zonder straffen en belonen’
Ik denk dat je teveel vraagt - of niet zozeer vraagt maar het resultaat wat je vervolgens verlangt. Je overschat haar tav het oppikken en oorzaak en gevolg enzo.
Je wilt bijna dat ze als een volwassene haar verantwoordelijkheden neemt maar dat duurt nog wel een jaar of 20.
Ik ben het met Bianca eens: dit zijn geen te gekke dingen om te vragen, maar je moet niet verwachten dat ze het ook echt kan allemaal. Geduldig en eindeloos blijven herhalen, op neutrale toon… om simpel van te worden idd. Misschien dat af en toe pauze voor jezelf nog geen slecht idee zou zijn? Het zijn in ieder geval precies dezelfde dingen die we hier ook steeds moeten herhalen.
Wel handig om dat gewoon op coöperatieve manier samen te kijken met haar naar wat erachter zit en wat zou helpen. En ‘pick your battles’, als je haar de hele dag achter de vodden zit, kun je misschien samen bedenken welke afspraken nou zo belangrijk zijn dat je er vandaag echt met zijn tweetjes voor gaat zorgen dat het lukt. De rest kun je dan laten zitten. Dan eet ze in vredesnaam maar met haar handen…
Het samen spelen met andere kinderen lijkt je het meest dwars zitten nietwaar? Misschien moest je op school eens vragen hoe ze het daar zien?
Zoals ze zich gedraagt in sociale situaties, klinkt ze als een doorsnee peuter. En als de andere kinderen dan wat verder zijn, dan sluit dat niet aan. Is de vraag of je daar iets aan doen wil, of dat je wil wachten totdat ze het vanzelf leert, zij het wat later dan de anderen? Dat laatste lijkt me namelijk best een optie… Wat - denk ik - niet werkt, is haarer steeds op wijzen dat ze ‘fouten’ maakt in de omgang met anderen. Tuurlijk, slaan en schoppen mag niet, maarals je haar het gevoel geeft dat zij geen leuk kind is, ben je nog verder van huis. Er zijn maar weinig dingen zo funest voor het ontwikkelen van sociale vaardigheden als een gebrek aan zelfvertouwen.
Kan ze trouwens aangeven wat ze dan niet leuk vindt aan het spel van anderen? Misschien kun je daar dan aansluiting in zoeken? Of misschien kan ze op een clubje o.i.d. waar ze dan met wat jongere kinderen mee mag doen?
lena, ze vind de meeste spelletjes van andere kinderen niet leuk omdat ze zich heel snel achtergesteld voelt. Bij verstoppertje spelen komt ze binnen 5 minuten huilend thuis omdat iedereen zich volgens haar expres moeilik verstopt. Zij wil het liefste “enge-heksendrankjes” maken van zand en modder en andere vieze dingen… dat vinden andere kinderen even leuk, maar dan is het tijd voor wat nieuws. Maaike niet, die kan uren, en nog eens uren met hetzelfde spel bezig zijn (met enige variaties).
Je ziet dat kinderen op den duur verveeld raken en wat anders willen gaan doen. Maar zodra een kindje het waagd om een andere bezigheid te gaan zoeken krijgen ze genadeloos op hun donder van mijn “prinsesje”.
Maar wat de anderen allemaal al hebben geschreven is denk ik wel waar… ik verwacht van haar dat ze alles ook meteen oppikt. Maar ze is uiteindelijk nog maar 4 jaar…
Ik zie af en toe dat ze mij heel onzeker aankijkt. Een soort van nerveus als ze bijvoorbeeld haar beker laat vallen.
Dat zijn dingen waar ik vrijwel nooit boos over wordt. Want kinderen morsen nou eenmaal.
Maar ik ga steeds meer inzien dat ik teveel van haar verwacht en daar wordt ze heel onzeker van.
Je mag best wel wat van haar verlangen maar hou er rekening mee dat ze nog maar 4 is. En beperk het tot 1 of 2 dingen tegelijkertijd. Let op hoe je iets zegt, zeg niet te vaak jij moet.
Ik heb veel aan het boek “how 2 talk 2 kids” gehad.
Daarnaast heeft mijn dochter wel speelafspraakjes, maar speelt ook heel graag alleen. Dat betekend dat ze niet altijd met andere buurkindjes wil spelen, maar dan graag thuis is. Ik maak me daar geen zorgen over, ze zijn nog zo jong en moeten al zo veel (school, zwemles enz). Vind het juist heel goed en zie het als positief dat ze niet altijd met anderen wil spelen (itt van wat ik in de buurt soms zie, kinderen die om de haverklap ergens anders zitten).
.
Maaike heeft geen speelafspraakjes. Kinderen doen meestal wel vriendelijk tegen haar, maar houden haar nu op afstand omdat ze wel heel vaak erg kort door de bocht is. Haar spel moet op haar manier. En als anderen dat niet willen gaat ze weg, of huilen, mokken of gillen en schreeuwen.
Als ze in een groepje is, en iedereen doet mee met een bepaald spel. Dan doet ze toch niet mee als ze het niet leuk vind. Ook in de klas, bij de juf. Als de groep liedjes zingt en opstaat van de stoeltjes. Blijft mij klein draakje op haar stoeltje zitten met haar mond stijf dichtgeklemd. Want ze wil niet mee doen, want ze vind het liedje niet leuk.
Zodra er iets komt wat mevrouw wel leuk vind, doet ze gewoon weer mee.
Er zit een pittig karaktertje in…
Maar er zijn momenteel nauwelijks kinderen die met haar willen/kunnen spelen. En ze hangt nu dus al de complete zomervakantie om mij heen. Af en toe huilend dat ze zo graag met andere kinderen wil spelen.
Wat moet je dan? :think:
Ik kan haar wel vertellen dat kinderen het leuk vind als ze mee doet met z’n allen. Maar dat kan ze niet begrijpen. “Want ik vind hun spel niet leuk mamma, ik wil dan niet meedoen”, zegt ze dan.
Het liefste zou ze geloof ik een vriend-slaafje willen hebben :roll: die gewoon alles doet wat zij zegt.
dat spelen met andere kinderen en het spel op haar manier willen is heel normaal.
Wij hadden laatst ouder gesprek en daar vertelde de meester dat mijn dochter dat vorig jaar nog heel erg had nu word het minder maar nog wil ze graag de baas spelen. het enige wat veranderd is is dat ze steeds weer kindjes uitnodigd om met haar te spelen maar die haken af omdat ze het op haar manier wil.
Dit was volgens de meester heel normaal op deze leeftijd hoort bij de ontwikkeling dus daar zou ik me niet druk om maken.
lena, ze vind de meeste spelletjes van andere kinderen niet leuk omdat ze zich heel snel achtergesteld voelt. Bij verstoppertje spelen komt ze binnen 5 minuten huilend thuis omdat iedereen zich volgens haar expres moeilik verstopt. Zij wil het liefste “enge-heksendrankjes” maken van zand en modder en andere vieze dingen… dat vinden andere kinderen even leuk, maar dan is het tijd voor wat nieuws. Maaike niet, die kan uren, en nog eens uren met hetzelfde spel bezig zijn (met enige variaties).
Je ziet dat kinderen op den duur verveeld raken en wat anders willen gaan doen. Maar zodra een kindje het waagd om een andere bezigheid te gaan zoeken krijgen ze genadeloos op hun donder van mijn “prinsesje”.
Maar wat de anderen allemaal al hebben geschreven is denk ik wel waar… ik verwacht van haar dat ze alles ook meteen oppikt. Maar ze is uiteindelijk nog maar 4 jaar…
Ik zie af en toe dat ze mij heel onzeker aankijkt. Een soort van nerveus als ze bijvoorbeeld haar beker laat vallen.
Dat zijn dingen waar ik vrijwel nooit boos over wordt. Want kinderen morsen nou eenmaal.
Maar ik ga steeds meer inzien dat ik teveel van haar verwacht en daar wordt ze heel onzeker van.
Ik ga meteen alle tips " op-googelen".
Tijd voor een nieuwe aanpak.
Heeel erg bedankt voor al jullie reacties!
Jullie hebben me even wakker geschud.
Misschien kun je - op een rustig moment, vóórdat ze gaat spelen met andere kinderen-
even met haar praten over spelen met kinderen. En dan per keer een spel doornemen.
Begrijpt ze het spel? Leg haar uit wat anderen van haar verwachten bij verstoppertje spelen.
Vertel dat het niet erg is als iemand je vindt. Wat ze dan kan doen. Dat het niet erg is
als ze het spannend vindt… etc etc.
Bij olief helpen dat soort gesprekjes. Zij vond het bijv moeilijk als vreemden tegen haar
gingen praten, bijv bij de AH. En laat ze nou net van die leuke krulletjes hebben en iedereen
daar iets over wil zeggen. Van verlegenheid ging ze dan boos kijken.
Ik ben toen haar gaan voorbereiden. “we gaan naar de ah. als iemand iets tegen je zegt,
hoef je niks terug te zeggen, maar dan lach je even. Mensen vinden jouw haar gewoon mooi.”
Dat hielp heel erg.
En dat heb ik uitgebreid. Nu zegt ze ook dankjewel (meestal dan, ha)
We gaan er vaak van uit dat kinderen leren van ‘niet doen’, maar ze leren sneller
van uitleg wat ze dan wel ‘moeten’ doen.
Samen spelen is niet voor elk kind zomaar duidelijk wat er van hem of haar verwacht wordt.
Ik heb het boek how2talk2kids besteld. Bedankt voor de tip!
Het is hier momenteel ook veel geschreeuw en aandacht gericht op het negatieve gedrag. (onze jongste is echt enorm druk en impulsief, en je komt in zo’n negatieve spiraal terecht :? ).
Het stomme is dat je het zelf beseft en weet wat er fout gaat, maar het is erg lastig om te draaien al zeg ik het zelf.
dat spelen met andere kinderen en het spel op haar manier willen is heel normaal.
Wij hadden laatst ouder gesprek en daar vertelde de meester dat mijn dochter dat vorig jaar nog heel erg had nu word het minder maar nog wil ze graag de baas spelen. het enige wat veranderd is is dat ze steeds weer kindjes uitnodigd om met haar te spelen maar die haken af omdat ze het op haar manier wil.
Dit was volgens de meester heel normaal op deze leeftijd hoort bij de ontwikkeling dus daar zou ik me niet druk om maken.[/quote]
Volgens het dagverblijf en nu dus ook de school is ze heel erg pienter voor haar leeftijd, maar wat sociale vaardigheden betreft is ze een stuk minder ver dan haar leeftijdgenootjes.
dat spelen met andere kinderen en het spel op haar manier willen is heel normaal.
Wij hadden laatst ouder gesprek en daar vertelde de meester dat mijn dochter dat vorig jaar nog heel erg had nu word het minder maar nog wil ze graag de baas spelen. het enige wat veranderd is is dat ze steeds weer kindjes uitnodigd om met haar te spelen maar die haken af omdat ze het op haar manier wil.
Dit was volgens de meester heel normaal op deze leeftijd hoort bij de ontwikkeling dus daar zou ik me niet druk om maken.[/quote]
Volgens het dagverblijf en nu dus ook de school is ze heel erg pienter voor haar leeftijd, maar wat sociale vaardigheden betreft is ze een stuk minder ver dan haar leeftijdgenootjes.[/quote]
ieder kind is anders natuurlijk … dus ook het spel is anders voor ieder kind.
Maaike is toch enig kind?? tenminste die indruk krijg ik.
En dat zou natuurlijk kunnen maken dat ze het delen en leren spelen met andere kindjes meer buiten de deur moet leren dan dan bijv lasse eht verplicht thuis voorgeschoteld krijgt.
Lasse was 2 1/2 toen Nena kwam en moest dus verplicht dingen gaan leren in relatie tot de aanwezigheid van een ander kindje.
Hier word de oudste 6 en die veegt nog dagelijks totaal onnadenkend haar mond af aan de bovenste helft van haar shirt.
Ik word nooit boos, maar blijf haar er wel op attenderen.
Als ze vraagt waarom, zeg ik niet… " omdat ik dat wil"
Ik leg uit.
mama zit niet om was verlegen, je shirt word er niet mooier op en als het er niet uit gaat, krijg je geen nieuw.
Als jij niet zachtjes doet op de trap word mies wakker en dan is hij sjaggy… niet zeuren dan als hij je gaat klieren he.
En ik help ze vaak ook " vooraf" nog even herinneren…
Ik verwacht niet dat wanneer ik zeg dat ze zachtjes moeten doen ALS ze naar boven gaan, ze dit ook nog onthouden hebben wanneer ze pas 20 minuten later een keer naar boven gaan.
Dus dan zeg ik nogmaals… denk om mies he, niet schreeuwen, gieren van de lach of gillen.
Houden jullie je er niet aan, dan kom je direct weer naar beneden en ik ben dus zo’n moeder die dat niet als loos dreigement roept.
Doen ze niet zachtjes, dan vlieg ik naar boven en neem ik ze subiet mee naar beneden.
Zo langzamerhand gaat het steeds beter, maar dan is de oudste dus wel bijna 6…
Als ik Maaike van tevoren waarschuw dat ze stil moet zijn op de trap, of dat ze het licht uit moet doen als ze klaar is op het toilet oid…krijg ik standaard een hele geïrriteerde; “JAAHAAA Mamma!!! Dat heb je nou al tien keer gezegd!!” te horen…
Waarna ze het alsnog vergeet te doen :roll:
Soms zie ik er de humor wel van in, maar er zijn dagen dat ik er helemaal niet tegen kan.
Zeker als het weer zo’n dag is dat het lijkt dat ze echt elke minuut wel iets doet wat niet mag.
Dan is het echt de ene fout na de andere. Mijn huis is dan een chaos omdat ik voornamelijk de zooi op sta te ruimen en tussendoor haar zusje aan het troosten en pamperen ben.
Dweilen met de kraan open zeg maar.
Dan dreigt er iets te knappen van binnen en moet ik echt even weg… anders sta ik niet voor mijzelf in.
Als ik Maaike van tevoren waarschuw dat ze stil moet zijn op de trap, of dat ze het licht uit moet doen als ze klaar is op het toilet oid…krijg ik standaard een hele geïrriteerde; “JAAHAAA Mamma!!! Dat heb je nou al tien keer gezegd!!” te horen…
Waarna ze het alsnog vergeet te doen :roll:
Soms zie ik er de humor wel van in, maar er zijn dagen dat ik er helemaal niet tegen kan.
Zeker als het weer zo’n dag is dat het lijkt dat ze echt elke minuut wel iets doet wat niet mag.
Dan is het echt de ene fout na de andere. Mijn huis is dan een chaos omdat ik voornamelijk de zooi op sta te ruimen en tussendoor haar zusje aan het troosten en pamperen ben.
Dweilen met de kraan open zeg maar.
Dan dreigt er iets te knappen van binnen en moet ik echt even weg… anders sta ik niet voor mijzelf in.
Als ik Maaike van tevoren waarschuw dat ze stil moet zijn op de trap, of dat ze het licht uit moet doen als ze klaar is op het toilet oid…krijg ik standaard een hele geïrriteerde; “JAAHAAA Mamma!!! Dat heb je nou al tien keer gezegd!!” te horen…
Waarna ze het alsnog vergeet te doen :roll:
Soms zie ik er de humor wel van in, maar er zijn dagen dat ik er helemaal niet tegen kan.
Zeker als het weer zo’n dag is dat het lijkt dat ze echt elke minuut wel iets doet wat niet mag.
Dan is het echt de ene fout na de andere. Mijn huis is dan een chaos omdat ik voornamelijk de zooi op sta te ruimen en tussendoor haar zusje aan het troosten en pamperen ben.
Dweilen met de kraan open zeg maar.
Dan dreigt er iets te knappen van binnen en moet ik echt even weg… anders sta ik niet voor mijzelf in.
Aan het einde van zo’n dag kan je me opvegen.
Heb je wel door dat dit meer over jou dan over je dochter zegt?
Ik voel heel veel negativiteit in dit stukje door. Actie reactie. Als jij bijvoorbeeld al geïrriteerd zegt (waarschuwt noem je het zelf al) dat ze het licht uit moet doen zal ze net zo reageren. Dan is hetgeen wat je zegt niet meer belangrijk, maar hoe je het zei.
En vertel mij eens wat ze allemaal doet wat niet mag en bedenk dan ook eens hoe erg het allemaal is.
Het licht vergeten uit te doen? Vergaat de wereld dan? Is het een grote ramp? Natuurlijk moet ze het leren, maar mag ze ook nog de tijd krijgen om dingen te leren? Hier gebeurd vaak nog hetzelfde. Dan vraag ik als ze terugkomen (zonder verwijt) of ze nog aan het licht gedacht hebben. Nee? Wil je het nog even gaan doen? Dat gebeurd over het algemeen zonder mopperen.
Ik kan me voorstellen dat met veel lawaai naar boven lopen een probleem is als de kleine slaapt. Wij hadden hier de regel dat ze niet boven mocht komen als A.nyk sliep. Y.oni was toen 4/5 jaar en hoe ze ook haar best deed ze maakte toch lawaai. Want wat is zachtjes lopen? Een paar passen en dan was ze het al weer vergeten. Zacht praten, na een minuut ging ze al weer op in haar spel. Ik kon wel boos blijven worden en dat verpest zo de sfeer.
Knoeien met eten. Hier hebben ze lang een theedoek om de nek gehad. En verder, ik heb een stofzuiger en dweil. De kinderen vinden het leuk om zelf met veger en blik de boel weer ‘schoon’ te maken. Als je er zelf wat ontspannender bij kan zitten en je niet zo drukt maakt om het knoeien en netjes eten wordt het vanzelf weer gezellig aan tafel. Geloof me, ze leren vanzelf netjes eten. Ik heb een knoeipot eerste klas, ze is nu 9 en begint het te leren.
Nu wil ik niet zeggen dat ik een perfecte en geduldige moeder ben. Vooral als ik moe ben kan ik vreselijk uitvallen. Vaak om niets. Ook ik ben nu eenmaal maar een mens. Het is vervelend, maar het schept ook ruimte. Ik mag laten zien als ik niet lekker in mijn vel zit en mijn kinderen dus ook. Ik maak het ook altijd weer goed en als ik onterecht boos ben ben ik niet bang om dat toe te geven. Het geeft mij ruimte en lucht om te ventileren en ik leer mijn kinderen dat je fouten mag maken en dat je daarna je verontschuldigingen aan kan (en moet) bieden.
Denk ook eens na over hoe je iets zegt. Zeg je het vanaf een afstand? Dan komt het waarschijnlijk niet eens over. Praat met een kind op dezelfde hoogte. Neem er even de tijd en de rust voor. Luister ook naar je kind. Een "jaahaa, dat weet ik al lang’ is helemaal niet nodig. Je kan ook gewoon ja zeggen. Of ja mama. Let maar eens op, als jij dingen rustig vraagt (niet eist!) zul je op den duur ook een rustig antwoord krijgen en dat mag je ook verwachten. Als je zelf ook maar het goede voorbeeld geeft.
Ik heb even de recensie over how2talk2kids gelezen en misschien is dat inderdaad wel iets.
Het lijkt me idd doodvermoeiend om zo elke dag door te komen. En natuurlijk heb ik zulke dagen ook echt wel gehad hoor, maar over het algemeen merk ik wlel dat ik zo reageer als ik te weinig geslapen heb of al in tijden geen moment voor mezelf heb gehad.
Ik ben fulltime thuis, maar ik zorg dusl wel dat ik elke week een keertje zonder kinderen iets met vriendinnen doe, zo een keer per maand echt iets leuks (workshop, uit eten, naar de sauna…).
En verder, lees het boek Zen mama! Echt een aanrader. [/url]
Het lijkt me idd doodvermoeiend om zo elke dag door te komen. En natuurlijk heb ik zulke dagen ook echt wel gehad hoor, maar over het algemeen merk ik wlel dat ik zo reageer als ik te weinig geslapen heb of al in tijden geen moment voor mezelf heb gehad.
Ik ben fulltime thuis, maar ik zorg dusl wel dat ik elke week een keertje zonder kinderen iets met vriendinnen doe, zo een keer per maand echt iets leuks (workshop, uit eten, naar de sauna…).
En verder, lees het boek Zen mama! Echt een aanrader. [/url]
Je hebt gelijk, ik kom de laatste 1,5 jaar gemiddeld aan een nachtrust van 5 uur.
Mijn man kan helemaal niet goed tegen te weinig nachtrust daarom gaat hij 's-avonds iets eerder naar bed en geef ik het laatste flesje nog even.
Maar wij raken momenteel echt helemaal uitgeput. We zijn nu ook constant ziek en de relatie staat hierdoor ook onder druk.
Tijd voor elkaar maken is een enorme uitdaging want oppas vinden is een groot probleem. Vroeger met 1 kind ging dat nog wel. maat twee tegelijk is voor de opa’s en oma’s teveel van het goede. Voor onze vrienden die geen kinderen hebben geldt dat ook. En de vrienden met kinderen hebben zelf hun handen al vol.
De twe opsplitsen is dan de enige optie. Maar als je al zo moet bent, zie je daar ook niet echt overheen.
Ik denk dat een groot deel van Maaike haar gedrag daar ook mee te maken heeft.
We zitten nu in een neerwaardse spiraal waar we maar met moeite uit kunnen komen.
Het valt me op dat jou regels/afspraken op pag 1 bestaan uit dingen die NIET mogen, en in mijn ogen is de hele insteek van de regels/afspraken dan al gauw negatief. Hoe moeilijk het ook is of kan zijn met zo’n temperamentvol dametje is het misschien eens goed om te proberen alles vanuit het positieve oogpunt te benaderen. En idd How2talk2kids is een aanrader!!
die gewoon alles doet wat zij zegt.